คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [os] Vespa
Vespa
CHANYEOL × BAEKHYUN
ปาร์านยอลในเสื้อฮู้สีำสนิทยื่นหมวันน็อสีรีมเหมือนับอเ้าัวให้ับผู้ายัวเล็้าาย
“ใส่ไว้นะหมา”
“เรียแบบนี้อยาโนเหรอ” แบฮยอนูหมวันน็อในมือึ้นเหนือหัวหมายะฟาลไปลาบาลอยัษ์ัวโที่ำลัวนประสาทเา
“เอ็นูไ” นัวสูพูบ็เอาแ่ยืนหัวเราะเหมือนมีอะไรที่มันน่าลนัหนา
“อยาไปูแลัวเอที่โรพยาบาลมั้ย”
“ล้อเล่นนนน”
“เี๊ยะๆ” านยอลหัวเราะออมาอีรั้่อนะหันมาสวมหมวันน็อให้ับแบฮยอน
“ทำไมไม่เอารถยน์มา”
“เวลาที่เราเลิเรียนรถมันิ พี่เลยเอาเวสป้ามาะไ้เาะแะลับบ้าน่ายๆ”
ยัษ์โยาทำท่าประอบะ้วย
“อให้เ่าเสื่อม” แบฮยอนแ่ำๆ่อนะเินนำไปที่รถ
“แ่พี่เหรอแบฮยอน!”
ออาที่เรียนพิเศษอแบฮยอนมาไม่นาน็เอับสภาพารรารที่รถิมาๆ
“ไหนบอว่าเาะแะไปไ้ไ มัน็ิอยู่ีมั้ย” แบฮยอนที่นั่้อนอยู่เบาะหลัะโหน้าไปถามนี่
รถินไม่มี่อว่าแบบนี้มันะเาะแะไปไหนไ้
เอาริๆปิ็ไม่ไ้ินาไม่มีที่ว่าให้มอเอร์ไ์เลาะไปไ้นะ
แ่วันนี้มันิมาริๆ
“แทนที่รถิะไ้นั่าแอร์เย็นๆฟัเพลสบายๆอยู่บนรถอะานยอล”
นัวเล็ปล่อยมือาเสื้ออานยอล่อนะถอนหายใออมาเบาๆทำเอานอายุมาว่าใเสีย
“อโทษนะแบฮยอน พรุ่นี้พี่ะเอารถยน์มารับเหมือนเิมแล้วันนะ” านยอลพูเสียเบาๆไปทาน้อยใ
นนฟัที่ำลัโวยวาย็ใเสียไม่แพ้ัน
.
.
.
.
.
เลิเรียนอนหนึ่ทุ่มรึ่แ่ถึบ้านอนสามทุ่ม! ทั้ๆที่ปิแล้วถึบ้านประมาเือบสอทุ่ม
้าไปเป็นั่วโมเพราะเิอุบัิเหุรถบัสผลิว่ำวาถนนนไม่สามารถเปิ่อทาให้รถไ้เลย
ถึับับเรื่อรอ
พอมาส่ถึหน้าบ้าน านยอล็ไม่พูไม่าอรถเสร็็เอี้ยวัวมาถอหมวันน็อให้แล้วพูประโยูลๆออมา
‘อาบน้ำให้สะอานะแบฮยอนเราโนวันมาเ็มๆเลย’ พออบรับไปว่าอือเท่านั้นแหละุปาร์ถึับทำหน้าุ เา็พอะรู้อยู่หรอว่าานยอลน่ะโรธที่พูาไม่ี
สมอมัน็เลยประมวลให้พูออมา้วยวามสำนึผิ ‘อโทษนะที่พูไม่ีใส่’ พอพูไปเท่านั้นแหละรายนั้นยิ้มหน้าบานลับบ้านไปแล้ว
“ทำไมวันนี้ลับ้าล่ะลู” ุนายบยอนเินออมาารัวทั้ๆที่ยัสวมผ้าันเปื้อน
มือยัถือะหลิวอยู่เลย แม่ใร!
