เกมสยองขวัญยามรัตติกาล

"ต้องไปอีกไกลแค่ไหนเนี่ย? ที่นี้ไม่ใช่ที่แผนที่นำทางไปด้วยซํ้า ไปถูกทางใช่ไหมอารี"

"เอามานี้ เดี๋ยวฉันเช็กดูเอง"อารีตอบพร้อมกับเอาแผนที่นำทางจากมือเอล์ม ในขณะที่เขาขับรถไปด้วย

"นี่! พวกเราเดี๋ยวพอพวกเราไปถึงแล้วก็ย่างหมูสามชั้นกินกันดีไหม"จาเรดพลางพูดขึ้น

เอี๊ยดด!!! 

"เดี๋ยวนะ ตั้งแต่ตรงนี้ไปเราเข้าไปไม่ได้แล้วล่ะ"เอล์มพูดขึ้นมาก่อนที่จะมองไปรอบๆ ใจกลางป่า ภายในรถเงียบสงัด

"ว่าไงนะ อ้อ! จริงสิลืมบอกไปว่า หัวหน้าหมู่บ้านก็บอกไว้ว่าทางมันแคบ เลยต้องลงกลางทางแล้วค่อยเดินเข้าไป"

"แล้วทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้!"

"โทษที่ ลืมบอกไปน่ะ แหะๆ"

จาเร็ดกับอารีสนทนากันภายในรถ ก่อนทั้งหกคนจะเปิดประตูออกไป เพื่อที่จะเดินทางขึ้นไปยังจุดหมายที่พวกเขาต้องไป

ครืดดด!

จาเร็ดเปิดประตูรถออกมาพลางมองไปรอบๆ รอบข้างเต็มไปด้วยป่าที่เงียบสงัด ไม่มีเสียงแม้แต่สัตว์สักตัวเดียว พวกเขาลงมาทีละคน และแบ่งกันขนสัมภาระของตัวเองเพื่อเดินทางต่อไป

ก่อนจะออกเดินทางอารีได้ถามคนข้างๆขึ้นเพราะเขาเห็นอีกคนเอาแต่หลับอยู่บนรถทั้งวัน

"สวัสดี นายคือลูกพี่ลูกน้องของ เอล์ม ใช่ไหม? เห็นนายนอนหลับตลอดทั้งวัน ก็เลยไม่ได้ทักทายกันสักที ชื่อนายละ?"

"ซอเรล"

"ฉันชื่ออารีนะ ยินดีที่ได้...."

ขวับ

อารียังไม่ทันพูดจบซอเรลก็หันหน้าหนีอย่างไว

"เขาไม่ชอบฉันหรือเปล่า เอร์ม ทำไมญาตินายถึงเป็นอย่างนั้นละ"

"ไม่รู้สิ เขาอาจจะเครียดก็ได้นะมีคนเยอะเกินไปหรือเปล่า ปกติเขาชอบอยู่คนเดียวนี่น่า"

'ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ชินสักที ความรู้สึกตอนที่ถูกรีเซ็ตให้กลับไปจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง หลังจากที่ถูกฆาตกรฆ่าตายครั้งที่10'

หลังจากที่พวกเขาออกเดินทางมาเลื่อยๆ ก็เดินมาถึงยังจุดหมายปลายทางของพวกเขา ที่นี้จะเป็นที่พักของพวกเขาทั้งหกคน

"ที่นี่คือที่เราจะพักหรอ"

"ปราสาทนี่ดูน่ากลัวอยู่นะ ถึงจะดูสะอาดยังไงก็ตาม"

ทั้งหกคนได้เดินทางมาถึงปราสาทหลังใหญ่ มันดูสะอาดสะอ้าน ทั้งที่มันอยู่ใจกลางป่า ที่เต็มไปด้วยต้นไม้และไร้ผู้คน ถึงแม้ปราสาทจะดูสะอาดแค่ไหน แต่ความน่ากลัวของมันไร้ขอบเขตเกินที่เราจะรู้

พวกเราทั้งหกคนเปิดประตูเข้าไปภายในปราสาทก่อนที่จะสำรวจอะไรต่างๆภายในปราสาท ก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันไปหาห้องนอนของตัวเอง

'แต่เมื่อไหร่กันนะที่ผมจะหลุดพ้นจากเกมสยองขวัญบ้าๆนี่สักที มันทั้งน่าเบื่อและน่าเศร้า พร้อมความกลัวต่างๆน่าๆที่ต้องถูกฆาตกรฆ่า หรือนี่ผมทำผิดอะไรไป ผมทำบาปขนาดนั่นเลยหรอ'

เกมสยองขวัญยามรัตติกาลสุดฮิต ของกลุ่มวัยรุ่นสุดคลาสสิก เรื่องราวของกลุ่มนักศึกษาที่มาอยู่ในชนบท และถูกฆาตกรสักหารเพียงชั่วข้ามคืน ภายในปราสาทกลางป่าที่ไร้ผู้คน พวกเขาเหล่านั่นต้องหาวิธีรอดออกไปให้ได้

