แสนเล่ห์กลรัก

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 สัญญาจากว่าที่เมีย (2)

“แกนี่ก็ช่างว่าคนอื่น ผู้ชายอะไรปากเสีย” ตุลยดามองค้อนลุงเชษของหลานแฝด มีอย่างที่ไหนเป็นลุงแท้ๆ แต่เรียกหลานแฝดว่า ‘ตัว’ เสียอย่างนั้น

“รู้ได้ยังไงว่าปากเสีย ชิมแล้วหรือยังจ๊ะตาล” คนกะล่อนยักคิ้วหลิ่วตา “ปากฉันหวานนะเว้ย ไม่เชื่อก็มาลองชิมสิ” ไม่แค่พูดอย่างเดียวเท่านั้น แต่เชษฐายังฉวยจังหวะนั้นดึงตุลยดาเข้ามากอดพร้อมกับทำตาเล็กตาน้อยใส่อีกด้วย

“ไปไกลๆ เลยอิเชษ” พูดจบเธอก็ศอกใส่ชายหนุ่มที่ยืนซ้อนหลังเต็มแรง

“โอ๊ย!” เชษฐาร้องลั่น ทำท่าเจ็บปวดเกินจริง

“อย่ามามารยา แกเคยเป็นนักมวย แค่นี้มันไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก”

“ไม่ได้เจ็บที่ตัว เจ็บที่ใจ” คนกะล่อนยิ้มกรุ้มกริ่ม ผลคือเกือบถูกสาวเจ้าศอกเข้าให้อีกครั้ง แต่คราวนี้เชษฐาไหวตัวทัน จึงถือโอกาสรวบต้นแขนเล็กของตุลยดาไว้ พร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตเป็นประกายของสาวตรง
หน้า

แววตาที่แปลกไปของเพื่อนสนิทจอมกวนส่งผลให้ตุลยดานิ่งไปอย่างคนทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน จึงได้แต่เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับกระซิบ

“เชษ...”

เชษฐาไม่ตอบ แต่กลับจับสาวร่างบอบบางให้หันหน้ากลับมาหา สองมือกุมไหล่เล็กไว้แล้วมองจ้องเข้าไปในดวงตากลมใสที่คุ้นเคยมากว่าสิบปี แล้วก้มหน้าลงไปหาอย่างช้าๆ

ทว่า...

“อย่ามาเนียนอิเชษ!” เจ้าของเสียงหวานแหวใส่ แล้วใช้สองมือผลักใบหน้าคมหวานของชายหนุ่มเต็มแรง ส่งผลให้บรรยากาศ (เกือบ) โรแมนติก
เมื่อครู่สลายไปราวกับหมอกควัน

เชษฐาหัวเราะหึๆ ยอมปล่อยมือจากความนุ่มเนียนของหัวไหล่กลมมนก็จริง แต่ยังจ้องสาวเจ้าตาเป็นประกาย “เก็บของก่อนไป แล้วออกไปหาอะไรกินกัน แกยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม”

“ทำไมแกรู้” คิ้วเข้มได้รูปของหญิงสาวเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม

“แกไม่ชอบกินข้าวเช้ามาตั้งแต่เด็ก อย่างมากก็แค่แซนด์วิชหรือไม่ก็นมกล่องเดียว เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนแก่ ทำไมฉันจะไม่รู้”

“ฉันยังไม่แก่!” คนถูกกล่าวหาว่า ‘แก่’ ปฏิเสธทันควัน พร้อมกับฟาด
ฝ่ามือลงบนต้นแขนกำยำดังเพียะ

“จะสามสิบแล้วตาล แก่แล้ว หาผัวไม่ได้ด้วย”

“โอ๊ย!” คนจะขึ้นคานร้องอย่างขัดใจ แล้วเตะหน้าแข้งเชษฐาอย่างแรง “ปากเสียมากอิเชษ ฉันอายุน้อยกว่าแกสองคนพี่น้องเกือบปี มาหาว่าฉันจะขึ้นคาน แกนั่นแหละป่านนี้ยังหาเมียไม่ได้”

“ก็ว่ากำลังจะหา” หนุ่มหน้าหวานตอบ สายตาคมเป็นประกายพราวระยับ ยามจ้องมองใบหน้านวลเนียนของเพื่อนสนิท

“ใครจะเอาแก”

“นี่ตาล...จำได้ไหม ตอนอายุสิบห้า ฉันเคยชวนแกไว้ว่าถ้าเราสามสิบทั้งคู่แล้วยังไม่มีแฟน แกมาเป็นเมียฉันนะ”

“โอเค...ถ้าฉันเคยรับปากไว้แบบนั้น คืนนี้ฉันจะหามันที่งานฟูลมูนนี่แหละ ส่วนแกนะเชษ...ไปรอข้างนอกไป๊ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า หิวจะแย่แล้ว” หญิงสาวตอบกวนๆ แล้วผลักร่างสูงให้ออกไปจากห้องนอน จากนั้นจึงปิดประตูดังโครม จึงไม่ทันเห็นสายตาเป็นประกายหมายมาดของเชษฐา

