คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : STORY 6 : ALL OF ME (SPECIAL PART I)
ALL
OF ME
SPECIAL PART I
(เพราะทุวามรู้สึอผม
รัทุอย่าที่เป็นุ)
6.11.2015
“ริสฮยอ
เมมเบอร์าวีน เ้าอบินเนื้อวัวเาหลีมาเลยรับ”
“ูอะไรอยู่น่ะฮยอ” เฮุนน้อเล็อวะโหน้าเ้ามาหา “อ๊ะ
รายารที่ฮยอเ้าไปในป่า แล้วออมาโทรมเหมือนศพนี่! ฮ่าๆๆ”
“ไอ้บ้า”
ผมเอาหมอนฟาหน้าเฮุนไปหลายที “นี่แน่ะๆ ีให้หน้ายับไปเลย หล่อมาใ่มั้ย
สาวรี๊มาใ่มั้ย”
“โอ๊ยๆๆ
พอแล้วานยอลฮยอ ั้ยุบหมแล้วเนี่ย” เ้าัวบ่นอุบ พร้อมลำมูป้อยๆ “ีนะ
นี่มูธรรมาิแม่ให้มา ถ้าทำ มีหวัหัเบี้ยวแททะลุแ้ม”
“เว่อร์ไป”
ลืมแนะนำัว
สวัสีฮะ ผมื่อ “ปาร์ านยอล” เป็นเมมเบอร์นหนึ่อ EXO-K
าวเราะห์นอระบบสุริยะ ที่อนนี้ไ้มีาววหนึ่าผมไป
าวที่วันๆ ิแ่ะไปาแล็ี่ลอเลย
“นี่เฮุน
ำไ้ไหม อนนั้นที่ันออมาาป่า มันใล้ะถึวันเิริสฮยอพอี ันเลยรีบวนนาย
ออไปร้านโรมฮาร์ท ื้อำไลให้พี่เ้าสัิ้น สีหน้าอนที่ฮยอีในะ
ลมาเลยเนอะ ฮ่าๆ” ผมพูมันออมา รู้สึร้อนผ่าวที่หัวาเล็ๆ แฮะ
แ่...ไม่เป็นไรหรอ...ไม่เป็นไร
“ฮยอ...”
“ยิู่รายารนี้
ยิ่โรำเลย ฮ่าๆๆ ริสฮยออบเนื้อวัวเาหลีมาริๆ นะ วันนั้นันเ้าไปในห้อ
เห็นพี่และเมอพู ฮันวู ฮันวู โรฮา นอะไร ละเมอถึเนื้อวัว อยาะบ้า!
ฮึ!” ผมเียบไป น้ำาหยลแหมะๆ
โริถึเลย “ริสฮยอหายไปนานเลยเนอะ ไม่ลับมาสัที ไม่ไ้เอันนานแล้ว”
“ไม่เอาน่า
ิถึ็โทรุยสิ”
“ันไม่ล้า”
“ทำไมอะ
เบอร์็มี”
“ริสฮยอ
อาะเลียันแล้ว็ไ้ ันเป็นนแร ที่ลบฮยอออาไอี ันไม่เื่อใเ้า”
“เฮ้อ
เ็น้อยเอ๊ย” เฮุนึผมเ้าไปบที่ไหล่ พร้อมับลูบหัวเบาๆ เี๋ยวนะ! ไอ้เ็นี่ ัะลามปามให่แล้ว
“โอ
เฮุน”
“โอ๊ะ!
อโทษรับ” เ้าเ็หน้าแป๊ะอมยิ้มน้อยๆ แล้วผละมือออ
“ผมว่าริสฮยอไม่ี่เ่าเิ๊นนน แบบที่ฮยอบอหรอ ลอโทรไปหาเ้ารึยั
ลออโทษเ้ารึยั รีบปรับวามเ้าใันะ เี๋ยวห่าันมาว่านี้
ะมาอโทษทีหลั มันะสายเินไปนะ”
“ริสฮยอะไม่ิว่า
ันวามรู้สึ้าเหรอ เ้าอาะิว่าันประสาทลับ เินเวที โนไม์โหัว
ถึเพิ่มานึไ้อนนี้”
“แล้วลฮยอะเอาไ
ุยหรือไมุ่ย” เ้าเ็เอ๋อัสีหน้าใส่
“เออ!...ุย...็ไ้”
“็แ่นั้น”
เฮุนั้ท่าะลุึ้น แ่ผม็ึายเสื้อนั้นไว้่อน เพื่อวามอุ่นในิๆ “อะไร”
“อยู่ับัน่อน”
“บ้าอ่อ
ะให้ผมมานั่ฟั นรัสวีทัน”
“นี่!!!
