คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01 - อารมณ์อ่อนไหว (100%)
01
“อยากจะบอกให้เธอรู้
เธอจะมีฉันข้างกาย
อาจจะเป็นเพียงอารมณ์ที่อ่อนไหว
ฉันจะรับมันเอง”
★
.
.
“พี่ไจๆๆ”
ร่างบางเอ่ยถามอีกฝ่ายที่กำลังขะมักเขม้นทำงานค้างจากมหาลัย
มิวน่ะ ชอบมักจะกวนเขาเวลาที่เขาทำงานเสมอ แต่เจไจกลับไม่ดุอีกฝ่ายซักนิด
เจไจหันกลับมาสบตากับมิวที่จ้องมองเขามาก่อนแล้ว
“มีไรอีกล่ะ”
“พี่ไจเคยได้ยินคำนี้มั้ย?”
เจ้าของนัยน์ตาสีท้องฟ้าพลบค่ำตั้งคำถามกับอีกฝ่าย
“ฟังอยู่”
“คำนี้น่ะ
‘If you love someone, let them go. If they comeback they’re yours; if
they don’t they never were’ (หากคุณรักใครซักใครซักคน จงปล่อยเขาไป
ถ้าเขากลับมา แปลว่าเขาเป็นของคุณ และหากเขาไม่กลับมา
แปลว่าเขาไม่เคยเป็นของคุณแม้แต่น้อย)”
“อ่า
เคยได้ยิน” ร่างสูงตอบกลับพลางเขียนงานไปด้วย
บางคนอาจจะบอกว่าการปล่อยไป
คือเรื่องน่าประสาท แต่เปล่าเลย มันแปลว่า ‘คุณรักเขามาก
มากซะจนสามารถปล่อยเขาไปใช้ชีวิต เมื่อคุณเชื่อว่าเขาเป็นของคุณ
เป็นของคุณมาตั้งแต่แรกแล้ว’
“มิวก็แค่อยากบอกว่า”
ร่างบางเว้นระยะพูดไว้ครู่หนึ่ง “มิวรักพี่นะครับ
รักซะจนยอมปล่อยพี่ให้ไปใช้ชีวิตที่ดีกว่านี้” พูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงใจ
มันทำให้เจไจหยุดชะงัก ใบหน้าเปื้อนยิ้มของมิวมันอยากจะทำให้เขาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
ๆ “และมิวเชื่อว่าพี่จะกลับมา กลับมาหาผม”
เขาเชื่อมั่นมาตลอด
ถ้าเขาปล่อยคนรักเขาที่อยู่เคียงข้างมาตลอดสามปีไป และเขาเชื่อว่าเจไจจะกลับมา
“ไปจำคำมาจากไหนครับ
หืม?” ร่างสูงเลิกเขียนงาน
แล้วเดินมาสวมกอดร่างเล็กที่กำลังนั่งดูหนังอยู่บนโซฟาหนังสีดำให้จมอกกว้างของตน
“อย่าใช้ครับสิ
ๆ ร เราเขิน” ร่างบางมุดเข้าไปอกกว้าง เสียงอู้อี้ของเขากับท่าทางน่ารักๆ
ของเขา ทำให้เจไจหมดความอดทน เขาจึงกดจมูกบนกระหม่อนของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
“พี่ไจจำหนังเรื่องนี้ได้มั้ยครับ?”
ทำมาเป็นเปลี่ยนเรื่องถาม ก็เขินน่ะสิ
หนังที่กำลังเปิดฉายอยู่บนโทรทัศน์
เป็นหนังที่เจไจซื้อให้อีกคนเนื่องในวันครบรอบ 1 ปี
ที่ทั้งคู่ตกลงเป็นคนรักของการและกัน
น่ารัก
ไจเจพูดอยู่ในใจ
“ยังจำได้สิ เรื่องนี้พี่ซื้อให้มิว” เจไจเป็นคนชอบดูหนัง
และเขาเชื่อว่า การที่ทำไรอะไรซักอย่างร่วมกับคนรัก มันจะช่วยผ่อนคลายในทุก ๆ
เรื่องที่เขากังวลได้อย่างไร้ที่ติ
“ขอบคุณนะครับ ที่ยังอยู่ข้างมิวจนถึงตอนนี้” ร่างบางเอ่ยขอบคุณ
พลางเอียงศีรษะไปซบไหล่กว้าง “ขอบคุณจริง ๆ นะ”
“ขอบคุณเหมือนกันครับ” เจไจฉีกยิ้ม เขาน่ะ ชอบเวลาที่อีกฝ่ายทำตัวน่ารักใส่เขาอยู่บ่อยๆ
“ก็บอกว่าอย่าพูดครับไงเล่า!
