คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter :: 2 end already...Junsu 100%
ตอนที่ 2
เสียงฝีเท้าเบา ๆ ก้าวอย่างเป็นจังหวะ เสียงรอบ ๆ ข้าง เงียบสงบอย่างกับเป็นที่ว่างร้าง บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาแห่งการพักผ่อน เสียงเท้ายังคงดังขึ้นเป็นระยะ ๆ เสียงสะอึกสะอื้นของเจ้าของเท้าคู่นั้นยังคงร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว...ในหัวสมองกำลังจะทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นยิ่งคิดยิ่งทำให้น้ำตาไหลมากขึ้น ๆ
ตอนเย็นหลังจากที่คุบกับแจจุงเสร็จแลวเค้าก็ขอยุนโฮเดินออกมาซื้อของข้างนอก จริง ๆ แล้วเค้าแอบมาหาหมอต่างหาก เค้าไม่กลาบอกยุนโฮว่าเค้าแอบมาหาหมอไม่งั้นยุนโฮต้องตามเค้าออกมาแน่ ๆ และตั้งแต่รู้ผลกลับมาจากโรงพยาบาล เค้าก็เดินคิดอยู่คนเดียวตลอดทางกลับบ้าน
"จุนซูนายเป็นอะไรไป?" ได้แต่ถามตัวเองอยู่หลาย ๆ รอบ ว่าตัวเองเป็นอะไรไป...ใช่เค้าเป็นอะไรไป?
"ขอร้องล่ะพระเจ้า...ผมจะทำยังไงดี?...ผมอยู่ต่อไปไม่ได้แล้วจริง ๆ "
ไม่แน่....เวลาของเขาอาจจะหมดลงแล้วก็ได้...
จุนซู
"เฮ้!! คยูฮยอน ซองมิน!! พวกนายเลิกกัดกันซะทีได้มั้ย!! ฉันเรียนไม่รู้เรื่องแล้วนะ - -^" เสียงเล็กเรียววุคบ่นอย่างเบื่อหน่าย
"อ้าว!! นายก็ดูไอ้บ้าคยูฮยอนดิ กวนประสาทชะมัด หึ!!" ซองมินบ่น
"เหอะ นายนั่นแหละกวนประสาท -_-^ น่ารำคาญชะมัด!!" คยูฮยอนบ่นกลับ
"ไอ้!!!...."
"โถ่เว้ย!!! ไอ้นักเรียนคร้าบบบ ช่วยกรุณาฟังอาจารย์หน่อยได้มั้ย -_-^^^^"
"อาจารย์ก็สอนไอ้ภาษากล๊องแก๊งนั่นต่อไปสิค้าบบ ใครเค้าไปเอา...ยัดปากอาจารย์ไว้ล่ะ" คยูฮยอนกัด
"ไอ้คยูฮยอน!!!"