แผนการเดิมของตุลยดาคือแค่มานอนเล่นริมทะเลพักผ่อนสักสองสามวัน เติมพลังให้กายหยาบที่ทำงานหนักมาตลอดเกือบแปดปีที่ผ่านมา ทว่าเมื่อมาถึงแล้วกลับจ๊ะเอ๋กับเพื่อนสนิท จึงจำต้องเปลี่ยนแผนไปด้วย เพราะอย่างน้อยฟูลมูนปาร์ตีก็ถือว่าเปิดหูเปิดตาดีเหมือนกัน และอีกอย่างก็เพราะเคยอ่านเจอในรีวิวตามเว็บไซต์ต่างๆ ว่าฟูลมูนปาร์ตีค่อนข้างฉาบฉวย เกิดเธอเมาแล้วจะพลาดท่าให้ฝรั่งที่ไหน อย่างน้อยก็มีเพื่อนผู้ชายด้วย ไปกับเชษฐาก็ปลอดภัยดี ไม่มีอะไรต้องกลัว

ดังนั้น...มาเที่ยวทั้งที ก็ให้มันเต็มที่ไปเลย!

ตุลยดาโยนเสื้อเชิ้ต แจ็กเกตและกางเกงยีนทิ้งไป แล้วหันไปหยิบเสื้อเปิดไหล่สีขาวตัวสั้นเอวลอย กับกางเกงขายาวปลายขาบานพลิ้วเหมือนกระโปรงสีน้ำเงินตัดกับผิวขาวของเจ้าตัว ผมที่เคยมัดรวบทิ้งปลายยาวเป็นหางม้าก็ปล่อยยาวสยายเคลียไหล่ จากนั้นจึงหยิบรองเท้าสานออกมาจากกระเป๋าเดินทางแล้วเดินออกไปนอกห้อง

“วี้ดวิ่ว!” เชษฐาผิวปากแซวทันทีที่เห็นหญิงสาวที่ปกติแล้วมักแต่งกายทะมัดทะแมงเสมอ จนเคยแอบเผลอคิดว่าจะเป็นคู่เลสเบียนกับอุรัสยาน้องสาวของเขาหรือไม่ แต่วันนี้กลับแต่งตัวเสียสวยพริ้งจนนางแบบยังอาย

“พ่อเป็นนกหวีดเหรอ” ตุลยดาสวนเข้าให้ เพราะตอนเด็กชอบล้อชื่อพ่อชื่อแม่กันมา จนโตมาก็ยังแก้ไม่หาย

“นานๆ เห็นแต่งตัวเซ็กซี่...ก็สวยดีนี่ตาล แต่...”

“ว่าแล้วว่าต้องมีแต่” หญิงสาวหัวเราะเบาๆ “คนอย่างแกไม่ชมฉันเฉยๆ แน่”

“จะบอกว่าสวยจริง แต่ฉันหวง”

“จะหวงอะไรยะ” คนสวยเซ็กซี่เท้าเอวถาม พร้อมเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย นึกสงสัยว่าวันนี้เชษฐาพูดจาแปลกๆ หรือแค่เพราะจะแกล้งเธอเล่นเหมือนอย่างที่เคย

“หวงเมีย”

“ฉันไปเป็นเมียแกตั้งแต่เมื่อไหร่”

“แกลืมสัญญานี่หว่า” หนุ่มหน้าหวานทำเสียงตัดพ้อ “แกรับปากว่าโตมาจะเป็นเมียฉันตั้งแต่ตอนอายุสิบห้าแท้ๆ ผู้หญิงก็แบบนี้ โลเลหลายใจ”

“โอ๊ยเชษ!” หญิงสาวร้องแล้วหยิกสีข้างแน่นๆ ของเขาอย่างเหลืออด “อย่าเยอะ เลิกดรามาแล้วออกไปหาอะไรกินได้แล้ว ฉันหิวมาก”

“ไม่มีรถน่ะสิ แต่ฉันเช่ามอเตอร์ไซค์มา สนใจเป็นสก๊อยไหม”

“จะมอเตอร์ไซค์หรือม้านิลมังกรก็ไปทั้งนั้นนั่นแหละ...ไปสักที หิว!”

“จ้ะเมียจ๋า ไปแล้วจ้ะ” คนกะล่อนหัวเราะเจื่อนๆ แล้วรีบออกไปเตรียมรถทันทีก่อนที่สาวเจ้าจะโมโหหิวไปมากกว่านี้

แล้วดูปากอาเชษน้าาาาาาาาา เมียจ๋าทุกคำเลย

แกมาทวงสัญญาว่างั้น

ตาลลลลล หนีไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป