แสนเล่ห์กลรัก

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2 สถานที่เกิดเหตุ (3)

“มา...ทีนี้แกถามฉันบ้าง” พูดพลางรินเหล้าใส่แก้วแล้วยื่นให้เชษฐา

“ทำไมแกถึงเลิกกับไอ้หน้าปลาตีนสำลักโคลนนั่น” เขาหมายถึงอดีตแฟนคนแรกของตุลยดา คนแรกและคนเดียวสมัยที่สาวเจ้าเรียนอยู่มัธยมปีสุดท้าย

“ดูปากแกสิ” หญิงสาวนิ่วหน้า “เขาชื่อพี่โปรด ไม่ได้ชื่อปลาตีน”

“ฉันหมายถึงหน้ามัน”

“เขาหล่อกว่าแกเยอะ ยิ่งตอนนี้ยิ่งหล่อนะ” ตุลยดายักไหล่ “ลูกคนรวยก็อย่างนี้แหละแก พอโตเรียนจบก็ออร่าจับ เรื่องธรรมดา”

“นี่แกยังติดต่อมันหรือ” เชษฐาถามเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงภายในร้าน

“เปล่า” เจ้าของเสียงหวานปฏิเสธ “แค่เห็นข่าวเขาตามสื่อโซเชียลน่ะ แต่จริงๆ แล้วเมื่อเช้าก็เจอที่สนามบินที่นี่ด้วย”

“แกไม่คิดจะกลับไปคืนดีกับมันใช่ไหม”

“หนังสือเล่มเดิม ต่อให้อ่านใหม่ก็จบแบบเดิม” ริมฝีปากได้รูปกดลงเล็กน้อยเป็นเชิงหยัน แต่แล้วก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อคิดอะไรขึ้นได้

“เป็นอะไรตาล”

“แกถามฉันเยอะไปแล้วนายเชษ กินเข้าไป สามแก้วต้องหมด!” เรื่องอะไรเธอต้องเป็นคนเมาฝ่ายเดียวเล่า...ไม่รู้ละ ถ้าเธอเมา เขาก็ต้องเมาด้วย

เชษฐามองสาวตรงหน้าแล้วก็ยิ้มเล็กน้อย เห็นสีหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นของเธอแล้วก็แกล้งไม่ลง จึงยกแก้วดื่มรวดเดียวหมดแล้วเติมใหม่อีกสองครั้งและดื่มหมดเช่นกัน

“สุดยอดดดด!” ตุลยดาลากเสียง และยกมือประสานทำการ ‘คารวะ’ เพื่อนสนิท “ข้าน้อยขอคารวะท่านอาจารย์ โปรดรับข้าเป็นศิษย์ด้วย กินเหล้ายังไงไม่ให้เมาขอรับ”

“ตลกละตาล” ท่านอาจารย์หัวเราะเบาๆ สายตาที่มองมานั้นเป็นประกายหวานซึ้งและเต็มไปด้วยความหมาย ถ้าเพียงแต่คนเมาจะทันสังเกต

สักนิด “ฉันไม่อยากได้แกเป็นศิษย์หรอก”

ตุลยดานั่งนิ่ง มองเขาด้วยสายตาประหลาด จนเชษฐาต้องเรียกสติ

“ตาล!”

“แกยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนี่หว่า” ตุลยดาทำหน้ายุ่ง แล้วชี้หน้า “แกต้องบอกมา เพราะความจริงมีแค่เพียงหนึ่งเดียว!”

“เพ้อว่ะ” ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ยามมองคนเมาแล้วเยิ้มที่เดี๋ยวถามนั่นถามนี้วนไปเวียนมา แถมอยู่ๆ ก็เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย แล้วก็พาวนกลับมาเรื่องเดิมอีก

ตุลยดาไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว พอถามเสร็จเธอก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เมาจนหลับไปแล้ว ดีหน่อยที่เธอเป็นคนประเภทเมาแล้วนอนลูกเดียว ไม่ใช่พวก ‘เมาแล้วเรื้อน’ ประเภทโวยวายหรือลุกขึ้นมาร้องรำทำเพลง ไม่อย่างนั้นก็คงคุมไม่อยู่เช่นกัน

“ไอ้ตาลเอ๊ย...ถ้ามากับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน แกจะทำยังไง” เชษฐาบ่นเล็กน้อยยามเห็นเพื่อนสนิทที่เฝ้ามองมาหลายปีเมาหลับแล้ว เขาถอนหายใจเล็กน้อย แล้วจึงประคองเธอออกจากร้านโดยไม่สนใจสายตาผู้คนรอบข้างเลยสักนิด

ร่างเพรียวบอบบางของสาวในอ้อมกอดไม่เป็นปัญหาที่เชษฐาจะอุ้มเธอออกมาจากร้าน แต่การพาเธอกลับนี่สิ เพราะรถที่เช่ามาใช้ก็เป็นแค่รถจักรยานยนต์เวสปาเท่านั้น ไม่ใช่รถยนต์ที่จะให้เธอนอนไปได้ จึงอดห่วงไม่ได้ กลัวว่าจะทำเธอตกรถไปเสียก่อน

