คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Part 7: The First of The Third
...........................................................
"นารัค ดินแดนของทรายสีทอง" มีเนียแนะนำ...
คริสตัล ไมเดนทั้ง 5 ก็ลงจากรถมา...
นารัคนั้นเป็นเมืองกลางทะเลทราย และเป็นเมืองที่มีการค้าขายมากมาย เหล่าพ่อค้าหัวใสต่างพากันเปิดแผงลอยของตนเองกันอย่างคับคั้ง...
"นารัค ขึ้นชื่อเรื่องเครื่องประดับน่ะ..." มีเนียก็พาเที่ยว... ตามร้านแผงลอยข้างทางต่างๆ ส่วนใหญ่ถ้าไม่เป็นอาหารสด ผลหมากรากไม้ต่างๆ ก็จะมีเครื่องประดับสวยงามล้ำค่าอยู่เสีย
"ดีจังเลยนะ..." เรอิสเดินไปบ่นไป... เครื่องประดับสวยๆ พวกนั้นช่างเย้ายวนสายตาได้ดีจริงๆ ให้ตายสิ
"ชั้นว่าพวกเราออกไปหาข่าวกันก็ดีนะ..." เคย์จังเริ่มออกไอเดีย
"ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหล่ะ... พวกสัตว์เลี้ยงของเทพน่ะ จะไม่ค่อยโผล่หน้าโผล่ตาให้เห็นหรอก โดยเฉพาะตอนแย่งพื้นที่เนี่ยะ" มีเนียเสริมให้
"งั้นก็ดีเลย เราไปเจอกันอีกทีที่รูปปั้นกลางเมืองนั่นก็แล้วกัน" เลเวฟาห์ชี้ไปที่รูปปั้นกลางเมืองที่ถูกแกะสลักเป็นรูปหญิงสาวนางหนึ่งกำลังอยู่ในท่าร่ายรำอันงดงาม
โอกาสทองมาถึงแล้ว... เมย์ และ เรอิส แอบอู้?
พวกเธอทั้งสอง กำลังค้นตะกุยเอาเครื่องประดับในกระบะลดราคากันใหญ่...
เลเวฟาห์ผู้เดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์ก็นิ่งอึ้งและเหงื่อตกกับการกระทำของเพื่อนเธอสักพัก....
..............................................................................................................................................................................ก่อนที่เธอจะเข้าไปร่วมแจมด้วย...
ขณะที่สาวผมทองของเรากำลังค้นเครื่องประดับลดราคาอยู่นั้นเอง...
...มือของชายหนุ่มผู้หนึ่งก็ยื่นเข้ามาในกองเครื่องประดับในกระบะนั้น... เค้าหยิบสร้อยขึ้นมาเส้นหนึ่ง
"สร้อยนี่ คงจะเหมาะกับสาวสวยอย่างเธอดีนะ..." เค้ายื่นสร้อยเส้นนั้นให้เรอิส...
"ข...ขอบคุณค่ะ..." เรอิสหน้าแดงเรื่อๆ นิดๆ ไม่นึกเลยนะนี่ ว่าจะมีหนุ่มรูปงามที่ไหนไม่รู้ยื่นสร้อยให้เธอแบบนี้...
"โอ้! ตาแหลมนิ่พ่อหนุ่ม! เป็นสร้อยที่มีสรรพคุณดี เป็นเครื่องรางก็ได้ ราคาก็ไม่แพงมาก ถ้าได้ฟังต้องถึงกับตะลึงว่าจะขาดทุนเลยนะนี่" ไม่ทันไร พ่อค้าคนหนึ่งก็โผล่หน้ามาจากไหนไม่รู้...(ลุกไหนมา?)
"สำหรับเธอ ชั้นหวังว่ามันจะเป็นได้มากกว่านั้นนะ..." ชายหนุ่มคนนั้น ก็เดินจากไป...
"ลุงๆ งั้นชั้นเอาสร้อยเส้นนี้แหล่ะ!" เรอิสก็ซื้อซะได้สิ
"แหม... ท่าทางจะติดใจพ่อหนุ่มคนนั้นล่ะสิ? เอ้าๆ เอาเถอะ... ยังไงถ้าตัดสินใจจะซื้อก็รีบๆ จ่ายมาสิจ๊ะ!" พ่อค้าเรียกร้อง
"อ่าๆ เอาไป..." เธอควักเงินให้... จริงสินะ... เงินตราที่นี่ก็โอเคดีเหมือนกันล่ะนะ...
