คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter III - Episode 4
บุ๋งง..งงง...
สายลมพัดปลิวส่งความเย็นคลุกเคล้ากับความร้อนของเเสงเเดด นกอัลบาทรอสบินโฉบเหนือน่านฟ้าส่งเสียงร้องแจ้ว ทะเลสีครามเดินตามทิศทางของมันอย่างสม่ำเสมอ ลอนคลื่นบางเบาตกกระทบกับเศษไม้ที่แตกหวิ่นออกจากกันเป็นหลายส่วน
ร่างระหงสัดส่วนชวนหลงใหลยืนนิ่งอยู่บนผิวน้ำ มองดูฟองอากาศที่ลอยขึ้นเป็นก้อนๆด้วยสายตาอ่านไม่ออก ...เรือลำเล็กซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือของผู้ร่วมเดินทางอีกคนพังลงอย่างไม่เหลือชิ้นดี เหลือเพียงเศษซากปรักหักพังของไม้แผ่นส่วนประกอบไว้เป็นของดูต่างหน้า ในขณะที่ผู้สร้างกลับจมลงไปในก้นทะเลเป็นที่เรียบร้อย
เรือที่สร้างขึ้นมาอย่างลวกๆ จะไปทนทานอะไรกับทะเลเหี้ยมโหดแบบนี้
“ ... ”
เห้อ
ไรเดนลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ วางกระเป๋าสัมภาระของตนเองลงบนไม้เเผ่นหนึ่งซึ่งเป็นเศษซากของเรืออายุสี่วัน เตรียมพร้อมสำหรับการลงไปช่วยเหลือชายหนุ่มที่ไม่คิดจะว่ายขึ้นมาเสียที คาดว่าหากรอไปอย่างนี้อีกหน่อยก็คงได้เห็นศพขึ้นอืดของโรซินันเต้เเทน
ซู้ม !!
“ เฮื๊อก ! ฮ่า—! ”
แขนยาวคว้าเอาแผ่นไม้ที่อยู่ใกล้มือที่สุดเข้ามากอดแนบอก ปากก็อ้าตะเกียกตะกายสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ทั้งหมดลงปอดโดยพลัน นัยน์ตาสีน้ำตาลแดงที่เเทบจะสิ้นสติกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับพึ่งได้เห็นเเสงเเห่งความตายที่ปลายทางเดินมาหมาดๆ แต่ก็ถูกฉุดรั้งเอาไว้ได้ซะก่อน
โรซินันเต้คร่ำครวญในใจ นึกว่าตนเองจะตายเป็นครั้งที่สองเสียเเล้ว..
ครั้งก่อนที่รอดมาได้ก็เพราะมีเกาะอยู่ใกล้ๆแท้ๆ บวกกับบุญวาสนาอีกเล็กน้อยพอให้ใจดีเเพถูกซัดเข้าชายฝั่งก่อนจะมาพบกับไรเดน ทว่าคราวนี้มองไปทางไหนก็เห็นเเต่ทะเล ทะเลเเล้วก็ทะเล ไม่เห็นวี่แววของความรอดเลยสักนิดเดียว
ไรเดนขึ้นมาบนผิวน้ำหลังจากที่ได้ดำลงไปช่วยเจ้าคนภาระจอมซุ่มซ่าม ผมสีเข้มเปียกลู่ลงตามเเรงโน้มถ่วงเเละบางส่วนที่ลอยกับทะเล เธอปีนขึ้นไปบนเเผ่นไม้อีกอันหนึ่งเพื่อเป็นตัวช่วยพยุงในการทรงตัว เมื่อตั้งหลักได้เเล้วก็กลับมาใช่ความสามารถของตนเองในการยืนบนผิวน้ำใหม่
หญิงสาวมองอีกฝ่ายด้วยสายตาครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยังคงโทนเดิม
“ เป็นผู้ใช้ผลปีศาจสินะ ”
โรซินันเต้สะอึก เเต่ก็รู้เเล้วว่ายังไงก็ปิดไม่ได้
“ ใช่แล้ว ” เขายอมรับออกมาตรงๆ
ไรเดนเงียบไป..