"คร้าบบบ อ.เยซอง - -'' 'จารย์น่ะสอน ๆ ไปเถอะ ยังไงเรียนไปฉันก็ไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว" คยูฮยอนบอกขำ ๆ
"-_-^"
"อาจารย์เยซองฮะสอนเถอะฮะ" เรียววุคพูดยุติ
"ก็ได้..ฉันเห็นแก่เรียววุคหรอกนะไอ้คยูฮยอน" เยซองตบท้ายก่อนจะเปิดหนังสือสอนวิชาของตนไปอย่างเดิม
คยูฮยอนและซองมินยังคงทะเลาะกันเหมือนเดิม แต่เนื่องจากซองมินไม่หน้าด้านเท่าคยูฮยอนเลยได้แต่ทำหน้าใส่ คยูฮยอนยิ้มเจ้าเหล่ให้กับคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
"อ๊ะ...ครับ ครับท่าน ผอ." เยซองพูดให้กับเสียงปลายสายในโทรศัพท์ก่อนจะวางหูไป
"อาจารย์คุยโทสับในเวลาสอนได้ไงค้าบบ" คยูฮยอนรีบกวนประสาท
"ฉันน่าจะจับนายให้ไปอยู่กับ ผอ. นะ ผอ.โทรมาบอกว่าจะมีเด็กแลกเปลี่ยนจากเมืองไทยมาสี่คน เตรียมเป็นนักเรียนที่ดีด้วยล่ะ" เยซองบอก ก่อนจะเดินออกไปเปิดประตู แล้วพบกับชายหนุ่มสามคน
"พวกเธอใช่นักเรียนใหม่หรือป่าวน่ะ" เยซองถาม เพราะงงว่าทำไมถึงมีแค่สามคนใน ผอ. บอกว่ามีสี่คน
"(_ _)(- -)(_ _)(- -)" ทั้งสามพยักหน้าเพราะยังพูดภาษาเมืองนี้ไม่ได้
"หรอ อืม ๆ เข้ามาทำความรู้จักก่อนแล้วกัน" เยซองหลีกทางให้กับทั้งสามให้เดินเข้ามา
"เลโอ ^^"
"เต็งหนึ่ง"
"เอ่อ...ผมกอล์ฟ"
ทั้งสามบอกงง ๆ เลโอกับเต็งหนึ่งเป็นเพื่อนมาจากโรงเรียนเดียวกัน แต่กอล์ฟไม่ใช่ เค้าไม่รู้จักสองคนนี้มากเท่าไหร่แต่ตอนนี้...เขากำลังคิดวิตกอยู่อีกเรื่องนั่นคือ...น้องของเขาหายไปไหน?
ทั้งสามได้ไปนั่งตามที่นั่งที่เยซองจัดไว้ให้ เลโอนั่งข้างหน้าเต็งหนึ่งเพราะโต๊ะนั่งของเต็งหนึ่งนั้นเป็นที่นั่งเดี่ยว ส่วนกอล์ฟได้นั่งที่หลังห้อง ดูเผิญ ๆ เหมือนห้องนี้ไม่มีโต๊ะนั้นอยู่ด้วยซ้ำ เขาไม่ใช่คนดูดี หรือเด่นตรงไหนเป็นพิเศษ ตัดกับน้องชายของเขาที่ไม่ได้ทำอะไรแต่มันสร้างความสนใจให้คนรอบ ๆ ข้างมากทีเดียว
เลโอและเต็งหนึ่งไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างมากนัก เพราะทั้งสองกำลังสนใจสิ่งท่อยู่นอกหน้าต่างนั่นต่างหาก ...เพลง ดนตรี การเต้น นั่นน่ะ ถ้ารวมแล้วชีวิตของเค้าเลยนะ...ถ้าไม่ติดว่าครอบครัวของเค้าบังคับในเรื่องการเรียนเป็นที่หนึ่ง เขาคงจะเลือกสิ่งที่เขาฝันไว้...
ครืน ๆ ๆๆ ๆ
โทรศัพท์ของกอล์ฟสั่นเป็นจังหวะ เขาพยายามหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อดูว่าใครที่โทรมาเวลานี้ ถ้าไม่สำคัญจะได้ไม่รับ เสียที่ว่า...เบอร์ที่โทรมานั้นน่ะ...
Mike's
มันออกจะดูแปลกไปนิดนึง ถึงเจ้าของเครื่องจะคิดเปลี่ยนชื่อนั่นหลายรอบแล้ว แต่ก็ปลี่ยนไม่ได้ ไม่รู้ทำไมเขาถึงเปลี่ยนคำว่า ' 's ' ออกไปไม่ได้สักที่...เขากำลัง..คิดอะไรอยู่กันแน่? ไมค์ก็แค่น้องชาย น้องชายแท้ ๆ แต่เค้ากำลังรู้สึกเกินนั้นหรือไง?
