ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ep.5 ความจริงอาจไม่ใช่สิ่งที่เรามองเห็นเสมอไป ไม่ว่าใครก็อย่าเชื่อสนิทใจในสายตาตัวเอง
Jisoo talk
และในวันนี้ผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นผู้บรรยายก็คือ!.....คิม จีซู!!! เฮ้ๆๆๆๆๆ~
ก่อนอื่นขออธิบายความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเฮียจินก่อนนะคะ
เมื่อตอนฉันเด็กๆ ครอบครัวของเราซึ่ง มีฉัน พี่จิน พ่อ และแม่ บ้านของพวกเราอยู่ในอันยาง ตอนเด็กๆฉันกับพี่จินเราเล่นด้วยกันทุกวัน อย่างว่า ฉันมีพี่ชายก็ไม่ต่างกับมีพี่สาวหรอกค่ะ เล่นขายของเอย เป็นเจ้าหญิงเอย ทำอาหารเอย แล้วเวลาเล่นพี่แกก็ชอบให้ฉันเป็นเจ้าชายให้อีก เหอะๆๆๆ เห็นมั้ยล่ะ พี่จินเค้าไม่เคยเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย พอเราสองคนเริ่มเข้าโรงเรียนครอบครัวของเราก็ย้ายมาอยู่ที่ กวางซอน พอพี่จินเริ่มขึ้นชั้นประถมเค้าก็เริ่มออกห่างจากฉันเล็กน้อย คงเพราะเค้าคงเริ่มโตแล้ว แต่เราก็ยังสนิทกันอยู่ พอพี่เค้าเริ่มขึ้นประถมปลาย ฉันก็ขึ้นชั้นประถมต้น มีช่วงหนึ่งที่เค้าติดเพื่อนมากๆ แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนผู้หญิงทั้งนั้นแหละค่ะ พี่แกอยู่ไม่ติดบ้านเลยล่ะช่วงนั้น ไม่พอ ช่วงนั้นยังมีแต่หนุ่มๆ มาจีบพี่ชายฉันอีก ทีฉันนะไม่มีซักคน T T แต่อิพี่จินกลับมีเยอะอย่างกะพรรคการเมือง เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วพี่จินก็ขึ้นมัธยม ส่วนฉันก็ขึ้นชั้นประถมปลาย วันหนึ่งที่โรงเรียนก็มีแมวมองจากค่าย YG มาที่โรงเรียนเพื่อหาเด็กฝึกสัก 10-20 คนไปเป็นเด็กฝึกของค่ายนั้น แล้วฉันคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ผ่านการออดิชั่น พอพี่เค้าขึ้นม.ปลาย ครอบครัวเราก็ย้ายบ้านอีกครั้ง ไปอยู่ที่ กรุงโซล ไม่นานฉันก็ขึ้นม.ปลาย ส่วนพี่ก็เข้ามหาลัย พี่จินพอเริ่มเข้ามหาลัยก็ย้ายไปอยู่หอคนเดียว แล้วสักพักนึงฉันก็ได้ข่าวมาว่าพี่จินนางมีแฟนด้วยล่ะ แถมเป็นผู้ชายอีก!! คุณพ่อ กับ คุณแม่รู้เรื่องก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกว่า'ยัยจินน่ะมันโตแล้ว มันรู้ดีอยู่หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ต้องห่วงมันหรอก' แต่หลังจากเรารู้เรื่องประมาณสามเดือนพี่จินก็โทร.มาร้องห่มร้องไห้ บอกว่าโดนผัวเท หึ ไงล่ะ โตแล้วๆ อะโด่วววววว มาทำเป็นพูดดี และพ่อแม่สุดที่รักก็พูดปลอบโยนลูกชายว่า 'พ่อ แม่ ตายหรอ' หึๆๆๆๆ แค่นั้นแหละค่ะ กึ๊กเดียว เงียบ หยุด เลิก เป็นไงล่ะ ประมาณว่า พ่อแม่ กูยังไม่ตาย ทำไมกูต้องร้องไห้ไรงี้อ่ะค่ะ คำพ่อแม่นี่ศักสิทธิ์จริงๆ ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่เคยได้ข่าวคราวเกี่ยวกับเรื่องความรักของพี่แกอีกเลย จากนั้นพอพี่เรียนจบฉันก็เข้ามหาลัย ตั้งแต่วันรับปริญญาของพี่ไม่นานพี่เค้าก็บอกว่าไปเซ็นสัญญากับบริษัทอะไรซักอย่าง ตอนแรกก็นึกว่าเป็นเกี่ยวกับการเล่นหุ้นอะไรประมาณนี้ แต่พอฉันดูทีวีเท่านั้นแหละ เก็ทละค่ะ แต่พ่อกับแม่นี่สิไม่รู้อะไรเลย เพราะเค้าไม่ดูทีวีกันเลย และก็ไม่สนใจโลกโซเชียลด้วย วันๆ เอาแต่ทำงานบ้าน ฉันพอเข้ามหาลัยก็ไม่มีเวลาได้คุยกับพ่อแม่เลย เพราะมีแต่งานๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็งาน ไหนจะงานในค่ายอีก หลังจากพี่เค้าเดบิวต์พี่เค้าก็ติดต่อมาบ้าง และก็ส่งเงินมาให้ทุกเดือน แต่ละเดือนก็ไม่ใช่น้อยๆ เลยล่ะ แต่มีครั้งนึงที่พี่เค้าบอกว่าฉันว่าห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าฉันเป็นน้องสาว เพราะเห็นว่าช่วงนั้นฉันมีงานยุ่งๆ ก็เลยอยากให้ฉันมีเวลาส่วนตัว และไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับฉัน สามสี่ปีต่อมาทางบริษัทก็ติดต่อมา เกี่ยวกับเรื่องการเดบิวต์ และสมาชิกในวงของฉันก็ไม่ใช่ใคร ก็ยัยพวกสามคนนั้นนั่นแหละค่ะ พวกเราเข้ากันได้ดี และสนิทกันอย่างรวดเร็วเลยล่ะ
กลับเข้าเรื่องกันดีกว่าเนอะ...
โครมมมม!!
ยัยลิซกระเด็นออกไปไกลมาก เอาเป็นว่าไกลกว่าชูก้ากับจองกุกอ่ะค่ะ ยัยนั่นจะรอดมั้ยเนี่ย ไม่น่าเลยยัยแมวของฉัน เดี๋ยวๆๆๆ น้องยังไม่ตายว้อย
"ลิซ่า!!/ยัยลิซ!!/เฮัย!! ลิซ่า!!"
"..."นางเงียบไปเลยค่ะ
"ไงล่ะยัยตัวดี ฮ่าๆๆๆๆ"ยายแก่นี่มันน่านัก!!! บังอาจนัก!!! ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยยยย
"น้องเค้าเป็นไงบ้างวะนั่น!!"พี่จินว่า
"มึงไปดูน้องเค้าดิ้!"จีมินสั่งใครสักคน โดยไม่น่าจะเจาะจง แต่คนที่วิ่งไปดูยัยลิซก็คือ...จองกุก?? ถ้าฉันจำชื่อเค้าไม่ผิดนะ มักเน่ของบังทัน... จองกุกนั่นแหละ ไม่แน่ใจนะ น่าจะจองกุก มักเน่...?? มักเน่วงนี้ชื่ออะไรนะ
...
อ่อ จองกุกแหละค่ะถูกแล้ว
"@/%&'(2#*'"จองกุกพูดอะไรของเค้า
"..."ยัยลิซนิ่งมากเลย...จะเป็นอะไรรึเปล่านะ
"ว๊ากกก ฮ่าๆๆๆๆ"อิเจ๊!!!!!!! โอ้ยยยยย หัวร้อนนน
"แกกกกกก ยายแก่เอ้ย!!! แกรู้มั้ยว่าทำอะไรลงไป!! แกคิดว่าแกทำแบบนี้แล้วมันดีนักรึไง!! คิดว่าคนอย่างฉันจะยอมหรอ!!!"ฉันตะโกน
"เอาเลยๆ พี่จีซูเอาเลย"ยัยโรสก็คอยเชียร์
"ยัยหนูซู ใจเย็นดิ"พี่จินกลับมาคอยห้าม
"เย็นอะไรล่ะ!! มันทำน้องฉันนะ!! ถ้ามีคนมาทำแบบนี้กับฉันแล้วพี่จะคิดยังไง!! ยัยป้านี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!"
"จีซู ใจเย็นก่อน เฮียว่าเราอย่าเพิ่งใจร้อนดีกว่านะ"
"ไม่!! ฉันจะฆ่ายัยเจ๊นี่!!"ฉันว่าแล้วชี้หน้าป้าคนนี้
"จ...จีซู"
"นี่แกคิดว่าแกดีเลิศเลอนักใช่มั้ย!! แกคิดว่าจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ?!!"ฉันเริ่มเกริ่นด่าอิเจ๊นี่
"ใช่ๆๆๆๆ เอาเลยพี่จีซู เอาเลยๆ แค่กๆ"ยัยโรสก็มาเป็นแนวร่วมอีกคน
"ยัยโรเซ่ หยุดพูดเหอะ"นายวีว่าอาจจะเพราะเริ่ม สร่างจากการง่วงนอนแล้ว เพิ่งสร่าง??
"แกคิดว่าตัวเองสวยงั้นเหรอ?"
"เจ้ากำลังจะพูดอะไร??"ป้าแกถาม หึๆๆๆ รู้จักอีจีซูคนนี้น้อยไปซะแล้ว
"ป้าคิดว่าตัวเองดูดีหรอ? กระจกที่บ้านเสียรึเปล่า? แล้วนั่นน่ะใครทำผมให้กันคิดว่าอยู่ในเรื่องน้ำตากามเทพไง๊!!!?"
"แกพูดอะไร!?"ป้าแกเริ่มเดือดแล้ว
"แล้วนี่รู้มั้ยที่คนเค้ามองเธอเวลาเธอเดินไปไหนมาไหนน่ะไม่ใช่เพราะสวยหรอกนะ เพราะแปลกย่ะ อีอุบาทว์ หยี๋ แล้วไปแตะต้องจีมินแกไม่คิดว่าเค้าจะอ้วกแตกบ้างเลยรึไง!!"
"แกมันเด็กก้าวร้าว"
"ก่อนจะมาด่าคนอื่นหัดดูตัวเองก่อนเหอะ!!"
"ยัยเด็กอัปลักษณ์!!"
"เหอะ! แกก็ดูดีตายล่ะ!! ใช้รองพื้นยังใช้ไม่เป็นเลย อีกอย่างนะ! ถ้าเกิดฉันชูดรองพื้นจากหน้าแกออกมาคงจะเอามาคงใช้ปูถนนลาดยางจากพระราม2 มาอ่อนนุชได้เลยล่ะมั้ง!!"
"หุบปาก!!"
"นึกว่าจะหน้า หนา!! เหมือนรองพื้นซะอีก เหอะ! แล้วดูสภาพชุดเส็งเคร็งนั่นซิ!! นี่ฉันนึกว่าแฟชั่นยุค 1930!! มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่จะแต่งตัวปัญญาอ่อนแบบนี้!! คิดว่าเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์รึไง!! หัดดูหนังหน้าตัวเองก่อนเถอะ!!"
"แก.."
