เกิดใหม่คราวนี้ขอใช้ให้คุ้ม(vtuber)

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 คงได้สักครึ่งละมั้ง

"[เสียงหญ้าที่พลิ้วไหวไปกับสายลมเสียงน้ำที่กระทบกับหินพร้อมกับทิวทัศที่งามอรามตาเพราะอยู่ชนบทอะนะอ่า~~นี่สินะต่างโลกรู้สึก...สงบจัง]"

เด็กหนุ่มคิดไปเรื่อยเปื่อยถึงบรรยากาศที่เขาได้เห็นจากมุมสูงอยู่ตอนนี้

"ไคโตะ~~ลงมาจาต้นไม้เดี๋ยวนี้เลยนะถ้าตกน้ำลงไปหน้ากระแทกหินหมดหล่อจะทำยังไง"

"โธ่ แม่ผมไม่ตกลงไปง่ายๆ หรอกนะครับ"

"[แหงละอยู่โลกเดิมตอนเด็กๆ ก็ปีนต้นไม้เป็นว่าเล่นอยู่แล้วคิดซะว่ารื้อฟื้นทักษะเก่าๆ ละกัน]"

"แล้วแม่จะซักเสื้อผ้ากองนั้นเสร็จตอนไหนหรอครับ?"

"พูดงี้ลูกมาซักเองไหมจ้ะ?"

"ไม่ละครับ"

"งั้นก็อยู่เฉยๆนะค่ะคนเก่ง"

"[ฮู้ว~~รอดไปที]"

.

.

.

.

"[ตลอดเวลา 7 ปีที่อยู่บนโลกนี้ก็พอจะหามูลมาได้บ้าง.....ก็นะเพิ่งอ่านคำศัพท์ยากๆได้ไม่นานเองนี่น่า"

"[เอาล่ะมาเรียบเรียงเรื่องที่เกิดขึ้นกันหน่อยดีกว่า......ที่แน่ๆ มีอุกกาบาตชนโลกส่วนเราก็ตายแล้วไม่ใช่ถูกส่งมาหรืออันเชิญมาแต่เป็นเกิดมาใหม่แล้ว...ได้ไง?]"

"[ทฤษฎีที่ 1 แค่ ตายแล้วเกิดใหม่แบบไม่มีเหตุผลสำคัญถ้าทฤษฎีนี้ใช่นั้นหมายความว่าจะไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่เกิดใหม่แต่ก็ยังไม่มีอะไรที่พิสูจได้ว่ามีแค่เราคนเดียวหรือเปล่า]"

"[ทฤษฎีที่ 2 เราถูกส่งมาเพื่อทำอะไรสักอย่างแต่คืออะไร? นั้นไม่น่าคิดแถมความเป็นไปได้น้อยที่จะใช่เพราะเราใช้เวทมนต์ไม่ค่อยได้ด้วยสิแถมดาบก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะไปได้ด้วยดี]

"[ส่วนการใช้เวทมนต์ถูกแบ่งเกณฑ์เป็นเปอเซ็นยิ่งสูงก็ยิ่งเข้ากันได้ง่ายและแข็งแกร็งได้ง่ายอย่างน้อยก็ต้องมี 1 เวทที่เข้ากันได้]"

"[ส่วนพื้นฐานถูกแบ่งเป็น ไฟ น้ำ ดิน ลม พืช น้ำแข็ง ไฟฟ้า แสง มืด แล้วก็ยังมีเวทแปลกๆ อีกที่รู้จักทั่วไปก็ มิติ แส้ นู้นนี้นั้น]"

"[ส่วนประมาณไหนถึงเรียกว่าเข้ากันได้ก็อยู่ที่ 20% อัพ ส่วนเราถือว่าต่ำเตี้ยเรี้ยดินสุดๆ เดี๋ยวบ่ายนี้ต้องไปทดสอบสายดาบด้วยหวังว่าจะได้]"

"[แล้วถ้าถามว่าเปลี่ยนสายนี่ได้รึเปล่าก็คงจะ....เรียกว่าได้แหละเพราะในหนังสือบอกว่ามันยากมากๆและไม่ควรทำเพราะมันจะเสียเวลาในการฝึกเพิ่มขึ้นเสียเวลานู้นนี่มากขึ้นและก็ไม่ได้มั่นใจว่าที่ทำไปจะได้ผลขาดเสมอไป]"

"[อยู่กับแต่ละคนด้วยอย่างแม่เราก็เคยเป็นผู้ใช้กริชมาก่อนแต่เพราะร่างกายแม่บาดเจ็บง่ายเลยเปลี่ยนสายเป็นเวทแทน]"

"[หรือพ่อที่เคยเป็นผู้ใช้ธนูมาก่อนแต่เพราะสายตาสั้นจากสงครามเลยเปลี่ยนเป็นผู้ใช้ดาบแทน]"

"เป็นอะไรรึเปล่าลูกดูเครียดเชียว"

"เปล่าครับแม่แค่คิดเรื่อยเปื่อย"

"กังวลเรื่องทดสอบบ่ายนี้ใช่ไหมละไม่ห่วงหรอกลูกทำได้อยู่แล้วเอ้า....."

ฮึบ!

