ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 3
ไม่มีอะไรมากไรท์พิมพ์ชื่อตอนผิดเลยมาแก้5555
__________________________________________________________________________
'สึ คุง หนะ หนีไป อัก!'
'ซาวาดะ สึนะโยชิแกมันไร้ค่า'
'คนอย่างแกปกป้องใครก็ไม่ได้'
'สึนะ! รีบหนีไป!!'
ภาพเบื้องหน้าของชายที่ชื่อว่าซาวาดะ สึนะโยชิ คือแม่และพ่อของเขาที่กำลังจะถูกฆ่าแต่ทั้งคู่ก็พยายามบอกให้ตนนั้นรีบหนีไปแต่เมื่อเขาจะเข้าไปช่วยก็สายไปแล้วพวกเขาทั้งสองถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาของเขา
'อ้ากกกกกกกก ทำไม! ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย!! ฮึก! ฮืออ!'
เขากรีดร้องออกมาอย่างทรมานที่พ่อแม่ถูกฆ่าแล้วภาพเบื้องหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป รอบตัวเขาตอนนี้คือเขายืนอยู่บนน้ำสีแดงซึ่งนั้นก็คือเลือดและมีใบหน้าของอดีตพวกพ้องของตนที่ถูกฆ่าไปแล้วและที่ผันตัวไปเป็นศัตรูของเขาหมุนวนรอบๆตัวของเขา และมีคำพูดต่างๆนาๆอีกมากมาย
'เพราะเธอสึนะคุงฉันถึงต้องตาย' 'แกมันอ่อนแอ' 'แกต้องทรมานที่ทำให้พวกฉันถูกฆ่า' 'แกอยู่ไปก็เท่านั้นปกป้องใครก็ไม่ได้' 'แกต้องตายอย่างทรมาน' 'แกต้องตายซาวาดะสึนะโยชิ' 'ตายๆ แกต้องตาย'
'ฮึก! ไม่ ไม่! หุบปาก! หุบปาก!!!!'
'แกมันอ่อนแอ แกต้องตาย ต้องตาย ต้องตาย!'
'หุบปาก!!!!!!!!!!!'
สึนะ SAY
เฮือก!!
แฮ่ก แฮ่ก
"ชิ! ฝันนั้นมันอะไรจะจองล้างจองผานฉันให้ได้ตลอดเลยสินะ"ไอพวกเวรนั้น>>สึนะ
กี่โมงแล้วเนี่ย หืม? 04:30น. อาจะนอนต่อคงยากแหะงั้นไปอาบน้ำดีกว่าออจริงสิกระผมสึนะโยชิคนเดิมเพิ่มเติมคือไรท์ขี้เกียจบรรยายอีกแล้ว(-_-* รู้สึกอยากต่อยคน//ไรท์)ไม่ต้องไปสนใจไรท์หรอกครับถ้ายังไงแล้วผมไปอาบน้ำดีกว่าเหม็นเหงื่อชะมัด
อ่าอาบน้ำแล้วค่อยโล่งหน่อยอืมมมมนี่ก็พึ่งจะตี 5 ยังไงก็ไม่มีอะไรทำงั้นลงไปข้างล่างดีกว่าแล้วก็ไปสำรวจที่นี่ต่อด้วยเลย ผมเดินลงบันไดมาก็เห็นไฟข้างเปิดอยู่ผมก็สงสัยจังว่าใครเพราะมันจะรีบตื่นไปไหน(ว่ะ)ครับ (ได้ข่าวว่านายตื่นไวกว่าอีก//ไรท์ เงียบปากไป//สึนะ)
"อ้าวสึนะโยชิคุงตื่นไวจังนะจ๊ะ"อ๋อ นึกว่าใครน้าฮินาตะนี่เอง
"เรียกสึนะเฉยๆก็ได้ครับ"
"จ้าๆ ว่าแต่รีบตื่นมาทำไมหรอจ๊ะ"
"อ๋อ พอดีผมเป็นคนตื่นเช้าน่ะครับ"เรื่องไรจะบอกล่ะว่าฝันร้ายน่ะเหอะๆๆ
"นี่สึนะคุงพอจะทำอาหารเป็นมั้ย"ฮินาตะ
"ก็เป็นอยู่นะครับ"
"งั้นมาช่วยน้าทำข้าวหน่อยได้มั้ยจ๊ะ"
"ได้ครับ"
แล้วผมกับน้าฮินาตะก็เข้าไปในครัวเพื่อทำข้าวเช้ากันจน6โมงกว่าก็ทำเสร็จ ไม่นานฮิมาจังก็ลงมาผมเลยบอกให้เธอไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมากินข้าวเช้าถามว่าทำไมผมไม่ขึ้นไปปลุกโบรูโตะคุงน่ะหรอเพราะผมขี้เกียจไง555
"ทานแล้วนะครับ/ค่ะx3"แล้วพวกเราก็เริ่มกินข้าวเช้ากันกินไปกินมาจู่ๆ...