"ยัยจีซูพอก่อน พอได้แล้ว"พี่จินพยายามห้ามฉัน แต่ใครสนกันล่ะ
"ยัยแก่แบบแกใครมันจะไปอยากยุ่งด้วย!! ไม่พอยังมีจิตใจต่ำทรามขนาดนี้!! ก็คงไม่แปลกถ้าจะโดนผัวทิ้ง!!"
"..."
"สมองของแกมีไว้ใช้ทำอะไรกันแน่!!? เอาแต่มาคิดโกรธเกลียดคนอื่น เอาแต่มาโมโหคนอื่น เพราะว่าแกมันน่าเกลียดน่ากลัว ไม่ใช่แค่ภายนอก! แต่ความต่ำทรามมันฝังลึกเข้าไปในจิตใจของแก!!"
"ไม่!!! ไม่มีใครเข้าใจข้าเลย!! เพราะมัน!! ข้าถึงเป็นเช่นนี้!!"
"อะไรอีกล่ะ!! นี่แกจะโทษคนอื่นอีกนานมั้ย!!?"
"หากวันนั้น..หากวันนั้น!!! ข้าไม่หลงกลคนเช่นนั้น ข้าก็คง!! กรี๊ดดดดดดด!!"
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าตลอดชีวิตแกผ่านเรื่องแย่ๆ มาแค่ไหน แต่แกมันก็ดีแต่โทษคนอื่นนั่นแหละ ว่าคนนั้นผิด คนนี้ผิด แต่แกไม่เคยหันกลับมามองตัวเอง ไม่เคยคิดโทษตัวเองเลย!! แล้วใครมันจะไปเข้าใจแกล่ะ!!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
"อย่าว่าแต่คนอื่นจะเข้าใจแกเลย แม้แต่ตัวแกเองยังขาดสติ ยังเอาแต่โมโห แกเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลย แกจะมาเรียกร้องอะไรจากคนอื่นเค้า!!!"
"ไม่!! ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่!!!"ยัยป้านั่นเริ่มฟุ้งซ่าน เอามือปิดหูตัวเอง บิดตัวเหมือนคนเสียสติ
"แกยังหัดใช้ไอ้ก้อนเล็กๆ ไร้รอยหยักในหัวแกบ้าง หัดใช้ความคิ-"
"จีซู!!!!! พอได้แล้ว!!! นี่แกกลายเป็นเด็กแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!?"พี่จินว่า
"เฮีย..."
"มานี่!!!"
"โอ้ย เฮีย!"เฮียลากฉันออกมาจากตรงนั้น
"ผมว่าคุณอย่าเพิ่งคิดมากเลยดีกว่าครับ แหะๆ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดด"
"เชี่ย! กูนึกว่าเสียไมค์หอน"
ตูมมมมม
เกิดเสียงดังเหมือนระเบิดและมีควันลอยคละคลุ้งออกมาเป็นจำนวนมาก โชคดีที่ฉันออกมาไกลจากบริเวณนั้นพอสมควร
"เฮ้ยๆๆๆๆ อะไรวะเนี่ย!!"
"วิ่งออกมาดิวะ!!"
"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! โฮปกลัวววววววววว"
'ออกมาให้ห่างๆ จากตรงนั้นเลยนะครับ'แบมแบมว่า
เวลาผ่านไปประมาณห้านาทีทุกอย่างก็เริ่มกลับสู่ปกติอีกครั้ง...
รายงานสถานการค่ะ
ขณะนี้มีลิซ่าที่ยังแน่นิ่งไม่ได้สติ โดยมีจองกุกอยู่ใกล้ๆ >< ยัยโรเซ่ตอนนี้ยืนยังแทบจะไม่ไหว เจนนี่ยังคงหน้านิ่งเหมือนเดิม ฉันถูกพี่จินจ้องหน้าเขม็ง จองกุกได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ชูก้ายืนอยู่ด้วยกันกับพวกบังทันแต่ได้รับบาดเจ็บหนักกว่าจองกุก พี่จินหน้าแดงเถือกเพราะฉันทำแกโมโห เจโฮปยังคงตื่นตระหนกตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ที่เหลือทุกคนโชคดีมากที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
ขอจบการรายงานเพียงเท่านี้ค่ะ...