“ ทำไมถึงไม่บอก ”
ห้ะ ?
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเธอที่ยังคงสีหน้าเรียบนิ่งก็ไม่อาจรู้ได้ว่ากำลังอยู่ในอารมณ์แบบไหน ..หญิงสาวจ้องมองชายหนุ่มนิ่งๆ รู้สึกกรุ่นเคืองเล็กๆในอก
ร่างบางหลับตาลงอย่างช่างใจ หากเธอคิดปล่อยโดยคาดว่าอีกฝ่ายอาจจะว่ายขึ้นมา เขาคงได้ตายก่อนจริงๆแน่
ก็ทะเลเป็นศัตรูของผู้ใช้ผลปีศาจนี่นะ..
“ ...โทษทีนะ ”
โรซินันเต้กล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด ไรเดนถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เลือกที่จะปล่อยเรื่องนี้ไปเพราะยังไงซะมันก็ผ่านมาแล้ว
“ ยื่นมือมา ”
เธอแบมือ... กล่าวสั่งให้อีกคนยื่นมือขึ้นมาจับเอาไว้ ซึ่งเขาก็ทำตามเเต่โดยดี ยกแขนเข้าจับที่ฝ่ามือเล็กอย่างมั่นคง แม้จะงุนงงว่าเธอกำลังจะทำอะไรก็ตาม
ไรเดนยกเขาขึ้นเหนือน้ำอย่างง่ายดาย และด้วยความสูงของอีกฝ่ายที่เกินพอดี ทำให้เธอสามารถยกเขาได้สูงสุดเพียงเเค่ต้นขาพ้นน้ำเท่านั้น ซึ่งนั่นก็เพียงพอแล้ว
...เธอปล่อยเขาลงให้เป็นอิสระ ทำให้ร่างสูงตกลงไปในทะเลอีกครั้ง
ทว่าเเทนที่เขาจะจมน้ำลงไป กลับกลายเป็นว่าเขาสามารถยืนอยู่บนผืนน้ำได้ซะอย่างนั้น โดยมีแหล่งพลังปริศนาคอยเป็นที่รองรับแบบเดียวกันกับของหญิงสาวตรงหน้า
ไรเดนมองดูชายหนุ่มที่กำลังทรงตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาก้มหน้าจ้องมองลงไปยังเท้าของตนเองด้วยความแปลกใจ ย่ำเท้าไปตรงส่วนไหนก็มีสายฟ้าปรากฏขึ้นมารับทุกย่างก้าว และมันก็ไม่ได้ช็อตเขาเเต่อย่างใด
“ รีบตามมาล่ะ ”
เมื่อไม่มีปัญหาอะไรเเล้ว เธอกล่าวกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะวิ่งออกไปยังทิศทางอื่นในทันที ทำให้เขาต้องวิ่งตามอย่างช่วยไม่ได้
“ อั่กก— ! ”
ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่บนบกเเท้ๆ แต่ทว่าความซุ่มซ่ามของเขากลับยังอยู่คงเดิม เมื่อร่างสูงสะดุดขาของตนเองล้มลงไปกองกับพื้นดังตุบ และเเม้จะมีพลังของไรเดนคอยรองรับทั้งร่างกายเอาไว้ เเต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่เจ็บเลย
บางที.. หญิงสาวน่าจะทิ้งๆเขาไว้ซะก็ดี...
ซ่าา !!!