ถามจริงนะ พี่ไจขายคำนี้เท่าไหร่ มิวจะเอาไปเผาทิ้ง”
ใจเขาน่ะ
ไม่เคยจะชินเจไจซักที
“บ๊อง”
“บ๊องแล้วรักป-
โอ้ย!” ยังพูดไม่จบ อีกคนก็เอานิ้วมาดีดหน้าผากเขาเสียแล้ว
“ตอบมาเส้”
“อืม รัก รักที่สุด”
เขาโดนแอคแทคอีกแล้ว
y_y
✽
“จะกลับแล้วนะครับ พี่ไจ” ตอนนี้พระอาทิตย์ก็เริ่มจะตกดินแล้ว
มิวรู้สึกว่าถ้าอยู่กับอีกคนนานกว่านี้ มันอาจทำให้ใจเขาระเบิดออกมาได้
“ไม่ค้างหรอ?” ร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงอย ๆ
และยังทำหน้าหงอยอีก
จนทำให้มิวต้องหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาถ่ายคนตรงหน้าไว้
“แหน่ะ ถ้าแม่ได้ยินเข้าคือเตรียมไม้เรียวรอแล้วนะ” ร่างบางพูดติดตลก
และร่างสูงก็พลอยตลกไปด้วย
“ไปแล้วนะ อย่าลืมที่เราตกลงไว้นะ” ร่างบางทักเตือน
“ครับ ๆ”
เขาไม่เคยลืม
ยิ่งเป็นทุกอย่างที่อีกฝ่ายกระทำ
“แล้วเจอกันนะครับ คุณมิวของผม”
เขามาส่งอีกฝ่ายที่หน้าหอพัก รอจนกว่าอีกฝ่ายจะขับรถผ่านสายตาไป จึงจะกลับไปทำสิ่งที่ค้างคาต่อ
22
:
00
ติ๊ง!
JJ : ฟังเพลงอยู่ไรครับ?
Mew : เราต้องส่งก่อนหรอ
อะ
Mew : ได้ส่งรูปภาพ
JJ : คิดถึงกันอยู่ล่ะสิ
Mew : บ้าหน่า
โมเม พี่ไจก็ส่งมาด้วยสิ
JJ : ได้ส่งรูปภาพ
JJ :
พี่ก็คิดถึงนะครับ
Mew :
ได้ส่งรูปภาพ
Mew : ไม่ต้องมาใช้คำสุภาพเลยนะ
พ่อหนุ่ม
JJ : ครับ
ๆ ยอมแล้วครับ
JJ : ได้ส่งรูปภาพ
ครืด
ๆ
JJ is calling ..
“พี่ไจ ยังไม่นอนอีกหรอ” ร่างบางเอ่ยถามคนโตกว่าผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยมเล็ก
ๆ เขายังใส่ชุดนอนแนวเดิม ๆ
“(รอนอนพร้อมมิว)”
“ครับ
เดี๋ยวมิวจะนอนแล้วแหละ”
“(ไม่คุยกับพี่ก่อนหรอ)”
“ง่ะ
เดี๋ยวนอนไปคุยไปก็ได้”
“(ครับ)”
และเวลาก็ได้ขับเคลื่อนไป เจ้าตัวก็ไม่รู้สึกตัวเลย ว่าได้ผล็อยหลับไปทั้ง ๆ ที่กำลังเฟซไทม์กับอีกฝ่าย ปล่อยให้ความเงียบทำงาน ภาพตรงหน้าของเจไจ มันทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้
“(ฝันดีนะครับ
คนรักของผม)”
ร่างสูงยิ้มให้กับอีกคนที่นอนหลับปุ๋ยไปแล้ว
บอกเองว่าจะคุยด้วยกัน แต่ดันชิงหลับไปก่อนซะเอง
ดั่งคำที่ว่า ‘If
you love someone, let them go. If they come back they’re yours; if they don’t, they never were’
คุณอาจจะคิดว่ามันงี่เง่า
ทำไมการรักใครซักคนจะต้องปล่อยมือเขาไป
บางคนอาจจะเข้าใจ
บางคนอาจจะคิดต่าง เพราะต่างคนต่างมองโลกไม่เหมือนกัน
แต่เชื่อเถอะ
ความรักมันไม่เคยง่าย
‘พี่ไจ
ถ้าเกิดว่าอนาคตเราเลิกกันแล้ว พี่คิดว่าตอนนั้นชีวิตของพี่จะเป็นยังไงหรอครับ’
‘นั่นน่ะสิ
ไม่เคยคิดมาก่อนเลย’
‘มิวก็เหมือนกัน’
‘ถ้าเราไม่ได้รักกันแล้ว
พี่ขออย่างนึงได้ไหม’
‘..’
