คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การจากไปของท่านหญิงดาวเรือง
บวนเินทาอนรเทพเินทามาถึประูเมือบนรใน่วพลบ่ำ
เ้าเมือำพู ออมา้อนรับบวนเินทาถึหน้าประูเมือ
ท่านหิวาราโผเ้าอบิาทันที สีหน้าบิาอนาไม่สู้ีนั
ท่านหิวาราึรีบร้อนเ้าไปเยี่ยมท่านหิาวเรือในทันที
เมื่อเ้าไปถึห้อบรรทมอท่านหิาวเรือ
สิ่ที่ท่านหิวาราเห็นทำให้นาแทบะทรุลไปออยู่บนพื้น
ท่านหิรัศมีันทราน้อสาวอวาราเาะุมมือมาราอยู่้าเีย
รัศมีันทรา้มหน้า่อนน้ำาเอาไว้ นาไม่อยาให้ใรเห็นวามอ่อนแอนี้
ท่านหิวาราพยายามยันายให้ยืนหยัึ้นมาอีรั้
"รัศมีันทรา" ท่านหิวาราโอบอน้อสาว
"ไม่เป็นไรนะน้อพี่ สิ้นท่านแม่แล้ว น้อ็ยัมีพี่อยู่"
รัศมีันทราบหน้าเ้าหาอ้อมออพี่สาวร่ำไห้นน้ำาแทบเป็นสายเลือ
ผู้ที่เ้ามาน่อไปือ เ้าเมือำพู ึ่อนนี้เินมาโอบไหล่บุรสาวนโอนไว้
น้ำาไหลลมาเป็นสาย หลัาที่ท่านหิาวเรือล้มป่วยนถึ้อนอนิเียและเสียีวิล
เ้าำพู็เหมือนิใอห่อเหี่ยวลไปเรื่อยๆ วามเียบเ้ารอบลุมห้อนี้
นทั้สามโอบอัน้าเียที่ร่าไร้วิาอท่านหิาวเรือนอนอยู่
หลัานรเทพพาท่านหิาราวีน้อสาวอนที่าเพลและแ้วัลยาไปส่ที่ห้อพัแล้ว
ึรีบมาูอาารท่านยายอนทันที พบว่าท่านา ท่านแม่ และท่านน้า อันร้อไห้อยู่ในห้อนั้น
เา็พอะเาออว่าเิอะไรึ้น รีบถอยหลัออไปเียบๆ
แล้วสั่ารให้อพิธีารัารพระศพท่านยายอเาให้สมเียริ
อนนี้ทุนในห้อ่าเสียใและไม่พร้อมะัารสิ่ใ
เาะัารานพระศพอย่าีให้สมับที่ท่านยายรัและเอ็นูเามาลอ
"าฝาหลานัารเรื่อานศพยายอหลาน้วยนะ นรเทพ"
"อรับท่านา ท่านาพัผ่อน่อนเถิอรับ ระผมะัารทุอย่าให้เอ"
เ้าเมือำพูเินออมาาห้อภรรยา พร้อมบไหล่เาเบาๆ
อนนี้ทุน่าอ่อนแอ ารสูเสียท่านหิาวเรือนำวามโศเศร้าปลุมไปทั่วทั้บนร
าวบ้านร้านลาเริ่มรับรู้่าวาราไปอท่านหิาวเรือแล้ว อีไม่นาน่าวนี้ย่อมไปถึบันาหยาแน่นอน
เาสั่ทหารบนรรึำลัายแนทุ้าน วิโรน์สหายสนิทอเายัรึำลัอย่าแ็ัน
"รายานอรับท่านผู้บัาาร" ทหารมาอรายาน่าวาายแนบันาหยา
"ว่ามา"เาสั่เสียเ้ม
"ทาบันาหยา้อารหาพวเรา่วยหานให้พวเาอรับ"
"หาน?? หาใร??" นรเทพเลิิ้วถามอย่าสสัย
"บอรับ บเมือบันาหยา้ามแนมาินแนอเราอรับ เาือท่านายรรไลอรับ"
"ท่านายรรไล น้อายอท่านโภไย เ้าเมือบันาหยาอ์ปัุบันนะเหรอ"