“ แฮ่กๆ ! ”
ฟุบ ! โรซินันเต้กระโดดคว้าเกาะเอาขอบเรือแน่น ...สร้างความตกใจให้เเก่ผู้ที่อยู่บนเรือแมรี่เป็นอย่างมาก อกเเกร่งกระเพื่อมหายใจหนักๆถี่ๆ ร่างกายที่เปียกปอนเเละผมสีทองยุ่งเหยิงลู่ลงจนปรกปิดดวงตาทั้งสองข้าง สภาพเหนื่อยอ่อนราวกับคนที่พึ่งไปวิ่งมาราธอนมาหมาดๆ
เป็นอีกครั้งที่เขาเกือบจะจมลงสู่ทะเล
ใครเล่าจะไปคิดว่าไรเดนจะปล่อยเขาลงก่อน ยังไม่ทันจะได้ขึ้นเรือด้วยซ้ำ
“ นายเป็นใครน่ะ ! ”
ทุกคนบนเรือต่างก็ตั้งท่าเตรียมเข้าสู้ สายตาหลายคู่จับจ้องมองดูคนแปลกหน้าที่บังอาจปีนขึ้นเรือมาโดยพละการ เมื่อกี้พวกเขาประมาทเองที่เอาเเต่มองดูเกาะซึ่งเป็นจุดหมายปลายทาง บวกกับหมอกบางส่วนที่บดบังทัศนียภาพเล็กน้อย ทำให้ไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนเข้าใกล้เรือมา
ทว่ายังไม่ทันให้ได้ซักไซ้ไต่ถามผู้ต้องสงสัยคนปริศนา ..ร่างๆหนึ่งก็ได้กระโดดขึ้นมาบนเรือซะก่อน
ตุบ !
หญิงสาวผู้มีคราบเปียกเล็กน้อยสะบัดผมไปมาเพื่อกระจายละอองน้ำออกไป ชุดกิโมโนสีม่วงลวดลายประณีตลู่ติดกับร่างกายสมส่วน กระเป๋าสะพายเป็นสิ่งเดียวที่ไม่โดนผลกระทบของทะเลมันจึงอยู่ในสภาวะที่แห้งสนิท ง้าวเล่มใหญ่ห้อยสะพายไว้ด้านหลังเป็นเอกลักษณ์ซึ่งทำให้พวกเขาจำเธอได้ในทันที
“ เอย์(ซัง) !!! ” x6
ทุกๆคนต่างก็ยิ้มออกมากันอย่างพร้อมเพรียง อาวุธหรืออะไรก็ตามแต่วางการ์ดลงไปอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิดมาก ..มองดูหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังช่วยผู้ชายร่างสูงให้ขึ้นเรือมาอย่างปลอดภัย ซึ่งลูฟี่ไม่รอช้ารีบกระโดดเข้าไปกอดเธอทันที พร้อมกับช็อปเปอร์เเละนามิที่วิ่งเข้ามาหาเช่นกัน
“ เอย์ ! ไม่เจอกันตั้งนานเเหนะ ” นามิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“ ใช่ๆ ! พวกเราน่ะ.. ไปเกาะเเห่งท้องฟ้ากันมาด้วยล่ะ ! ”
ช็อปเปอร์เล่าประสบการณ์เกี่ยวกับตนเองที่ได้ประสบพบเจอครั้นไรเดนไม่ได้อยู่บนเรือ เขายิ้มร่าพร้อมทั้งเล่าเกี่ยวกับความพัฒนาเเละความสัมพันธ์ระหว่างมิตรภาพของทุกคนทั้งในเรือและนอกเรือ รอยยิ้มประดับประดาเต็มใบหน้าน่ารักของหมอกวางตัวน้อย เป็นอะไรที่ทั้งสนุกเเล้วก็ระทึกขวัญมากๆเลยล่ะ
ซันจิที่หมุนตัวราวกับพายุเเล่นเข้ามาหาหญิงสาวด้วยความรักอย่างเต็มเปี่ยม ดวงตาทั้งสองข้างกลายเป็นรูปหัวใจสีชมพู เป็นภาพที่คุ้นเคยเเละน่าคิดถึงสำหรับไรเดนไม่น้อย
แต่ก็นั่นแหละ.. น่าเหนื่อยใจด้วยเช่นกัน...
