คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chepter I : Hunter or Monster
Chepter I
New ID : Hunter or Monster
มืด... มืดมาก...
ผมอยู่ที่ไหนกัน...
เสียงคุยพวกนั้นคืออะไร...
มีใครได้ยินผมมั้ย...
ผมรู้สึกตัวขึ้นมา รอบตัวผมมืดสนิท รอสักพักเทียนที่อยู่รอบๆห้องก็จุดขึ้น แสงเทียนสาดไปทั่วห้องเล็กๆนี้ ผมมองไปรอบตัว ที่นี่เป็นแค่ห้องโล่งๆห้องหนึ่ง ไม่มีใครหรืออะไรอยู่ในห้องยกเว้นผม ไม่มีแม้แต่ประตูหรือหน้าต่าง ผมพยายามหาทางออก แต่ไม่มีแม้แต่รอยต่อของผนัง พยายามส่งเสียงร้องที่ไม่มีใครได้ยิน พยายามทุบตีผนังเผื่อมีใครได้ยิน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครตอบกลับมามือของผมเต็มไปด้วยบาดแผล ไม่สิ..ไม่ใช่แค่มือแต่เป็นทั่วร่างกายผม ผมไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไรทุกครั้งที่ผมหิวก็มีอาหารปรากฏขึ้นมา เมื่อผมหนาวก็มีผ้าห่มทุกอย่างวนเวียนเช่นนี้ไปเรื่อยๆจนผมเริ่มที่จะชินชา ไม่คาดหวัง ไม่ร้องขอ สิ้นหวังที่จะออกไปจากที่นี่
จนวันหนึ่งเขาก็เปิดประตูเข้ามาจากตรงไหนสักที่ของห้องเขาบอกว่าผมอยู่ที่ไหนและเสนอที่จะพาผมออกไป เพียงแต่ว่าผมอยู่ที่นี่มานานเกินไป นานจนลืมแม้กระทั่งตัวตนของผม ไม่รู้ชื่อ ไม่รู้ที่มา ไม่มีแม้แต่ความทรงจำ เขาก็เริ่มพูดขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับข้อเสนอ
“ผมจะพาคุณออกไป สู่โลกที่เธอจะไม่ถูกขังแบบนี้อีกต่อไป เธอสามารถทำทุกอย่างได้ตามที่เธอต้องการมีแค่ข้อแลกเปลี่ยนเดียว เธอต้องเป็นของผม ว่าไงสนใจมั้ยล่ะ อัสโทร" เขาเสนอขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่จางหายไปจากใบหน้าของเขาเลย
“อัสโทร ชื่อของผมงั้นหรือ” ผมถามกลับแต่คำตอบที่ได้รับก็ยังคงมีแต่รอยยิ้มที่ตีความไม่ได้นั้นเมื่อผมเห็นว่ายังไงก็ไม่ได้คำตอบ จึงตอบกลับไป “ก็ได้ผมยอมเป็นของคุณ ผมจะได้ออกไปเมื่อไหร่”
“ทันทีที่เธอต้องการ เด็กน้อย” หลังจากเขาพูดจบผมก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่างของผม ไม่นานความเจ็บนั้นก็หายไป พร้อมกับเขาที่เดินเข้ามาหาผม
“หลับไปสักพักนะอัสโทร แล้วเมื่อเธอตื่นมาอีกครั้งเธอจะเป็นอิสระ” และภาพทุกอย่างก็ดับลง
...........................................................................................................................................................