'ผมที่อยู่ในเกมนี้ ได้ลองทำทุกทางเพื่อที่จะรอดและหลุดพ้นจากเกมนี้ ทั้งวิ่งหนีทั้งต่อสู้และ...ผมได้ลองปลิดชีพตัวเอง แต่มันน่าตลกสุดท้ายผมก็ถูกรีเซ็ทให้กลับมาจุดเริ่มต้นอีกครั้ง'

'ผมจึงต้องลองหาวิธีที่จะหลุดพ้นออกไปให้ได้ ภายในปราสาทแห่งนี้ และในปราสาทแห่งนี้มีห้องสมุดอยู่ห้องหนึ่ง มันอาจจะเป็นเรื่องดีที่ผมจะรวบรวมหาเบาะแสที่จะออกไปจากที่นี้"

แอ๊ดดด

เสียงเปิดประตูเข้าไปในห้องขนาดใหญ่ที่ภายในห้องเต็มไปด้วยหนังสือมากมากเรียงร้อยกัน ซอเรล เข้าไปภายในห้อง แล้วเริ่มค้นขว้าหาข้อมูลพร้อม รวบรวมและบันทึกเบาะแสทั้งหมดในเกมเพื่อมาวิเคราะห์และหาตอนจบที่แท้จริง

"ตอนจบครั้งที่ 5 ห้องใต้หลังคา ระดับความยากของตอนจบมันง่ายเกินไป เมื่อเทียบกับตอนจบครั้งที่11 ความลำบากกับการหากุญแจใต้หลังคา ที่ฆาตกรซ่อนไว้ ที่ใต้หลังคามีอะไรบ้างนะ"

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ซอเรล นายมาทำอะไรที่นี่? พอดีฉันตามหานายอยู่ เห็นประตูเปิดอยู่เลยเข้ามาน่ะ"

"แค่หาไรอ่านน่ะ พอดีเบื่อๆ"

"ออ คนอื่นเขาบอกให้ตามนายมากินมื้อเย็นกันตอนนี้น่ะ นายลงมาสิ"

"อื้ม นายเดินไปก่อนเลยฉันขอเก็บหนังสือก่อน"

"โอเค รออยู่ข้างนอกนะ"พอเอล์มพูดจบ เขาก็ออกไปรออยู่นอกห้อง เพื่อรอซอเรลเก็บหนังสือเพื่อลงไปทานมื้อเย็นพร้อมกัน

ซอเรลรีบเก็บหนังสือกับของทุกอย่างไว้ใต้ลิ้นชักก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป

'ผมจึงตามหลังเขาไปช้าๆ ตามเนื้อเรื่องของเกมแล้วเขาคือคนที่เรียกผมมาที่นี้ นอกเหนือจากเอล์มแล้ว นี้ก็เป็นการพบกันครั้งแรกกับพวกตัวละครที่ไม่มีผู้เล่นควบคุมจากเกมนี้ ผมจึงไม่อยากสนิทสนมกับใคร...ผมจึงมักไปไหนคนเดียว'

"นายคงรู้สึกอึกอัดแย่สินะ แต่พวกเขานิสัยดีทุกคน นายไม่ต้องกังวลหรอก"หลังจากที่เอล์มเงียบไปสักพักจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมา

"อื้ม"ผมตอบกลับเอล์มไปสั้นๆ

"นี้ เอล์ม ดูนี้สิห้องใต้หลังคานี้ดูเหมือนหลุดออกมาจากหนังฆาตกรเลย น่าขนลุกชัดๆ"อารีพูดขึ้น

ทั้งสามคนหยุดมองสักพักก่อนที่เอล์มจะพูดขึ้น

"ไร้สาระน่า หนังฆาตกรอะไรละ ไปกินข้าวกันเถอะ"

"ก็มันเหมือนจริงๆนี่น่า" อารีพูดอู๋อี้ ก่อนจะตามทั้งสองคนลงไป ยังห้องโถง 

ห้องโถงที่เต็มไปด้วยอาหารมากมายหลายอย่าง 'ฉ่าาาา' เสียงเนื้อหมูสามชั้นที่ถูกย่างจากเตาร้อนๆ พร้อมส่งกลิ่นหอมลอยไปทั่วห้อง

"อ่าว มากันแล้วหรอ มานั่งนี้สิ ย่างเนื้อเกือบเสร็จแล้ว"จาเร็ดเอ่ยบอกพวกเขาทั้งสามคน 

พวกเขาทั้งสามคนไปนั่งยังจุดที่ถูกเตรียมไว้ ก่อนที่จาเรดจะยกหมูสามชั้นย่างมาเสริฟ บนโต๊ะอาหาร 

'เกมสยองขวัญยามรัตติกาล เป็นเกมที่ไม่มีตัวละครผู้หญิงเลย มีแต่เพียงตัวละครผู้ชายเท่านั้นปกติมันจะมีตัวละครผู้หญิง ไม่มากก็น้อย'

'แต่นี่มันน่าแปลก ถึงผมจะพยามยามแหกออกจากความซํ้าซากของเกมยังไง แต่สุดท้ายตัวละครก็ยังติดอยู่ในกรอบเดิมๆของเกม ถึงตายกี่รอบก็จะถูกรีเซ็ตใหม่ยังจุดเริ่มต้นอีกครั้ง ทำทุกอย่างเดิมๆกินอาหารก็เดิมๆ'

"หมูสามชั้นนี้เป็นเนื้อย่างที่กินกับอะไรก็อร่อยมากเลย ว่าไหม?"

