คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : องครักษ์ที่ดี(แก้คำผิดจ้า)
มาแล้ว ตอนแรกกกกกกกกกกกก
-----------------------------------------------------------------------------------------
"จะเปนองครักษ์ที่ดี... ก้ต้องตามเจ้านายไปทุกที่สินะ..."
ถึงแม้จะอยากจัดการแมงมุมให้สิ้นซาก ถึงแม้อยากแก้แค้นแค่ไหนก้ตาม แต่เราก้ทำได้เพียงแค่...รอ
หลังจากเหตุการที่ผ่านมา ทำให้เขาได้รุ้ว่าระดับของฝีมือของเขา กับ หัวหน้าแก๊งค์แมงมุม...คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ มันต่างกันจนเทียบไม่ได้
เขา..คุราปิก้า ... ซึ่งมีความเคียดแค้นเปนบ่อเกิดของพลังทั้งหมด สุขุม เยือกเย็น ชอบอยู่คนเดียวแต่เมื่อเจอกับพวกแมงมุมก้จะใจร้อน
กับ
นาย..คุโรโร่ ผู้ซึ่งฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น มีความสุขุม รอบคอบ มีความเป็นผู้นำ และไม่สนใจใคร
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เด็กหนุ่มผมสีทองอร่าม ดวงเนตรสีดำ เพราะใส่คอนแทคเลนส์ปกปิดสีของดวงตาที่แท้จริงเอาไว้ เรียวร่างเล็กและบอบบาง หากแต่แข็งแกร่งเกินกว่าจะใช้สายตาตัดสินได้ ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากบางสีราวกุหลาบแรกแย้ม จมูกโด่งรั้น เข้ากับหน้าได้เปนอย่างดี
ซึ่งหากใครไม่สังเกตุแล้วล่ะก็ คงจะตัดสินว่าคนผู้นี้เปนสตรีเพศเป็นแน่
ร่างบางของเด็กหนุ่มนาม...คุราปิก้า เดินเคียงคู่มากับเด็กสาววัยเดียวกัน ความสูงเลยเอวขึ้นไปหน่อย รูปร่างอวดอัด ดูๆไปอาจจะดูไม่สวยงามสักเท่าไหร่ แต่นั่นก็คงเปนแค่รูปกายภายนอก เพราะถ้าใครรู้จักเด็กสาวนามว่า"เซนริส"ผู้นี้ก็คงจะรู้ว่าเธอนั้นมีจิตใจที่งดงามเพียงใด
ทั้งสองอยู่ในห้องหรูของรถไฟ ซึ่งจองผ่านบัตรฮันเตอร์ รถไฟสายนี้กำลังวิ่งไปยังบ้านเกิดของบอสของพวกเขาทั้งสอง...เนออน เธอผู้เปนลูกสาวสุดที่รักของหัวหน้าแก๊งค์นอสทราดส์ มาเฟียที่มีอิทธิพลสูง ซึ่งจ้างเขาทั้ง2ให้มาเป็นองครักษ์
ในห้องนั้น เงียบเงียบสนิท แต่มิใช่เพราะทั้งสองโกรธเคืองกันแต่อย่างใด เพียงแต่คุราปิก้าไม่ใช่คนพูดมากและเมื่ออ่านหนังสือ ถ้าไม่มีคนชวนคุยก่อน ทั้งห้องก็คงเงียบสนิทอยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆเป็นแน่
"คุราปิก้า.."เสียงหวานของเซนริสดังขึ้น ถือเปนบทสนทนาแรกตั้งแต่ทั้งสองขึ้นรถไฟขบวนนี้มาก็ว่าได้
"หือ..."
"นายนี่ หลังจากหายไข้ เสียงหัวใจก็สงบขึ้นเลยนะ"
"อือ ก็คงงั้น"
"เพราะผู้ชายคนนั้นรึเปล่าล่ะ"
"คนไหน??"