ในลีฟาเรีย ใช้สกุลเงิน แนย์[Naei] ซึ่งเป็นภาษาของเผ่า เอสทาร์ค ซึ่งแปลว่า เหรียญ...
ซึ่ง ทั่วไปแล้วของต่างๆ ส่วนมากจะมีราคาตั้ง 70 แนย์ขึ้นไปทั้งนั้น... ถ้าเป็นของทั่วไปก็จะเป็น 120-260 แนย์ พวกอาวุธก็จะแพงขึ้นมาหน่อย ส่วนเครื่องประดับก็จะยิ่งแพง แต่สำหรับของในเมืองนารัคได้ยินว่า เครื่องประดับบางอย่างจะราคาถูกว่าปกติ และบางอย่างก็จะแพงกว่าปกติด้วย... ส่วนสร้อยที่ซื้อมาราคา 360 แนย์... ถือว่าเป็นราคาของสร้อยที่ค่อนข้างจะห่วย... แต่ก็อย่างว่าแหล่ะนะ ซื้อมาจากกระบะลดราคานิ่...
และหลังจากโฟ่วิชาสังคมศึกษาลีฟาเรียกันไปแล้วก็มาเข้าเรื่องกันต่อ...
วาบ!!!
เรอิสรู้สึกเหมือนมีเงาอะไรบางอย่างผ่านพวกเธอไป...
"เลเวฟาห์ เมย์!" เธอหันไปหาเพื่อนทั้ง 2
"รู้สึกเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?" เลเวฟาห์ถามต่อ
"จะต้องเป็นพวกสัตว์เทพแน่..." เมย์พูดเบาๆ
วาบ!!! (อะเกน)
มีบางอย่างผ่านพวกเธอไปอีกครั้ง!
"ทางนี้!" เมย์บอกกับเพื่อนของเธอ แล้ววิ่งไล่สิ่งที่ผ่านพวกเธอไปเมื่อกี้ มันกำลังมุ่งหน้าไปที่รูปปั้นกลางเมือง!!
"ยัยพวกนั้นไปอยู่ไหนล่ะ? ทำไมไม่มาซะที?" เคย์จังบ่นขณะนั่งอยู่ใต้รูปปั้นข้างๆ มิโกะ...
วาบ!!! (อะเกนกำลัง2)
เงาผ่านพวกเธอทั้ง 2 ไป
"เคย์จัง! เมื่อกี้!" มิโกะหันมาที่เคย์
(และก็) วาบ!!!
"อีกแล้ว!?" เคย์จังกำลังงงว่าอะไรผ่านพวกเธอไป และไม่ทันไร เพื่อนๆ ทั้ง 3 ของเธอก็วิ่งมาแต่ไกล
"ตามเงานั่นไปเร็ว!!" เรอิสตะโกนบอก 2 สาวใต้ร่มรูปปั้น
ทั้ง 5 วิ่งไล่เงานั่นไปทั่วทุกสารทิศ
ด้วยความรำคาญนี้เอง เมย์วิ่งไต่ตึกขึ้นไปบนหลังคาบ้านแทนเพื่อความสะดวก(?)
"ชั้นว่าเราแยกกันไปดักดีกว่า!!" เมย์บอก แล้ววิ่งตามหลังคาต่ออย่างช่ำชอง
ทุกคนวิ่งแยกกันออกไป!
"เสร็จชั้นล่ะ!" เคย์จังวิ่งมาดักหน้าเจ้าเงาพวกนั้นได้แล้ว แต่ว่า...
เงาทั้ง 2 ผ่านเธอไปด้วยความเร็วสูง!
"เสร็จกัน!" เคย์กำลังหันไปเพื่อจะวิ่งตาม แต่เธอก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวคล้ายๆ กันที่ด้านหลังของเธออีก 3 ตัว?
