คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter I - Episode 4
“ ไม่เจอกันนานเลยนะ เอย์ ’’
“ ค่ะ.. ”
ไรเดนนั่งคุกเข่าเรียบร้อยอยู่ตรงส่วนท้ายของเรือเเมรี่ ที่ตรงนี้ค่อนข้างเป็นมุมอับสายตาเเละเป็นส่วนตัวมากที่สุดของเรือเลยก็ว่าได้ สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความกังวลใจอย่างบอกไม่ถูก ...ตรงหน้าของเธอ บุคคลที่เธอเรียกว่าตัวตนนั้น กลุ่มก้อนสีท้องสว่างที่ลอยอยู่เหนือพื้นดิน ไม่มีรูปร่างหน้าตาอย่างชัดเจน
เขาเป็นคนที่ส่งเธอมายังที่นี่...
เสียงนั้นเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความคิดเเละความกังวลใจของเธอ
“ ไม่ต้องกังวลไปหรอก จะไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเราในตอนนี้ ”
เมื่อได้ยินเเบบนั้น หญิงสาวจึงคลายสีหน้ากังวลออกมาเล็กน้อย นั่นสินะ.. อิทธิฤทธิ์ของคนตรงหน้าใช้ว่าจะธรรมดาซะที่ไหน
ไรเดนเงยหน้ามองกลุ่มก้อนพลังงานสีทองนั้น เธอรู้สึกสงสัยไม่น้อยเลยที่อยู่ๆท่านผู้นี้ก็ปรากฏตัวออกมา แถมยังปรากฏในขณะที่พวกเรากำลังล่องเรือไปยังเเกรนด์ไลน์อีกด้วย
...ราวกับว่าจะรู้สึกได้ถึงเสียงหัวเราะเอ็นดูระหว่างผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็กของกลุ่มเเสงตรงหน้า
“ ชีวิตใหม่ของเธอ พอจะลบเลือนความทรงจำเก่าๆพวกนั้นได้รึเปล่า ”
ร่างบางกระพริบตาครั้งหนึ่ง เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น... หญิงสาวก้มหัวลงเเละมีสีหน้าอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด นี่คงเป็นครั้งเเรกที่ไรเดนเเสดงสีหน้าอารมณ์หลากหลายมากกว่าการปั้นหน้าเย็นชาเมื่ออยู่กับทุกคน
“ ฉัน.. เอ่อ ” ไรเดนชั่งใจ แต่ทว่าสุดท้ายเธอก็ยอมตอบ “ ....ช่วยได้มากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ” ว่าพลางก็ก้มหมอบคำนับให้เเก่เเสงนั้น
ขอบคุณ.. ที่ส่งเธอมายังโลกเเห่งนี้ เเม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยอันตรายทุกตารางนิ้ว เป็นโลกที่เอาเเน่เอานอนไม่ได้ จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แม้ว่าชีวิตของเธออาจจะไม่ได้สวยหรูใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเมื่ออยู่บนเรือโจรสลัดก็ตาม
แต่ว่า...
เธอกลับมีความสุขมากกว่าครั้งไหนๆในชีวิต
“ ขอบคุณค่ะ.. ”
ขอบคุณที่มอบชื่อใหม่ให้กับเธอ ไรเดน เอย์ และเเม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขาตั้งชื่อนี้ให้เพราะอะไรก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้น มันก็เป็นเหมือนกับเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอ เเละร่างกายใหม่ที่เต็มไปด้วยพลังงานไฟฟ้าอันน่าพิศวง
ไรเดนลุกขึ้นมานั่งเช่นเดิม เธอกล่าวต่อ “ ถ้าหาก.. มีสิ่งไหนที่ฉันสามารถตอบเเทนได้ ”
“ ตอบเเทนงั้นเหรอ ”
“ ค่ะ.. ฉันรู้สึกว่าฉันใช้ชีวิตของตัวเองได้คุ้มค่าเเล้ว ”
เป้าหมายของชีวิต.. ในตอนนี้ เธอได้ทำตามความฝันของตนเองจนหมดสิ้นเเล้วล่ะ
ไม่ใช่การผจญภัย ไม่ใช่การเป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่อง ไม่ใช่การเป็นใหญ่ ไม่ใช่การทะเยอทะยาน ไม่ใช่การตามหาขุมทรัพย์เเละพลังอันมหาศาล
เเต่เป็นการตามหาความหมายของการมีชีวิตอยู่
เพื่อน.. ถึงเเม้จะเป็นเวลาสั้นๆ เเต่นั่นก็ทำให้เธอได้รู้เเล้วว่าควรมีชีวิตอยู่ต่อไป บางทีอาจจะเพื่อตัวเอง หรือไม่ก็เพื่อคนอื่น เพื่อพวกพ้อง เพื่อคนที่รัก
คนพวกนั้นจริงใจ และเธอรู้สึกได้
งั้นสินะ.. ก็พวกนั้นเป็นตัวเอกนี่นา... ปกติเเล้วตัวเอกก็มักจะให้ความสำคัญกับเพื่อนฝูงอยู่เเล้ว ไม่แปลกใจเลย...