"ปะไปกันเถอะ"

"ครับ"

"[จะว่าไปต้นไม้โลกนี้ก็สูงเหมือนกันนะเนี้ยถ้าลงผิดท่าทีนี่มีเขร็ดแน่นอน]"

.

.

.

.

"[จะว่าไปที่นี้ก็ไกลจากตัวเมืองตรงนู้นพอตัวเลยแหะ]"

เด็กหนุ่มคิดขณะที่มองไปยังเมืองที่อยู่ด้านล่างภูเขา 

อาณาจักร gold servant หรืออีกชื่อคือ อาณาจักรผู้รับใช้สีทอง เป็นเมืองที่ใหญ่เอาเรื่อง--

"อ้าว! เมลจะไปไหนหรอ?"

"[หืม....สาวหูสัตว์อีกแล้วหรอถึงจะเห็นหลายครั้งแล้วก็เถอะแต่ยังตะลึ่งไม่หายอยู่ดีเลยแหะเจ้า หูกระต่าย น่ะ]"

"ไปเก็บผลไม้นะจ้ะผลนิคุกำลังสุกนะเอ้าไคโตะคุงแหมวันนี้ก็ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะอืม....สนใจมาเป็นลูกสะใภ้น้าไหมแคทีน่าพร้อมเสมอเลยนะ"

"หนูไม่อยากยุ่งกับคนดื้อหรอกคะแบร่~~"

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลังของคนที่ชื่อเมลเสียงนั้นคือแคทีน่าสาวน้อยหูกระต่ายผมสีทองใสและตาสีเขียวเหมือนใบนิคุสีเขียวมรกตที่ว่ากันว่าเมื่อใดที่ใบนิคุตกลงถึงพื้นจะเปล่งแสงออกมาแต่คงไม่ค่อยมีใครได้เห็นนักเพราะใบนิคุ 10-20 ปีทีจะร่วงลงมามันช่างสวยงามบวกกับความสดใสและร่าเริงของเธอทำเอาใครหลายคนหวั่นไหวได้ง่ายๆ...แต่ไม่ใช่กับไคโตะที่อยู่กันมาแต่เด็กจนรู้นิสัย

"[พูดยังกับตัวเองไม่ดื้อเลยเนอะวานเย็นยังได้ยังได้ยินเสียงแก้วแตกจากบ้านเจ้าตัวอยู่เลยคิดแล้วโมโห.....ทั้งที่แต่ก่อนแลดูไม่สนใจตัวเองเลยสภาพโทรมๆในตอนนั้นกลับสดใสเกินต้านมีคนที่ชอบงั้นหรอ?]"

"ใครกันแน่ที่ดื้อ"

"ห๋า?"

"[ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องของเรา]"

"พูดไปไคโตะยังคงไม่ค่อยเข้าใจหรอกงั้นก็ไปดีมาดีนะจ้ะ"

"[ไม่อะรู้ดีเลยต่างหาก]"

.

.

.

"อ้าวนั่นพ่อนิอยู่ตรงสนามสอบกลางหมู่บ้านอะ"

ก่อนที่เด็กหนุ่มจะชี้ไปที่เต้นท์ที่ก็ไม่ได้ห่างมากนัก

"งั้นไปเลยจ้ะเดี๋ยวแม่ตามไป"

"ครับ!! พ่อ!!!"

"เอ้าไคโตะ มาเอาดาบเร็ว!!!"

ไคโตะวิ่งมาก่อนหอบสักแปป

"จะเริ่มแล้วหรอครับ" 

"ใช่นะสิคิดว่าทำอะไรอยู่เล่ามาเร็วตาเราพอดีเลย"

"[เรื่องดาบพ่อเป็นสอนเรามาแล้วท่าต่างๆ ก็เหมือนกันแรงเราก็เหมือนจะเยอะซะด้วยคงไม่ยาก.....]"

"[อุตส่าอยากจะเป็นนักเวทเท่ๆ แล้วแท้ๆ แต่กับดับฝันกันง่ายๆ เลยหรอใจร้ายชะมัดแต่เอาเถอะในเมื่อเป็นนักเวทไม่ได้งั้นก็เป็นนักดาบละกัน!]"

"[ข้างหน้าของเราคือไม้นิคุหนาเหมาะเอาไปทำด้ามดาบโครงบ้านหรืออุปกรณ์ต่างๆ ด้วยความที่มันหนาสัสๆเลยก็ใช้กับการทดสอบต่างๆ ได้ด้วยในที่นี้คือกับสับวัดแรงของเราต่อหน้าคนทั้งหมู่บ้าน]

เด็กหนุ่มผมดำที่ข้างขวาไว้ยาวเป็นเส้นลงมาตรงข้ามกับข้างซ้ายที่สั้นแต่ถึงจะบอกแบบนั้นทั้งหัวก็ยาวพอประมาณเหมือนกันหมดนั่นแหละแค่ข้างขวาไว้ยาวเฉยๆ

ฮู้ว~

เด็กหนุ่มเริ่มสูดหายใจเข้าออกแล้วตั้งท่าง้างขาถอยไปแล้วยกดาบขึ้นท้ามกลางคนทั้งหมู่บ้านที่รอดูก่อนที่จะสับลงไปจนสุดแรง

ฮึบ!!!

"[คงได้สักครึ่งละมั้ง]"

แต่ใครจะไปคิดละว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ปั้ก!!!!

!!!