[ยินดีต้อนรับสู่โลกสีแดง]
ตื่นขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงราบเรียบไร้อารมณ์ที่ดังขึ้น ผมมองไปรอบตัวสถานที่ที่ผมอยู่ได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่ใช่ห้องเดิม ตอนนี้รอบตัวผมกลายเป็นทุ่งหญ้ากว้าง ข้างหน้าผมมีทะเลสาบใหญ่พร้อมกับชุดโต๊ะเก้าอี้อยู่ข้าง ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้น
“สวัสดีหนุ่มน้อย เข้ามาจิบชาด้วยกันสิ” เมื่อผมหันกลับไปมองก็พบชยชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ บนโต๊ะปรากฏชุดน้ำชาพร้อมของว่างหน้าตาน่ากินขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่สิไม่ใช่แค่ชุดน้ำชาแต่รวมถึงชายชราคนนั้นด้วย“ยินดีต้อนรับเข้าสู้โลกสีแดง ฉันคือผู้ที่จะสร้างร่างใหม่ให้เธอ ลองเข้ามาดูก่อนสิ” ชายคนนั้นพูดเมื่อผมเดินเข้าไปหา
“สร้างร่างใหม่งั้นหรือ”ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย
“แน่นอน ก็ในโลกสีแดงนี้ใช้ร่างจากโลกข้องนอกนั่นไม่ได้นี่นา เธออยากได้ร่างแบบไหนล่ะ” ชายชราตอบกลับมาอีกครั้งพร้อมกับตวัดมือ และแผ่นกระดาษมากมายปรากฏขึ้น บนหน้ากระดาษแต่ละหน้านั้นมีรูปและข้อมูลบางอย่างที่ผมเข้าใจอยู่เขาหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเป็นภาพของคนๆหนึ่งขึ้นมา “เอาละ เรามาเริ่มสร้างร่างใหม่ให้เธอกัน อย่างแรกเธอต้องกำหนดรูปร่างและชื่อของเธอก่อนสิ่งที่เธอปรับได้จะมีทรงและสีของผมกับตา นอกนั้นก็ปรับอะไรไม่ได้มากนัก เธออยากปรับอะไรไหมล่ะ”
“ผม..ไม่รู้” ผมตอบกลับไป ในหัวผมไม่มีอะไรอยู่เลย ที่จริงผมยังสับสนกับทุกอย่างด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันเร็วเกินไปสำหรับผม แต่ดูเหมือนชายชราจะเข้าใจเขายิ้มแล้วก็พูดออกมา”อา ฉันยังไม่ได้เล่าอะไรให้เธอฟังเลยใช่ไหม คนแก่ก็อย่างนี้แหละขี้หลงขี้ลืม”
“เอาละ ฉันจะเริ่มเล่าทีละอย่างเริ่มจากชื่อของเธอเป็นไง” แต่เมื่อผมไม่ตอบชายชราจึงเริ่มพูดต่อ “ อัสโทร คือชื่อของเธอ เดิมเธอเป็นหนึ่งในผู้ป่วยจากอุบัติเหตุ เอ่อ..ค่อนข้างรุนแรงอ่ะนะ มันทำให้จิตใจของเธอปฏิเสธการรับรู้ประกอบกับร่างการที่เรียกได้รักษาไม่ได้ จึงมีทางเดียวที่รักษาชีวิตเธอไว้ คือการย้ายคลื่นสมองของเธอเข้าสู่โลกคลื่นสมองและมีชีวิตอยู่ต่อไปในฐานะพลเมืองของโลกคลื่นสมอง หรือที่ภาษาชาวบ้านเรียกว่าเบรน แต่ว่าสำหรับเธอเนื่องจากช่วงเวลาที่เธอหลับไปนั้นนานมาก ทางเบรนคอปเลยใช้เธอเป็นหนึ่งในต้นแบบสำหรับการสร้างโลกคลื่นสมองที่พัฒนาขึ้นทำให้คลื่นสมองของเธอผูกติดอยู่กับ เรด แห่งนี้ ตามทันมั้ย”