กร๊าววววว นัตสึก็ออกมาเองเฉยเลย
"ว้ายยยย/ว้าววว"ฮินาตะ/ฮิมาวาริ
"เห้ยยย นัตสึออกมาทำไมเนี่ย"ไอ้สิงโตหน้าแมวเอ้ยยย จะออกมาทำไมตอนเน้!!
"สึนะคุงนี่มันหมายความว่าไงทำไมลูกสิงโตหน้าคล้ายแมวถึงโผล่มาได้จ๊ะ ไหนอธิบายมาสิ!"หยึยย น้าฮินาตะหน้ากลัว
"คือมันเป็นสัตว์เลี้ยงของผมเองครับมาโผล่มาจากแหวนผมเองส่วนรายละเอียดเดี๋ยวผมเล่าให้ตอนช่วงบ่ายครับแต่ไม่ต้องห่วงครับสิงโตตัวนี้ไม่เป็นอันตรายแน่นอนครับ"
ตอนแรกก็ว่าจะบอกแค่ว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงของผม แต่พอเห็นหน้ายักษ์ของน้าฮินาตะที่นี่ต้องอธิบายเสริมเพิ่มเติมยาวเลยเห้ออออออ คนหล่อเซ็ง(แหวะ!//ไรท์)
"งั้นก็แล้วไปจ่ะ"
แล้วพวกเราก็กินข้าวกันต่อส่วนนัตสึน่ะหรอกลับเข้าแหวนไปแล้วล่ะ อืมนี่มันก็จะสายแล้วขึ้นปลุกโบรูโตะเลยล่ะกันเดี๋ยวต้องไปสำรวจหมู่บ้านต่อนี่หว่า
"อิ่มแล้วครับ งั้นผมขึ้นปลุกโบรูโตะก่อนนะครับ"
แล้วผมก็นำจานข้าวของผมไปล้างและเก็บให้เรียบร้อยผมขึ้นมาถึงห้องโบรูโตะก็เห็นเจ้าตัวกำลังนอนหลับสบาย ผมจึงสกิดเรียกโบรูโตะ
"โบรูโตะตื่นได้แล้วครับ"นิ่งงงงงงง ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นผมเลยลองเขย่าดู
"ตื่นได้แล้วครับโบรูโตะตื่นๆๆ"ยังนิ่งอยู่
เมื่อเห็นว่าผมปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นสักทีผมจึงขึ้นไปบนที่นอนที่ติดกำแพงแล้วค่อยๆเขยิบโบรูโตะไปริมเตียงจากนั้นผมก็ยกเท้าข้างนึงขึ้นแล้วถีบอย่างแรง+ตะโกนปลุกทันที
พลั่ก!
