คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 2 ผู้ชายประหลาดจากดาวอังคาร (5)
การทำงานกับมนุษย์เครื่องจักรอีโก้สูงลิบลิ่วอย่างแม็กซ์คือนรกที่แท้จริงสำหรับอนินทิตา
เขาบอกว่ายอมทำตามแผนที่เธอเสนอก็จริง แต่แน่นอนว่าเธอต้องทำเสนอแผนการนั้นกับหัวหน้าของเขาด้วย
แม็กซ์เป็นพวกหลงตัวเองอย่างไร หัวหน้าของเขาก็ไม่ต่างกัน แถมมากกว่าราวๆ สิบเท่าเห็นจะได้
กว่าอนินทิตาจะกลับมาถึงสถาบันจิตวิทยาก็ดึกแล้ว
เธอตรงไปที่รถทันทีเพราะคิดว่าเจฟฟ์คงกลับไปแล้ว ถ้าอยู่รอเธอก็บ้าเต็มที่
แต่ผิดคาด เพราะแค่มาถึงรถ เธอก็เห็นกระดาษโน้ตที่เจฟฟ์ทิ้งไว้ให้ ซึ่งเป็นข้อความนัดหมายที่ร้านอาหารเม็กซิกันร้านหนึ่งไม่ไกลจากบ้านเธอเท่าไร
เธอจึงต่อสายหาหนุ่มรุ่นน้องทันที
“ไงเจฟฟ์ นายยังอยู่ที่ร้านเจนเซนหรือเปล่า”
“อยู่ครับ กำลังรอคุณอยู่เลยอนิน”
“งั้นก็อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน”
อนินทิตาวางสายและก้าวขึ้นรถ ทว่าเมื่อกำลังจะออกรถเท่านั้น
เธอกลับรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองตลอดเวลา
สาวคนเก่งหันขวับ แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ
เหมือนอย่างทุกวัน ทั้งหมดเป็นเพราะเธอระแวงไปเองหรือเพราะมี ‘ใครบางคน’ กำลังตามเธออยู่กันแน่
หรือจะเพราะมาทำคดีของสตีเวนจริงๆ...
นักจิตวิทยาอาชญากรสาวขมวดคิ้วครุ่นคิด
เธอมองผ่านกระจกมองหลังอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นใคร จึงตัดใจออกรถตรงไปยังร้านเจนเซน
และตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะลองคุยเรื่องนี้กับแม็กซ์อีกที
นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน
ร้านเจนเซนกำลังจะปิดในไม่ช้า ทั้งร้านไม่เหลือใครเลย นอกจากหนุ่มน้อยท่าทางเนิร์ดๆ
ที่นั่งมองซ้ายมองขวา ท่าทางหวาดระแวงจนอนินทิตานึกขำ
“นายมีพิรุธนะเจฟฟ์”
“คุณมาได้สักที”
หนุ่มแว่นทำหน้าโล่งอก “เอาไป ไปเปิดดูที่ห้องนะ ผู้ชายที่คุณให้หาน่ะไม่มีข้อมูลยืนยันชัดๆ
เลยว่าทำงานอะไรกันแน่ แต่เดินทางบ่อยมาก น่าสงสัยมากจริงๆ”
“ขอบใจเจฟฟ์ ฉันจะลองดู”
เธอรับแฟลชไดรฟ์มาเก็บไว้ “นายเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูตื่นๆ แบบนี้ล่ะ”
“ผม...ไม่รู้สิอนิน
เหมือนมีใครตามผม”
“ว่าไงนะ” หญิงสาวขมวดคิ้ว
“มีคนตามนายหรือ แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดไปเอง”
“ไม่ๆ” คราวนี้เจฟฟ์ปากสั่น
ใกล้จะร้องไห้เต็มแก่
“โอเคๆ นี่งานสุดท้ายแล้ว
ฉันจะไม่รบกวนนายแล้ว ขอบใจมากนะเจฟฟ์”
“บายอนิน” เจฟฟ์เก็บของแล้วรีบเผ่นหนีไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองอีกเลย
เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว
อนินทิตาจึงเก็บของออกจากร้านเจนเซนกลับมาขึ้นรถ ทว่าคราวนี้รถเธอสตาร์ตไม่ติด ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ตาม
“อย่ามาตายตอนนี้นะแบรดเพื่อนรัก”