เพราะฉะนั้น เธอเลยมีความสุขเวลาได้อยู่ร่วมกับพวกเขา แม้จะเเสดงออกมาได้ไม่เก่งก็ตาม
ทว่าเสียงนั้นเพียงหัวเราะ...
“ ตั้งใจจะจากพวกพ้องไปงั้นเหรอ ”
ไรเดนสะดุ้ง “ เอ๊ะ เอ่อ— เปล่าค่ะ ...ฉันเเค่คิดว่า การที่ท่านส่งฉันมาที่นี่ ท่านอาจจะต้องการให้ฉันทำอะไรบางอย่างให้กับท่านก็ได้ ”
เขาเงียบไปเล็กน้อย “ นั่นสินะ ฉันคงทำให้เธอคิดแบบนั้น แต่ว่านะ.. สิ่งเดียวที่ฉันต้องการจากเธอคือการให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างไม่เสียใจ ”
ไรเดนเงียบ.. ทำไมกันล่ะ
“ ฉันเคยบอกเธอ ..เธอเป็นคนของที่นี่มาตั้งเเต่เเรก เอย์ ด้วยความสัตย์จริง เธอควรใช้ชีวิตอยู่ที่นี่เพียงที่เดียวด้วยซ้ำ ไม่ใช่ในโลกนั้น ”
เขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ การมอบพลังให้ คือการไถ่บาป กับเรื่องราวทั้งหมดของเธอที่มันผิดพลาดมาตั้งเเต่ต้น ”
หญิงสาวรู้สึกได้ว่าเขากำลังยิ้ม หากนั้นเป็นเรื่องจริง นี่คือชีวิตที่ควรเป็นของเธอมาตั้งเเต่เเรกงั้นเหรอ.. พวกเขาไม่ใช่ตัวละคร พวกเขามีชีวิตจิตใจกันจริงๆ ซึ่งเธอรับรู้มันมาด้วยตัวเองเเล้ว
“ แต่ถ้าเธออยากจะทำอะไรบางอย่างให้กับฉันล่ะก็... ”
ไรเดนเบิกตากว้างทันทีที่ได้ยิน เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ...หมายความว่า เขาต้องการจะใช้งานเธอในเรื่องบางอย่างสินะ ว่าเเล้วเชียว
แต่ว่า.. เธอกลับเต็มใจที่จะทำมัน !
แม้ว่าสีหน้าของเธอจะเรียบนิ่ง ทว่าในดวงตาสีม่วงเข้มนั้นกลับแฝงไปด้วยประกายของความตื่นเต้น หากเป็นงานที่ง่าย เธอก็จะทำมันอย่างไม่อิดออด เเต่ถ้าหากเป็นงานที่ยากเกินตัว เธอก็จะเเข็งเเกร่งขึ้น เก่งขึ้น เเละทำมันให้สำเร็จจงได้ ด้วยชีวิตนี้ของเธอเอง ด้วยพลัง ด้วยประสบการณ์ ด้วยทุกอย่างที่เธอจะฝึกฝนนับต่อจากนี้
บางที.. เป้าหมายของชีวิตอาจจะไม่ได้มีเเค่สิ่งเดียว เหมือนกับความฝันของผู้คน
เสียงนั่นหัวเราะอีกครั้ง เขายอมบอกในสิ่งที่หญิงสาวกำลังรอคอย
“ ฉันรู้จักคนๆหนึ่ง เขาเป็นเหมือนกับเธอ เขาใช้ชีวิตโดยถามตัวเองมาตลอดว่าเกิดมาเพื่ออะไร เขาสมควรจะเกิดมาบนโลกใบนี้รึเปล่า... ”
ในขณะที่กลุ่มเเสงกำลังพูดไปเรื่อยๆ ดวงตาของไรเดนก็ได้เบิกกว้างขึ้นอย่างช้าๆ ถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ...คนคนนั้น จะใช้ชีวิตได้อย่างลำบากขนาดไหนกันนะ ในโลกที่โหดร้ายกับเขา จนทำให้เขาคิดแบบนั้นได้...