"คนที่ใส่แว่น ตัวสูงๆน่ะ เสียงหัวใจเค้าทำให้รู้สึกดีมากๆเลยล่ะน่าจะเป็นหมอมากกว่าเป็นฮันเตอร์นะ ว่ามั้ย"
"อ๋อ เลโอลีโอน่ะเหรอ ก็คงงั้นแหละ ถึงจะเห็นแบบนั้น เค้าก็เปนคนจิตใจดีนะ แต่ว่าหมอนั่นก็จะเป็นหมออยู่แล้วนี่"
"อือ ต้องไปได้สวยแน่ๆเลยล่ะ"
ท่านผู้โดยสายทุกท่าน ขณะนี้ เราได้ถึงที่หมายแล้วค่ะ กรุณาลงจากรถไฟขบวนนี้ภายใน10นาที นะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ
เมื่อมีเสียงประกาศบทสนทนาจึงหยุดลง ทั้งสองจึงเก็บของเตรียมตัวที่จะลงจากรถไฟขบวนนี้ทันที แล้วรีบวิ่งไปยังคฤหาสน์นอสทราดส์ทันที เพราะสายมามากพอแล้ว ทั้งเรื่องแมงมุม แล้วคุราปิก้าก็ยังไม่สบายอีก แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาคิดอะไรแล้ว เพราะต้องรีบไปรายงานตัวก่อน
กริ๊ง
"ชั้นคุราปิก้า กับ เซนริส " เมื่อคุราปิก้าพูดจบ ประตูเหล็กก็เปิดออกแทบจะทันที พร้อมร่างบางของเด็กสาวผมสีชมพูผู้ซึ่งมีความสามารถในการทำนายอนาคต...เนออน หรือ บอสของทั้งสอง
"คุราปิก้า ทำไมมาช้าจังเลยอ่า ชั้นรอตั้งนานแหนะ " พูดจบก็ลากคุราปิก้า(พ่วงด้วยเซนริส) เข้าไปในคฤหาสน์เพื่อจะไปเล่นไพ่ทันที
" เอาละ!!มาเล่นไพ่กันเถอะ" เมื่อถึงห้องนอน เสียงใสๆของเนออนก็รีบชวนคุราปิก้าทันที
"ขอโทษนะครับบอส คือผมมีเรื่องต้องตรวจสอบหน่อยน่ะครับ "
"ทำไมอ่า คุราก็งี้ทุกทีอ่า ไม่เคยเล่นไพ่กับชั้นเลย ตรวจสอบอะไรอะตลอดเลย เชอะ " ว่าแล้วก็เนออนสะบัดหน้าหนีทันที ไม่ใช่เพราะอยากให้อีกฝ่ายสนใจ แต่..ไม่อยากให้เห็นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอต่างหาก
"ขอโทษจริงๆครับ" เมื่อคุราปิก้าพูดจบ เจ้าตัวก็รีบเดินออกมาจากห้องโดยไม่หันกลับไปดูหญิงสาวในห้อง
ขอโทษนะครับ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าบอสรู้สึกยังไงกับผม แต่ตอนนี้..ผมไม่สามารถรักใครได้หรอกครับ ตราบใดที่จิตใจของผมจมอยุ่กับความแค้น...
'ยังไงก็คงต้องตามหาดวงตาของเพื่อนๆเราก่อนสินะ'นี่เป็นสิ่งที่กอร์นบอกกับเค้าเปนครั้งสุดท้ายก่อนจะจากกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นคุราปิก้าก็รับเข้าไปในห้องคอมพิมเตอร์ทันที โดยเริ่มแรกเขาเข้าไปหาข้อมูลในเว็บไซต์ฮันเตอร์ เข้าไปในหัวข้อ'ของสะสม' และเมื่อไล่หาไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็เจอ'เนตรสีเพลิง'เมื่อเข้าไปนั้น จะเจอตัวละครในเว็บไซต์บอกข้อมูล ซึ่งต้องจ่ายค่าข้อมูลถึง8ล้านเจนี่ แต่ถึงแม้ค่าข้อมูลจะมากเพียงใด ก็ไม่ทำให้คุราปิก้าหวั่นใจเลยแม้แต่น้อย จะให้เสียเงินมากแค่ไหนเขาก็ยอมเพื่อแลกกับข้อมูลของเนตรสีเพลิง
เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ตัวละครในเว็บไซต์ก็เริ่มทำการเล่าเรื่องของเนตรสีเพลิง
'เนตรสีเพลงนั้น เป็นดวงตาของชนเผ่าคูลส์ ซึ่งอยู่กันอย่างสงบ ไม่ระรานใคร ในแถบลูคูโซ ชนเผ่าคูลส์นั้น ยามปกติดวงตาจะเป็นสีชา แต่เมื่อเวลาโกรธแค้น ดวงตาจะกลายเปนสีแดงฉาน กล่าวได้ว่า ยิ่งแดงมากเท่าใด ก็จะบ่งบอกถึงความเคียดแค้นที่มีเท่านั้น และถึงแม้จะตายไปแล้ว แต่สีแดงสุกสว่างจะยังคงอยู่ไปชั่วนิรันทร์ และถ้าดวงตาไม่ได้กลับไปอยู่ที่เดิมแล้วล่ะก็ วิญญาณของคนๆนั้นจะยังวนเวียนอยู่ในโลกอย่างไม่รุ้จักจบจักสิ้น สีแดงของเนตรสีเพลิง ถูกจัดว่าเป็นหนึ่งในสีที่งดงามที่สุดในโลก นั่นเองทำให้เนตรสีเพลิงนั้นเป็นที่ต้องการในหมูนักสะสมทั้งหลาย เมื่อประมาณ5ปีก่อน ได้เกิดโศกนาตกรรมขึ้น เผ่าคูลส์นั้น ถูกฆ่าล้างเผ่า ซึ่งสาเหตุก็คงไม่พ้นเรื่องของเนตรสีเพลิง และเมื่อสองสามวันก่อน ได้มีคนๆหนึ่งกว้านเอาเนตรสีเพลิงในงานประมูลและที่ซอ่นร่วมทั้งสถานที่ๆอื่นๆอีกหลายทีรวมแล้วประมาณกว่า20คู่ ซึ่งเกือบจะหมดโลกแล้วด้วย ส่วนคนๆนั้นจะเป้นใครนั้น ทางเรายังไม่ทราบข้อมูลค่ะ'
เมื่อฟังคำอธิบายจบ ดวงตาของคุราปิก้าก้กลายเปนสีแดงฉาน ถึงแม้จะมีคอนแทคเลนส์สีดำปกปิดไว้ แต่นั่นก็ไม่สามาถรจะปกปิดความแค้นของคุราปิก้าที่มีต่อพวกกองโจรเงามายาได้เลยแม้แต่น้อย...
------------------------------------------------------------------------------
มาแว้วววววววววว ในที่สุดก็จบตอนที่1 ตื่นเต้นๆๆ ฮ่าฮ่า รักคุราค่า
ความคิดเห็น