แสนกลดลรัก

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ ๑ พรหมลิขิตขีด (เขี่ย?) (6)

เมื่อเช้าอัปแล้ว ตอนนี้ส่งตัวอย่างก่อนนะค้าบบบบ

(E-book มาวันศุกร์หน้านะคะ คาดว่าราคาเต็มจะอยู่ที่ 439 บาท จำนวน 175000++ คำ โปร 15 วันแรกอยู่ที่ 219 บาท หลังโปรจะขายที่ 309 บาทค่า)

“อย่าร้องนะไอ้เนย ฉันเป็นเพื่อนที่ดีก็จริง แต่แกไม่ต้องซึ้งขนาดนี้ก็ได้”

“เปล่า” สาวน้อยส่ายหน้าแรงๆ แล้วตอบเสียงเบลอๆ “ฉันแค่ฟังไม่รู้เรื่อง แกพล่ามอะไรออกมายืดยาวขนาดนี้วะเหลิม”

“ไอ้เนย แกไม่ฟังฉันเลยใช่ไหม!” วันเฉลิมได้แต่ถอนหายใจ นี่คืออะไร อุตส่าห์ทำซึ้งเสียยืดยาว แต่ไอ้เพื่อนบ้านี่มันไม่เคยฟังเลยใช่ไหม

“ฟัง” เจ้าของเสียงหวานทำท่าขัดใจ “แต่แกพูดยาวไป ฉันจูนไม่ทัน”

“มานี่!” หนุ่มหล่อดุเสียงเข้ม คว้าศีรษะเพื่อนมาเขย่าแรงๆ อย่างมันเขี้ยว แต่ทำเอาคนเมามึนหนักจนฟุบลงกับโต๊ะทีเดียว

“อะไรกันน่ะ” ตุลยดาที่เพิ่งมาถึงนั่งลงข้างๆ นวินดาแล้วประคองสาวรุ่นน้องขึ้นมา จากนั้นจึงส่งสายตาดุๆ ไปถามวันเฉลิม “แกแกล้งอะไรไอ้เนยมันอีกเนี่ย”

“เปล่าซะหน่อยเจ๊” คนถูกกล่าวหาส่ายหน้าพัลวัน แล้วยกมือไหว้พี่สายรหัส “หวัดดีเจ๊ คิดว่าจะมาพรุ่งนี้เสียอีก”

“ตบไหมจะได้จบ” สาวห้าวย้อนเข้าให้ วันเฉลิมจึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ จากนั้นตุลยดาจึงหันมามองนวินดา “ใครเอาอะไรให้ไอ้เนยกินเนี่ย”

“ผมเปล่านะ มันสั่งเองล้วนๆ”

ตุลยดาได้แต่ถอนหายใจ แล้วสะกิดสาวน้อยตรงหน้าแรงๆ “เนย!”

“ขา!” นวินดาลุกพรวดขึ้นมามองงงๆ แต่พอเห็นตุลยดาก็ยกมือไหว้ปลกๆ “หวัดดีค่ะพี่ตาล”

“ไหว้พระเถอะย่ะ”

“สาธุบุญเจ้าค่ะพระคุณเจ้า” ไม่แค่ไหว้อย่างเดียวเท่านั้น คราวนี้นวินดาทำท่าจะก้มลงกราบจนทั้งวันเฉลิมและตุลยดาหัวเราะเสียงดังลั่น

“นี่เมาหรือบ้า” สาวรุ่นพี่หัวเราะหึๆ รับเมนูมาแล้วสั่งอย่างรวดเร็ว

“บางทีก็บ้า บางทีก็เมา” นวินดายักไหล่ พอหยุดกินค็อกเทลก็หายมึนไปเล็กน้อย แต่รวมๆ แล้วก็ยังเบลอๆ หลอนๆ อยู่ดี

“นึกยังไงเจ๊เรียกผมมาเลี้ยง ปกติไปไหนก็ไปกับพี่เอื้อยกับไอ้เนยตลอด จนคิดว่าจะตัดผมออกจากสายรหัสแล้วเสียอีก”

“แล้วแกอยู่ให้ฉันเลี้ยงไหมล่ะเหลิม” สาวรุ่นพี่มองค้อน

สายรหัสของตุลยดากินกันเองไปหนึ่งคู่ ซึ่งความจริงควรตัดขาดไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังเห็นวันเฉลิมเหมือนน้องอยู่ดี ติดตรงที่วันเฉลิมเป็นผู้ชายที่ไม่ค่อยอยู่กับที่ ขึ้นเหนือล่องใต้ไม่ค่อยอยู่ให้เห็นหัว ทีอย่างนี้ละมาทำเป็นตัดพ้อ...มันน่านัก!

“เจ๊เลิกงานดึกขนาดนี้เชียว”

“เปล่า เพิ่งกลับมาจากบุรีรัมย์บ้านแกนั่นแหละ” นักข่าวสาวยักไหล่ เธอไปทำข่าวทีมฟุตบอลในไทยลีก เครื่องบินดีเลย์ไม่พอรถยังติดอีก กว่าจะมาถึงก็หิวไส้กิ่ว

ไม่นานอาหารที่ตุลยดาสั่งไว้ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ สาวห้าวกินรวดเร็วปานพายุ แล้วจึงหันไปหาสาวน้อยที่เอาแต่ร้องเพลงคลอไปตามเสียงเพลงคลาสสิกในร้าน แต่ทำเสียงหงุงหงิงเหมือนแมวแง้วๆ อยู่ตามลำพัง

“เนย!”

