คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ ๑ พรหมลิขิตขีด (เขี่ย?) (3)
แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น
อารมณ์ชั่ววูบแค่วันเดียวกลับพาความซวยมาด้วย
เพราะพ่อกับแม่มาช่วยย้ายของจากหอพักมายังคอนโดแห่งนี้พอดี
พอแม่เห็นเธอเท่านั้นแหละ โศกนาฏกรรมในครอบครัวก็เกิดขึ้นทันที
เธอถูกไล่ตีจนวิ่งหนีไปรอบหอ สุดท้ายต้องกลับมาย้อมสีดำเหมือนเดิม
แต่ผมก็เสียหนักมากจนต้องตัดทิ้งไปทั้งที่เธอรักผมของตัวเองที่สุด
ทั้งหมดก็เพราะเขา!
นวินดาเผลอตวัดสายตามองคนหน้ายักษ์ที่เอาแต่กินเงียบๆ
แต่เหมือนราพณ์จะรู้ เพราะอยู่ๆ ก็หันมาหา ทำเอาคนมีชนักติดหลังสะดุ้ง
แล้วยิ้มขัดตาทัพไปอีกเช่นเคย จนกระทั่งเขากินเสร็จ
“ขอบใจ” ราพณ์ถือจานไว้แล้วลุกขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะ” นวินดาถึงกับถอนหายใจโล่งอก เมื่อกลับมาหายใจหายคอได้ตามปกติแล้ว
สาวน้อยก็ฉีกยิ้มกว้างแล้วจะรับจานคืนจากมือเขา แต่ราพณ์ก็เอาหลบไปอีกทาง
“ฉันจัดการเอง”
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง” เสียงหวานดังละล่ำละลัก กลัวว่าเขาจะอยู่ในห้องต่อ
แค่นี้เธอก็เกร็งจนแทบจะประสาทเสียแล้ว
“ฉันรบกวนเธอมากพอแล้ว”
“ไม่รบกวนเลยค่ะ” แค่จานใบเดียวเธอล้างเองได้สบายมาก ขออย่างเดียว...ไปที่ชอบๆ
สักทีเถอะค่าพ่อคู้น!
“ไม่รบกวนหรือ”
ราพณ์ทวนคำเสียงเรียบ สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เหมือนเคย แต่นี่ก็มากพอที่จะให้สาวน้อยเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องอีกแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นก็ฝากท้องกับเธอทุกเช้าเลยแล้วกัน”
เขารวบรัดตัดความ
แล้วเดินจากไปแบบไม่สนใจสีหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผีของสาวน้อยตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
เดี๋ยว...เมื่อกี้ราพณ์ว่ายังไงนะ มากินข้าวด้วยทุกเช้าเลยเหรอ
เขาจะบ้าหรือ ถ้าอยู่เพนต์เฮาส์แล้วมันลำบากนักก็กลับไปอยู่บ้านสิ!
นวินดาทำตาโต แต่พอตั้งสติได้และกำลังจะปฏิเสธแท้ๆ
เสียงโทรศัพท์ก็ดังคั่นเสียก่อน
“ธรรมะคือคุณากร ส่วนชอบสาคร
ดุจดวงประทีปชัชวาล แห่งองค์พระศาสดาจารย์ ส่องสัตว์สันดาน สว่างกระจ่างใจมล”
“อะไรอีกล่ะคะเฮียขา...” นวินดากดรับโทรศัพท์แล้วลากเสียงประชดประชันคนปลายสายทันที “ว่าแต่ทำไมเฮียไม่กลับมาสักที นี่รอนานแล้วนะ...โอเค เนยจะทำกับข้าวไว้รอ”
สาวน้อยบ่นใส่คนที่คุยโทรศัพท์ด้วยอีกเป็นชุด
และหันหลังเดินเข้าห้องครัวไปเตรียมอาหาร
โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าราพณ์ยังไม่ออกไปอย่างที่คิด
และกำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาอ่านยาก
...
นวินดาคุยโทรศัพท์อีกไม่กี่คำก็วางสายแล้วเดินกลับออกมา
เมื่อไม่เห็นราพณ์อยู่ในที่พักเธอแล้วจึงถอนหายใจโล่งอก
แต่ยังไม่มีโอกาสบอกเลยว่าเธอไม่สะดวกให้มากินข้าวเช้าได้ทุกวัน
จริงอยู่ที่แม้จะไม่ได้บันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเขาไว้
แต่การแอบรักมาสี่ปีเต็มทำให้เธอจำหมายเลขได้ขึ้นใจชนิดว่าสลัดอย่างไรก็ไม่หลุด
แต่เธอจะกล้าโทร. ไปหาเขาหรือ
สาวน้อยยังจำได้ดีว่าการโทร.
หาเขาครั้งหลังสุดเกิดผลลัพธ์อย่างไร แค่คิดไปถึง ‘เรื่องวันนั้น’
หัวใจที่เคยสงบนิ่งก็กลับมาฟุ้งซ่านอีกครั้ง
เวรกรรมของเธอจริงๆ
หรือว่าที่ทำบุญตักบาตรเมื่อเช้าเธอลืมกรวดน้ำด้วย...ก็ไม่นะ
เธอกรวดน้ำทุกเช้าหลังตักบาตรและทุกคืนหลังสวดมนต์ก่อนนอนเลยละ
แต่ทำไมราพณ์ยังตามมาหลอกหลอนเธอไม่เลิกราอีกเล่า
หรือลืมแผ่เมตตาให้...ถ้าลืมก็ต้องรีบแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเดี๋ยวนี้
นวินดาคิดแล้วรีบทำกับข้าว จากนั้นจึงอาบน้ำแต่งตัว
สวดมนต์แผ่เมตตาอีกรอบ พยายามตั้งสติระงับอกและใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ
แต่ทำไมยิ่งพยายามลืม
ภาพใบหน้าหล่อเหลาคมคายของราพณ์ยังกระจ่างชัดอยู่ในความทรงจำ...ทำอย่างไรก็ไม่ยอมลืมเสียที
เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ
#หากรู้สักนิดว่ารัก (Yoursmile) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)
Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF
อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!
"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”
#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)
Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH
เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ
"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม"
"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"
Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu
เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว
"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"
ความคิดเห็น