"มีอีกเร๊อะ!?" เคย์จังตัดสินใจตามเงา 3 ตัวใหม่ไป เพราะยังไงคนอื่นก็อาจจะจับเงา 2 ตัวที่ผ่านเธอไปได้
เงาตัวแรกของ 2 ตัวได้แยกจากกลุ่มมา และเงาตัวที่ 2 ของ 3 ตัวก็ได้แยกออกมาเช่นกัน มันมารวมเป็นอีกกลุ่มหนึ่ง!
เรอิสและเคย์ที่วิ่งตามมาก็ไปมาเจอกันด้วย พวกเธอทั้ง 2 ตัดสินใจในเสี้ยววินาทีว่าจะตามไปด้วยกัน...
เงานั่นไม่ได้มีท่าทีว่าจะหยุดหย่อนเลย และมันก็ตรงไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่แห่งหนึ่ง!?
"เข้าไปแล้ว!" เรอิสร้องบอก
ทั้งคู่จึงบุกเข้าคฤหาสน์ไป และก็ได้แยกกันตามหาเงาทั้ง 2 ในคฤหาสน์นั่น!
แต่ในที่สุด! เงาพวกนั้นขึ้นมาที่ชั้นบนสุด และอกสู่ระเบียงดาดฟ้า ทำให้เรอิสและเคย์กลับมาเจอกันอีก พวกเธอรีบตามขึ้นดาดฟ้าไป!
ปัง!!
พวกเธอเปิดประตูดาดฟ้าออก! และภาพที่พวกเธอเห็นตรงหน้านั้นก็คือ!!
เด็กสาวคนหนึ่ง!? เด็กสาวผมสีม่วงคนหนึ่ง กำลังนั่งห้อยขาชมวิวอยู่ที่ขอบระเบียงดาดฟ้าของคฤหาสน์...
เธอค่อยๆ หันหน้ากลับมาหา 2 สาวที่กำลังวิ่งตามเงามาอย่างเหนื่อยหอบ
"เอ่อ... เมื่อกี้เธอเห็นอะไรผ่านไปมั้ย!?" เคย์ถาม
เด็กสาวคนนั้นยืนขึ้นแล้วยิ้มให้คริสตัล ไมเดนทั้ง 2
"ในที่สุด ก็พบกันจนได้นะ..." เธอพูดอะไรบางอย่างออกมาซึ่งไม่เป็นการตอบคำถามของเคย์จังมากๆ
เด็กสาวปริศนาที่มีผมสีม่วงคนนี้ ก็กระโดดไปข้างหลัง! เธอก็ตกจากดาดฟ้าคฤหาสน์น่ะสิ!!
2 สาวรีบวิ่งไปดู................................
...........................................................................ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ข้างล่างเลย...
และเผอิญว่าเมย์กระโดดมาถึงพอดี
"ทำอะไรอยู่น่ะ!" เธอถาม
แต่ไม่ทันที่คนถามจะได้คำตอบ... ก็มีกลุ่มเงาขนาดหนึ่งพุ่งออกมาจากประตูดาดฟ้า!!!!!
ความเร็วของมันผ่านร่างของ 2 สาวไปอย่างรุนแรง! ทำให้พวกเธอ ................................ร่วง!!
"เฮ้ย!!!" เรอิสร้องเสียงแหลม!
"อินเทอรัพท์(Interrupt)!!!!" เคย์พูดอะไรบางอย่างออกมา!
มันทำให้พวกเธอ ลอยค้างอยู่กลางอากาศ!? อีก 3 ฟุตจะถึงพื้น!!
ตุบ!!!
และแล้ว... ก็ร่วงลงมาอย่างปลอดภัย... กว่าปกติ...
"อย่างกะไอ่รถเหาะนั่นเลย..." เคย์ลุกขึ้นนั่งแล้วบ่นเรื่องพลังของตัวเองเล็กน้อย
"นั่นสิ..." เรอิสสนับสนุน...
"เป็นอะไรมั้ย!?" เมย์กระโดดเกาะกำแพงคฤหาสน์ลงถึงพื้นอย่างสวยงามและช่ำชอง...
"ชั้นว่านิดหน่อยนะ..." เคย์จังเอามือกุมศีรษะเล็กน้อย
"สเปซ ล็อก(Space Lock)!!" เสียงหนึ่งที่เธอคุ้นเคยดังขึ้น
"เลเวฟาห์!" เคย์จังรีบลุกขึ้นไปช่วยเพื่อนของเธอ ซึ่งตามมาติดๆ ด้วยเรอิสและเมย์
เลเวฟาห์ใช้เวทของเธอหยุดการเคลื่อนไหวของเงาตรงหน้าเธอ...