“รถิ้าบบ วาะหลิวหน่อยมั้ยแม่่อนะอลูอะ” แบฮยอนว่าำๆ่อนะ็อลับนเป็นแม่ไว้หลวมๆ
“อยาแปแ้วยะหลิวมั้ยะลูาย” บยอนฮาินยะหลิวในมือู่ลูายัวี
แบฮยอนำนลั่นบ้านเมื่อเห็นนเป็นแม่อารม์ไม่ีเพราะเา
ทำเอาุนายบยอน้อยิ้มออมา “ินอะไรมารึยั”
“ยัเลยแม่ หิ๊วววหิว”
“แม่ทำับ้าวเสร็พอี ว่าแ่ทำไมไม่วนพี่เ้ามาิน้วยัน”
แบฮยอนมอนเป็นแม่ที่เินเ้าไปัับ้าวในรัวออมาวาบนโ๊ะ
“ึแล้ว เลยไล่ลับบ้าน” แม่พยัหน้าเ้าใ่อนะนั่ลที่เ้าอี้ร้ามับเา
“แล้วพ่อไปไหน”
“ออไปสัสรร์ับเพื่อน ลับึๆ”
“ั้นผมั้าวเลยนะ”
.
.
.
วันนี้เป็นวันเสาร์และแบฮยอนมีเรียนพิเศษอนบ่าย านยอละเป็นนไปรับไปส่
ปัหาไม่ไ้อยู่รนี้แ่มันอยู่รที่ั้แ่เมื่อวานที่มีเรื่อ้อแ้ๆัน
็ไม่ไุ้ยันเลยนถึอนนี้ เารู้ีว่าานยอลมีวามรับผิอบมาพอที่ะไม่ลืมเา
แล้วเา็ิว่าานยอละมีเหุผลมาพอที่ะไม่ิมาับำพูไร้สาระอเา
เวลาล่วเลยมานถึเวลาที่านยอละ้อมารับ
รอประมาห้านาที็มีรถยน์ุ้นาับเ้ามาอในบริเวบ้าน
“้าไปห้านาที” แบฮยอนเินหน้ามุ่ยออมาาัวบ้านพร้อมับยมือึ้นมาบัแ
“พี่ื่นสาย ึ้นรถไ้แล้วแบฮยอนแมันร้อน”
แบฮยอนพยัหน้าเ้าใ่อนะเินไปเปิประูฝั่้านับึ้นไปนั่
“หายโรธแบหรือยัรับ” แบฮยอนหันไปหานับเพื่อรอำอบ
านยอลหันมามอรู่หนึ่แล้วหันลับไปมอถนนเ่นเิม
“พี่ไม่ไ้โรธอะไรเราเลย” นัวสูยมือ้าที่ว่ามายีหัวเา่อนะเลื่อนมาับมือเาแล้วเอาไปุ๊บ
“เรื่อเมื่อวานพี่เ้าใ เราอบบ่นแบบนี้ประำ”
แบฮยอนอมยิ้มับสิ่ที่ผู้ายนนี้ทำ านยอลเป็นแบบนี้ประำเวลาที่นั่รถ้วยัน
ะว่าเิน็เินนะ แ่ะว่าไม่เินอยู่ี แ่เอ๊ะ..
“ำลั่าแบี้บ่นอยู่ใ่มั้ยเนี่ย” านยอลำออมาเบาๆ่อนะส่ายหัว
“เราบันมานานแล้วนะแบฮยอน นานนพี่รู้ว่าเรานิสัยยัไ
เราเป็นนปาไวพี่รู้ พี่ไม่เ็บมาิหรอ”
“ไม่น้อยใเหรอ”
“ะเหลือ” แบฮยอนหัวเราะแล้วเอนหัวไปพิใหล่านยอลไว้แล้วไถเบาๆ
“อโทษน้า ่อไปนี้ะพยายามิให้มาๆนะรับ”
เยหน้าึ้นไปมอ็เห็นว่าานยอลมอมาอยู่ “มอถนนไปเลย”
“เิน็เป็นเหรอเรา”
“วนีน” แบฮยอนพูยิ้มๆ่อนะรีบะปปปาัวเอ
“อโทษ มันหลุปาอะฮือออ” ทำหน้าร้อไห้แถมไป้วย
“พี่อายุมาว่าเรานะเว้ยแบฮยอน” ุปาร์หาเรื่อแล้วไ
พูเว้ยๆใส่แล้วยัะหัวเราะลั่นอี
“อ้าว! แล้วมาึ้นเว้ยับแบไ้ไ” ยัอี
ยัะหัวเราะอยู่อี
“แล้เล่นเยๆเอ”
ฟา้อนให้ทาสายาแล้วแุ่ปาร์โยายัหัวเราะอร่อยอยู่เลย
นี่เาไม่ไ้โรธานยอลเลยนะอย่าเพิ่เ้าใผิเาเล่นแบบนี้ับานยอลประำเลย
“ถึแล้วรับ เี๋ยวพี่ะมารอ่อนเราเรียนเสร็นะ
เยที่สายเมื่อเ้า” านยอลพู่อนะเอื้อมไปปลสายเบลท์ให้แบฮยอน แล้วหอมแ้ม้ายแ้มวานแบฮยอนร้อประท้ว
“ยาห์!”
