Sunflower ขอโอกาสอีกครั้งเพื่อรักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : you’ll always be my favorite

“เพราะเหตุใดกันเล่าพระองค์ถึงทอดทิ้งความหวังของเรา เช่นนั้นแล้วขอให้พระองค์โปรดรับรู้ด้วยเทอมว่าทั้งกายาและจิตใจล้วนแต่เป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว”

ในยามเช้าของใครหลายคนอาจเป็นสิ่งที่น่ารำคาญใจก็เป็นได้พระอาทิตย์ที่ยังคงขึ้นดั่งตรงตามเวลาของมันเหมือนเช่นอย่างเคย อากาศในยามเช้าไม่ค่อยเป็นใจนักเหล่าชาวเมืองได้แต่ตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันในยามเช้าที่หดหู่จนเกินไปเว้นเสียแต่เพียง ‘นที’ ชายหนุ่มเจ้าของห้องที่ตื่นขึ้นมารับรู้ได้ว่ายามเช้าของอีกวันเริ่มขึ้นแล้วและมันคงน่าเบื่อหน่ายสำหรับใครหลายหลายคนซึ่งรวมไปถึงนทีอีกด้วย

เจ้าตัวสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความง่วงที่เกาะกุมอยู่ในตัวเขาเช้านี้นทีต้องรีบตื่นเพื่อไปเปิดร้านและเช็ควัตถุดิบที่คัดสรรมาอย่างดีเพราะฉะนั้นคงเป็นช่วงเวลาที่ดีไม่ใช่น้อยที่เขาต้องลุกขึ้นแล้วกลับมารับรู้ในความเป็นจริงอีกครั้ง หลังจากนทีทำกิจวัตรประจำวันที่แสนเหนื่อยหน่ายเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวที่เหมาะกับรูปร่างของพร้อมทั้งกางเกงยีนตัวโปรดที่เข้ารูปพอดีกับเจ้าตัว

นทีเช็คความสะอาดของร่างกายผ่านกระจกก่อนที่จะหันไปมองนาฬิกาที่เจ้าตัวนำมาสวมใส่ก่อนหน้านี้เข็มนาฬิกาที่บ่งบอกถึงเวลานัดหมายสำหรับวัตถุดิบชั้นเลิศกำลังจะมาถึงเขาไม่รอช้าก่อนที่เดินไปหยิบกุญแจรถและคีบการ์ดก่อนที่จะออกจากห้องของตัวเอง

นทีใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเดินทางมาถึงร้านของตนเองซึ่งเขาทำเวลาได้ดีเลยทีเดียววเพราะเหมือนกับว่ารถขนส่งยังมาไม่ถึง นทีหยิบกุญแจร้านออกมาก่อนที่ไขประตูเข้ามายังร้านตนเองร้านของนทีเพิ่งเปิดได้แค่ไม่กี่เดือนก็เป็นที่รู้จักภายในละแวกนี้เป็นอย่างดีเนื่องด้วยร้านนั้นตั้งอยู่ด้านออกโซนของมหาลัยซึ่งเป็นทำเลที่เหมาะแก่การเปิดร้านคาเฟ่ที่ควบคู่ไปกับร้านอาหารอีกทั้งยังเหมาะแก่การอ่านหนังสือและทำรายงานกลุ่มหรือนัดติวกันเป็นอย่างมากเขากวาดตามองไปยังด้านหน้าที่ตกแต่งภายใต้โทนสะอาดสบายตาถือว่าเขายังพอทำธุรกิจได้อยู่ภายในช่วงนี้

เขาเดินเข้าไปยังห้องทำงานของตนเองเพื่อเช็คบัญชีเข้าออกของร้านถ้าเรื่องเกี่ยวกับเงินก็คงไม่พ้นมือเขาเพราะนทีค่อนข้างเจ้าระเบียบกับเรื่องพวกนี้ นทีเช็คบัญชีได้พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงรถขนส่งที่เดินทางมาถึงนทีไม่รอช้ารับเดินออกไปเพื่อเช็คสินค้าและวัตถุดิบที่เขาต้องการคัดสรรด้วยตนเอง

หลังจากที่เช็คของเป็นที่เรียบร้อยนทีจำเป็นต้องรีบขนของเข้าหลังร้านทันทีและทำการจัดเตรียมวัตถุดิบอันแสนล้ำค่าระหว่างที่นทีกำลังขนของก็ต้องเหลือบมองกับเจ้าของอีกคนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเพื่อนสนิทที่ลงแรงกับเขาไปไหมน้อย

“ไงของเพิ่งมาถึงเหรอ?” เพื่อนของนทีเอ่ยถามหลังจากมองไปยังกล่องของก่อนที่จะเดินและช่วยนทีเก็บของเข้าหลังร้าน

“ของเพิ่งมาส่งเมื่อกี้” เจ้าตัวตอบกลับก่อนที่จะขนของเข้าหลังร้านไม่มีบทสนทนาใดเอ่ยออกมาจากปากของเพื่อนสนิทต่างคนต่างทำงานซึ่งเจ้าตัวร็อยู่แล้วว่าเพื่อนสนิทเขาคนนี้เป็นคนแบบไหน