และสิ่งมีชีวิตที่ปรากฏตรงหน้าก็คือ... สิ่งมีชีวิตประหลาด... รูปร่างคล้ายคนในร่างผอมบาง ตัวค่อนข้างเล็ก ผิวขาวจัด เรียกว่าขาวสุดๆ ไม่มีผม ดวงตาถูกพันปิดไว้ด้วยผ้าบางอย่างที่มีสัญลักษณ์แปลกๆ บนผ้า คล้ายมีการลงเวทไว้
แต่ไม่ทันที่เวทของเลเวฟาห์จะกักขังมันไว้ได้นาน ก็ปรากฏร่างของสิ่งมีชีวิตประหลาดอัก 4 ตัว รอบๆ
มันทำอะไรบางอย่างกับกรงเวทของเลเวฟาห์ แล้วมันก็แตกออก!!
สิ่งมีชีวิตประหลาดเหล่านั้น ก็ได้พุ่งตัวไปกลางอากาศ พวกมันพุ่งไปในทิศทางเดียวกัน และในขณะเดียวกันนั้น ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นดวงไฟที่ดูบอบบาง ลอยตามพวกมันไปด้วย!
สาวๆ จึงตัดสินใจวิ่งตามมันไป... โดยตามดวงไปที่ลอยตามพวกมันไป
"ทู้กคน!!!!!!" มิโกะวิ่งเข้ามาสมทบในกลุ่ม
"ดูเหมือนจะเริ่มแล้วล่ะนะ!!" มีเนียที่วิ่งขึ้นมาจากไหนไม่รู้พูดขึ้น
"มันจะออกไปนอกเมืองแน่เลย!" เคย์จังจับทิศทางที่มันพุ่งไปได้จากดวงไฟสีขาว
"เอสเซ้นท์ ถูกดึงไปแล้ว" มีเนียพูด
"เอสเซ้นท์?" เคย์ย้ำคำเพื่อถาม... แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากใคร
ทั้งหมดวิ่งออกนอกเมืองมาได้ พวกเธอทั้ง 6 พบสัตว์ประหลาดทั้ง 5 กำลังทำอะไรบางอย่างอยู่...
พวกมันเรียกตราเวท และเหล่าดวงไฟสีขาวที่ตามพวกมันมา ก็ได้ลอยขึ้นไปบนฟ้า ไปหยั่งอีกที่หนึ่งเรื่อยๆ!!
ฉัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มิโกะที่เรียกดาบ(อีโต้)ของเธอออกมาตอนไหนไม่รู้ฟาดดาบลงพื้น แล้วคลื่นพลังก็พุ่งไปที่สัตว์ประหลาดพวกนั้น
สิ่งมีชีวิตประหลาดสลายไป 1 ตัว....
"สเปซ ล็อก(Space Lock)" เลเวฟาห์สร้างกรงเวทมนต์อีกครั้ง แต่คราวนี้เธอขังทุกๆ ชีวิตไว้ในกรงยกเว้นมีเนียที่อยู่ข้างหลัง ต้องอยู่ข้างนอกแทน
เคย์และเรอิสไม่รอช้า พวกเธอพุ่งเข้าโจมตีสัตว์รับใช้แห่งเทพ
เคย์ชกไปหลายหมัด แต่มันก็ไม่สะทกสะท้านเลยสมเป็นสัตว์รับใช้แห่งเทพ
เรอิสใช้ค้อนทุบแต่พวกมันก็ใช้พลังต้านไว้ได้ ขยายขนาดค้อนลงฟาดอีกก็โดนต้านไว้ได้อีก!
