[ Boruto: Naruto Next Generations ] บอสมาเฟียทะลุมิติโลกนินจา

ลำดับตอนที่ #1 : intro

    ครืนน  เปรี้ยง

    ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำมีบุคคลหนึ่งกำลังดิ้นรนหาทางรอด  แต่ก็มีคนกลุ่มหนึ่งไล่ล่าผู้ที่กำลังดิ้นรนหนีเช่นกัน  ผู้ที่กำลังดิ้รนอยู่นั้นคือผู้เป็นบอสมาเฟียใหญ่นามว่า ซาวาดะ สึนะโยชิ และเหล่าคนที่กำลังไล่ล่าบอสมาเฟียผู้นี้อยู่ก็คือเหล่าผู้พิทักษ์และอาจารย์ซึ่งเป็นคนรักของตน  

    บอสมาเฟียผู้นี้สามารถกำจัดพวกเขาได้หากแต่ตนนั้นไม่ทำเพราะคนเหล่านั้นเป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องคนสำคัญของตน  บอสมาเฟียคนนั้นวิ่งมาจนถึงทางตันสภาพของเขาตอนนี้มีบาดแผลมากมายเลือดไหลท่วมตัวจะตายแหล่มิตายแหล่  เขาพักไม่นานคนเหล่านั้นก็ตามมาทัน

    "สภาพดูไม่ได้จริงๆเลยนะครับซาวาดะ สึนะโยชิคุฟุๆๆ"ผู้ทักษ์สายหมอกโรคุโด มุคุโร่พูดขึ้นด้วยน้ำเสยงสมเพชและตามมาด้วยคนอื่นๆ

    "นี่ฉันไปเป็นมือขวาและยอมรับนอย่างแกเป็นบอสได้ไงฟ่ะ"ผู้ทักษ์วายุโกคุเดระ ฮายาโตะ

    "ฮ่าๆๆ นั้นสิฉันเห็นด้วยกับนายนะโกคุเดระ"ผู้ทักษ์พิรุณยามาโมโตะ ทาเคชิ

    "เหอะ! น่าสมเพช"ผู้ทักษ์เมฆาฮิบาริ เคียวยะ

    "ทะ ทำไมทุกคน แฮกๆ ต้องทำแบบนี้ด้วย"ซาวาดะ สึนะโยชิถามเหล่าผู้พิทักษ์ของตนด้วยความไม่เข้าใจ

    "อะไรแค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอโง่จริงๆ"

    "หมะ แฮกๆ หมายความว่าไงรีบอร์น"เพราะเสียเลือดไปเยอะทำให้อดีตบอสของเขาเริ่มจะทรงตัวไม่อยู่แล้ว

    "ก็เพราะแกมันอ่อนแอเกินไปไง"รีบอร์นพูดขึ้นโดยไม่สนใจสภาพจิตใจของอดีตคนรักตนเลยแม้แต่น้อย  ทำให้สึนะโยชิรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมากที่พวกเขาทำกับตนแบบนี้ ณ เวลานี้สึนะโยชินั้นเริ่มทนกับความรู้สึกแบบนี้ไม่ไหวแล้วจึงพูดขึ้นว่า...

    "หึ! ฉันมันอ่อนแอมากสินะ แฮกๆ ถ้างั้นก็ฆ่าฉันเลยซะดีกว่า"

    เมื่อพวกเขาได้ยินดังนั้นก็พุ่งเข้าไปหมายจะฆ่าบอสมาเฟียผู้นี้ให้ตาย  แต่ทว่าพวกเขากลับต้องตกใจกับเหตุการณ์และคำพูดของคนตรงหน้า  เมื่อทันใดนั้นจู่ๆคนตรงหน้าก็เข้าสู่โหมดไฮเปอร์โหมดทั้งๆที่คนตรงหน้ายังไม่ได้กินยาเม็ดและสวมถุงมือเลย

   "ไหนๆก็จะตายแล้วก็รู้ไว้ซะว่าฉันที่อ่อนแอเนี่ยแหละจะฆ่าพวกนายเอง  เข้ามา"สิ้นสุดคำพูด

    เหล่าคนตรงหน้าอดีตบอสมาเฟียก็พุ่งเข้ามาเพื่อปลิดชีพอดีตของตน  พวกเขาสู้กันไปอย่างเหน็ดเหนื่อยโดยเฉพาะเหล่าผู้พิทักษ์และอาจารย์พวกเขาต่างสงสัยว่าทำไมถึงไม่ชนะสักทีทั้งๆที่พวกเขาเจ็ดคนช่วยกันเพื่อจะฆ่าคนตรงหน้า

    "เอ้าๆ ไหนล่ะใครจะฆ่าฉันได้กันนะ ฮิๆๆ ฮ่าๆๆๆ น่าสมเพชฉันแค่คนเดียวแต่พวกนายเจ็ดคนยังฉันไม่ได้  น่าสมเพชเวทนาจริงๆ  ตายซะ!! และ ก็ลาก่อนนะทุกคน ฮึก"

    เมื่อพวกเขาฟังจบยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ล้มลงไปทันที  สึนะโยชิเดินไปหาเหล่าผู้พิทักษ์ของตนทีละคนด้วยน้ำตา  แล้วหยิบแหวนที่ใช้สืบทอดกันมานานของวองโกเล่  เมื่อได้ครบทุกคนแล้วสึนะโยชิเดินไปหาอาจารย์ผู้เป็นคนรักของตนแล้วก้มลงไปจุมพิตที่ปากของเขา  สึนะโยชิลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้นว่า...

    "ขอโทษและลาก่อนนะทุกคน ฮึกๆ ฉันจะไม่มีวันลืมพวกนายและต่อไปนี้วองโกเล่แฟมิลี่จะไม่มีอีกต่อไปและจะหายไปตลอดกาล"

    ตุบ!

    แล้วเขาก็ล้มลงไปตอนนี้สึนะโยชิหอบหายใจหนักมากสภาพเหมือนใกล้จะตายแล้วแต่ก็ยังไม่ตาย  เขาหลับตาลงแต่แล้วจู่ๆก็ได้เสียงคนพูดขึ้น

    "พวกข้าจะส่งเจ้าไปโลกอื่นนะเดชิโม่  เมื่อไปถึงพวกข้าจะบอกเหตุผลเจ้าทีหลังเอง"แล้วเขาก็หลับไปแต่แล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อ...

    

    "ที่นี่มันที่ไหนกัน"

____________________________________________________________

บทนำจบไปแล้ววว

สนุกไม่สนุกก็ติชมกันได้น้าา

นี่คือสภาพตอนที่สึนะฆ่าพวกพ้องตัวเอง มันก็จะคล้ายๆแบบนี้อ่ะนะ

         ฮิๆๆ ฮ่าๆๆๆ

น่ากลัวอ่ะ//ตรงหนายล่ะ~5555

เจอกันตอนหน้า

บ้ายบี~~~