"ตื่นได้แล้วโว้ยยยยย!!!"ผม
"โอ้ยยย!! เจ็บนะ!พี่สึนะถีบผมทำไมเนี่ย"ยังมีหน้ามาถามอีก
"พี่ปลุกหลายรอบแล้ว แล้วดูซินี่มันจะ9โมงแล้วจะนอนเอาโล่รึไงห๊ะ!!"ผม
"เดี๋ยวนะจะ9โมง แย่แล้ววว"
ฟิ้ววววว
อะไรหว่า หลังจากที่โบรูโตะได้ยินว่าจะเก้าโมงแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำทันทีผ่านไป5นาทีโบรูโตะก็ออกมา มันได้แปรงฟันป่าวว่ะนั้นแล้วโบรูโตะก็ลาก ย้ำว่า ลาก! ผมออกมาจากห้องแล้ววิ่งไปข้างล่างเดี๋ยวๆเกิดไรขึ้นตามไม่ทันแล้วเจ้าก็ตะโกนบอกน้าฮินาตะว่าไปข้างนอกและพาผมวิ่งมาเรื่อยๆก็เจอเด็กผู้ชายคนนึงทรงผมคล้ายสับปะรดโบรูโตะเห็นก็วิ่งไปหาแล้วก็ลากผมไปเรื่อยๆ อ่าจ้ะเอาที่สบายใจตูตามไม่ทันแล้วเฟ้ยยยยยหลังจากที่ผมปลงกับชีวิตไม่นานก็มาโผล่บนหลังคารถไฟเฉย
"เห้อออออนึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว"
ผมที่ได้ยินโบรูโตะพูดกับเพื่อนก็สงสัยว่าไม่ทันไรว้าา กระผมจึงไปดูซึ่งไม่น่าเชื่อว่าเอ็งลากตูแล้วรีบวิ่งมาเพื่อซื้อ....
____________ฉับ___________________________ฉับ_________________________________ฉับ_________
เอาไปก่อย40%แล้วกระผมจะมาต่อให้ตอนนี้ไรท์จะพยายามแต่งให้ยาวเป็นพิเศษนะงับบบบ
แฮมเบอเกอร์ ใช่ทุกคนได้ยินไม่ผิดโบรูโตะรีบลากผมวิ่งมาพื่อซื้อ แฮมเบอเกอร์!!! ผมละอยากใช้เดือดทะลุจุดศูนย์แช่แข็งไอเด็กบ้านี่จริงๆแต่ผมก็ไม่อยากให้เห็นพลังของตัวเองด้วยแหะงั้น...
"โบ รู โตะ"โบรูโตะที่ได้ยินผมเรียกชื่อเขาทีละพยางค์เขาก็หันมาแล้วทำท่าทางเหมือนกับยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
"ว่าไงครับพี่สึนะ"
โป๊ก!!
"โอ้ยยยเจ็บ พี่สึนะเขกหัวผมทำไมเนี่ย"ยังมีหน้ามาถามอีก
"ยังจะถามอีก นายรีบลากพี่มาเพื่อซื้อแฮมเบอเกอร์เนี่ยนะ!"ไอเด็กนี่มันน่านักแผลยังไม่หายสนิดไม่เท่าไหร่นี่ตูกระดูกร้าวนะเฟ้ยยยย(นี่คือสภาพคนกระดูกร้าว?:ไรท์ ผมอึดพออ่ะทำไม:สึนะ)
"โถ่ ก็มันจะหมดแล้วนี่นา"
"นี่พี่กระดูกร้าวยังไม่หายเลยนะ แถมเราก็ตื่นสายเองไม่ใช่เหรอไง"พอผมพูดจบโบรูโตะก็เตรียมจะเถียงกับผมต่อแต่ว่า...