"เลเวจัง! ช่วยหน่อยสิ!!" เรอิสเรียก
"ไม่ได้หรอก! ตอนนี้ชั้นต้องคงสภาพของกรงไว้ ถ้าต้องปลดกรงตอนนี้พวกมันอาจจะหนไปอีก แล้วความเสียหายจะเกิดกับเมืองได้นะ!" เลเวฟาห์อธิบาย(เถียง)ยาวเหยียด
"กราวิต้อน(Graviton)!!!" ไคเลนสร้างลูกพลังสีดำเหวี่ยงไปใส่สัตว์รับใช้ทั้ง 4 ซึ่งมันก็ป้องกันไว้ได้
ฉัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่ผลจาการป้องกันทำให้ตัวหนึ่งต้องรับพลังไปเต็มๆ ทำให้อ่อนแอ เมย์จึงใช้โอกาสนี้ฟันสัตว์รับใช้ตัวนั้นด้วยพัดปลายใบมีดของเธอทั้ง 2 อัน
"เจออาวุธของชั้นหน่อยเป็นไงล่ะ!" เมย์พูดขึ้นด้วยความสะใจ
แต่แล้ว... สัตว์รับใช้แห่งเทพทั้ง 3 ตัวที่เหลือ ก็ใช้พลังบางอย่าง ทำให้ดวงไฟสีขาวที่หลงเหลือยังไม่ได้ลอยไปไหนส่องแสงออก!
ซึ่งสร้อยที่เรอิสซื้อมาก็มีปฏิกิริยา มันส่องแสงออกเช่นกัน!
"อะไรน่ะ?" เรอิสร้อง
ภาพของใครบางคนที่ถือค้อน พรินเซส เครส ของเธอก็เริ่มไหลเข้าไปในหัว ภาพต่างๆ ปรากฏขึ้นเรื่อยๆ และคนๆ นั้น ก็ใช้ค้อน ประทับตราบางอย่างลงไป!
เด็กสาวผมทองพยายามตั้งสติ ก่อนที่จะพบว่า... พลังงานของสัตว์รับใช้ทั้ง 3 นั้น มันสูงขึ้นมากทีเดียว... ซึ่งเธอรู้สึกได้เลย
"มันคงจะดูดกลืนเอสเซ้นท์ลงไปแล้วล่ะ..." เมย์พูดขึ้น
ไม่รอช้า สัตว์รับใช้ทั้ง 3 ก็พุ่งตัวเข้าจู่โจมอย่างหนักหน่วงรุนแรง
ไคเลนพยายามใช้ท่า กราวิต้อน สร้างลูกพลังสีดำเพื่อป้องกันการโจมตี ในขณะที่เลเวฟาห์พยายามแยกประสาทในการล็อคเป้าหมายโดยคงสภาพของกรงเวทไว้
เรอิสเองก็พยายามใช้ค้อนของเธอป้องกันการโจมตีอยู่แบบลนๆ ลานๆ เพราะภาพที่ไหลเข้ามาในหัวเธอและสติที่ยังไม่เข้าที่ รวมทั้งมิโกะเองก็กำลังปัดการโจมตีของสัตว์รับใช้ออกไป
ฝ่ายมีเนียที่อยู่ด้านนอกนั้น นั่งมองดูอยู่อย่างเฉื่อยสุดๆ
"เอส........................เอสเซ้นท์ สตรีม(Essence Stream)" เรอิสพูดอะไรบางอย่างออกมา... นัยน์ตาของเธอ กลับกลายเป็นสีเงินอีกครั้ง!!
ร่างของเธอเหมือนถูกอะไรบางอย่างเข้าสิง มันเริ่มขยับไปเอง เธอรู้สึกถึงความร้อนในดวงตาของเธอ!!
ค้อนของเธอเริ่มขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ และมือของเธอ ก็เหวี่ยงมัน.... ฟาดมันลงกับพื้น!!!
"ออเดอร์ ออฟ เครส(Order of Crest)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ร่างกายมันขยับไปเอง... มือมันเหวี่ยงออกไปเอง ค้อนมันฟาดลงไปเอง นัยน์ตานั้นก็เปลื่ยนสีเอง ปากมันก็ขยับไปเอง... ไม่สิ... ความตึงเครียดในสมอง มันสั่งให้เธอพูดขึ้นมาเองต่างหาก ภาพที่ไหลเข้ามาในหัวเหล่านั้น เสียงที่เธอได้ยินในหัวเหล่านั้น... มันคือสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้... สติของเธอเองนั้นไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว สมองมันสั่งการไปเองซะแล้ว ไม่ต้องมีการยั้ง ไม่ต้องคิด ไม่ต้องวางแผนอะไรแล้ว.... สัญชาตญาณของเธอ... มันสั่งมา...