"ฮัลโหล นายอยู่ไหนน่ะ น่าจะเข้าเรียนได้แล้วนะ วันแรกนะไมค์" กอล์ฟรับเสียงปลายสายพยายามพูดเสียงให้เบาที่สุด
((มาหาฉันหน่อย ฉันอยู่ที่โรงอาหาร คงต้องไม่ให้พูดหลายรอบหวังว่านายเข้าใจ)) ไมค์พูด
ไมค์ไม่เคยเรียกกอล์ฟว่า ' พี่ ' สักครั้ง ถึงแม้ไมค์จะห่างจากกอล์ฟแค่สองปี แต่ไมค์นั้นได้เข้าเรียนพร้อมกับกอล์ฟ เพราะเขาออกจะมีความคิดและสมองเป็นผู้ใหญ่ ไมค์จึงได้เรียนชั้นเดียวกับกอล์ฟมาตลอด
"แต่พี่เรียนอยู่นะ คงไปไม่ได้อ่ะ" กอล์ฟพูดเบา ๆ
((ก็บอกอยู่ว่าอย่าให้พูดหลายรอบ ออกมาซะ)) ไมค์ไม่สนใจคำพูดของกอล์ฟ เพียงแต่เร่งพี่ชายของตนให้รีบมา
"พี่...จะบอก อ. ว่ายังไงล่ะ"
"กอล์ฟ ๆ นายมีอะไรหรือป่าว" เต็งหนึ่งที่ได้ยินเสียงกอล์ฟคุยโทรศัพท์หันมาถามอย่างเป็นห่วง
ถึงแม้จะไม่ค่อยสนิทกัน แต่มีอะไรก็อดจะช่วยเหลือไม่ได้
"หา อ๋อ...คือ....เอ่อ" กอล์ฟอ้ำอึ้งเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
((แค่นี้นะ ถ้านายไม่มา...หึ คงจะรู้ว่าเป็นไง)) ไมค์รีบวางสายอย่างรวดเร็ว
"ไมค์...โถ่ ฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ย"
"นายจะลงไปข้างล่างหรอ" เต็งหนึ่งหันมาถามอย่างสงสัย
"อะ...อืม คือน้องฉันเค้าหลงทางน่ะ" กอล์ฟโกหกไปอย่างเนียน ๆ
"ดีสิ ฉันก็อยากลง งั้นจะบอก อ. ว่าไงดีล่ะ อ๋อ รู้แล้ว ฉันจะแกล้งปวดท้องนะ แล้วนายก็รีบอาสาพาฉันไปห้องพยาบาลโอเคมั้ย แล้วเราก็ค่อย ต่างคนต่างไปแล้วมาเจอกันหน้าห้อง โอเคมั้ย" เต็งหนึ่งบอกแผน ยิ้ม ๆ
"หา...อืม ก็ได้" กอล์ฟบอกก่อนจะยิ้มกลับ
เหตุผลที่เต็งหนึ่งจะลงไปข้างล่างก็คือ...ข้างนอกบานหน้าต่างที่เขากำลังแข่งเต้นกันอยู่ข้างล่าง...อยากไปดูจะแย่อยู่แล้ว
"โอ้ยยย" เต็งหนึ่งเริ่มแผน
"เฮ้ นายเป็นอะไรน่ะ" เยซองถามเป็นภาษาเกาหลี
"TT'" เต็งหนึ่งไม่รู้จะตอบว่าไรได้แต่ทำหน้าโอดโอยก่อนจะชี้ไปที่ท้อง
"ปวดท้องหรอเต็งหนึ่ง เอ่อ 스승님 께서 배탈이있다.(อาจารย์ เขาปวดท้องฮะ)" เลโอทำสีหน้าจริงจัง ตรงแผนที่เขาคิดไว้พอดี ว่าน่าจะมีใครสักคนป่วยเขาจะได้อาสาพาไปจะได้ไปดูการแข่งดนตรีข้างล่าง
"หา?" เต็งหนึ่ง งง ๆ เล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ทำสีหน้าเจ็บปวดเหมือนเดิม
"งั้นหรอ นายรีบพาเขาไปแล้วกัน" เยซองบอกเป็นภาษาเกาหลีเพราะเห็นว่าเลโอพูดได้
"อ้าว..." กอล์ฟ ได้แต่ทำหน้างง ไหงเป็นงี้ล่ะ TT'
"หึ...พวกนายนี่นะ เด็กใหม่แท้ ๆ คงจะอยากไปกับเพื่อน ๆ นายล่ะสิ ใช่มั้ย" เยซองหันมาถามกอล์ฟ
"??"