ไม่นานหลังจากเพื่อนสนิทและนทีขนของกันเข้ามาภายในร้านเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวก็ขอตัวกลับยังห้องทำงานของตนเองก่อนเนื่องจากว่าเขาจำเป็นต้องปิดบัญชีสำหรับเดือนนี้ให้เสร็จสิ้นซะก่อน ส่วนเพื่อนสนิทอย่าง ‘ตุลา’ ก็ขอไปจัดเก็บวัตถุดิบและเตรียมเปิดร้านสำหรับวันนี้สักที

เวลาผ่านไปนานพอสมควรสำหรับการจัดเตรียมของที่จะต้องเปิดร้าน พนักงานที่มีเวรเข้ากะเช้าของวันเริ่มเดินทางมาช่วยตุลาเปิดร้านภายในยามเช้า ส่วนตัวของนทียังคงเร่งทำงานที่ตัวเองได้รับมอบหมายให้เสร็จทันก่อนที่ลูกค้าจะเข้าร้าน นทีใช้เวลาอยู่ในห้องทำงานมาตลอดช่วงเช้าจนกระทั่งน้องของเพื่อนสนิทเขาเข้ามาเคาะกระจกใสระหว่างห้องทำงานโดยที่มืออีกข้างของอีกฝ่ายยังมีแก้วกาแฟและแซนวิชสำหรับมื้อเช้าถือไว้อีกด้วยก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามา หมอนี้แค่เคาะตามมารยาทสินะ

“กันยาวันหลังก็เปิดเข้ามาเลยไม่จำเป็นต้องเคาะเลยนี้น่า” ผมพูดกับ ‘กันยา’ น้องชายฝาแฝดของเพื่อนสนิท

“โธ่ พี่นทีตอนนั้นผมเคยไม่เคาะประตูพอเปิดเข้ามายังโดนด่าอยู่เลย” กันยาบ่นพร้อมกับเอาอาหารเช้ามาให้เขา

“เออตอนนั้นหงุดหงิดไม่ถือสานะ” ผมบอกกับเขาก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาดื่ม

“จริงสิพี่นทีแล้วรับสมัครพนักงานใหม่ไปถึงไหนแล้วอะ” กันยาถามผมขึ้นมาลืมไปเลยแฮะว่าต้องหาพนักงานมาเพิ่ม

“ลืมไปแล้ว” ผมหันไปตอบจนตุลาที่เดินมาตามน้องชายของตนเองถึงกับถอนหายใจใส่ผมก็ช่วยไม่ได้นี้น่า คนมันลืมไปแล้ว

“ช่วงนี้งานมันเยอะรึไงถึงได้ลืมกันง่ายขนาดนี้” ตุลาถามผมดูท่าผมจะให้ทำให้เขาหัวเสียแล้วละ

“ก็.....มีอะไรให้คิดนิดหน่อยนะ” ผมหันไปตอบเพื่อนสนิท

“ยังคิดถึงเขาอยู่เหรอพี่นที” คราวนี้ไม่ใช่ตุลาแต่กับเป็นกันยาที่พูดออกมาด้วยแววตาเศร้าสร้อย

“ไอ้กัน! แกไม่ต้องพูดเลยนะ” ตุลาหันไปดุน้องของตนเอง

“หรือมันไม่จริงละพี่ตุลา พี่นทีเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วนะ” กันยาเถียงพี่ชายกลับถ้าเป็นเรื่องนี้กันยาเองก็ไม่ยอมเหมือนกันในเมื่อ กันยายังคงคิดถึง ‘เขาคนนั้นของพี่นที’ เหมือนกัน

“เอออย่าไปถือสาไอ้กันเลยแต่มันก็พูดถูกแหละ ในเมื่อกูยังคิดถึงเขาอยู่” ผมตอบออกไปก่อนที่ทั้งสองจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ ตุลาหันมามองหน้าผม

“มึงไม่มีสิทธิ์คิดถึงมันด้วยซ้ำไอ้ที” ตุลาพูดขึ้นมาจนทั้งห้องเงียบไปอีกครั้ง “มึงอย่าลืมนะไอ้ทีมึงเป็นคนทิ้งเขาไปเอง จัดการตัวเองซะแล้วออกไปช่วยกันเสิร์ฟไปกันยาลุก” ตุลาเอ่ยก่อนที่จะดึงตัวกันยาออกไปจากห้องทำงานของนที

ถ้าหาย้อนเวลากลับไปยังตอนนั้นเขาคงไม่เลือกที่จะทิ้งอีกคนไปหรอกนะมันเป็นเพราะตอนนั้นเขาขี้ขลาดเกินไปรึเปล่าถึงไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น เขามัวแต่วิ่งหนีปัญหาจนทำให้อีกคนเจ็บถึงขนาดนั้น ปานนี้จะเป็นอย่างไงบ้างนะถ้าหากพบกันอีกครั้งก็อยากจะขอโทษและยอมรับผิดทุกอย่างที่เคยเกินขึ้นและครั้งนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกแล้ว

I never want to lose you

-ฉันไม่เคยอยากที่เสียคุณไป-

TBC..