“ เอย์ซวางงง~♡ เป็นยังไงบ้างครับ เดินทางเหนื่อยๆมานั่งพักหาอะไรกินสักหน่อยไหมเดี๋ยวผมทำให้~ ”
จูจุ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ~
ว่าจบก็พยายามปากยื่นปากยาวเข้ามาจูจุ๊บที่เเก้มเนียนใสของร่างบาง แต่ก็โดนลูฟี่ที่เกาะอยู่บนตัวของหญิงสาวใช้มือดันออกไปซะก่อน ปากก็มุ้ยออกอย่างไม่พอใจ ...เขาหันมาพูดกับเธอตรงหน้า
“ ใช่แล้ว ชิชิชิ ! เจอเจ้าสายฟ้าแปลกๆบนนั้นด้วยนะ แต่ฉันไม่คิดว่าเจ้าหมอนั่นจะเก่งเท่าเธอหรอก ! ”
ลูฟี่ยิ้มยีฟันสีขาวเรียงสวย ขายางยืดที่พันรอบเอวของไรเดนกับแขนที่กอดรอบคอของเธอไว้ทำให้สภาพตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอกำลังโอบอุ้มเขาอยู่
“ อื้มๆ ! เมื่อกี้ก็เจอเรือแปลกๆกับเจ้าพวกแปลกๆด้วยล่ะ ” อูซปสมทบต่ออย่างคนนึกได้
โรบินเเละโซโรยืนยิ้มอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล มองภาพตรงหน้าที่ผู้คนต่างก็ร่าเริงขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อไรเดนกลับมา ก่อนจะสังเกตเห็นเจ้าคนแปลกหน้าอีกคนที่พวกเราเหมือนจะหลงลืมไปซะสนิท
เมื่อกี้พวกเขาเห็นว่าไรเดนช่วยให้อีกฝ่ายขึ้นเรือมาด้วยนี่นา คนรู้จักงั้นเหรอ ?
“ เอย์.. นั่นใครเหรอ ? ” โรบินถามอย่างสงสัย
เเละเเล้วความสนใจทั้งหมดก็กลับไปตกที่โรซินันเต้อีกครั้ง
ร่างสูงรู้สึกเหมือนว่าตนเองจะต้องแนะนำตัว เขามองทุกคนด้วยสีหน้าท่าทางจริงจังก่อนจะพูดขึ้นมา
“ ฉันโรซินันเต้ ..ยินดีที่ได้รู้จัก ”
ทุกๆคนหันไปมองไรเดนอย่างต้องการคำตอบเป็นส่วนเสริม แล้วพวกเขาก็ได้รับการพยักหน้าจากเธอกลับมาเบาๆ
“ เพื่อนน่ะ ”
“ อ๋อ ๆ ” ทุกๆคนพยักหน้ารับกันอย่างพร้อมเพรียง
.....
“ ย๊าฮู้ !! ฉลองแด่เพื่อนใหม่ ! ”
ลูฟี่ อูซปเเละช็อปเปอร์กอดคอ(เอว)กันกับโรซินันเต้ พวกเขาตะโกนดังอย่างปิติยินดีพร้อมทั้งขยับขาพากันเต้นไปมากับเพื่อนใหม่คนสดๆร้อนๆที่ไรเดนพามาให้รู้จัก ..ซึ่งการกระทำแบบนี้สร้างความหงุดหงิดให้แก่นามิเป็นอย่างมาก
“ เดี๋ยวเถอะ ! ต้องไต่สวนให้มากกว่านี้สิย๊ะ !! ”
ให้ตายเถอะเจ้าพวกบ้านี่ ! จะรับคนเข้ามาง่ายเกินไปแล้วนะ
และก็มีเสียงหัวเราะเบาๆของโรบินกลับมาเป็นส่วนท้าย
✿
(ต้องมาดูกันว่าโรซี่จะรั่วตามไปอีกคนไหม)
(เพราะอัปถี่กว่าเเต่ก่อนตอนก็เลยอาจจะสั้นกว่าปกติครับ เมื่อก่อนสัปดาห์อัปทีเลยมีเวลาเขียนเยอะ)
ความคิดเห็น