“แกนั่งซ้อนท้ายฉันไหวไหมตาล” เชษฐาแตะที่แก้มนวลเนียนของสาวในอ้อมแขนเบาๆ จนในที่สุดเธอก็ลืมตามองเขา

“เชษหรือ”

“อ้าวไอ้นี่” หนุ่มหน้าหวานหัวเราะ “แกจำไม่ได้หรือไงว่ามากินเหล้ากับฉัน”

“พี่โปรดไปไหน” คนเมาถามไปเรื่อยๆ ตามที่ใจคิดว่าตอนนี้เธอคือ

เด็กสาวมัธยมปลายวัยสิบเจ็ด ที่ตกหลุมรัก ‘พี่โปรด’ หนุ่มรุ่นพี่ข้างบ้านที่มาเรียนชั้นเดียวกันเพราะเสียเวลาไปแลกเปลี่ยนต่างประเทศถึงสองปี

“เลิกพูดถึงมันเถอะ ไหนว่าลืมมันไปแล้วไง”

“วันก่อนเดินสวนเขาด้วยนะเอื้อย”

“นี่เชษ!” คนถูกลืมครั้งแล้วครั้งเล่ากระแทกเสียงตอบ ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ สำหรับตุลยดาแล้ว เขาไม่มีความสำคัญเท่าอุรัสยาหรือใครเลย จึงมักเป็นคนตกสำรวจของตุลยดาเสมอ

“อ้อ...ใช่ๆ มากับเชษนี่นา”

“แกนั่งไม่ไหวแล้วมั้งตาล ขี่หลังฉันไหม”

“จะเดินกลับกรุงเทพเลยหรือ” เจ้าของเสียงหวานถามงงๆ “ไกลนะเชษ แกจะแบกฉันเดินกลับกรุงเทพจริงๆ หรือ”

“ตาล...” เจอคนเมาแล้วเอ๋อแบบนี้ เชษฐาก็อดถอนหายใจไม่ได้เช่นกัน “ตอนนี้เราอยู่พังงานะ”

“อ้าวเหรอ”

“มาอยู่บ้านผัวไอ้เอื้อย จำได้ไหม”

“ง่วง...อยากนอนแล้ว”

“จะพาไปนี่ไง...นั่งซ้อนท้ายฉันไหวไหม”

“ไหวๆ” ตอบแล้วก็ก้าวขาขึ้นนั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ แต่...ของใครก็ไม่รู้

“ตาล...คันนี้!”

“อ้าวเหรอ” ตุลยดาทำตาหยีแล้วส่งยิ้มล่องลอย แล้วขยับมานั่งบนเวสปาที่เชษฐาเช่าไว้ใช้งานตอนอยู่บนเกาะ

หนุ่มหน้าหวานยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ จากนั้นจึงก้าวขึ้นนั่งบนรถ ก่อนจะสตาร์ตเครื่องแล้วจึงคว้ามือเล็กนุ่มนิ่มมาให้โอบกอดเอวเขาไว้ “กอดฉันไว้นะตาล กอดให้แน่น เดี๋ยวตก”

“ด้ายเลย...” คนเมาตอบเสียงยานคาง แต่สองมือกอดรัดลำตัวของเชษฐาสุดแรง จนอดีตนักกีฬาหนุ่มแทบจุก

“ตาล!”

“อะไร”

“มันเกินไปแล้ว กอดดีๆ สิวะ แบบนี้ฉันหายใจไม่ออก”

“เหรอ” อดีตนักข่าวสาวถามงงๆ แต่ก็ลดแรงกอดแต่โดยดี รอจนกระทั่งเชษฐาออกรถแล้ว เธอจึงค่อยๆ ซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคย

เวลาล่วงเลยกว่าครึ่งค่อนคืน แต่เชษฐาก็ค่อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์ไปบนถนนเลียบชายหาดอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าคนเมาที่นั่งกอดเอวเขาไว้แน่นจะไม่ได้สติจนตกรถไปเสียก่อน และอีกอย่าง...เขาอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้นานๆ

แม้จะไม่เห็นหน้า แต่การที่ตุลยดาซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างทั้งยังกอดเขาอย่างไว้เนื้อเชื่อใจทำให้เชษฐายิ่งรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพราะถ้าเธอมีสติเธอคงไม่ทำแบบนี้ และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด เป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้เขาเป็นเขามาจนถึงวันนี้

ทุกอย่างก็เพราะเธอ...

ยิ่งดึกอากาศริมทะเลก็ยิ่งเย็น ชายหนุ่มลดความเร็วลงอีกนิด ปล่อยให้ลมทะเลยามค่ำคืนที่รายล้อมรอบตัวปะทะใบหน้า แล้วละมือข้างหนึ่งมากุมมือทั้งสองของตุลยดาไว้ ส่งความอบอุ่นจากมือเขาสู่มือของเธอ

“ตาล...หลับหรือ” เจ้าของเสียงเข้มถาม ทว่าคำตอบที่ได้มามีเพียงความเงียบเท่านั้น

‘หมาน้อยเอ๊ย’ เชษฐายิ้มอยู่ในความมืด เขาจับมือตุลยดาไว้อย่างนั้นตลอดทางจนกระทั่งมาถึงบ้านพัก

แล้วแน่ใจนะเชษว่าแกจะไม่ทำ

ติ๊กต่อกๆๆๆ