พูอะไรอนายเนี่ย” ผมปรี๊ใส่ไอ้เ็บ้า รู้สึไ้ถึอุหภูมิที่ร้อนผ่าวบนใบหน้า
เพราะโมโหแน่ๆ
“เอ้า! ็ฮยอสอนบันไม่ใ่ไ”
“ไม่ใ่!!!”
“เอ้าเหรอ?
สรุปว่าอยู่ในวามสัมพันธ์ ไม่้อรู้ว่าเราบันแบบไหนสินะ”
“อื้ม...เอ้ย!...ไม่ใ่...ไปเลยไป มีอะไรไปทำ ็รีบไสหัวไปเลย”
ผมออปาไล่ไอ้เ็วนประสาท
“เอ้า
ทีี้มาไล่ อะโ่ ทำุบูาโทษ โปรสัว์ไ้บาปแท้ๆ”
ไอ้น้อเวรเินบ่นออไปาห้อนั่เล่น
่อนะหยุะัทำไม้ทำมือเป็นรูปโทรศัพท์ล้อเลียนให้ผม้อปาหมอน้าัวออไป
ลอนั่ั่ใอยู่สัพั
ถ้าโทรไปอนนี้ ริสฮยอะมอว่าผมประหลารึเปล่า เ้าะลบเบอร์ผมทิ้ไปรึยันะ
ที่สำัเ้าะอยาุยับผมมั้ย อันสุท้ายนั่นมันประเ็นหลัเลย
แ่สุท้ายผม็โทรออไปนไ้ รอสายอยู่สัพั ปลายสาย็รับ ่อนะรอเสียลมา้วยำพูที่ว่า
“รับ
านยอล”
ผมลำเสียัวเออยู่นานว่าะเอ
“รับ านยอล รับ านยอล” ั้นเหรอ?
“ะ ริสฮยอ ผมเอนะฮะ ผมานยอลเอ”
“ฮยอรู้แล้วรับ
ว่าไรับนี” น้ำเสียที่ยัวามอบอุ่นส่ลับมาเหมือนเิมไม่เยเปลี่ยน
“ผะ
ผะ ผม ผมอโทษ ฮึ ผมอโทษ ฮือออ”
“านยอล
ร้อไห้ทำไม ไม่ร้อนะรับ หยุร้อนะ” ปลายสายฟัูร้อนรน
พยายามปลอบไม่ให้ผมร้อไห้ แ่ผมห้ามัวเอไม่ไ้เลย
ทั้ที่เราไม่ไุ้ยันมาเือบปี แ่ริสฮยอ็ยัเหมือนเิม “ฮยอไม่ไ้โรธอะไรเราเลยนะ
ฮยอ่าหา ลัวว่าเราะโรธ แ่นี่านยอลเ้าใ แล้ว็ยอมโทรมาหา
ฮยอีใมาเลยรู้มั้ย ปล่อยให้รอั้นานแน่ะ”
“ฮึ
อโทษนะฮะ ผมไปทำานที่ีน ็ั้หลายรั้ แ่ยัไม่มีโอาสไ้แวะไปหาเลย
ไม่ล้าเอาหน้าัวเอไปให้ฮยอเอเลย”
“ทำไม
พูแบบนั้นล่ะ านยอลมี่าสำหรับฮยอเสมอนะรับ...แล้ว็ฮยออโทษนะ
ที่ออมาโยไม่ไ้ลาเราเลย”
เรา่าน่าเียบไปสัพั
แ่ไ้ฟัเสียลมหายใอันและัน ็มีวามสุมามายแล้ว
“มาทำานที่ีน
มีอะไรลำบารึเปล่า อยาให้ฮยอ่วยอะไรมั้ย”
“ไม่มีเลยฮะ
ทุอย่าโอเ” ผมอบไปแบบนั้น เพราะอยาให้ฮยอสบายใ
วามริ็มีเรื่อหุหิอยู่นิหน่อย
รถผมเือบนับาแแฟนที่พยายามับแะบี้ะบันบนทา่วน
แถมยัมีแฟนบอยลึลับสะรอยาม้วย น่าลัวเป็นบ้า แ่่วหลัๆ
ูเหมือนบริษัทะส่พี่บอี้าร์ัวโ ที่ผมอบเรียเ้าว่า ‘พี่หมี’ ให้มา่วยูแล ็่อยเบาใไปไ้บ้า
“อย่ามาโหน่า
ฮยอรู้นะว่านายเอาแาม ฮยอเลยส่บอี้าร์ัวเอไปให้ไ” พอเราุยันไ้สัพัริสฮยอ็เริ่มลับมาเรียผมว่า
‘นาย’ แล้ว เ้าะเรียผมว่า ‘านยอล’
เวลาริัหรืออยา...อ้อน...เท่านั้นแหละ
“หืม?
พี่หมีน่ะเหรอฮะ”
“ว่าไนะ?
หมีเหรอ? อืม
ะว่าไป็เหมือนไ้ยินุาร์เ้ามว่านายน่ารัอยู่นะ แ่อย่าเป็นันเอมาไปรู้มั้ย
หว!!!”
