[ ONE PIECE ] My name's Raiden Ei

ลำดับตอนที่ #17 : Chapter IV - Episode 1

ไรเดนสัมผัสตัวเรือที่โคลงเคลงเบาๆตามกระแสคลื่น รอยปะรอยต่อของไม้เเละตะปูเป็นสิ่งที่สังเกตเห็นได้ทั่วไปตามตัวเรือ ..เรือโกอิ้งแมรี่เป็นเรือที่อยู่กับทุกคนมาตั้งเเต่ทะเลอีสต์บลูยันทะเลแกรนด์ไลน์  เป็นเรือเดินทางขนาดกลางที่หากพูดกันตามตรงเเล้ว อาจจะไม่ค่อยเหมาะกับน่านน้ำที่คาดการณ์อะไรไม่ได้แบบนี้ซักเท่าไหร่ 

หญิงสาวทาบมือลงกับขอบเรือ ...เป็นเรือที่ผจญอะไรมามากมายเลยจริงๆ 

“ เสร็จเเล้ว ! ” 

อูซปชูบางสิ่งบางอย่างขึ้นเหนือหัว ชายหนุ่มวิ่งเยาะเข้ามาหาไรเดนที่ยืนรออยู่ตรงขอบเรือ มือหนายื่นสิ่งๆนั้นให้กับเธอด้วยความภาคภูมิใจในฝีมือของตนเอง เเละปรากฏว่ามันคือหน้ากากไม้ทาสีขาวครึ่งดำครึ่งอันหนึ่ง สามารถปกปิดใบหน้าของใครก็ตามได้อย่างมิดชิด 

“ เอ้านี่ ! สิ่งที่เธอต้องการ ” 

เธอมองเขาและรับหน้ากากไม้อันนั้นมา ยกขึ้นสำรวจดูความเรียบร้อยของชิ้นงานเล็กน้อย ก่อนกล่าวขอบคุณเพื่อนชายเบาๆ 

อูซปยิ้มให้  นิ้วชี้ถูจมูกอย่างเขินอายเล็กน้อย การได้ทำให้ไรเดนพอใจถือเป็นเรื่องที่ใครๆบนเรือก็ต้องการ ไม่มากนักที่หญิงสาวจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอไม่เคยแสดงสีหน้าอื่นนอกจากสีหน้านิ่งเรียบเลย 

ทว่าเขาก็อดที่จะสงสัยอยู่ลึกๆไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงต้องการของสิ่งๆนี้...

“ ว่าเเต่.. จะเอาไปทำอะไรเหรอ ? ”  ดังนั้นอูซปจึงค่อยๆตะล่อมถาม

ไรเดนยกนิ้วขึ้นมาชี้ไปที่ชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังนั่งเงียบอยู่บนถังไม้ อูซปทำทีพยักหน้าอย่างเข้าใจ เเต่ก็ยังไม่รู้สาเหตุที่ทำให้ต้องใช้หน้ากากอันนี้อยู่ดี 

“ มีเหตุผลที่ต้องปกปิดตัวตนน่ะ ”  เธอกล่าวสั้นๆ ทำให้อูซปถึงกับบางอ้อ 

ในหัวก็หวนนึกถึงเรื่องเมื่อวันก่อนที่โรซินันเต้ร้องขอให้เธอช่วยหาสิ่งที่สามารถปกปิดตัวตนหรือใบหน้าได้ ไม่ว่าจะเป็นหน้ากาก วิกผม หรือการเเต่งตัว อะไรก็แล้วเเต่ในสามอย่างนั้น รวมทั้งชื่อใหม่ที่อยากจะให้เรียกด้วย(อย่างน้อยก็ไม่ขอให้เรียกชื่อจริงกันอย่างโต้งๆ)  ซึ่งเธอก็พยักหน้าเข้าใจ ด้วยเพราะรู้ว่าทำไมเขาถึงต้องการเเบบนั้น จึงตกลงที่จะจัดการในเรื่องนี้ให้ 

คงต้องย้อนกลับไปตอนนั้น.. 

“ จริงสิ.. ฉันมีเรื่องที่อยากจะขออย่างหนึ่งล่ะ ”

โรซินันเต้หันมายิ้มให้กับไรเดนเล็กน้อย ..ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนเองต้องการออกมา 

นิ้วชี้ที่ใบหน้าของตัวเอง  “ ช่วยหาอะไรมาปกปิดตัวตนหรือใบหน้าของฉันที ” 

หญิงสาวเอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะทำท่านึกขึ้นได้ว่าทำไมเขาถึงต้องการปกปิดตัวตนของตัวเอง 

..เพราะตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ในสถานะคนที่ครั้งหนึ่งเคยตายไปเเล้วเป็นที่เรียบร้อย คงจะไปไหนมาไหนได้ลำบากเพราะเป็นคนที่ไร้ตัวตน เเละถ้าหากเขาได้เปิดเผยออกไปว่าตัวเองเป็นใคร นั่นก็อาจจะทำให้เกิดเรื่องเเย่ๆบางอย่างขึ้นกับเขาก็เป็นได้ 

อย่างน้อยก็จนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม... 

