ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Tears of Hearts: Crystal Maidens

    ลำดับตอนที่ #1 : Prologue: The Longing for Eternal Dream

    • อัปเดตล่าสุด 5 ธ.ค. 49



    ................................
    ......................


    ดวงวิญญาณผู้ไม่สงบทั้งหลายเอ๋ย เจ้าได้ล่องลอยไปอยู่ ณ ที่ใดกัน?
    ...

    ดวงวิญญาณผู้หลงทางเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงโศกเศร้ากันเล่า?
    ...

    ดวงดาวที่เจ้าโหยหานั้นอยู่ที่แห่งใดหรือ?
    ...

    ดวงดาวที่เจ้าจักได้หลับไหลนั้นอยู่ที่ไหนเล่า?
    ...

    สายเลือดที่ได้หลั่งไหลย้อนกลับสู่ผืนโลกนี้ หาได้บริสุทธิ์ไม่
    ...

    ดวงดาวอันอ่อนเพลียลงอย่างช้าๆ กำลังสูญสิ้น
    ...

    ดวงวิญญาณเอ๋ย ใยเจ้าจึงโหยหากันเล่า?
    ...

    ดวงวิญญาณเอ๋ย ใยเจ้ามิสุขสงบเสียทีเล่า?
    ...

    ใยเจ้าจึงโหยหาสิ่งที่เจ้าได้สูญเสียไปเล่า?
    ...

    ใยเจ้าจึงยังดำรงคงอยู่ ณ แผ่นดินอันแปดเปื้อนแห่งนี้เล่า?
    ...

     

    หญิงสาวผู้งามสง่า ผมสีขาวซีดยาวสลวย ผิวซีดเผือก หากแต่นัยน์ตาสีชาอันเศร้าโศกนั้นจะกลับมาสดใสไม่ ความหดหู่ที่รับรู้ได้จากน้ำเสียงของเธอที่กำลังร้องเพลงขับกล่อมวิญญาณอยู่นั้น ช่างแสนจะเบาบางแต่เสียดแทงใจให้ร่ำไห้ได้ทุกครา หยดน้ำตาเริ่มหลั่งไหลผ่านแก้มขาวๆ ร่างของเธอค่อยๆ เลือนหายไป...

     

    ดวงวิญญาณเอ๋ย เจ้าได้ยินเสียงนั้นหรือไม่?
    ...

    เสียงร่ำไห้แห่งต้นไม้ใหญ่
    ...

    พวกนางกำลังจะตื่นขึ้นมาแล้ว
    ...

    ดวงวิญญาณทั้งหลายเอ๋ย เจ้าช่างหดหู่เสียจริง
    ...

    อย่างไรคือความสงบเล่า? อย่างไรคือบริสุทธิ์เล่า?
    ...

    เจ้าได้ลืมไปแล้วหรือยังเล่า ว่าเคยไปแห่งใดบ้าง?
    ...

    ดวงดาวแห่งเจ้าได้เก็บความทรงจำไว้ที่แห่งใดเล่า?
    ...

    พฤกษาแย้มบานสะพรั่ง หอมกลิ่นอบอวนโชยชวนเคลิ้ม
    ...

    เจ้าได้หลับไหลแล้วหรือยัง?
    ...

    กาลใดเจ้าจักได้เป็นอิสระเล่า?
    ...

    ดวงวิญญาณเอ๋ย ทำไมเจ้ายังคงอยู่ ณ ที่แห่งนี้เล่า?
    ...

     

    อีกด้านหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งได้นอนดูดวงดาวบนฟากฟ้าอย่างหงอยเหงา หยดน้ำไหลรินสู่พื้น คืนนี้ช่างเงียบสงบดีจริงๆ แต่ใจพวกเขาคงมิได้สงบตามด้วย

     

     

    ความรู้สึกจมดิ่งก็เกิดขึ้นกับผู้ที่เห็นเหตุการณ์...
    เธอรู้สึกว่า เธอกำลังจมลงไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย...
    ตรงหน้าเธอมีมือขาวๆ ค่อยๆ ตรงมาที่เธอเรื่อยๆ...
    มันเชิญชวนให้เธอไปกับมันด้วย...
    ความว่างเปล่าในหัวเริ่มสั่งให้มือขยับ...
    เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นมาจับมือปริศนานี้ไว้...
    ช่างเป็นความรู้สึกแปลกๆ ดีจริงๆ...
    ...

    เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้น...
    เธอเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองเผลอหลับไปเมื่อคืนนี้...

    ฝัน?
    เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง...

     

    ..........
    .......
    ....
    ..
    .
    เสียง.... ชั้นได้ยินเสียงนั้น...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×