นรเทพมวิ้วเหมือนำลัใ้วามิ
"้าะไปเราับเาเอ อ์ายนฤิใ่หรือไม่ที่้อารพบ้า"
"ใ่อรับ แ่ถ้าท่านผู้บัาารไป แล้วเรื่อานพระศพท่านหิาวเรือล่ะอรับใระเป็นนัาร"
"แ้วัลยา ไปามแ้วัลยามาพบ้า"
"อรับ ท่านผู้บัาาร"
ทหารนเิมวิ่ไปยัห้อพัอ าราวี และแ้วัลยา
ึ่แ้วัลยารับหน้าทีู่แลาราวีึ่้อเท้าแพลอยู่ในห้อ
"ออนุาอรับท่านหิทั้สอ"
ทั้าราวีและแ้วัลยาเยหน้าึ้นมอนายทหารผู้นั้นพร้อมัน
"ผู้บัาารอเรา้อารพบท่านหิแ้วัลยา ผู้เป็นู่หมั้นอรับ"
"ว้าว!!! อยู่ๆ็เรียพบู่หมั้น พี่าย้ามีเหุอันใันนะพี่แ้วัลยา" ท่านหิาราวี้อหน้าล้อเลียนนา
แ้วัลยาทำหน้าาเหมือนะร้อไห้ นายอมรับว่าลัววามโหเหี้ยมอเาอยู่ไม่น้อย
ภาพวันนั้นที่เาสั่สัหารผู้นอย่าไม่ระพริบา ยัฝัลึอยู่ในห้ววามทรำอนา
เานั่รอแ้วัลยาอยู่ในสวน แ่นาลับไม่ยอมไปพบเา
เาึเินอาๆไปที่ห้ออน้อสาว พบว่านายทหารผู้นั้นยัรอแ้วัลยาอยู่
"ทำไมให้ทหารมาามถึไม่ไป ้อารให้พี่มาามเออย่านั้นเหรอ"
นรเทพเินเ้ามาประิัวนาแล้วลานาออาห้ออน้อสาวนทันที
ท่ามลาวามุนอทหารและท่านหิาราวี
เาลานามานถึห้อพัส่วนัวเา ผลันาเ้าไปในห้อนเือบหล้มหัวะมำ
แล้วปิประูลลอนทันที นาในลนลาน ถอยรูเ้าไปภายในห้อ
เาย่าสามุมเ้ามาหานา นนาถอยิำแพห้อ้านในอเา
"ลัวพี่มาเลยเหรอ แ้วัลยา" นรเทพเอาแนทั้สอยันำแพโอบนาไว้ เพื่อไม่ให้นาหนีเาไปไหนไ้
"ไม่ๆๆไม่ไ้ลัว" นาอบเาเสียสั่น
"ไม่ไ้ลัวแน่นะ" เายื่นหน้าไปใล้นาเ้าไปอี มูเาเือบะนับมูอนาอยู่รอมร่อ
"ท่านมีอะไร็รีบพูมาเถอะ" นาพูับเาะที่เบี่ยหน้าไป้าน้าเพราะไม่อยาสบามอเา
เาหัวเราะแล้วปล่อยนาให้เป็นอิสระ แล้วไปนั่ที่เ้าอี้โ๊ะิิทำาน้าเีย
"พี่อยาให้น้อัารานพระศพอท่านยายาวเรือให้หน่อย" เาพูับนาอย่าริั
"แล้วท่านะไปไหน" แ้วัลยาถามอย่าสสัย แ่พอะเาไ้ว่าเา้อมีภาริทาทหารเป็นแน่
"แ่านับพี่สิ แล้วพี่ะบอเ้าทุอย่า" เาพูับนาอย่าริัแ่ยัทำหน้ายียวนใส่นา
"ไม่อยารู้แล้ว" นาล่าวบ็ถอนหายใ
"สรุปว่าน้อะทำให้พี่ไ้หรือไม่" เาถามย้ำนาอีรั้
"่วย็่วยไ้อยู่หรอ แ่้าเป็นนนอราวศ์ เ้าี้เ้าารเินไปเรว่าไม่เหมาะสมนั"
"เ้ามิใ่นนอ เ้าือู่หมั้นอพี่ ัวแทนโยอบธรรมที่ะัารานทุอย่าแทนพี่ พี่ลับมาเราะแ่านัน"
เาพูรวบรัทุอย่า นนาใาโ เา้มลโมยุมพิแ้มเนียน แล้วเินทาไปายแนทันที
ความคิดเห็น