The First Demon King ปฐมบทเเห่งจอมมาร(ยังดองอยู่นะ)

ตอนที่ 2 : ชายหนุ่มกับพระเจ้า

     "ตื่นเเล้วเหรอ" 

     ตาของผมค่อยๆเปิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงที่ดังก้องอยู่ในหัว ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในห้องสีขาวที่มีเรื่องเรือนครับครันเเละตรงหน้าผมก็มีผู้ชายผมทอง หน้าตาดูใจดี กำลังดื่มชาอยู่ข้างหน้าผม

     โรงพยาบาลงั้นเหรอ.....

     "เเอ๊ดๆ ผิดจ้า"

     ครับ...ผู้ชายตรงหน้าผมพูดพลางเอามือไขว้กันเป็นรูปกากบาท 

     ว่าเเต่...เมื่อกี้ผมว่าผมไม่ได้พูดอะไรออกไปนะ รึว่าจะเป็นไอ้นั่นสินะไอ้นั่นที่นิยมในเว็ปนิยายเเฟนตาซีหน่ะ

     "ปิ๊งป่อง! ใช้เลย อารมณ์นั่นเเหละ เเหม่ คุณนี่รู้เรื่องไวดีนะ ผมหน่ะเป็นพระเจ้าไงล่ะครับ"

     ตูว่าเเล้ว...เดี๋ยวคงให้ผมที่ตายจากการทำความดีกลับชาติไปเกิดใหม่เป็นผู้กล้าที่ไหนซักเเห่งพร้อมสกิลโกงสินะ เอาเถอะผมเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ ได้เป็นผู้กล้าที่มีฮาเร็มนี่ถือเป็นความใฝ่ฝันของลูกผู้ชายล่ะนะ

     "เดี๋ยวซี่ๆ อย่าพึ่งคิดเองเออเองสิครับ"

     เอาเหรอ งั้นคงไปเกิดใหม่เป็นชาวบ้านธรรมดาสินะ นั่นสินะ เป็นชาวบ้านก็ไปเป็นนักผจญภัยก็ได้เฟ้ย ผมจะไปปรามจอมมารเอง!!!

    "ก็ไม่ใช่อีกนั่นเเหละครับ"

     อ่าวเหรอ งั้นก็....

    "ฟังที่ชาวบ้าน(?)เค้าพูดมั่งสิครับ!!!"

     อะขอโทษครับ

     "นั่นเเหละครับ เงียบๆหน่ะดีเเล้วครับ เเล้วก็อย่าคิดฟุ่งซ่านด้วยครับ งั้นเข้าเรื่องเลยนะครับ ไอ้โลกที่คุณต้องไปเกิดใหม่หน่ะเป็นโลกเเฟนตาซีตามที่คุณเข้าใจหน่ะเเหละครับ เพียงเเต่ว่าคนที่มาก่อนหน้าคุณทุกคนก็ไปเกิดเป็นผู้กล้ากันหมดเเล้ว ตอนนี้มีซัก....300คนเเล้วหล่ะครับ"

     คุณพระ!!!โหลอะไรขนาดนี้ เอาไปตั้งกองทัพผู้กล้าได้เลยนะเนี่ย

     "ใช่มั้ยล่ะครับ ตอนนี้ผมเลยกำลังกลุ้มใจอยู่"

     อ่าว มีเยอะก็ดีเเล้วไม่ใช่เรอะจะได้จัดการจอมมารไวๆไง

     "ปัญหาอยู่ตรงนั่นเเหละครับ"

     หือ...

     "ผมดันลืมสร้างจอมมารซะนี่..."

     goddam!!! 

     "ไม่ต้องว่ากันขนาดนั้นก็ได้ครับ!!!"

     พระเจ้าพูดพลางเอามือปิดหน้าคล้ายจะร้องไห้...เเต่ไม่ใช่ประเด็นเฟ้ย!!! ลืมของสำคัญที่สุดในโลกเเฟนตาซีได้ไงฟะ!!! ว่าเเต่ก็เลือกเอาจากในเผ่าปีศาจก็ได้ไม่ใช่รึไง

     "คือเพราะว่าขาดผู้นำในตอนเเรกตอนนี้ก็เลยเเตกเป็นเผ่าต่างๆเเยกไปหมดเเล้วครับ เเถมผู้นำก็ไม่มีความสามารถเลยทำให้พัฒนาการไม่คืบหน้าเลยหน่ะครับ เพราะงั้นก็เลยอยากได้พวกที่มีความฉลาดเเล้วก็ผ่านอะไรในชีวิตมาเยอะเพื่อมอบหมายตำเเหน่งจอมมารให้หน่ะครับ"

     เเล้าหาไม่ได้รึไง

     "โลกปีศาจเนี่ยไม่มีใครมีความรู้เกินการบวกเลขซักคนเลยครับ ตั้งอนาจักรทีไรก็ล่มทุกที"

     น่าสงสารเนอะ เเล้วมาเล่าให้ผมฟังทำไมหล่ะ

     "คุณทำงานอะไรก่อนตายครับ"

     เกือบได้เป็นผู้จัดการ

     "จบอะไรมาครับ"

     เอกบริหาร

     "วิชารองล่ะครับ"

     รัฐศาสตร์....เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่า.....

     "ไปเป็นจอมมารให้ผมหน่อยเถอะครับ!!!"

     ไม่เอาว้อยยยยยยยยยยย ให้ตายตูก็ไม่เป็นนนนนนนนนนนนน

     "นะครับ ผมขอร้องล่ะ เดี๋ยวนอกจากสกิลโกงเเล้วผมเเถมโบนัสให้ด้วยเลยน้าาาา"

     อะไรละนั่นหน่ะ

     "พรจากพระเจ้าสามอย่างละกันครับ ผมมีพรให้สามอย่างเเล้วค่อยไปเกิด"

     เทพมังกรรึไงฟะ

     "งั้นตกลงมั้ยครับ"

     นั่นสินะ...ก็ได้ฟะ เพื่อผมจะได้มีฮาเร็มกับเขาบ้าง

     "ขออะไรเกี่ยวกับโชคชะตาไม่ได้หรอกนะครับ"

     ชิ....

     "งั้นก็นี่พร3ข้อครับ

     1.สกิลโกงสำหรับจอมมาร

     2.สิทธิ์ในการติดต่อกับผม

     3.อุปกรณ์สำหรับจอมมาร

     โอเคนะครับ"

     เออๆ ตกลงก็ได้ ว่าเเต่ไปเกิดเอาตอนนี้ผู้กล้าไม่โคตรเเข็งเเกร่งไปเเล้วเรอะ

     "อ๋อ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะส่งไปเกิดก่อนหน้านั้นซักพักนึง"

     งั้นสินะ งั้นก็โอเค

     "งั้นพร้อมรึยังครับ"

     ถ้าตอบว่ายัง?

     "ไม่ได้ครับ"

     งั้นก็ไม่ต้องถามสิเฟ้ย!

     "งั้นก็ บ๊ายบาย ขอให้โชคดีนะครับ"

     เเล้วสติของผมก็ดับลงไปอีกครั้ง........

-------------------------------------------------------------------

จบไปอีกตอนเเล้วครับ ยังสั้นติ๊ดเดียวเหมือนเดิม ไว้เขียนไปซักพักค่อยเอาตอนมารวมกันละกันนะครับ555