คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 curiosity killed the cat (2)
ต่อข้างล่างนะคะ
คุณพี่ซีไอเอ
: เห็นรายการข่าวเมื่อกี้ไหม ที่ตลาดมีคนบอกว่าเด็กหาย
ว่ากันว่าเป็นแก๊งค์ลักเด็กขึ้นรถตู้
มีคนเห็นครั้งล่าสุดอยู่ไม่ห่างจากหมู่บ้านเราเลยนะ
คิ้วเรียวสวยเหนือดวงตากลมโตขมวดคิ้ว
อ่านข้อความจากคุณป้าทองกวาวว่าตกใจแล้ว
แต่ที่ตกใจกว่าคือรูปประกอบข่าวที่เป็นภาพจากกล้องวงจรปิด
ในรูปเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผมยาวประบ่ามัดลวกๆ ไม่เป็นทรง
เหมือนผู้ชายที่อยู่ข้างบ้านเธอไม่มีผิด!
ไม่ต้องคิดอะไรให้มากความอีกแล้ว
ลางสังหรณ์บอกเธอว่าเด็กคนนี้ต้องถูกจับตัวมาขังไว้แน่นอน
ไม่อย่างนั้นคงไม่ร้องขอความช่วยเหลืออย่างนี้แน่ แต่ถึงกระนั้นณดาก็สำเหนียกตัวเองเสมอว่าเธอไม่ใช่ซูเปอร์เกิร์ล
ไม่มีพลังพิเศษ และที่สำคัญคือเธอไม่ควรบุกรุกบ้านคนอื่นโดยพละการ
จึงรีบโทร.หาคุณป้าทองกวาว แต่ไม่มีคนรับสาย เธอจึงโทร.แจ้งตำรวจ แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่รับสาย
“พี่ตำรวจค้า”
ณดาร้องเสียงหลง ไม่ใช่เพราะมีตำรวจรับสาย
แต่เพราะไม่เคยคิดว่าชีวิตจริงเจ้าหน้าที่ก็จะช้าเหมือนในละครที่ชอบมาตอนจบ
“ฮือๆ แด๊ดดี้”
เสียงร้องของเด็กหญิงยิ่งดังขึ้นเมื่อหันมาเห็นว่ามีคนยืนอยู่นอกรั้วเตี้ยของตัวบ้าน
สองตาสบประสาน ตาสีน้ำตาลอ่อนสดใสของเด็กหญิงกระตุ้นสัญชาตญาณความเป็นแม่ในตัวหญิงสาว
ถึงแม้ว่าชีวิตจริงเธอแทบจะแห้งเหี่ยวตายด้านยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคนก็เถอะ
“เอาวะ!” ในเมื่อโทรแจ้งตำรวจก็ไม่มีคนรับสาย
ไม่มีใครรับเรื่อง ถึงลุงยามแก่ๆ หน้าหมู่บ้านจะเอาแต่หลับจนช่วยอะไรไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร
นาทีนี้ช่วยเด็กออกมาให้ได้ก่อนก็แล้วกัน
“อย่าร้องนะลูก
เดี๋ยวพี่เข้าไปช่วย” สถานการณ์ขับขันทำให้อะดรีนาลีนเลือดพล่านไปทั้งร่าง
กลืนกินสติส่วนการคิดวิเคราะห์แยะแยะของเธอไปหมดสิ้น ณดาสวมวิญญาณซูเปอร์ฮีโร
แต่ก่อนจะกู้โลกต้องถอดรองเท้าส้นสูงออกก่อน ไม่อย่างนั้นเธอคงปีนข้ามรั้วไปไม่ได้
ถอดรองเท้าเสร็จแล้ว
แต่กระโปรงนี่สิ...