“ ฮึฮึ.. มันไม่ใช่คำสั่งการตอบแทนหรืออะไรหรอก ก็เเค่การเล่าเรื่อง เด็กน้อย.. เธอสามารถเลือกได้ว่าจะทำยังไงต่อไป ยังคงยืนยันคำเดิมว่าให้เธอมีชีวิตต่อไปอย่างไม่เสียใจ ” ราวกับเขาได้เจอเรื่องสนุก
เพราะถ้าเขาบอกเรื่องนี้ขึ้นมา ไรเดนก็อาจจะได้มีเป้าหมายในการเดินทางต่อไป เขาไม่ต้องการให้เธอจำนนหรือยอมหยุดอยู่กับที่ จนกว่าเธอจะสามารถอยู่ได้อยากมีความสุขในบั้นปลายของชีวิตจริงๆ
“ เขาคนนั้น.. เป็นใครงั้นเหรอคะ เขายังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ ” ไรเดนถามอย่างจริงจัง
ถ้าหากเธอได้เจอกับเขา.. เธออยากจะลองถามเขาดูสักครั้งว่าเขาสามารถใช้ชีวิตแบบนั้นมาได้อย่างไร แตกต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง
เพราะถ้าหากเป็นเธอ.. ก็คงจะหยิบบางสิ่งขึ้นมาเสียบคอของตัวเองไปนานเเล้ว
ไม่สิ.. ก็เธอทำสิ่งนั้นไปแล้วนี่นา
เธอก็เลยได้มาอยู่ที่นี่ยังไงล่ะ
โลกใบนี้โหดร้ายกว่าโลกใบนั้นมาก ทว่าเขากลับสู้มาจนถึงป่านนี้ได้...
เขาคือ..
“ เอส ”
“ เอส ? ..หมายถึง น้ำดื่มประเภทโคล่า? ” ไรเดนเอียงคอด้วยความสงสัย อยู่ๆก็อยากกิน?
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่นึกว่าเธอเองก็จะมีมุมตลกเป็นเหมือนกัน —ผิดเเล้วเด็กน้อย เอสคือคนที่เธอต้องการยังไงล่ะ เขาเป็นผู้ใช้เพลิง ”
ผู้ใช้เพลิง? อืม.. ดังรึเปล่านะ บางทีเธออาจจะลองไปถามต้นหนเรือผู้รอบรู้เอา หรือไม่ก็ไปดูเอาจากในใบประกาศ.. ว่าเเต่เขาเป็นโจรสลัดรึเปล่า? ถ้าไม่ใช่ก็เเย่หน่อย แต่ท่านผู้นั่นบอกว่ารู้จัก เเสดงว่าเขาก็น่าจะดังอยู่หรอก
หญิงสาวกำลังจะอ้าปากถามเกี่ยวกับข้อมูลเพิ่มเติม แต่ก็ถูกขัดเอาไว้ซะก่อน
“ เรื่องนั้นค่อยให้เป็นการตัดสินใจของเธอจะดีกว่า ฉันคงบอกได้เเค่นี้ อีกอย่าง.. พวกเราคงต้องจากกันเเล้ว ”
“ งั้นเหรอคะ ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงปกติ บางทีคงถึงเวลาที่เธอจะต้องออกไปแล้ว ไม่เช่นนั้นมันอาจจะผิดสังเกตเอาได้
เธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จัดชุดจัดเสื้อผ้าอะไรให้เรียบร้อยเข้าที่เข้าทาง เเสงนั่นค่อยๆเลือนหายไป พร้อมๆกับเสียงของคลื่นน้ำที่ซัดกระทบกับเรืออย่างเเรงจนหญิงสาวต้องหันไปมอง
รู้ตัวอีกที ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะชนเข้ากับวาฬตัวขนาดมหึมากันเเล้วล่ะ...
อ่า... ให้ตายสิ ท่านผู้นั่นก็ช่างทำให้มันเป็นส่วนตัวจนเธอไม่สามารถรับรู้ได้ถึงสถานการณ์ด้านนอกเลย นี่พวกเราเข้ามาในเเกรนด์ไลน์กันเเล้วเหรอ...
✿
(เป็นตอนสั้นๆก่อนเข้าเเกรนด์ไลน์ครับ เป็นการเล่าถึงเรื่องราวของเจ๊ไรเดนเล็กน้อย (เอาจริงๆก็เพราะว่างนี่เเหละเลยมาเเต่ง))
(ขอชี้เเจงตรงนี้เลยนะครับว่าเจ๊เเกไม่ใช่เทพไรเดนหรืออะไรทั้งสิ้นครับ เจ๊เเกเป็นคนธรรมดา ที่อยู่ในร่างใหม่ หน้าตาความสามารถเหมือนกับของเทพไรเดนเป๊ะๆ)
(เจ๊แกเเสดงความรู้สึกไม่เก่ง หน้าก็เลยจะนิ่งๆติดเย็นชา แต่แกมีความรู้สึกครับ โกรธ เศร้า มีความสุข แม้จะไม่ได้เเสดงออกมาหรือแสดงออกมาเพียงเล็กน้อยก็ตาม)
(สุดท้ายนี้ สำหรับคนที่ปะติดปะต่ออดีตของนางเอกได้หรือไม่ได้ มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรเลยครับ จริงๆนะ ฮ่าฮ่าฮ่า!)
(เรื่องราวไม่สมเหตุสมผลยังไง หรือมีบางส่วนที่อาจจะกล่าวผิดไปในเรื่องของวันพีซ ขอให้ทุกคนอ่านด้วยความบันเทิงก็พอครับ เพราะยังไงก็ไม่ได้เอาข้อมูลไปตอบในข้อสอบอยู่เเล้ว อิอิ)
ความคิดเห็น