ไม่รู้สิ..  เธอไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับคนอย่างดอนกิโฮเต้ โดฟลามิงโก้ซักเท่าไหร่นัก จึงไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าถ้าหากน้องชายแท้ๆที่ตนเองเคยยิงทิ้งไปยังมีชีวิตอยู่ เขาจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้

ในขณะเดียวกัน.. หากโรซินันเต้คิดกลับไปอาศัยฐานทัพเรือที่ตนเองเคยสังกัดอยู่ด้วยแล้วละก็  นั่นยิ่งทำให้เขาเข้าไปอยู่ใกล้จมูกของโดฟลามิงโก้เลยเสียด้วยซ้ำ 

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงขอให้อูซปช่วยสร้างหน้ากากออกมาให้เขาอันหนึ่ง  และฝากให้อูซปช่วยไปบอกทุกๆคนให้เรียกโรซินันเต้ว่าโรซี่หรือโรซแทนการบอกชื่อจริง โดยให้เหตุผลเดียวกับที่เธอให้เหตุผลแก่ชายจมูกยาว 

ร่างเพรียวบางเดินเข้าไปหาชายตัวสูงที่นั่งอยู่ข้างบันไดเรือ เงาที่ทาบทับบดบังเเสงเเดดทำให้โรซินันเต้จำต้องเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นไรเดนยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า มือขาวยื่นหน้ากากชิ้นนั้นให้กับเขา ก่อนที่เขาจะยื่นมือมารับมันไป 

“ ขอบคุณนะ ต้องลำบากเธอแล้วล่ะ ” เขากล่าว 

“ อืม ” 

หลังจบคำพูด ก็เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ.. หญิงสาวยังคงยืนมองหน้าเขาไม่จากไปไหนราวกับมีบางอย่างในใจ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสัยอยู่เล็กน้อย ทั้งสองจ้องหน้ากันนิ่ง จนในที่สุดเมื่อเขาทนไม่ไหวก็คิดจะเปิดปากถาม เเต่ทว่าก็โดนไรเดนเอ่ยขัดขึ้นซะก่อน 

“ ที่นายขอติดตามฉันมาด้วย มีเหตุผลสินะ ” 

แน่นอนด้วยความที่โรซินันเต้เป็นคนค่อนข้างระมัดระวังตัวเนื่องจากสถานภาพของตนเอง ไรเดนไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะขอร่วมเดินทางมากับเธอด้วยอย่างไร้เหตุผผล  หนึ่งคือพวกเราไม่เคยเจอกันมาก่อน เเถมสองเธออาจจะเป็นอันตรายต่อตัวเขาก็ได้ทุกเมื่อ ซึ่งหากเป็นชายหนุ่มต้องเข้าใจในข้อนั้นดีอย่างแน่นอน 

...ดังนั้นเขาต้องมีบางอย่างอยู่ในใจมาก่อนแล้ว ไม่มากก็น้อย

“ โดนเธอจับได้อีกแล้วสินะ.. อย่างนี้ฉันจะปกปิดตัวตนรอดไหมเนี่ย... ”  เขาพูดอย่างปลงตก ก้มหน้าถอนหายใจเล็กน้อย 

ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดต่อ  “ ..แต่เอาเถอะ ฉันมีเหตุผลอย่างที่เธอว่าจริงๆนั่นเเหละ แค่ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ก็เท่านั้นเอง ไม่ว่าเธอจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตาม ” 

ไรเดนนิ่งเงียบอย่างครุ่นคิด อดไม่ได้ที่จะทำให้โรซินันเต้รู้สึกลุ้น 

ถ้าหากหญิงสาวเริ่มไม่เชื่อใจเขาขึ้นมา เขาก็คงจะโดนเตะออกจากเรืออย่างไม่ต้องสงสัยเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆซึ่งไม่ได้มีความสนิทสนมชิดเชื้อกับเขาอยู่แล้ว เมื่อไรเดนไม่คิดที่จะเก็บเขาไว้อีกต่อไป คนพวกนั้นคงจะเคารพการตัดสินใจของเธอเป็นเเน่ 

“ อืม.. ”  เธอตอบเพียงเเค่นั้น ก่อนจะเดินจากไปในทันที 

ปล่อยให้เขานั่งอ้าปากค้างเป็นหินอยู่ตรงนั้น.. 

✿

(มาสั้นๆครับ พอดีว่าพึ่งหายป่วย ฝนทำพิษ แอ่ก—)

(หากว่าผมข้ามเนื้อเรื่องส่วนไหนไปก็ต้องขอโทษด้วยนะครับTT)

(ก๊อกๆ ผมมีคำถามครับ คำถามเพียงข้อเดียวให้ทุกๆคนช่วยกันโหวต

หนึ่งคือ  ทุกๆคนอยากให้ผมยังคงความเป็นไรเดนโดยไม่เเต่งเติมเสริมอะไรเข้าไป ประมาณว่าพลังของไรเดนยังคงความแบบออริจินอลเหมือนเดิม พลังสายฟ้าตามคอนเซ็ปต์ที่เพิ่มบัฟการโจมตีให้มันรุนเเรงขึ้นให้สมกับอยู่ในเรื่องวันพีซ(ก็โลกนี้มันเถื่อน)

หรือสอง  อยากให้ผมเพิ่มความครีเอทเสริมลูกเล่นให้ไรเดนมีพลังอย่างอื่นนอกจากการโจมตีสายฟ้าบ้าง แต่พลังหลักของไรเดนก็ยังคงเป็นสายฟ้าเหมือนเดิมครับ

ซึ่ง(ผลโหวต)คำตอบของทุกๆคนมีผลต่อเรือแมรี่ในภายภาคหน้าด้วยนะครับ แฮ่..)