“บ้าเหรอ ฮ่าๆๆๆ”
“ริๆ
นะ ็เราอยาน่ารัทำไมล่ะรับ”
หลัาุยันไปเรื่อยๆ ผม็ไ้รู้ว่าวามสัมพันธ์ระหว่าผมับริสฮยอมันไม่ไ้เปลี่ยนไปเลย
เราเป็นเหมือนพี่ายน้อายที่สนิท อบอะไรล้ายๆ ัน ทั้สไล์ารแ่ัว แนวเพล
วามิ นไปมีโมเม้น์ที่แม่ยอเรา KrisYeol Fan อบแวันอยู่บ่อยๆ
ว่า ริสยอลอบันเอ แม้ไม่ไ้อยู่้วยัน ส่วนเราสอน บันริไหม? แล้วแ่ทุนะิเลยรับ
“านยอล
ฮยอ้อไปทำานแล้วล่ะรับ”
“อะไรัน
วันเิไม่หยุเหรอ”
“หยุแล้วะมีเินที่ไหน
ไปเปย์นทานั้นล่ะ”
“นทาไหน?”
“นทาไหนไม่รู้ที่อยู่เาหลี”
“..................”
“ฮ่าๆๆๆ
ไวุ้ยันนะรับ”
“เี๋ยวฮยอ...สุสัน์วันเินะฮะ”
ผมไม่มีโอาสพูำนี้มาหนึ่ปี รู้สึประหม่านิหน่อยแฮะ “อยู่ทานั้น
ถ้าเหา็โทรมาหาผมบ่อยๆ นะ ถ้าไม่มีนส่ำลัใให้
ยัมีผมอยเียร์อยู่รนี้นะฮะ แล้ว็...ิะเินหน้าแล้ว สู้ให้ถึที่สุ
ผมมั่นใว่าฮยอทำไ้ ผมเื่อใฮยอเสมอนะ”
“อบุนะานยอล”
เสียปลายสายสั่นเรือ
ผมไม่รู้ว่าเรื่อระหว่าริสฮยอับบริษัทมันเิอะไรึ้น
แ่หลัาทบทวน่วเวลาที่ผ่านมา นที่ฝึหนัมาหลายปีว่าะไ้เบิว์
แถมยัมีวามรับผิอบถึั้นไ้รับเลือให้เป็นุ้ยาอว
ไม่อยาาบริษัทและเมมเบอร์ไปไหน่ายๆ มาอยู่ีนนเียว็มี่วเวลาที่ลำบาไม่น้อย
“อยาุยับนายทุวันเลย เราวิีโออลหาันทุวันไ้มั้ยรับ”
“แน่นอนสิฮะ
รีบไปทำานเถอะ แล้ว็อย่าลืมพัผ่อนเยอะๆ ผมับามอฮยออยู่นะ”
หลัาปลายสายวาไป
ผม็นึสนุอยาให้มีนที่ีนมาให้ำลัใฮยอเยอะๆ ็เลย่อสายไปหาุผู้ำับ ฝารีโพส์วันเิอุอู๋อี้ฝาน
สัหน่อยไม่เป็นไร (แฟนลับไม่รู้หรอมั้ - -’) แล้ว็อัพไอีบอ ารัฮัมนีา เล็ๆ น้อยๆ (แฟนๆ ไม่รู้หรอน่า -
-’’)
TALK ยาวววววว มา
เบื่อะอ่าน ็้ามไป
แหะๆ ยัไม่บ...เราอ้าอน All Of Me ไว้...แล้วะมา่อเนื้อหาส่วน่อไปในวันเิน้อยอลที่ำลัะมาถึ่ะ
โยเนื้อหาที่ะ่อมีันี้
27.11.2015
06.11.2016
27.11.2016
บอ่อนว่า All Of Me เป็นฟิสั้นที่เรา้นสมาาารเห็นโมเม้น์ริๆ บวับมโนอเราเอล้วนๆ เราอยาะเ็บไว้เป็นวามทรำว่า ระหว่าที่เราอบริสยอล เราเยเห็นโมเม้น์น่ารัๆ แบบนี้นะ ถึแม้ะไม่รู้ว่าเบื้อหลัริๆ เป็นยัไ แ่าเบื้อหน้าที่เราเห็น เราอมโนให้มันเป็นแบบนี้ ในแบบอเรา เราฟินอเราเอ ถ้าไปัฟินนอื่น เราอโทษริๆ อใหุ้แบนฟิเรา! และสร้ามโนในแบบอุมาแบ่ปันัน เราะรออ่าน ฮี่ๆ รั
ปล.ว่าะถึวันเิน้อยอล เรายัอัพฟิสั้นอนอื่น่อเรื่อยๆ ่ะ แ่อ้าอนนี้ไว้
ความคิดเห็น