“แต่การที่เธอจะเข้าไปในเรดได้เธอจะต้องมีร่างเฉพาะ เราจึงต้องสร้างร่างใหม่กันไงล่ะ”เขาพูดต่อไป ส่วนผมยังนิ่งเพราะข้อมูลใหม่ที่ได้รับจากคนตรงหน้า แล้วเขาก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งจากกองขึ้นมาวางให้ผมดู “ฉันจะอธิบายไปพร้อมกับแสดงให้เธอดูละกัน นี่คือข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับร่างกายของเธอ เธอเคยเล่นเกมออนไลน์มาก่อนไหมในโลกของเรดก็เหมือนกับเกมออนไลน์ ไม่สิต้องบอกว่าเรดเป็นเกมออนไลน์ถึงจะถูก และสิ่งแรกที่เราต้องทำกันก็คือตั้งชื่อให้กับร่างของเธอ เธออยากใช้ชื่ออะไรล่ะเด็กน้อยอ้อขอนาสกุลด้วยนะ”
“ผมขอใช้ชื่อ อัสโทร เอบลิสได้มั้ยครับ”
ผมตอบกลับไปอย่างไม่แน่ในนักกับชื่อที่จู่ๆก็ลอยขึ้นมาในหัวนี้
แล้วชายชราก็เรียกอะไรบางอย่างออกมา มันเป็นหน้าจอที่แสดงรูปของชายคนหนึ่งที่มีผิวขาวออกซีด ผมยุ่งสีดำที่ไม่ได้จัดเป็นทรงนัก ดวงตาเป็นสีแดงใสแต่กลับมีผ้าพันแผลพันปิดซ่อนนัยน์ตาข้างขวาไว้ อายุกะแล้วคงราวๆ15ปี ไม่สินี่มันตัวผมชัดๆ ข้างๆรูปเป็นตัวอักษรมากมาย เหมือนชายชราจะรับรู้ความสงสัยของผมได้ จึงเริ่มอธิบายต่อ
“นี่คือหน้าต่างข้อมูลของเธอ เธอจะเรียกมัยยังไงก็ได้ โบกมือ พูด หรือแค่คิด ฉันจะอธิบายไปทีละอย่าง อย่างแรกชื่อนามสกุลเธอคงรู้อยู่แล้ว มันคือสิ่งที่ใช้ระบุตัวตนของเธอ ส่วนระดับก็ตรงตัวในเรดจะไม่มีการแบ่งออกเป็นคลาสต่างๆเหมือนเกมอื่นๆ แต่ว่าทุกๆ100ระดับเธอจะได้รับพรจากพระแม่สีแดง เผ่าพันธุ์และสายพันธุ์เธอน่าจะรู้อยู่แล้ว ส่วนชนชั้นเป็นสิ่งที่บอกว่าในเผ่าพันธุ์ของเธอ เธอมีหน้าที่อะไรและอยู่ในระดับไหนของเผ่าพันธุ์
พลังชีวิตก็ตรงตัวเมื่อมันหมดเธอก็ตาย ส่วนพลังวิญญาณในเกมอื่นๆจะมีพลังวิเศษ3อย่างคือ ปราณ จิต และเวทย์ใช่ไหมล่ะ แต่สำหรับเรดจะต่างกันออกไปคือมีแค่พลังสายเดียวคือวิญญาณ ถ้าให้นิยามก็คือ ความสามารถในการควบคุมสิ่งต่างๆ ส่วนการใช้เธอจะใช้อย่างไรก็เป็นสิทธิ์ของเธอ
สำหรับระบบอาชีพจะแบ่งเป็นสองอย่างคืออาชีพหลักและอาชีพเสริมอาชีพหลักนั้นจะมีได้แค่อาชีพเดียว แต่สำหรับอาชีพเสริมเธอจะมีเท่าไหร่ก็ได้
ฉายาจะได้รับเมื่อเธอผ่านเงื่อนไขเฉพาะ และบางฉายาจะทำให้เธอได้รับค่าสถานะพิเศษ
หัวข้อต่อไปคือการลงทะเบียน สำหรับคนทั่วไปแล้วจะเลือกลงทะเบียนได้สองแบบคือ ผู้เล่นกับสัตว์อสูร ซึ่งจะมีข้อเสียต่างกันไปผู้เล่นจะได้รับพรให้พัฒนาได้เร็วกว่าสัตว์อสูร แต่ถ้าพูดถึงตอนเริ่มต้นแล้วสัตว์อสูรจะแข็งแกร่งกว่าแต่ก็พัฒนาได้ช้ากว่ามากเหมือนกัน คนส่วนมากจึงเลือกที่จะเป็นผู้เล่น แต่สำหรับเธอที่เข้ามาในฐานะบัญชีพิเศษคือผู้ที่จะมาเป็นพลเมืองของโลกใบนี้ แน่นอนว่าเวลาที่เธออยู่ในเกมจะมากกว่าคนอื่นหลายเท่าจึงเป็นการเอาเปรียบคนอื่นอย่างมากถ้าเธอเป็นผู้เล่น เธอจึงถูกบังคับให้เป็นสัตว์อสูร
สำหรับสังกัดถ้าตามภาษาเกมอื่นก็คือปาร์ตี้ ส่วนสมาคมคือกิลด์