‘ถ้ามันเป็นเพียงแค่อารมณ์อ่อนไหว’
‘..’
‘ช่วยฟังไจก่อนได้ไหมครับ’
เฮือก!
“นี่ฝันหรอเนี่ย” มิวสะดุ้งตื่น พึมพำกับตัวเอง
.. อ่า
ฝันแบบนี้อีกแล้ว
เขาฝันอย่างนี้มาเป็นรอบที่สาม
ฝันที่เขาเกลียดที่สุด
ตัวเขาหวังได้แต่ภาวนา
ขอให้เหตุการณ์นั้นไม่เกิดขึ้น
ไม่เกิดขึ้น
ครืด ๆ ..
มิวตื่นขึ้นมาพร้อมกับดวงอาทิตย์ดวงใหม่ของวันด้วยสภาพงัวเงีย
เหตุที่เขาต้องตื่นในเวลานี้ก็เพราะเสียงสั่นคลอนของโทรศัพท์ของเจ้าตัว
มือสวยเกินกว่าจะเป็นมือของผู้ชายตบหน้าเนียนเบา ๆ เชิงเรียกสติ
JJ
is calling ..
สำหรับมิว มันไม่เคยเป็นดวงอาทิตย์ดวงเดิม
“(ตื่นหรือยัง มิว)”
“เพิ่งตื่นครับ เพราะพี่ไจโทรมาปลุกนั่นแหละ” น้ำเสียงงัวเงียของร่างบางมันทำให้อีกฝ่ายเชื่อได้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งตื่นจริง
ๆ
“(รีบไปอาบน้ำเรียนไปแล้ว)”
“ขอนอนอีก 10 นาทีได้มั้ยอะ”
“(ไม่ได้)”
“ง่ะ
ดุจัง” ร่างบางทำหน้ามู่ พลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว
“(อยู่
ม.6 แล้ว อ่านหนังสือบ้าง)”
“ค้าบ
พี่ไจ ถ้าเราสอบเข้ามหาลัยดี ๆ ได้ พี่จะให้ไร”
“(ไม่มี)”
สิ่งที่เจไจพูด
มันคือเรื่องจริง
เรื่องจริงเหมือนกับรุ้งกินน้ำมีเจ็ดสี
ท้องฟ้าสีฟ้า
“เอาดี
ๆ ดิ”
เพราะทั้งชีวิตของเขาได้ให้มิวไปหมดแล้ว
“(ดีกว่านี้
ไม่มีอีกแล้ว)”
“(มิว
พี่ได้ที่ฝึกงานแล้วนะ)” ร่างสูงเอ่ยบอก
“โห่ เศร้าเลย” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
“(เดือนเดียวเองครับ อย่างอแง)”
“ก็คนมันคิดถึงนิ”
“(พี่ก็คิดถึง)”
“พี่ไจห้ามนอกใจมิวนะครับ”
ขี้หวงจริง ๆ
“(พี่ไม่นอกใจแน่นอนครับ
ไม่อยากเห็นเด็กแถวนี้ร้องไห้)”
“เชื่อได้นะ?”
“(ครับ)”
มิวยิ้มให้กับคำตอบของเขา
เพราะคำตอบเขามันเป็นความจริง
มันทำให้มิวรู้สึกว่าเขายังเป็นของเจไจ
เรื่อย
ๆ ไป
Tbc
Twitter
: @asyorukoe
Hashtags:
#ฟังไจก่อนได้ไหม
✦
มาเจิมด้วยตอนแรกของเรื่องนี้
หวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับการอ่านเรื่องนี้นะคะ
เขียนผิด บรรยายไม่ลื่น ไทม์ไลน์เร็วไป
ถ้าจะให้ดี ช่วยกันติชมด้วยนะคะ
เราเอง ʕ•ᴥ•ʔ
ความคิดเห็น