"เห้ออออ ขอโทษทีขัดนะแต่โบรูโตะคนๆนี้เป็นใคร"
แล้วโบรูโตะก็แนะนำตัวแทนผมและบอกเรื่องที่ผมมาอยู่กับเขา เมื่อโบรูโตะพูดคุยกับเพื่อนเสร็จเพื่อนหัวสับปะรดก็หันมาแนะนำตัวกับผมว่าชื่อนารา ชิกาดาอิแล้วพวกเราก็นั่งคุยกับไปเรื่อยเปื่อยแต่ส่วนมาที่คุยจะเป็นโบรูโตะกับชิกาได คุยไปสักพักผมที่เห็นว่าอีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาที่น้าฮินาตะนัดไว้ผมก็หันไปบอกโบรูโตะว่าขอกลับก่อน
"ฉันก็ต้องไปแล้ว ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะโบรูโตะ"
"อื้มๆ"
"โบรูโตะพี่ก็ไปแล้วใกล้ถึงเวลานัดแล้วน่ะ"
พูดจบผมก็รีบกระโดดออกมาทันทีเพราะผมเชื่อว่าโบรูโตะจะต้องขอตามมาแน่นอนผมจึงรีบชิ่งออกมาทันทีผมกระโดดไปตามหลังคาบ้านเรือนไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็ถึงบ้านสักทีแล้วผมก็เข้าบ้านและเจอน้าฮินาตะกับฮิมาจังกำลังดูทีวีในห้องนั่งเล่น
"กลับมาแล้วครับ"
"อ้าว กลับมาแล้วหรอจ๊ะ"ยังเลยครับแต่อยู่ตรงหน้าน้า(รู้สึกทูน่ามีความกวนตี*:ไรท์)
"ครับ"
"งั้นก็ไปเตรียมตัวนะเดี๋ยวเราจะไปทดสอบฝีมือที่ๆนึงกันนะ"
"ครับ"
แล้วผมก็ไปเตรียมตัวจากนั้นเราก็ไปยังที่ๆน้าฮินาตะบอก เมื่อมาถึงสถานที่ๆอยู่ตรงหน้าคือคฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งผมพึ่งรู้ว่าที่นี่ก็คือตระกูลหลักฮิวงะพอเข้าไปก็เจอคุณลุงคนนึงกับพี่สาวที่หน้าตาคล้ายๆน้าฮินาตะ แล้วน้าฮินาตะก็แนะนำให้รู้จักคุณลุงว่าคือพ่อของตน(ไรท์จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร)และพี่สาวที่หน้าตาคล้ายๆน้าฮินาตะว่าเป็นน้องชื่อว่าฮิวงะ ฮานาบิ
"เด็กคนนี้น่ะหรอที่พี่เล่าให้ฟังน่ะ"
"ผมซาวาดะ สึนะโยชิครับยินดีที่ได้รู้จัก"
"อร๊ายยยยย น่ารักจังเลยหยั่งกับผู้หญิงแหนะ"เมื่อคุณเธอพูดจบก็วิ่งเข้ามากอด(รัด?)ผมจนหายใจแทบไม่ออกแต่นั้นไม่เท่าไหร่ที่แน่ๆคือกระดูกตู!! อ๊ากกกกกกกกใครก็ได้ช่วยที
"โอ้ยยๆๆ กระดูกผมๆ"
"เดี๋ยวสิฮานาบิเด็กคนนี้บาดเจ็บอยู่นะ"ขอบคุณน้าฮินาตะมากครับเกือบจะไม่รอดซะแล้ววว
"อ้าวหรอ ขอโทษนะว่าแต่พี่พาเด็กคนนี้มานี่มีอะไรหรอ?"
"จะให้ช่วยทดสอบฝีมือดูน่ะ"พอน้าฮินาตะพูดจบคุณฮานาบิก็หันมารอบตาเธอปูดจนเห็นเส้นเลือดแล้วมองผมสักพักแล้วหันกลับไปคุยกับน้าฮินาตะต่อ
"เด็กคนนี้กระดูกร้าวบางจุดนะ แต่สงสัยอย่างนึงทำไมจักระน้อยกว่าคนทั่วไปน่าจะสักเกือบครึ่งเลยละมั้งแถมเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างอยู่ในตัวและจำนวนมากเลยด้วย"คุณฮานาบิ
"เธอก็เห็นสินะ"น้าฮินาตะ
น้าฮินาตะและคุณฮานาบิคุยกันเรื่องพลังของผม แต่ว่าทำไมมองเห็นได้ล่ะผมยังไม่ได้ใช้พลังเลยนะแล้วผมก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยไป ส่วนน้าฮินาตะก็คุยเรื่องที่สงสัยกับน้องสาวสักพักจู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งที่ผมคุ้นหูเอามากๆแล้วผมและคนอื่นๆก็หันไปมองแล้วก็ตกใจจนเผลอตะโกนกันยกเว้นฮิมาจังที่ไม่รู้เรื่องและคุณลุงที่นิ่ง(แต่ยิ่งใหญ่?)