"ลำดับที่ 3 แห่งคริสตัล ไมเดน... ได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งแล้ว... ธิดาแห่งรัตติกาล..." เสียงของมีเนีย เสียดหูของเหล่าคริสตัล ไมเดนทั้ง 5... พวกเธอรู้ดีเลยว่า มันไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆ
ตราบนพื้นเปล่งแสงเรืองรอง... ผิดกับสร้อยที่เธอสวมใส่อยู่ ที่สร้อยแสงประกายเจิศจ้า จนผู้ไม่เคยได้เห็นสร้อยเส้นนี้นั้นแทบจะไม่สามารถรู้ได้เลยว่าสร้อยเส้นนี้มีลักษณะอย่างไรในตอนที่ไร้แสงใดๆ สาดส่องแบบนี้
"อวาลิเจนท์!!!! เทรัคเซีย อวาลิเจนท์!!!" เมย์ร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ! เทรัคเซีย อวาลิเจนท์... ผลึกอัญมณีแห่งพลังอำนาจอันมหาศาลงั้นเหรอ?
"ไม่ใช่..." มิโกะค้านขึ้น... น้ำเสียงของเธอทุ่มต่ำและตึงเครียดมาก ถ้าเทียบกับเสียงปกติของเธอที่มักจะเล็กๆ ทู่ๆ ไม่แหลมมากมาย
"อวาลิเจนท์ ควรจะต้องสร้างความปั่นป่วนกว่านี้สินะ..." เลเวฟาห์พูดด้วยโทนเสียงที่นิ่งๆ แต่แท้จริงๆ แล้ว ขาของเธอแทบจะให้ตั้งมั่นปกตินั้นยากยิ่งเสียกว่าอะไรอีก มันสิ่งยิ่งกว่าอะไร... พลังที่แผ่ออกมาจากสร้อย พลังของเรอิส และพลังของตรานั้น มันรุนแรงมากจนเลเวฟาห์เองก็แทบเอาไม่อยู่
"แย่แล้ว!!" วินาทีที่เธอล้มลงพื้น... กรงเวทของเธอก็ได้แหลกสลายไปด้วย.... เลเวฟาห์เก็บอารมณ์ของเธอไว้ได้ดีจริงๆ แต่ตอนนี้ความเหนื่อยหอบของเธอเองก็ทำให้เธอไม่สามารถกลั้นอารมณ์ที่สะกดไว้ไม่ให้ใครรู้ได้ โผล่ออกมา... หน้าซีด เหงื่อโชก ร่างกายแทบขยับไม่ได้ ลุกแทบไม่ไหว พลังอันมหาศาลเมื่อครู่นี้มันช่างรุนแรงจนเธอแทบจะขยับขาไม่ออก ใจเต้นรัวเร็วอย่างตื่นตัวสุดๆ
กรงเวทของเลเวฟาห์ที่แหลกสลายไปนั้น กลับถูกแทนที่ด้วยอาณาเขตบางอย่าง... อาณาเขตของเรอิส...
"ในฟิลด์แห่งนี้ จะจำกัดเวทโดยการส่งผ่านพลังงานของเอสเซ้นท์.... นั่นคือสิ่งที่เธออยากจะบอกชั้นใช่มั้ย?" เรอิสบ่นอยู่กับตนเอง เธอกำลังพูดถึงใครบางคน... ใครบางคนที่อยู่ในหัวของเธอ... พร้อมกันนั้น นัยน์ตาของเธอกลับเป็นสีเขียวดังเดิมของมันอีกครั้ง...
"เอสเซ้นท์(Essence) คือพลังงานเบื้องลึกในจิตใจ..." มีเนียเริ่มอธิบาย...
