ผมนี้แหละเทพจีบหญิง

ณเมืองหลวงที่กว้างใหญ่นั้นคือกรุงเทพ

“เห้อวันนี้เราไม่ควรออกมาข้างนอกนี่ รีบกลับไปกินข้าวแล้วนอนดีกว่า” เด็กหนุ่มรูปร่างสูงผิวสีขาว ผมสีดำ ตาสีดำ  สวมชุดพละเสื้อแขนยาวสีดำกางเกงสีดำ กำลังขับรถเก๋งอยู่บนถนนเพื่อที่จะเตรียมตัวกลับบ้าน

ทันใดนั้นก็มีเผู้หญิงวิ่งตัดหน้ารถของเขา มันจึงทำให้เขาต้องเบรกกกะทันหัน 

“นี้คุณข้ามถนนแบบนี้มันอันตรายนะค้าบ แล้วนี่จะเข้ามาทำไมค้าบผมไม่ใช่ Taxi นะ” เขาเปิดประตูรถพร้อมพูดขึ้นมา จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็กระโดดเข้ามาในรถของเขา

ผู้หญิงจึงใช้มีดจี้ที่คอของเขา “หุบปากแล้วพาฉันไปที่โรงงานร้างซะ แล้วฉันขอยืมโทรศัพท์ของนายหน่อยของฉันมันพัง” หน้าของเธอดูเครียดมาก 

เด็กหนุ่มได้ถามเธอกลับไปว่า “มีเรื่องอะไรหรอ” 

เธอจึงตอบเขาว่า “มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน”

“คุณหนูเรายังไม่ได้แนะนำชื่อกันเลย เธอชื่ออะไรหรอ”

“ฉันชื่อมีน่า นายชื่ออะไร”

“ชื่อมีน่า?เป็นชื่อที่ไม่เลว ฉันเฟินยินดีที่ได้รู้จัก ฮ่าฮ่าฮ่า ”

เวลาผ่านไปพวกเขาถึงโรงงานร่าง “ขอบคุณที่มาส่งนะนายกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวคุณอาของฉันก็มาแล้ว” เมื่อพูดเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในโรงงาน

“ เปาเปา เธออยู่ไหนฉันมาช่วยแล้ว” 

“ฮ่าฮ่าฮ่า มาแค่คนเดียวคุณหนูแล้วได้เตรียมเงินตามที่สัญญามารึเปล่า” เสียงของผู้ชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา พร้อมกับมีเด็กผู้หญิงถูกมัดมือมัดเท้านั่งอยู่บนเก้าอี้

“พวกแกปล่อยเพื่อนของฉันเดี๋ยวนี้นะ”

หัวหน้ากลุ่มโจรพูดขึ้นมา“ถ้าอยากช่วยเพื่อนต้องเอาเงินมาก่อนสิคุณหนู”

เฟินที่ตามมาดูเขาได้ปีนขึ้นไปบนหลังคาแล้วสังเกตการ “เหรักพาตัวงั้นหลอ น่าสนใจรอดูซักหน่อยก็แล้วกัน” 

ทันใดนั้นเธอมีน่าจึงพูดออกมาว่า “มาสู้กันถ้าฉันชนะพวกนายต้องยอมปล่อยเพื่อนของฉัน” 

“น่าสนุก” เฟินพูดในใจ

กลุ่มโจรทั้งหมดจึงหัวเราะออกมาเสียงดัง

“งั้นมาสู้กันคุณหนุ” หัวหน้าของกลุ่มโจรจึ่งพุ่งตัวพร้อมให้กำปั้นต่อยไปที่มีน่า เธอจึงใช้มือป้องกันตัวไว้ได้ทัน 

“โห่พอมีแววอยู่นะคุณหนูที่รับหมัดของฉันไว้ได้ทัน”

“แค่นี้เองรีบเข้ามาสิ” มีน่าพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ

“เดี๋ยวจัดให้ตามที่ต้องการเลยคุณหนู” 

“เป็นแบบนี้เธอแย่แน่ๆ” เฟินพูดในใจพร้อมกระโดดลงมาจากหลังคาเพื่อช่วยมีน่า

“ไงพี่ชายคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้ออยู่นี้แล้ว”

“นายเฟินนิ! ทำไมถึงมาช่วยฉันหละ”

“แกเป็นใคร?”

