แสนเล่ห์กลรัก

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 3 คู่ (เวร) กรรม (2)

ผลจากการดื่มหนักทั้งที่ร้างราจากวงการแอลกอฮอล์มานาน ส่งผลให้เช้าวันนี้ตุลยดายังเบลอๆ ตื้อๆ ยังแฮงก์ไม่หาย สมองเธอช้ากว่าปกติ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เกือบเที่ยงแล้ว แต่พอเดินออกมาก็เห็นเชษฐายังนอนดู

คู่กรรม อยู่บนเตียงเธอเหมือนเดิม ดีหน่อยที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ไม่ได้สวมแค่บ็อกเซอร์อวดหุ่นตึงแน่นเหมือนอย่างเมื่อเช้า

“ฉันคิดว่าแกนอนตายอยู่ในส้วม”

“ไอ้บ้า” ตุลยดามองค้อนคนปากเสีย ที่ตอนเด็กเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“ก็หายไปเสียนานเลย”

“ฉันมึนๆ น่ะ ไม่น่าดื่มเข้าไปเยอะเลย” พูดพลางเคาะศีรษะตัวเองเบาๆ แล้วยกมืออีกข้างลูบท้องไปด้วย “หิวด้วย มึนด้วย ไปหาอะไรกินกันเถอะเชษ”

“อยากกินอะไร”

“อะไรที่มันกินได้ฉันก็กินได้ทั้งนั้นแหละ หิวจะตายอยู่แล้ว”

“กินฉันไหม” เชษฐาหันมายิ้มส่งสายตาเป็นประกายไปให้ตุลยดา “อร่อยนะ”

“หยุดเพ้อสักทีเชษ ฉันรำคาญ!” หญิงสาวแหวใส่ เจอคำพูดชวนเลี่ยนของคนกะล่อนเข้าไป ตุลยดาทำหน้าปูเลี่ยน ไม่คิดว่าเชษฐาจะเป็นไปได้มากถึงเพียงนี้ ทำเอาเธอหายมึนเป็นปลิดทิ้ง เพราะกำลังพะอืดพะอมเพราะคำหวานของเขาแทน

คนช่างแกล้งระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น เมื่อเห็นท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเพื่อนสนิท เมื่อเห็นว่าภารกิจแกล้งตุลยดาสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีแล้ว เชษฐาจึงปิดไอแพดแล้วเดินกอดคอตุลยดา พาเธอออกไปหาอาหารเช้ามื้อแรกของวัน

เชษฐารับหน้าที่ขับเวสปาคันเก่าพาตุลยดาออกจากที่พักในย่าน

รีสอร์ตที่ค่อนข้างเงียบ สู่ย่านชายหาดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวและร้านรวงมากมาย ทั้งร้านอาหารและร้านขายของที่ระลึกที่เปิดตั้งแต่เช้า รวมทั้งร้านอาหารแบบปักษ์ใต้แท้ๆ ด้วย

“คิดได้หรือยังล่ะตาลว่าจะกินอะไร” สารถีหนุ่มหน้าหวานถาม แล้วเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อย รอฟังว่าสาวที่นั่งซ้อนท้ายจะว่าอย่างไร

“ทำไมแกไม่เคยตัดสินใจเองเลยวะเชษ อะไรก็ถามฉัน”

“แกว่าไงนะ” เจ้าของเสียงเข้มถามซ้ำ “ลมแรงมากเลยตาล ฟังไม่ถนัด”

“โว้ย!” คนโมโหหิวสบถเบาๆ แล้วขยับเข้าไปชิดอีกนิด แทบจะชิดหูเพื่อนสนิท แล้วตะเบ็งเสียงดัง “ฉันบอกว่า จะกินอะไรก็กิน ร้านไหนเปิดก็จอดไปเถอะ หิวจะตายแล้ว!”

“ทำไมต้องโวยวายเป็นคนป่า พอกับไอ้เอื้อยเลยจริงๆ” เชษฐาแกล้งว่า แต่กลับยิ้มตาเป็นประกาย แล้วขับรถต่อไป โดยที่ตุลยดาไม่มีโอกาสเห็นรอยยิ้มของเขาเลย

หลังจากเถียงกันอยู่นาน สุดท้ายหนุ่มสาวก็ตกลงกันที่ร้านติ่มซำชื่อดังที่ยังเปิดอยู่เพียงร้านเดียว เพราะอาหารของทางใต้ถ้าไม่ใช่กาแฟ ปาท่องโก๋ก็จะเป็นติ่มซำเสียส่วนใหญ่ ที่ส่วนมากจะเปิดแค่ช่วงเช้า แต่ตอนนี้ก็ล่วงเลยมาเกือบเที่ยงแล้ว การเจอร้านติ่มซำที่ยังไม่ปิดถือว่าเป็นบุญชีวิตอย่างสูง

“เกือบไม่ได้กินแล้วไหมล่ะ แกน่ะตื่นสาย” มาถึงเชษฐาก็เริ่มบ่นทันที พร้อมทั้งใช้ตะเกียบเคาะหน้าผากเพื่อนสนิทคนสวยไปอีกหนึ่งที

“แล้วใครชวนฉันไปดื่มมากขนาดนั้นเล่า”

“แกยังไม่รู้ตัวสินะว่าเมื่อคืนแกทำอะไรลงไปบ้าง” ถามพร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย ยิ่งทำให้ใบหน้าคมหวานดูเจ้าเล่ห์มากขึ้นอีกเท่าตัว

“ฉันทำอะไร” อดีตนักข่าวสาวนิ่วหน้า มองรอยยิ้มเหมือนหมาจิ้งจอกของคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ

“แกเมา...แล้วก็ปล้ำฉัน ฉันจะท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้” คนกะล่อนแกล้งลากเสียงยานคาง หลอกให้สาวเจ้าใจสั่นเล่นๆ แล้วก็ได้ผล เมื่อตุลยดาเอาแต่จ้องหน้าเขา ใบหน้าขาวนวลซีดลงเล็กน้อย จนกระทั่งเชษฐาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฉันล้อเล่น!”

“อิบ้าเชษ!” ตุลยดาร้องลั่น และชกแขนกำยำเต็มแรง

“โอ๊ย! เบาสิตาล แรงแกไม่ใช่น้อยๆ นะเว้ย”

“แกจะหลอกฉันอีกนานไหม”

“แต่รู้ว่าหลอกก็เต็มใจให้หลอกนี่จ๊ะว่าที่เมียจ๋า”

ความเมียจ๊ะเมียจ๋า

= เมียจ๋าตบปากฉีก 555555555555555

อีบุ๊กมาแล้วน้าาาา จิ้มเลยยย E-book : bit.ly/3wooIzs

#แสนเล่ห์กลรัก