"เอสเซ้นท์เป็นพลังงานที่อยู่ภายในจิตใจของสิ่งมีชีวิต... เมื่อสิ่งมีชีวิตสามารถกระตุ้นเอสเซ้นท์ให้ไหลออกมาได้ ก็จะสามารถใช้พลังเวทได้... ดังนั้นเอสเซ้นท์ก็คือพลังงานที่เป็นต้นกำเนิดของเวทมนต์ยังไงล่ะ..." มีเนียอธิบาย
"เอสเซ้นท์สามารถประกอบอยู่ในดวงวิญญาณได้เช่นกัน... ไม่สิ... เอสเซ้นท์ก็คือส่วนหนึ่งของวิญญาณต่างหาก..." มิโกะเสริมขึ้นมาแบบงงๆ
"การจำกัดเวทโดยการส่งผ่านพลังงานของเอสเซ้นท์ ก็คือ การเปลื่ยนแปลงค่าพลังงานเวทโดยการใช้เอสเซ้นท์เป็นสื่อกลาง" มีเนียอธิบายต่อ
"ถ้าพูดง่ายๆ ก็คือ.................การใช้.......เอสเซ้นท์.........ดูดพลัง...เพื่อทำให้อีกฝ่าย....อ่อนแอลง...........ยังไงล่ะ" เลเวฟาห์พยายามอธิบายแบบหอบๆ เธอคงจะเหนื่อยมากแหล่ะนะ
"เอ็กซ์แทร็ก(Extract)" เรอิสพูดคำๆ หนึ่งออกมา เธอเล็งพลังงานไปที่สัตว์รับใช้ตัวหนึ่ง... แล้วเจ้าสัตว์รูปร่างคล้ายคนตัวนั้นก็ทำท่าเหมือนมีอะไรฉุดอกมันเอาไว้ แล้วดวงไฟสีขาวและคลื่นพลังงานบางอย่าง ก็ไหลออกมาจากกลางอกของมัน ซึ่งเหล่าดวงไฟสีขาวนาม "เอสเซ้นท์" เหล่านั้น ก็ได้วนเวียนอยู่รอบๆ อาณาบริเวณที่ถูกเรอิสกำหนดขึ้น
"ไหนขอลองหน่อยซิ!" เรอิสเตรียมง้างค้อนของเธอไปทางซ้ายไว้ข้างหลัง แล้วชาร์จพลังแบบสุดๆ มีพลังงานจากร่างของเธอ พุ่งไปหยั่งที่ค้อน แล้วมันก็ขยายขนาดขึ้น!!! เรอิสเหวี่ยงค้อนของเธอออกไปใส่เจ้าสัตว์รับใช้ตัวนั้นที่เธอเล็งเอาไว้! เจ้าสัตว์รับใช้ถึงกับกระเด็นเมื่อปะทะกับค้อนขนาดยักษ์!! มันกระเด็นไปตามทิศทางของแรง และก็สลายไปในที่สุด!!
ด้วยความกลัว สัตว์รับใช้ทั้ง 2 ตัวที่เหลืออยู่นั้น ก็กระโดดเข้ามารวมร่างกันเสีย! ตอนนี้มันตัวใหญ่กว่าเดิมมาก และมันก็ใช้กฏของฟิลด์ ดูดพลังจากเอสเซ้นท์และเรอิสไป เรอิสก็พยายามดึงกลับ แต่ด้วยความเหนื่อยล้า จึงทำให้เธอดึงต้านคืนได้ไม่ดีพอ... ท่าทางมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว...และตอนนี้ เรอิสเองก็ถูกมันไล่ต้อนไล่บี้อยู่ในอาณาเขตของเธอเอง!!
..................................แต่ทันใดนั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
..........................................................................
.......................................................
...............................
..........................................................................................
"...เวอร์ลูจช์[Verleugch]..."
..................................................................
.............เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากฟากฟ้า และทันใดนั้น! ตราเวทมนต์บางอย่างก็ปรากฏที่พื้น กลบตราของเรอิสและอาณาเขตฟิลด์ของเธอไปหมด และตราของเธอก็โดนกลบจนสลายหายไปพร้อมๆ กับอาณาเขตที่เธอสร้างขึ้น!
ตราเปล่งแสงสีม่วงและดำ!! และคลื่นพลังสีดำๆ ม่วงๆ ก็ทะลักออกมาจากตรานั้น!!!!!!!!
ดวงไฟสีดำและม่วงหลากหลายดวง โพยพุ่งออกมา และมาวนรอบเจ้าสัตว์รับใช้ร่างรวมอย่างโกลาหล!!! แสงสว่างก็ปรากฏขึ้น!! และทุกอย่างก็ดูมืดมัวไปหมด!!!!!!