"จะไปยากอะไรถ้าสงสัยนักก็ทดสอบดูเอาเองเลยสิ"
"ซาสึเกะคุง/คุณซาสึเกะ/เป็ดคุง!!"น้าฮินาตะ/คุณฮานาบิ/ผม
เงียบบบบ กริบบบบ
อ้าวเงียบกับไมอ่ะ
"เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะไอ้ทูน่าตากแห้ง"ว่าใครเป็นทูน่าตากแห้งนะ
"เป็ดคุงไงเป็ดคุง :P"
"กล้ามากนะไอ้ทูน่าแห้ง"
"จะทำไมครับเป็ดคุง"ต้องเน้นเป็ดเยอะๆหึหึหึ
"เอ่อ ขอโทษนะแต่ช่วยหยุดเถียงกันก่อนได้มั้ยและที่พูดน่ะหมายความว่าไงน่ะซาสึเกะคุง"
"อย่างที่พูดไปน่ะแหละลองสู้กับไอเตี้ยนี่ดูเดี๋ยวก็รู้และแน่นอนว่านายก็ต้องสู้แบบเต็มที่ด้วย"ปึด! เรียกทูน่าตากแห้งยังพอรับได้แต่ไอเตี้ยนี่ผมไม่ได้!!
พลั้วะ! หมับ!
ผมที่ฉุนกับคำว่าเตี้ยก็+ยังไม่หายอารมณ์จากฝันเมื่อเช้าไหนๆแล้วลงที่มันเนี่ยแหละผมที่กระโดดเตะก้านคอซาสึเกะแต่หมอนั่นจับไว้ได้ด้วยแขนข้างเดียว ผมจึงใช้ขาอีกข้างเตะและถอยออกมาแล้วพุ่งเข้าไปชกเข้าท้องหมอนั่นเต็มแรงจนมันถึงกับจุก
อุก!
"ซาสึเกะคุง!/คุณซาสึเกะ!"น้าฮินาตะ/คุณฮานาบิ
"ต่อยมาซะเต็มแรงเลยนะทูน่าโยชิ"
"ฉันชื่อสึนะโยชิไม่ใช่ทูน่าโยชิไอ้เกะ"
แล้วผมกับมันก็พุ่งเข้าหากันหมอนั่นหยิบดาบที่อยู่ข้างหลังพร้อมคุไนออกมา2-3อันแล้วปาใส่ผมจะรอไรล่ะผมที่ไม่มีอาวุธก็รับคุไนไว้หนึ่งอันแล้วอีกสองอันก็ปากลับไป แต่หมอนั่นใช้ดาบปัดออกพวกเราต่างใช้ดาบและคุไนคนละอันฟาดฟันและใช้กระบวนท่าต่างๆสู้กันไปเรื่อยๆ(สงสัยมันลืมว่ากระดูกร้าวอยู่//ไรท์-_-)ที่พวกเราไม่ใช่พลังกันเพราะส่วนนึงเขารู้ว่าผมไม่อยากเปิดเผยพลังและกลัวพื้นที่บริเวณนี้ราบเป็นหน้ากอง
ไรท์ SAY
ปล่อยให้ไอสองตัว เอ้ย คนนั้นสู้กันไปแล้วเราตัดมาทางเหล่าคนครอบครัวฮิวงะและอุซึมากิกันบ้างดีกว่า ซึ่งตอนนี้คุณพ่อของฮินาตะกำลังนั่งเล่นกับฮิมาวาริไปและดูการสู้กันของไอบ้าสองตัวไปส่วนฮินาตะและฮานาบิก็ดูการสู้อยู่เช่นแต่คิดในใจกันว่า
ไหงกลายเป็นงี้ไปได้หว่า?>>>ฮานาบิ
แล้วฉันมาที่นี่เพื่ออะไร?>>>ฮินาตะ
ตอนนี้เป็นเวลา 16:30 น.แล้วฮินาตะจึงบอกพวกเขาให้เลิกสู้แล้วกลับกันได้แล้วเพราะตนจะต้องกลับไปทำกับข้าวแล้วพวกเขาก็ขอตัวลากลับ โดยระหว่าทางกลับก็แวะซื้อของสำหรับทำอาหารแล้วเสื้อผ้าของสึนะโยชิด้วยเสื้อผ้าของสึนะโยชิที่ซื้อมานั้นเป็นชุดแบบที่ซื้อตอนออกจากโรงพยาบาลแล้วชุดแบบที่เคยใส่ในโลกเก่า เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านสึนะโยชิก็อาสาที่จะทำอาหารให้เองและให้ฮินาตะเอาของไปเก็บยกเว้นของๆตนที่ซื้อมา