"Mr. want to go to with isn't it" เยซองเปลี่ยนมาพูดเป็นภาษาอังกฤษแทน
"เอ่อ...เยสไอโกทู" กอล์ฟเนื่องจากไม่เก่งอังกฤษมากนักจึงตอบออกไป
"-_-^ ฉันคงต้องสอนนายอีกเยอะ เอาเป็นว่า Mr. can go to" เยซองพูดหน่าย ๆ
"^^" กอล์ฟได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งออกจากห้องเรียนทันที
กอล์ฟเดินมาทางโรงอาหารตามที่ไมค์บอก เขาชะเง้อมองเข้าไปในโรงอาหารเห็นผู้หญิงประมาณสี่คน ยืนอยู่ข้างหน้าไปอย่างยั่วยวน...มันทำให้กอล์ฟนั้นอดสะอึก กลั้นน้ำตาไม่ได้ เห็นแค่นี้บ่อน้ำตาก็แตกแล้ว...ให้ตายเถอะ
กอล์ฟรีบปาดน้ำตาออกจากหน้า...ไม่ได้ นายรักไมค์แค่น้อง...นายจะไปรักไมค์ได้ไงกัน? รักตอนไหน...จำไม่ได้...แต่ว่า...เขารักไมค์จริง ๆ หรอ
"เข้ามาสิครับ" ไมค์ที่เห็นยืนอยู่หน้าประตูโรงอาหาร ก็เรียกเข้ามา กอล์ฟไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เดินเข้ามาหาตามที่ไมค์บอก
"นี่แหละแฟนผม" ไมค์หันไปมองหน้าผู้หญิงสี่คนก่อนจะพูดออกมา แล้วจับมือกอล์ฟแนบแน่น
กอล์ฟงงกับพิธีกรรมของไมค์มาก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าในใจลึก ๆ นั้นดีใจแทบบ้า กอล์ฟสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรก้มหน้าอย่างเดิม
"หา ไอ้นี่อ่ะหรอที่นายชอบ ถุ้ย! หน้าตาก็งั้น ๆ นายเลิกกับไอ้ผู้ชายนั่นแล้วมาคบกันพวกฉันดีกว่าไมค์" หญิงสาว 1 ในนั้นพูดขึ้น
"หึหึ ไม่ได้หรอก ฉันรักเค้ามาก" ไมค์บอกยิ้ม ๆ
"มันคงใช้เสน่ห์กับนายล่ะสิถึงหลงมันหัวปักหัวปำ แต่ยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่านายเป็นแฟนกับผู้ชายด้วยกันหรอกนะไมค์" หญิงคนที่ 2 พูดขึ้นอีก
"งั้นถ้าทำอย่างนี้..." ไมค์ค่อย ๆ จับหน้ากอล์ฟขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากของตัวเองไปประทับกับพี่ชาย ค่อย ๆ ใช้ลิ้นคลอบคลุมริมฝีปาก สอดแทรกลิ้นเข้าไป
เสียงเล็กๆ ที่คิดว่าจะห้ามกลับกลายเป็นเสียงครางแผ่วเบา ลิ้นร้อนชื้นของชายหนุ่มสอดเข้าไปในช่องปากของพี่ชาย เกี่ยวกระหวัดพันกันอย่างร้อนแรง นาน.... กว่าที่ไมค์จะถอนปากออกมา
"ชัดรึยัง?" หลังจากที่ไมค์ถอนปากออกมาก็หันไปถามสี่สาวที่ยืนอ้าปากค้าง
"เอ่อ...เหอะ อย่าคิดว่าทำแค่นี้แล้วฉันจะยอมนะ" เสียงใดในสี่คนพูดขึ้นพร้อมกับเดินหันหลังออกจากโรงอาหารไป
"ไมค์...เรื่องเมือกี๊มัน..."