‘แบรด’ คือชื่อรถยนต์ที่ตั้งชื่อตามพระเอกหนังคนโปรดตลอดกาลของเธอ
อนินทิตาพยายามอยู่นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ
สุดท้ายจึงถอดใจ เธอติดต่อร้านซ่อมร้านไหนก็ปิดทำการหมดแล้ว จึงตัดสินใจโทร. หาตัวแทนประกันแทน
และได้คำตอบว่าให้ทิ้งรถไว้ก่อน พรุ่งนี้ถึงจะมาดูให้
เธอจึงได้แต่วางสายและถอนหายใจ จากนั้นจึงเดินกลับเข้าไปในร้านเจนเซน
บอกเจ้าของร้านเรื่องฝากรถไว้ก่อน
แม้จะดึกมากแล้ว แต่เพราะเป็นบริเวณย่านพักอาศัยในเมืองใหญ่
ผู้คนจึงยังพลุกพล่าน ไม่มีอะไรผิดปกติ
และอีกอย่างก็เพราะเธออยู่ที่นี่มานานแล้ว
จากร้านเจนเซนไปยังบ้านของเธอก็ไม่ไกลเลย อนินทิตาจึงเลือกใช้วิธีเดินกลับไปพร้อมกับกระเป๋าเอกสารหอบใหญ่
นักจิตวิทยาอาชญากรสาวเดินต่อไปเรื่อยๆ
ผ่านคู่รักหนุ่มสาวที่ยังจูบร่ำลากันที่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่ง
เธอส่ายหน้าน้อยๆ นึกอยากบอกเหลือเกินว่ารักกันต่อไปให้ดีเชียว
ชีวิตวัยเด็กน่ะหอมหวาน โตมาอย่างเธอสิแล้วจะรู้ว่าอะไรสำคัญกว่าความรัก
เงินไงล่ะ!
มีคำกล่าวที่ว่าเงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ ก็จริง...เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ถ้าไม่มากพอ!
หญิงสาวหัวเราะกับตัวเองเพราะผ่านเหตุการณ์พวกนี้มาหมดแล้ว
ความรักในวัยเด็กคือเรื่องตลก การใช้ชีวิตตอนนี้ให้รอดต่างหากของจริง
เวลาผ่านไปอากาศก็เย็นลงเรื่อยๆ
อนินทิตากระชับเสื้อโคตอีกนิด ยังคงเหลียวมองไปรอบตัว ต่อให้ยังมีคนพลุกพล่านก็เถอะ
แต่เธอก็ไม่ประมาท โดยเฉพาะตรงมุมถนนที่ไม่มีเสาไฟก่อนถึงย่านที่พักของเธอแค่หนึ่งบล็อก
ที่ตรงนั้นค่อนข้างลับตาคนและเคยได้ยินข่าวมิจฉาชีพบางครั้ง
อนินทิตากำลังจะข้ามถนน แต่อยู่ๆ
ก็มีรถยนต์ขับมาด้วยความเร็วสูงจนเหมือนจะเบรกไม่ทัน
“กรี๊ด!” เธอตกใจจนยืนขาตาย และคงจะโดนชนไปแล้วถ้าไม่มีมือของใครบางคนกระชากเธอหลบไปทางด้านหลัง
โครม!
โชคไม่ดีเลยที่ด้านหลังก็มีรถตามมาเช่นกัน
แม้จะชะลอความเร็วจนแทบหยุดลงแล้ว แต่แรงปะทะก็มากพอจนทำให้ทั้งคู่ล้มลง
“โอ๊ย!” เจ้าของเสียงหวานร้องลั่นเพราะถูกชนจนล้มลง เจ็บที่ขาราวกับร้าวไปถึงกระดูก
“อนิน”
“เจ็บ”
สาวคนเก่งน้ำตาตกแล้วเงยหน้ามองคนที่ช่วยเธอ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครเลย รามนั่นเอง
เจ้าของรถคันหลังลงมาหาพร้อมกับเรียกรถโรงพยาบาลและแจ้งเจ้าหน้าที่ให้
ส่วนคันแรกขับหนีไปแล้ว อนินทิตาพยายามลุกขึ้น แต่รามห้ามไว้เสียก่อน
“อย่าเพิ่งขยับ”
คนเจ็บเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมแขนที่ประคองกอดเธอไว้
ดวงตาคมหวานของเขาอ่อนลง ไม่รู้ทำไมอนินทิตารู้สึกว่าไม่เจ็บเหมือนครั้งแรก เธอพยักหน้า
แล้วเอนตัวลงพิงอกเขาแต่โดยดี
ไม่มีแบบหนังสือนะคะ
เรื่องแสนรักซ่อนใจ (อัลเบอร์โตxหนูนา) มีวางขายแล้วค่า
E-book มาแล้ว จิ้มเลยยยย https://bit.ly/2DnWxc6
ความคิดเห็น