เมื่อสึนะโยชิทำอาหารเสร็จก็ไปตามสองแม่ลูกที่นั่งรอลูกชายกลับบ้านอยู่พอพวกเขามานังได้สักครู่นึงก็ได้ยินเสียงคนที่รออยู่กลับมาแล้ว ฮินาตะก็ออกไปหาและคุยอะไรกันนิดหน่อยแล้วก็มาทานอาหารกันเมื่อทานเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเตรียมตัวนอนกันหลังทำอะไรเสร็จเรียบร้อย สึนะโยชิหลับไปแล้วอย่างสบายใจแต่เขาไม่รู้ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปชีวิตของเขาจะต้องวุ่นวายอีกครั้งอย่างโลกเก่า
____________________ฉับ_______________________ฉับ_______________________ฉับ_______________
ไรท์มาต่อให้จบครบแล้วน้าาาาา
ไรท์มีเรื่องจะบอกคือเรื่องนี้ไรท์จะแต่งแบบยืดๆไปเพราะไรท์จะแต่งไปเรื่อยๆจนกว่าหัวจะตันสุดขีด
ถ้าหากเนื้อเรื่องไม่สนุกตรงไหนก็เม้นบอกกันได้นะ ไรท์จะได้หาอะไรสนุกๆเพิ่มไปในเรื่องด้วย
อีกเรื่องคือ เรื่องสึนะตัวเอก! เท่านั้น
ส่วนตอนพิเศษได้ผมโหวตมาแล้วคือแต่งตอนที่ซาสึเกะเจอกับสึนะ
หากแต่งเสร็จแล้วไรท์จะไม่ลงในนี้จะลงเป็นเรื่องสั้นแทนเน้ออออ
ช่วงเวลาแห่งการแจกรูปปปปป
ตอนที่แล้วไรท์ลืมให้ดูรูปรอยสักของสึนะที่โบรูโตะเห็นตอนอาบน้ำ ฝั่งผมยาวนะแจ๊ะ
ไรท์:เห้ยยยยย ทูน่าไหงทำกับฮิบาริงั้นหล่ะ
ไรท์:อวสานไข่อิทาจิ555555
อิทาจิ:มะ มันใช่ ระ เรื่องน่า ขะ ขำมั้ยเนี่ยอ้ากกก
มาดาระ:มาสู้กัน ฮาชิรามะ!!!
ฮาชิรามะ:นายน่ะเอาไว้ทีหลัง//ชี้หน้า
มาดาระ:อะ อะ เอ่อ//เพล้งงง!
ไรท์:555555 มาดาระหน้าแตก//คำพูดใช่มั้ยนะไรท์ลืมบางส่วน
ไรท์:โตะ แกมันรำเอียง555
ไรท์:ซาอิแกเลวมาก555 ซากุระก็เก๊กไปเถอะ ไอโตะแคะขี้มูกไม่สนใจไรอีก
ไรท์:ชิกก้าบางทีนายก็ขี้เกียจไปนะ//มองด้วยสายตาเอือมๆ
ไรท์:แต่ละคนเมียโห๊ดดดด โหดดด55555
ไรท์:อิทาจิแกมันตัวชอบขัด
เอารูปสึนะบางดีกว่า
แอร๊ยยยยยย สึนะเท่จุง555
รูปสุดท้ายแล้ว
ไรท์:R.I.P ราเม็งเอ๋ย555555
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า
บ้ายบี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น