ประชาสัมพันธ์สาวก้มลงมองกระโปรงทรงสอบของตัวเอง
ดูเหมือนว่าเธอจะต้องสละกระโปรงเพื่อช่วยเด็กน้อยเสียแล้ว แม้จะเสียดายแค่ไหน
แต่สุดท้ายเธอก็ลงทุนใช้มือกระชากตรงตะเข็บกระโปรงแรงๆ
จนกระทั้งมันผ่าขึ้นสูงพอที่เธอจะปีนข้าวรั้วเตี้ยๆ ไปช่วยเด็กได้
“ฮึ้บ!” ณดาค่อยๆ ยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดขอบรั้วเก้ๆ กังๆ
มือหนึ่งจับขอบรั้วไว้แน่น รวบรวมกำลังที่มียกก้นขึ้นจนกระทั่งข้ามรั้วมาได้
ท่ามกลางสายตาสนอกสนใจของเด็กฝรั่งหน้าตาน่ารักที่ยืนเกาะประตูกระจกอยู่ด้านใน
เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยหยุดร้องแล้ว
หญิงสาวก็ยิ่งมีกำลังใจ เธอยิ้มให้เด็กหญิงตัวกลม แล้วก็ได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา
“พี่มาช่วยนะจ๊ะ”
พี่สาวผู้ใจดีเอ่ยกับเด็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่าน้องจะได้ยินหรือไม่
จะฟังภาษาไทยรู้เรื่องหรือเปล่า แต่อย่างน้อยใช้ภาษากายสื่อสารกันก็น่าจะทำให้เด็กผู้เคราะห์ร้ายคลายความกลัวลงได้
ณดามองซ้ายมองขวาหาทางเปิดประตู
แต่ไม่เห็นอะไรที่ทำได้เลย เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง ตั้งใจจะโทร.แจ้งตำรวจอีกครั้ง
แต่ก็มีสายเข้าจากป้าทองกวาวเสียก่อน
“ป้าทองกวาวคะ”
เจ้าของเสียงหวานละล่ำละลัก ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เธอก็รีบพูดรัวเร็ว “ณดาเห็นข่าวที่คุณป้าส่งมาแล้วค่ะ
ณดาว่าต้องเป็นคนข้างบ้านณดาแน่เลย เนี่ย...เขาขังเด็กผู้หญิงฝรั่งหน้าอย่างกับตุ๊กตาไว้
จะบอกว่าลูกก็ไม่น่าใช่ หน้าตาไปคนละทางเลย น้องร้องเหมือนจะขาดใจ
น่ากลัวมากเลยค่ะป้า”
“ป้ากำลังจะถามเลยว่าหนูโทร.หาป้าทำไม
แล้วนี่ณดาโทร.แจ้งความหรือยัง”
“โทร.แล้วแต่ไม่มีตำรวจรับสายเลย
นี่ปีนข้ามรั้วมาแล้วค่ะ ว่าจะเข้าไปดูเด็กก่อน ป้าแจ้งความให้ณดาทีนะคะ”
“ได้ๆ
เดี๋ยวป้ารีบไปหาหนูด้วย”
“ขอบคุณค่ะ” ณดากดวางสาย
เก็บโทรศัพท์แล้วมองซ้ายมองขวาหาทางจะเปิดประตูที่ถูกล็อคไว้ เธอไม่มีกุญแจ
แต่จะให้ใช้กิ๊บดำแบบในหนังในละครก็ใช่ว่าจะทำง่ายๆ ดังนั้นคงต้องหาอะไรทุบกระจก
หญิงสาวเดินไปรอบบริเวณหน้าบ้านจนกระทั่งเห็นเสียมที่อยู่ใกล้กระถางต้นไม้ริมรั้ว
จึงหันกลับมาหาเด็กหญิงอีกครั้ง
“หนูถอยไปก่อนนะ”
ไม่แน่ใจว่ายายหนูจะฟังรู้เรื่องหรือไม่ แต่เธอก็วัดดวงด้วยพูดภาษาไทยกับเด็กน้อยดูสักตั้ง
ณดารู้สึกใจเต้นตุ๊มๆ
ต่อมๆ นัยน์ตาดำขลับสบประสานกับตาสีน้ำตาลอ่อนสดใสของเด็กหญิง จนกระทั่งเห็นยายหนูสะดุ้งทำตาโตแล้ววิ่งหนีไป
เธอจึงถอนหายใจโล่งอก สองมือกระชับด้ามไม้มั่นเตรียมพร้อมจะเหวี่ยงเสียมไปจัดการประตูเจ้าปัญหานี้
แต่กลับถูกบางอย่างยึดไว้เสียก่อน
“โอ๊ะ!” เจ้าของเสียงหวานอุทานเบาๆ
ออกแรงเหวี่ยงอีกครั้งแต่ก็เหมือนเดิม
เมื่อความพยายามไร้ผลก็เริ่มหัวเสียเป็นธรรมดา
ณดาหันขวับ ตวัดตามองต้นเหตุที่ไม่อาจทำให้เธอออกแรงทุบกระจกได้ นึกสงสัยว่าตัวเองเหวี่ยงเสียมไปเกี่ยวกับอะไรด้านบนหรือเปล่า
ทว่าสิ่งที่เห็นกลับไม่เป็นอย่างที่คิด
เธอไม่ได้เหวี่ยงเสียมไปเกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น แต่เป็นมือหนากร้านของคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในโลก
นี่มัน...นายหน้าโจรคนนั้นนี่!