"ไม่มีอะไรทั้งนั้น..." ไมค์พูดดักขึ้นมาก่อน
"หา??" กอล์ฟอึ้ง...
"หึหึ ฉันก็แค่ไม่คิดว่านายจะมีอารมณ์ร่วม หึ๊ สำส่อน"
ผั๊วะ!!
กอล์ฟไม่ได้ง้างมือตบแต่กำมือต่อย เสียงดัง...น่าเกลียด อุเรศ อุจาด อุบาด งี้เง่า ไอ้... นายพูดว่า 'สำส่อน' หึ จัญไรที่สุด
"หึหึ พรุ่งนี้นายเตรียมตัวรับมือกับยัยสี่คนนั้นได้เลย กอล์ฟ...หึ๊" ไมค์พูดก่อนจะเดินออกไป...
ร่างสูงเดินออกจากโรงอาหารไปจนลับตา...กอล์ฟมองร่างนั้นด้วยสายตาขยะแขยงเต็มทน ไม่เข้าใจเหมือนกัน ที่จริงเค้าเป็นแค่พี่ชาย...เค้าไม่เห็นจะต้องมาห่วงน้องตลอดเวลาเลยนี่หน่า...หึ ตั้งแต่นี้ต่อไป...พี่จะไม่ห่วง ไม่ถาม ไม่พูดกับนาย ยังไงซะ...ครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นการสั่งสอนไมค์ไปในตัวแล้วกัน...จบกันทีกับการที่หลงผิดมาเป็นเวลานาน พอกันที!!!
จบกันที ...
______________________
เป็นไงบ้างคะ? แหะ ๆ
บอกว่าจะมาอัพตอนวันอังคาร
แต่ก็นะ TT' ไม่มีไรทำ
ไปเซ็นทรัลเวิลล์มา ใครไปก็รู้ว่า...
อึดอัดมากกกกกกก TT'
เบียดกานจนแบบว่าแทบเป็นลมอ่ะ
ที่เซนทรัล ที่ไปจะไปดูโต๋กะพลุ ปรากฏว่าได้ไปยืนอยู่ข้างหลังเกือบสุดเลย
T_______T''' เครียดดด
ไม่เป็นไร อย่างน้อยได้เห็นพลุ
ถึงมันจะไม่ค่อยงดงามอย่างที่คิดไว้เท่าไหร่ก็เถอะ
Happy New Year 2009 & Happy Birthday Lee Sung Min :))
** ((ปล เอาแบนเนอร์ฟิคเรื่องนี้มาฝาก)) **
(*- ปปล อีกรอบ เอาไฮไฟว์ไรเตอร์มาแจก -*)
โย่วววว ไรเตอร์ๆๆๆ // ค้าบบ
ไฮไฟว์ความคิดเห็นที่ 5 งื้อ~
ชื่อเรื่องเหมือนเค้าเร้ย // แต่เค้ามะดั้ยแต่งตามน้า ))
TT^TT 
Name : Ai007< My.iD > [ IP : 58.8.134.237 ] 
ความคิดเห็นที่ 4
สวัสดีปีใหม่เช่นกันคร่าาาาาาา // จ้า โอ้วววว เอา พี่กอล์ฟกะพี่ไมค์มาลงจริงๆเน้อออ // จริง ๆ สิ
เเล้วใครคู่ใครล่ะเนี่ย
เอา พี่กอล์ฟ กะพี่ไมค์ เคะ นะไม่เอา เมะ แจกอล์ฟก็ได้ กร๊ากกกกกกกกก>< // ไมค์คู่กอล์ฟง่าา ไมค์เมะ กอล์ฟเคะ อ่านได้มั้ยเอ่ยย
ล้อเล่นๆ เเล้วแต่ไรเตอร์เหอะ อิอิ^^ // จ้า
นี่ๆ เราถามหน่อยดิ ว่า X 30% 70 % 100 % เนี่ย มัยดูยังไง และมันคืออะไรคะ? งงอ่ะ // หมายถึงเปอร์เซ็นที่เราอัพหรือป่าวอ่ะจ้ะ