เรื่องถัดไปคือค่าสถานะต่างๆของเธอความแข็งแรงคือความสามรถของร่างการเธอ ความอดทนจะบอกว่าร่างกายของเธอรับความเสียหายได้แค่ไหน ความว่องไวคือความเร็วในการเคลื่อนไหว แต่ความเร็วคือความไวในการเคลื่อนที่อย่าสับสนกันล่ะ ความรอบรู้ก็ตรงตัวมันจะบอกว่าเธอมีประสบการณ์ หรือข้อมูลเกี่ยวกับโลกแห่งนี้มากแค่ไหน การรับรู้คือความไวของประสาทรับรู้ของเธอ การตอบสนองก็ตรงตัว จินตนาการคือความคิดสร้างสรรค์มันจะช่วยให้เธอพบรูปแบบการเล่นใหม่ๆได้ โชคหรือโอกาสที่เธอจะพบกับเหตุการณ์พิเศษ
สามตัวสุดท้าย ความเหนื่อยล้าคือระดับความพร้อมของร่างกาย ความอ่อนเพลียคือความต้องการการพักผ่อน และความหิว/กระหายคือความต้องการสารอาหารหรือพลังงาน ซึ่งสำหรับแต่ละเผ่าพันธุ์จะต้องการพลังงานจากแหล่งที่ต่างกันออกไป สำหรับสามตัวนี้ เมื่อมันลดน้อยลง อาจจะทำให้ร่างกายเธอติดสถานะบางอย่างได้
“คุณบอกว่าเรดเป็นโลกออนไลน์ แล้วพวกการต่อสู้ล่ะครับ” ผมถามกลับไป
“ใช่ การต่อสู้ในเกมปกติจะตีพลังโจมตีและป้องกันออกมาเป็นตัวเลข แต่สำหรับเรดแล้วจะต่างออกไป คือมันจะไม่ได้ตีเป็นตัวเลขเพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับสถานการณ์เหมือนในความเป็นจริง
นอกจากนี้ก็มีเรื่องอื่นอีกเล็กน้อย เช่นเรื่องเวลา เวลาของโลกจริงต่อเวลาของเลขมีค่าอยู่ที่ 1:24 แล้วก็อีกเรื่องหนึ่งคือหน่วยเงิน เรดมีหน่วยเงินเดียวอยู่สองหน่วยคือเหรียญเงินและเหรียญทองโดย1000เหรียญเงินเท่ากับ1เหรียญทอง มีอะไรสงสัยอีกไหม”
“เรื่องสุดท้ายแล้วล่ะครับ คุณบอกว่าผมหลับไปนานมาก ผมหลับไปนานเท่าไรครับ”
“หลับไปนานเท่าไหร่นะหรือ อืมม.. ถ้านับตามเวลาของโลกข้างนอกนั้นก็คงราวๆ100ปีได้ล่ะมั้ง เอาละอัสโทรขอให้โชคดี สถานที่เกิดและเผ่าพันธุ์หลังจากออกไปจากที่นี่แล้ว ลาก่อนหวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ” แล้วแสงสว่างก็เกิดขึ้นรอบๆตัวผม
...........................................................................................................................................................
ภายในห้องโถงอันกว้างใหญ่ ณ ตำแหน่งใจกลางห้องมีแท่นขนาดใหญ่ เหนือแท่นเป็นที่ตั้งของโลงศพสีดำขนาดประมาณเมตรครึ่ง รอบๆแท่นนั้นรายล้อมไปด้วยผู้คนจำนวนหนึ่งกะคร่าวๆแล้วได้ประมาณห้าหรือหกคน แต่ถึงมีคนเพียงแค่นี้ก็ไม่ใช่ปัญหาที่จะสร้างเสียงที่มากพอจะดังไปทั่วห้องเลย ทุกคนเหมือนจะมารออะไรบางอย่าง และแล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลงเมื่อเกิดประกายแสงและกลุ่มหมอกสีม่วงดำแผ่กระจายออกมาจากโลง เมื่อแสงและหมอกจางลง ร่างหนึ่งจากบุคคลที่รายล้อมอยู่นั้นก็เดินก้าวขึ้นไปตามด้วยคนอื่นๆ และเมื่อฝาโลงได้เปิดออกนั้น ภายในโลงมีเพียงร่างของเด็กน้อยอายุราวห้าหรือหกปีนอนหลับอยู่ เด็กน้อยลืมตาขึ้นมาสายตากวาดไปทั่วห้อง พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นตอบรับการตื่นของเด็กน้อย
“ยินดีต้อนรับกลับสู่โลกสีแดงครับ อัสโทร”
[จักรพรรดิลำดับที่สาม จุติ]
To Be Continue
ความคิดเห็น