เพียงแค่เห็นใบหน้าเคร่งขรึม
เต็มไปด้วยหนวดเครา ตาคมฉายแววดุจัดยามมองมาที่เธอ แค่นั้นก็ทำเอาณดาขนลุกวาบ
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับจะกระดอนออกมานอกอก ณดาเพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าทำไมเด็กถึงได้ตกใจแล้วรีบหนีไปทันที
ไม่ใช่เพราะเด็กฟังเธอรู้เรื่อง ไม่ได้กลัวที่เธอจะทุบกระจก
แต่เพราะเห็นโจรชั่วนี่ต่างหาก นั่นก็เท่ากับว่าตอนนี้คนที่ตกอยู่ในอันตรายคือเธอเอง
หนุ่มสาวยืนประสานสายตากันชั่วขณะ
อารามตกใจทำให้ณดาทำอะไรไม่ถูก ได้เเต่ยืนมองเจ้าของบ้านตาค้าง
จนกระทั่งเขาขยับเข้ามาใกล้ แล้วถามเสียงเครียด
“คุณเป็นใคร”
ต่อเลยนะคะ
คนถูกถามตัวแข็งทื่อ
ตกใจที่เขาพูดกับเธอ แต่ที่ตกใจกว่าคือไม่คิดว่าคนตัวสูงใหญ่ไว้ผมยาวไว้หนวดเคราครึ้มแบบนี้
กลับมีน้ำเสียงทุ้มต่ำชวนฟัง ขัดกับใบหน้าเหมือนโจรเหลือเกิน
“เข้ามาได้ยังไง”
เจ้าของเสียงเข้มถามสำทับ
เมื่อเห็นว่าสาวตรงหน้าเอาแต่จ้องมองเขาด้วยสายตาราวกับเห็นตัวประหลาด
สายตาวาววามของเขาทำให้ณดารีบปล่อยมือจากด้ามเสียมทันที
และชายแปลกหน้าก็โยนมันทิ้งไปอีกทาง
พละกำลังล้นเหลือของเขาส่งผลให้เสียมน้อยลอยไปปะทะกำแพงด้านที่ติดกับบ้านเธอดังโครม
ณดาสะดุ้งแล้วมองเขาด้วยสายตาหวาดๆ
“ผมถามว่าเข้ามาได้ยังไง!” คนหน้าดุถามซ้ำ ตาคมจ้องมองสาวตรงหน้าแน่วแน่พร้อมกับร่างสูงก้าวเข้ามาหาอย่างช้าๆ
เจตนาข่มขู่คกคามอย่างชัดเจน
“ฉะ...ฉันได้ยินเสียงเด็กร้อง”
เจ้าของเสียงหวานละล่ำละลัก พร้อมกับถอยหลังไปทีละนิด นึกเสียใจที่ปล่อยให้เขาขว้างเสียมทิ้งไป
เพราะถ้ามันยังอยู่อย่างน้อยก็ยังมีอะไรไว้ป้องกันตัวบ้าง
“เลยมาบุกรุกบ้านผมอย่างนั้นหรือ”
ชายหนุ่มแปลกหน้าถามเสียงหยัน มุมปากได้รูปกดลงเล็กน้อย ยามกวาดตามองไปทั่วร่างเล็กบอบบาง
โดยเฉพาะตรงต้นขาอ่อนที่โผล่พ้นรอยขาดของกระโปรง
“นี่!” ถูกมองด้วยสายตาจาบจ้วงเข้าไป จากที่กลัวแทบตายแต่ตอนนี้เธอโกรธแล้ว
โดยเฉพาะตอนที่เขาจ้องตรงขาอ่อน ณดาก็เลือดขึ้นหน้า
“ไอ้โจรลามก!” เจ้าของเสียงหวานแหวลั่นพร้อมกับเงื้อมือฟาดลงบนใบหน้าชายหนุ่มตรงหน้าเต็มแรง
เผียะ!