“ขา” นวินดาสะดุ้งแล้วรับคำอย่างเลื่อนลอย

“เป็นอะไรของแกอีกล่ะเนี่ย แล้วเป็นอะไรไม่ค่อยตอบข้อความไอ้เอื้อย มันบ่นข้ามทวีปมาบอกฉันแทบทุกวัน นี่เดือนหน้ามันจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆ ที่นี่ แกเตรียมให้คำตอบไอ้เอื้อยดีๆ เถอะไอ้เนย โดนมันเขกหัวปูดแน่” ตุลยดารัวเป็นชุด

อุรัสยาย้ายไปอยู่ลอนดอนกับ เฮคเตอร์ โฮเวเดส สามีชาวเยอรมันซึ่งมีอาชีพเป็นนักฟุตบอลเล่นให้สโมสรที่อังกฤษได้หนึ่งเดือนแล้ว ฝ่ายนั้นพยายามติดต่อสาวรุ่นน้องเสมอ แต่นวินดาก็อิดออดไม่ค่อยอยากตอบข้อความ หรือไม่ก็ตอบไม่ตรงคำถามตลอด

คนถูกถามได้แต่ก้มหน้างุด ไม่ยอมสบตาสาวรุ่นพี่ จะให้บอกได้อย่างไรว่าเธอละอายใจเหลือเกินที่เข้าไปตีสนิทกับอุรัสยาตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่งก็เพราะแอบชอบราพณ์ ทำนองหวังจะเข้าทางน้องสาว เลยพัวพันกับอุรัสยาและตุลยดามาสี่ปีเต็ม ตอนนี้เธอตัดใจแล้ว จึงพยายามตีตัวออกหากทั้งสอง

“แกมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” คราวนี้ไม่ใช่แค่ตุลยดาแล้ว วันเฉลิมก็ถามด้วย เพราะสังเกตท่าทีของเพื่อนมาตลอด และแอบกระซิบบอกตุลยดาไปแล้วเมื่อครู่

ยิ่งได้ยินคำถามเต็มไปด้วยความห่วงใยของทั้งสอง นวินดาก็ยิ่งคอตก...ก็อยากบอกเรื่องหนักอกหนักใจทั้งหมดไป แต่ก็เกรงจะถูกมองว่าไร้สาระ เพิ่งย้ายที่อยู่ยังปรับตัวไม่ได้ ไม่รู้จะเอาอย่างไรกับอนาคตตัวเอง ปัญหาของทางบ้านและยังมาเจอราพณ์เป็นเพื่อนบ้านอีก เท่านั้นยังไม่พอ เขายังมีหน้าจะมาขอกินข้าวเช้าด้วยทุกวันทั้งที่ทำกับเธอถึงขนาดนั้น แล้วจะให้เธอวางเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรือ แต่บ่นไปก็เท่านั้น เธอจะทำอย่างไรได้ ตอนนี้เธอกลุ้มใจมากจริงๆ

พอถูกเค้นหนักเค้า สาวน้อยก็ทำอะไรไม่ถูก จึงหาทางออกด้วยการฟุบลงเอาหัวโขกโต๊ะเบาๆ และ...แกล้งเมาต่อ

“กลับเถอะ ไม่ไหวละ คุยกับไอ้เนยแล้วปวดประสาท” สาวห้าวคลึงขมับเบาๆ เรียกบริกรมาคิดเงินค่าอาหาร แต่พอวันเฉลิมจะช่วยจ่าย เธอก็ห้ามไว้เสียก่อน “ไว้แกทำงานมีเงินเดือนแล้วค่อยว่ากัน”

“รู้อย่างนี้สั่งกลับหอด้วยเสียก็ดี” หนุ่มหน้าเข้มยิ้มทะเล้น

“เอาไอ้เนยไปส่งด้วย หออยู่ทางเดียวกันไม่ใช่หรือ”

“ใครว่าล่ะ” ชายหนุ่มส่ายหน้า “เนยมันย้ายหอแล้ว อยู่ทางเดียวกับเจ๊ตาลต่างหาก”

“อ้าว...เหรอ มันอยู่แถวไหนล่ะ จะเอาไปส่งเอง” สาวรุ่นพี่ถาม แต่พอวันเฉลิมบอกชื่อคอนโดโครงการหรูไป ก็ทำเอาตุลยดาห่อปากด้วยความประหลาดใจ “แถวนั้นแพงจะตาย”

“เนยมันย้ายไปอยู่ห้องเจ้านายของพี่ชายน่ะ เขาหาคนดูแลห้องให้พอดี”

“อ้อ” ตุลยดาทำมือเป็นสัญลักษณ์โอเค ให้วันเฉลิมช่วยประคองคนเมาไปขึ้นรถ จากนั้นจึงแยกย้ายกันตรงหน้าร้านอาหาร

น้องอกหัก น้องจะมูฟออน แต่...

><

 

เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

#หากรู้สักนิดว่ารัก  ((You're my smile)) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)

Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF

อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!

"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ แต่ถ้าไม่อยากรับผิดชอบก็ไม่เป็นไร ยิ้มหาพ่อคนใหม่ไว้ให้ลูกแล้วค่ะ!"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”

#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)

Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH

เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ

"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" 

"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"

Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu

เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว

"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"