หนึ่งในบังทันซึ่งก็คือชูก้าวิ่งออกไปดู ณ จุดๆ นั้น บริเวณตรงนั้นยังคงมีควันหลงเหลืออยู่เล็กน้อย เขาเดินเข้าไปในควันนั้น ทำให้ฉันเห็นเขาได้อย่างเลือนลาง เขาก้มลงหยิบบางอย่างที่อยู่ที่พื้น เขาลุกขึ้นมาพร้อมสิ่งที่อยู่ในมือ
'กระดาษ??'
เขาเดินเข้ามาถึงตรงนี้ กระดาษแผ่นนั้นค่อนข้างเก่า และมีตัวหนังสือภาษาอังกฤษเต็มไปหมด
"ผมว่ามันคงต้องเป็นหน้าที่ของแรปมอนฮยองแล้วแหละ"วีพูด
"ไหนๆๆเอามาดู"แรปม่อนขอกระดาษจากชูก้า
เขาก้มหน้าอ่านพิจารณากระดาษใบนั้นสักพัก ขณะที่เขาอ่านคิ้วก็เริ่มขมวดเป็นปมขึ้นเรื่อยๆ
"ผมจะแปลแล้วนะครับ"แรปมอนพูด
...หญิงสาวหน้าตาบ้านๆ ไม่ได้สะสวยอะไรมากมาย เธอพบรักกับองคลักษณ์ในพระราชวังหลวง เธอคนนั้นรักองคลักษณ์องนั้นเอามากๆ และเธอก็ทำทุกอย่างเพื่อเขา เธอขายบ้านของตน และยกทรัพย์สินทั้งหมดให้เขาใช้ฟรีๆ หากว่าเขามีปัญหาอะไรเธอก็จะทุ่มสุดตัวเพื่อเขา เธอทิ้งพ่อกับแม่เพื่อมาอยู่กับเขา เธอไม่เคยคิดถึงตัวเองเลย คิดเพียงวันนี้จะทำอะไรให้สามีเของเธอกิน วันนี้เขาทำงานจะเหนื่อยมากไหม คิดว่าถ้าเขากลับมาเขาจะไข้ขึ้นหรือไม่ วันหนึ่งเธอคนนั้นก็ตั้งท้อง หลังจากนั้นไม่นานลูกชายของเธอก็ได้ออกมลืมตาดูโลก ช่วงนั้นเศรษฐกิจในเมืองก็ตกต่ำ ต้องทำงานหนัก สามีของเธอกลับบ้านมาด้วยความหงุดหงิดทุกวัน เวลาเขาเกิดความเครียดก็มักจะลงไม้ลงมือกับลูกตัวเอง และเขาก็ดื่มเหล้าอย่างหนักทุกๆ วัน เขาเอาเงินทุกบาททุกสตางค์ ไปซื้อเหล้า จากนั้นไม่นานครอบครัวของเธอก็เริ่มไม่มีกิน เพราะเงินทุกๆแดง หมดไปกับขวดเหล้า ลูกชายก็ถูกทำร้ายอย่างรุนแรงมากขึ้นทุกวัน เริ่มมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันในครอบครัว วันหนึ่งพระราชาต้องการในเธอมาเป็นนางสนมจึงเอาเงินฟาดหัวสามีของเธอคนนั้น เขาคนนั้นพอเห็นงินก็ยินยอมประเคนภรรยาของตัวเองให้องราชาอย่างง่ายดาย เธอต้องไปเป็นเพียงคนใช้อย่างไม่เต็มใจ เวลาผ่านไปยี่สิบปี ลูกชายสุดที่รักของเธอก็ได้มาทำงานเป็นองคลักษณ์ในวังเช่นเดียวกับพ่อ เธอดีใจเป็นอย่างมากที่มีลูกชายคนเดียวมาคอยอยู่ข้างๆ เธอ ลูกชายของเธอเข้ามารับราชการได้สักพัก ลูกชายของเธอก็ได้เป็นคนสนิทขององราชา เขาขอได้ราชาปล่อยตัวเธอออกมาจากการเป็นนางสนมเพราะเข้าใจว่าแม่ตนรู้สึกทุกข์ทรมานมาเป็นเวลานับหลายปี