'จาเร็ด'เป็นตัวละครที่ใจดีถึงจะทึ่มไปบ้าง แต่เขาก็ตายเพราะชอบทำอะไรพลาดอย่างโง่ไปเสมอ

"นี้ จะให้เรียกว่าเป็นจอมทึ่มไปถึงเมื่อไหร่กันแน่? ทำไมไม่ใช้ช้อนตักซุป มันเลอะไปหมดแล้ว"

'โอลี่' เป็นตัวละครจอมเหวี่ยงวีน เขาชอบทำอะไรตามอำเภอใจ ไม่ยอมฟังความคิดเห็นใคร

"เอาน่า ไม่วีนๆ ของอร่อยเต็มโต๊ะนายจะวีนไปทำไม"

'อารี' เป็นตัวละครที่มีนิสัยตลก ขี้สงสัย และในเกมนี้ เขาจะตายเพราะความสงสัยของเขาเอง

'เอล์ม'เป็นตัวละครที่มีนิสัยไม่กลัวอะไร และเป็นคนที่ตายก่อนเพื่อนเสมอ

และคนสุดท้าย

"นายชื่อ ซอเรล ใช่ไหม? ฉันชื่อนาร์ซิสนะ ถ้าอยากให้ช่วยอะไรบอกได้นะ"

'นาร์ซิส'เป็นตัวละครที่เป็นผู้นำและยังแก้ไขปัญหาต่างๆ แต่สาเหตุการตายของเขามักจะเป็นเพราะออกไปขอความช่วยเหลือเสมอ

"ว่าแต่นายไม่ชอบอาหารเย็นมื้อนี้หรอ? เห็นกินแต่ข้าวเปล่ากับซุป" 

"เออ...ฉันไม่ค่อยหิวน่ะ"จะบอกได้ยังไงละว่ากินเนื้อหมูสามชั้นย่างจนเอียนไปแล้ว

"อื้มม...ถ้าอย่างนั้นฉันทำยำบะหมี่ให้ดีไหม รับรองว่าฉันทำอร่อยแน่"

"อืม เอาสิ ขอบใจนะ"อันที่จริงเขาก็กินยำบะหมี่ของนาร์ซิสจนเบื่อแล้วแหละแต่เขาก็ยังทำอร่อยเหมือนเดิม 

"ถ้าไม่พอก็บอกได้นะ เดี๋ยวฉันทำให้เพิ่ม"

ซู้ดดดดดด

เสียงดูดเส้นบะหมี่พร้อมกินอย่างเอร็ดอร่อย ฝีมือของนาร์ซิสกินกี่ครั้งก็อร่อย

'ที่แน่ๆผมว่านาร์ซิส คงเป็นคนที่ดีที่สุดในประดาตัวละครที่อยู่ที่นี้'

23:30 น.

เกมจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อเอร์มออกไปคุยโทรศัพท์จากนั้นจะถูกฆาตกรรมจากฆาตกร และเอร์มในตอนนั้นเอง...

"เดี๋ยวฉันมา แปบนึงนะ"

เขาจะพูดแบบนั้นขึ้นมาลางบอกเหตุก่อนที่เขาจะพบความตาย หลังจากนั้นพวกเราก็ออกตามหาเขาทั่วบริเวรจนพวกเราพบศพของเขา พวกเรานั้นก็ได้แบ่งหน้าที่กัน เพื่อเอาตัวรอด

'ตอนนี้ผมได้ตัดสินใจเลือกจุดหมายปลายทางหลังจากที่วางแผนกันมาแล้ว ผมจะเก็บไอเทมและหาตอนจบแบบไหนดี'

"ก่อนอื่นเลยผมคงต้องฟาร์มของใต้หลังคานี้สักหน่อย"ขณะที่ผมกำลังฟาร์มของอยู่นั้น ผมก็บังเอิญมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นใครบางคนกำลังสนทนากันอยู่

เอ๊ะ!

"นั้นนาร์ซิสนี่? ตอนนั้นเขาน่าจะออกไปขอความช่วยเหลือแล้วนิ หลังจากนั้นเขาก็ตายไปแล้ว"

"เดี๋ยวนะ! คนนั้นคือใครกัน?หรือว่าจะเป็นชาวบ้านที่มาช่วยเหลือ"

ฉัวววว!!

อ๊ะ?

"ผมเห็นอะไรลงไปเนี้ย"