“ฉันแค่เด็กหนุ่มธรรมดาๆที่เดินผ่านมาเท่านั้นเอง”

“ อย่าทำให้ขำหน่อยเลยรับหมัดของฉันให้ได้ก่อน”

เฟินใช้มือรับหมัดของหัวหน้าโจรได้แล้วยิ้มออกมา

“นายเป็นอดีตทหารรับจ้างสินะ ทำไมถึงได้มาลักพาตัวเรียกค่าไถ่หละ”

“อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลยไอ้หนู”

“เหอะไม่ยอมรับสินะเรื่องที่พูดไปเมื่อตะกี้ มารีบๆจบกันเถอะ” เฟินพูดพร้อมถอนหายใจ

เฟินเข้าไปจัดการกลุ่มโจรทั้งหมดได้ภายใน10วินาที ด้วยความเร็วของเขาทำให้กลุ่มโจรนั้นตกใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาจึงบ่นในใจว่า

“เราเองก็สนิมขึ้นแล้วสินะศัตตรูแค่นี้ใช้เวลาไปเกือบ 12 วิ”

“แกเป็นใครกันแน่”

“ฉันก็แค่เด็กหนุ่มธรรมดาๆที่ผ่านทางมา”

“ NANI !!”

กลุ่มโจรสลบไปมีน่าจึงรีบไปแก้มันให้กับเพื่อนของเธอ

 “มีน่าฉันกลัวมากเลยแง่ๆๆ”

“ไม่เป็นไรแล้วนะเปาเปาฉันอยู่นี่แล้ว”

“มีน่าว่าแต่ผู้ชายคนนั้นใครหลอ คนรู้จักเธอรึ”

“เอ่อคือเรื่องมันยาวน่ะแหะๆ”

“ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่ช่วยพวกเราไว้ ไม่รู้ว่าจะขอบคุณอีกกี่รอบถึงจะพอ” เปาเปาพูดพร้อมยิ้มออกมาเล็กน้อย เด็กผู้หญิงผิวสีขาว ริมฝีปากชมพูหน่อยๆ ผมสีชมพู นัยน์ตาสีดำสวนเสื้อกล้ามสีชมพูอ่อนๆพร้อมกระโปรงขาสั้นยิ้มให้กับเฟิน นั้นจึงทำให้เขาถึงกับตัวตรงแข็งทื่อถึงกับอุทานออกมาว่า

“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ที่ผู้ชายต้องปกป้องผู้หญิงอยู่แล้วแหะๆ” เขาเขินจนทำตัวไม่ถูกแล้ว 

ทันใดนั้นตำรวจก็ได้มาถึง พร้อมกับชายวัยกลางคนสวมชุดสูทสีดำ และกำลังเดินดงมาจากรถของตำรวจด้วยความร้อนใจ คาดว่าน่าจะเป็นพ่อของเปาเปา

“หยุดนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจยกมือขึ้นพร้อมมอบตัวซะ”

“เปาเปาลูกอยู่ไหน”

แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าคือกลุ่มโจรถูกจัดการไปเรียบร้อยแล้ว นั้นจึงทำให้ตำรวจตกใจเป็นอย่างมาก

“เป็นไปได้ไงกันนี้ฝีมือของใคร”

“แย่ละตำรวจมาได้เวลาเผ่นแล้วสิ” เฟินพูดในใจ

“โทษทีนะมีน่าเปาเปาฉันคงต้องกลับแล้วหละ พอดีไม่ค่อยชอบตำรวจนะ”

“เห นายจะไปแล้วหลอ ฉันกลับฉันกับมีน่ายังไม่ได้ตอบแทนนายเลย”

“โทษทีนะคนสวยผมต้องไปจริงๆ ได้เวลาฮีโร่”

เขากระโดดขึ้นหลังคาจากนั้นก็วิ่งหนีไปข้างหลังด้วยความไว

“เปาเปาลูกเป็นอะไรมั้ย”

“พ่อคะ”

“บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่ามีแผลมั้ย”

“ไม่ค่ะมีคนมาช่วยหนู่ไว้หนูไม่บาดเจ็บอะไร”

“ใครหรอที่มาช่วยลูกไว้?”

“เขาเป็นผู้ชายน่าจะอายุไล่ๆกันกับหนูกับมีน่าค่ะ”

“คุณอาคะเขาชื่อเฟินค่ะคือเรื่องมันยาวน่ะค่ะ เขาจัดการพวกกลุ่มโจรด้วยตัวคนเดียว”

ตำรวจนายหนึ่งที่ได้ยินชื่อเฟินทำให้เขาตาโตและตกใจเล็กน้อย

“อะไรกันเขาคนนั้น!” จากนั้นตำรวจนายนั้นจึงเดินไปหาเปาเปากับมีน่า

“คุณหนูทั้ง2กับคุณผู้ชายพวกเรารีบกลับกันเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยดีแล้วครับ”

“นั้นสินะเรารีบกลับกันเถอะเปาเปามีน่า”

“ค่ะ ค่า”

ภาพตัดมาที่เฟินกำลังขับรถอยู่ “ทั้ง2จะเป็นยังไงนะเสียดายที่เราไม่ถูกกับตำรวจ ไม่งั้นจะพา2คนนั้นไปส่งถึงบ้านเลย แต่หิวข้าวแล้วอะรีบกลับไปหาอะไรใส่ปากดีกว่า”.