ใบหน้าคมเข้มสะบัดไปตามแรงตบจากฝ่ามือเล็ก
คนถูกตบรู้สึกชาไปทั้งหน้า เพียงไม่นานเสี้ยวหน้าข้างหนึ่งของเขาก็ปรากฏปื้นแดงเป็นรอยนิ้วมือสาวเจ้า
“คุณบุกรุกบ้านผมแล้วยังกล้าตบผมอีกหรือ”
หนุ่มหน้าโจรถามเสียงเครียด ไม่คิดว่าตัวเล็กแค่นี้แต่มือหนักเอาเรื่อง และอีกอย่าง...ไม่เคยมีใคร
‘ลงมือ’ กับเขาได้นานแล้ว
สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจของคนตรงหน้าถูกแปลเป็นอย่างอื่น
เพียงแค่เห็นนัยน์ตาคมปลาบและใบหน้าที่เป็นรอยแดงเพราะฝ่ามือของเธอ
สาวคนเก่งก็ใจฝ่อ รีบถอยหลังกรูดไปจนชิดประตูกระจกด้านหลัง
“ก็คุณมองขาฉัน...”
“ผมมองว่าทำไมถึงปีนเข้ามาบ้านผมจนกระโปรงขาดแบบนั้น”
ถามพร้อมกับหรี่ตามองสาวร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาจับผิด “หรือคุณจะขโมยของ”
“ฉันเปล่า!” คนถูกกล่าวหาว่าเข้ามาย่องเบาร้องเสียงหลง บ้านคนหน้าโจรอย่างเขามีอะไรให้เธอขโมยกัน!
“ถ้าไม่ใช่แล้วเพราะอะไร”
หนุ่มร่างสูงขยับเข้ามาใกล้อีกนิด แล้วถามเสียงเครียด “หรือว่าเพราะผม”
“อะไรนะ” ณดาอ้าปากค้าง
ถูกกล่าวหาว่าปีนเข้ามาขโมยของว่าแย่แล้ว แต่ถูกคนหน้าเหมือนโจรคิดว่าเธอปีนข้ามรั้วมาเพราะคิดอะไรกับเขา
บ้าไปแล้ว!
“ฉันมาเพราะได้ยินเสียงเด็กร้องต่างหาก”
มือน้อยผลักร่างสูงสุดแรง แต่เขาตัวใหญ่กว่าเธอเหลือเกิน
ออกแรงผลักเขาก็เหมือนผลักกำแพง นอกจากจะไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด
เขายังมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ
“เด็กคนไหน”
“ก็เด็กที่อยู่ในบ้านไง”
ในเมื่อเขาไม่ยอมถอย ณดาหันหลังเข้าไปมองในบ้าน เพ่งมองอยู่นานจนเห็นว่าหนูน้อยผมสีบลอนด์เข้มจนเหมือนตุ๊กตากำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้สะอึกสะอื้นน่าสงสาร
“นั่นไง” ณดาหันกลับมารวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีผลักร่างสูงไปสุดแรง
ปณิธานแรงกล้าตั้งใจว่าจะต้องช่วยเด็กหญิงออกมาให้ได้แม้ต้องแลกกับอะไรก็ตาม
เธอวิ่งกลับไปคว้าเสียมอันเดิมไว้เป็นอาวุธแล้วเงื้อใส่คนหน้าเหมือนโจร
“หยุด!” มือหนาคว้ามือเล็กของสาวช่างจินตนาการไว้ก่อนที่เธอจะฟาดมันลงมาตีหัวเขา
โหวตและแอดแฟนพันธุ์แท้กันเยอะๆ เน้อออออออ
นิยายทั้งหมดของชุดแสนกลรัก
แสนกลรัก (เฮคเตอร์-อุรัสยา) /แสนกลดลรัก (ราพณ์-นวินดา (เนย) /แสนเล่ห์กลรัก (เชษฐา-ตุลยดา)
พิเศษ เลศซ่อนรัก (ปรมัตถ์_ชญานิน)
ตูน
กรรัมภา
ฝากกดไลค์แฟนเพจด้วยน้าาาาาาาาาาาาา ติดตามข่าวสาร + พูดคุยได้ที่เพจนี้เลยค่ะ ^^
ฝากกดไลค์แฟนเพจด้วยน้าาาาาาาาาาาาา
.
.
ความคิดเห็น