.....................................
.......................................................................................
.........
...................................................
...................................
.........................
.................
..........
.....
..
.
.
.
แสงสว่างหายวับไป ความมืดมัวจางหาย ทุกอย่างดูกลับมาอยู่ในสภาพปกติทุกอย่าง ผิดเพี้ยนเพียงอย่างเดียว คือ ร่างของสัตว์รับใช้นั้น ได้สลายหายไปเป็นผุยผงเรียบร้อยแล้ว...
ผู้ช่วยเหลือปรากฏตัวขึ้น... สาวผู้มีเรือนผมสีม่วงออกโทนน้ำเงินนิดๆ ยาวเพียงแค่ลิ้นปี่ถูกถักเปียไว้สองข้างพาดกายฝั่งหน้าของเธอ นัยน์เนตรเร้นแก้วดั่งอมีธีสต์ ผิวพรรณผ่องขาวพราวซีด เจ้านางอยู่ในผ้าคลุมไหล่ทะมึนดำออกแดงเล็กน้อย ชุดดั่งตุ๊กตาออกแนวโกธิค กระโปรงบานเล็กน้อยยาวถึงสะบ่าเข่าสีดำๆ ออกโทนทะมึนม่วง มีขลิบระบายสีขาวตรงปลายของผ้าคลุมไหล่ กระโปรง เสื้อ แขนเสื้อ เรียกได้ว่าแทบทุกชิ้นของเสื้อผ้าของเธอมีขลิบระบายสีขาวเล็กๆ อยู่... เธอค่อยๆ ลอยลงมา... รองเท้าบู้ทสีดำยาวถึงใต้ของเธอนั้นค่อยๆ สัมผัสลงบนพื้นดินปนทราย แทนที่เจ้าปีศาจผู้รับใช้เทพ...
.....................และแม่สาวคนนี้... ก็คือสาวน้อยคนนั้น... ที่โดดลงมาจากยอดคฤหาสน์...
"ไม่นึกเหมือนกันนะว่าสถานการณ์จะออกมาเป็นแบบนี้..." สาวน้อยเอ่ยอย่างหน่ายๆ พลางยิ้มไป
"ซัลเวรีน เซห์ เทียเวอลัวร์ช" เธอค่อยๆ โค้งงามๆ ย่อเข่า เอามือถอนสายบัว เพื่อแนะนำตัว
"คริสตัล ไมเดนลำดับที่ 2.................ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...." ท่ามกลางทะเลทรายและความตกใจ... คริสตัล ไมเดนอีกคน ก็ได้เปิดเผยตัวตนให้ได้ยลโฉม ตุ๊กตาผู้แฝงไปด้วยเงาดำ สายลมพัดผ่านไปอย่างเอื่อยๆ ทุกคนถูกขังอยู่ในความเงียบ......................................ภายใต้ภวังค์และแรงกดดันที่เกิดขึ้นนี้ มันแฝงไว้ด้วยอะไรกันแน่?
.........................................................................................
..............................................................
..........................
.................................................................................................................................
.......................................................................................................
....................................................................................
....................................................................
......................................................
.........................................
.............................
.....................
............
..
.
.
.
.
..
...
......
...........
.....................
.................................
..............................................
.....................................................
..............................
........................
....................................................................
............................................................
...........
...........................
..................
.........
.....
.
....................ตื่นขึ้นแล้ว.............. .....................หรือได้หลับไหลลง?..........................
.........................................ตัวละครผู้ดำเนินเรื่องกำลังมารวมตัวกัน...................................
.....................................................................................................................
......................ละครฉากแรกกำลังรอคอยการเปิดม่าน...............................................................................
...........................................................................................
..................
..........ฟันเฟืองอีกซี่กำลังจะเริ่มหมุนไป.............................................................................
.........................................
................................................................................................................................
........................................................
.............................................................................................................
...........................................................................................
....................................................................
.................................................
..................................
..................
.......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เธอได้ยินเสียงนั้นมั้ย?"...........................................
.......................................................
................................................
...............
...........................................................................................................................
.................................................................
.............................
.......................
...............
........
....
..
.
.
.
ความคิดเห็น