อัพๆๆๆๆ มี พี่กอล์ฟ กะพี่ไมค์ จาติดตามจร้าอิอิ^^(แบบว่าไม่มี 2 คนนี้ ไม่อ่าน อะไรทำนองนี้ ฮ่าๆๆๆ)
Happy New Year 2009 // เช่นกานค้าบโผ้มม
PS. พี่ๆขาาาาาาา หนูอยากลงนิยายอ่า แต่พอดีหนูสร้าง เอ่อ เค้าเรียกว่าไงนะ คลัง มั้ง ไอ้ที่พี่ๆใช้อัพนิยายกันอ่าค่ะ หนูสร้างมิเปงง่า พี่ๆช่วยบอกวิธีสร้างให้หนูหน่อยสิคะT^T ไอ้โปรดดดดดดดดดดด พลีสสสสสสT/\T 
Name : PuPy_Love^^< My.iD > [ IP : 115.67.74.111 ] ความคิดเห็นที่ 3
เเล้ว เเล้ว ชางมินนี่ กะ พี่กอล์ฟเเล้วก็พี่ไมค์ ของเค้าอ่ะ อยู่หนายๆๆๆๆๆ // เค้าอัพกอล์ฟกะไมค์แล้วน้า
เมื่อไหร่จาออก เเล้ว ใครเมะใครเคะอ่ะ คู่ใครๆๆๆ บอกหน่อยๆๆๆ อยากรู้ๆๆๆ><(นี่มันมาพร่ำอะไรเนี่ย-_-^) // อ่าเนอะ ยังไม่บอกเลยใครเคะใครเมะ เอาเป็นว่าเด๋วเค้าบอกตรงหน้าบทความนะ
เอาเป็นว่า อัพๆๆๆๆๆ
ปล.ฝากฟิคหน่อยจิ มีTVXQ SJ GM อ่ะ ไปอ่านน้าๆๆๆ><http://my.dek-d.com/puppylover/story/view.php?id=470487
จ้า
PS. พี่ๆขาาาาาาา หนูอยากลงนิยายอ่า แต่พอดีหนูสร้าง เอ่อ เค้าเรียกว่าไงนะ คลัง มั้ง ไอ้ที่พี่ๆใช้อัพนิยายกันอ่าค่ะ หนูสร้างมิเปงง่า พี่ๆช่วยบอกวิธีสร้างให้หนูหน่อยสิคะT^T ไอ้โปรดดดดดดดดดดด พลีสสสสสสT/\T Name : PuPy_Love^^< My.iD > [ IP : 117.47.11.79 ] 
ความคิดเห็นที่ 2 ไรเตอร์ก๊ะ !
แล้วยูชอนนี่ของเค้าอ้า า~ // ยูชอนนี่ของเค้าอ่า รอสักแปปนะก๊ะ เด๋วปาร์คจะโผล่มา
T ^ T 
Name : i 'iz [nd] ~ ! * [ IP : 118.173.7.55 ] ความคิดเห็นที่ 1 โหะ
มี กอล์ฟ ไมค์ ด้วยยย // ^^Name : +~Aomii+Sj_GM~+< My.iD > [ IP : 125.25.29.156 ]
ดีใจจาง มีคนเม้นท์ด้วย ขอบคุณนะคะ
ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะมีคนติดตาม
อยากจะบอกว่าตอนไรเตอร์เห็นความคิดเห็น
ไรเตอร์ดีใจมากเลย เพราะว่า
มีคนเม้นท์แสดงว่ามีคนติดตาม มันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ต้องโหวตให้คะแนนนิยายของเราก็ได้นะคะ
แค่อยากให้บอกหน่อยว่าเป็นยังไงบ้าง ติชมกันได้
แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วล่ะคะ
มีความสุขในวันปีใหม่นะคะ ทุกท่าน
ความคิดเห็น