และพอเธอออกจากวังมาเธอก็มาอาศัยอยู่กับลูกชายของตน ลูกดูแลเธออย่างดี แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ลูกชายของเธอได้แต่งงานกันสาวใช้ในวังหลวง ตั้งแต่นั้นเขาก็มักจิกหัวใช้แม่ตัวเองให้ออกไปหาเงินมาให้ภรรยาของตน เขาหุ่มหลงในตัวภรรยาตัวเองมาก และเขาก็ไม่เคยเชื่อฟังแม่ตนเองอีกเลย ซ้ำ เนื่องจากว่าเธอเริ่มมีอายุมากขึ้น เธอมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า ทำให้เธอมักจะถูกคนเมืองเหยียดว่าอัปลักษณ์ เธอมักจะแต่งหน้าของตนให้ดูสาวทุกๆวัน เพราะเธอกลัวการถูดเหยียดสี ภรรยาของลูกชายเธอมักจะขอเงินเพื่อนำไปใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย ภรรยาของเขาเอาทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขาไปและหย่ากับเขาโดยทันที เขาเสียใจมากๆ และตั้งแต่นั้นมาเขาก็เอาแต่ดื่มเหล้าเหมือนพ่อของเขา เขามักจะนำเงินที่เธอหามาได้ไปซื้อเหล้า ซื้อผู้หญิงมานอนด้วย งานราชการในวังก็ไม่ยอมไปทำ วันๆ เอาแต่เที่ยวเล่น หลังจากนั้นลูกชายของเธอก็ต้องโทษประหาร คนเป็นแม่ใจแตกสลาย เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว เธอเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด หลังจากนั้นเธอก็เริ่มมีอาการสติฟั่นเฟือน พูดคนเดียว ยิ้มหัวเราะคนเดียว ชอบแต่งตัวแต่งหน้าแปลกๆ ไม่กล้ามีใครเข้าใกล้เธอ จนในที่สุด...เธอก็ผูกคอตายในบ้านหลังเล็กๆ โทรมๆ นั้น....
โอเคค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจอย่างดีเลยล่ะค่ะ ผู้หญิงมักจะอ่อนไหวง่ายกับเรื่องแบบนี้ ทั้งสามี ทั้งลูกชายคนเดียว มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะค่ะ ฉันแอบเห็นยัยโรสปาดน้ำตาด้วยล่ะ
"น่าสงสารนะคะ..."เจนนี่พูดด้วยสีหน้าสลด
"เรากลับกันเถอะ ไอ้กุก! มึงอุ้มน้องเค้ามาด้วยนะเว้ย!"ชูก้าว่า
"แก ยัยหนูซู แกโดนเฮียเทศยาวแน่"พี่จินบอกฉัน แต่ใครสน ฉันกำลังฟินกับคู่ลิซกุกอยู่ย่ะ >///< โอ้ยยย เขิลแทน ชีวิตฉันจะได้เจอผู้ชายหล่อๆมาอุ้มฉันแบบนี้มั้ยนะ ขอแค่หล่อก็พอละอิอิ
"จีซู..."ชูก้าเดินมาทักฉัน
"ห้ะ?? มีอะไรหรอ"
"เอ่ออออ.."
####
จบไปแว้วววว อีกตอนนนนนน บางทีก็ลำไยชื่อตอนตัวเอง 555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น