“อพี่้วยอย่ามาทำลืม”
แบฮยอนฟึฟัแล้วหันไปหอมแ้ม้ายแ้มวาอน้าๆ “ยัไม่รบเลย”
“ไ้ืบะเอาศอ”
“เร็วๆิ เ้าเรียนสายไม่รู้้วยนาาา”
านยอลทำหน้าาไม่รู้ไม่ี้นั่ออมอออไปนอหน้า่า
“ที่เียวพอ”
“มีสิทธิ์่อรอเหรอเราอะ” แบฮยอนฟึฟัหันไปับหน้าแฟนัวเอแล้วุ๊บหน้าผา
แล้วเลื่อนมาุ๊บปาแ่่อนะถึ็โนั
“เี๋ยว” นัวเล็ะัแล้วผละออมา แล้วเลิิ้วเป็นเิถามว่า
‘มีอะไร’
“ไม่อยาไุ้๊บแล้ว”
“แล้วะเอาไอะ แบสายแล้วเนี่ย”
“อยาไู้บ” านยอลว้าท้ายทอยนรหน้าเ้ามาแล้วประบปาลไปที่ปาสีเอร์รี่อแบฮยอนูึนิว่ามัน้อบวมและเา้อโนโวยวายใส่แน่ๆ
“อื้อ!” แบฮยอนทุบลไปที่อแร่เมื่อสิลับมาอยู่ับเนื้อับัว
านยอลึผละออมาเลียริมฝีปาัวเอแล้วยัิ้วให้หมาอเาที่ำลัหัวเสีย
“เี๋ยวะโน” มือเรียวเปิประูแล้วหันมาี้นิ้วาโทษ
“ไปเรียนไ้แล้ว” านยอลันหลัแบฮยอนให้ลารถหลัาที่อนนี้
เ้าเ็ี้โวยวายอเาเ้าเรียนสายมาห้านาทีแล้ว
“อนเย็นเอาเวสป้ามา็ไ้นะ”
เ็ี้โวยวายอเา้มหน้าุอยู่ับอ
“โนวันเี๋ยวเรา็บ่นพี่อี”
“ไม่บ่นแล้ว”
แบฮยอนเยหน้ามามอานยอล้วยสายาริั มือ็ื้นเหื่อไปหม บมาะสอปีไม่เยะ้อมาพูอะไรแบบนี้
“่อให้้อไปนั่มวัน าฝน าแหรือรถิเป็นั่วโมๆ็ะไม่บ่นแล้ว”
“หื้ม?”
“แ่นที่อยู่้วยันในทุสถานาร์เป็นพี่อะ
แบ็สบายใแล้ว เรื่อเมื่อวานอโทษริๆนะรับ” แบฮยอนยิ้มว้าออมา่อนะยมือึ้นบ๊ายบายแล้วปิประูรถ
วิ่เ้าไปในที่เรียนพิเศษ
แบฮยอนโึ้นมาว่าปีที่แล้วมานานยอลเอ็แอบใหาย
เ็ี้โวยวายอเาโึ้นทั้วามิและอายุะมี็แ่ัวที่ไม่โึ้นว่าเิมแล้ว
านยอลอยาะบอแบฮยอนเหมือนันว่าเาเอ็สบายใที่ในทุๆเส้นทาทุๆสถานาร์มีแบฮยอนอยู่้วย
อยู่้วยันไปนานๆเลยนะ
ความคิดเห็น