คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มนต์ที่ 7 วันสบายๆ ของอลิส
(ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากที่อลิสไม่สามารถฝึกให้พลังตื่นขึ้นมาได้ ซาระสะเลยขอที่จะประลองแทนเธอ แต่หลังจากที่ซาระสะโดนอัดจนน่วมและกำลังจะแพ้นั้น พลังของอลิสนั้นก็ได้ตื่นขึ้นมาและเอาชนะเคนโซได้ในที่สุด แต่ดีใจได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีกลุ่มเงาคนประหลาดจากอีกที่นึงเฝ้ามองดูการต่อสู้ด้วยพลังของเธออยู่ และก็ได้สั่งปีศาจตนนึงที่ชื่อว่า เชน ไปจับตัวอลิสเพื่อทำให้เธอมาเป้นพรรคพวกของพวกมัน)หลังจากวันที่ประลองเสร็จ อลิสก็ได้นอนไม่ได้สติมา 3 วันแล้ว ทั้ง แคม,ชีร่า และซาระสะต่างผลัดกันเฝ้าด้วยความเป็นห่วง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือซาระสะ ที่เขาเฝ้าเธอนานที่สุดโดยที่เขาแทบไม่ได้ขยับลุกออกจากข้างเตียงเธอเลย”นี่พักผ่อนหน่อยเถอะซาระสะ เธอไม่ได้นอนมา 2 วันแล้วนะ”ชีร่าเดินเข้ามาโอบซาระสะด้วยความเป็นห่วง”ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะเฝ้าอลิสอย่างนี้แหละ จนกว่าเธอจะตื่น”ซาระสะพูดไปมองอลิสไปด้วยความหวังที่เธอจะตื่นขึ้นมา ไม่นานนักทางด้านของแคมที่ลงไปหากับข้าวขึ้นมาให้พวกซาระสะ”แคมม!!!”มีเสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา แคมหันไปก็พบว่า เธอคือนัสม่านั่นเอง(นัสม่า มิยามิ สาวน้อยครึ่งแกะ เป็นเด็กเรียบร้อยอ่อนโยน ตั้งใจเรียน และเก่งมากด้านการรักษาเพราะเธอมีพลังในการรักษาบาดแผลทุกชนิด เป็นแฟนกับเคนโซ)”อ้าว! นัสม่า มาทำอะไรเรอะ””แค่จะมาถามเรื่องของจอมเวธคนนั้นน่ะ เธอเป็นยังไงบ้างเรอะ””ก็ตอนนี้ยังไม่ฟื้นน่ะ แต่ก็ไม่มีอันตรายอะไรมากมาย ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ””ให้ฉันเอายารักษาที่ฉันสร้างขึ้นมาให้เธอไหม”พูดเสร็จ นัสม่าก็หยิบยาสีชมพูจากกระเป๋าเธอมาให้”นี่มัน?””มิราสต้าน่ะ เป็นยาที่สร้างจากพลังการรักษาของฉันเอง ใช้รักษาโรคได้ทุกชนิดเลย””ขอบคุณมากนะ ฉันจะเอาไปให้อลิสกินเดี๋ยวนี้ล่ะ”พูดเสร็จ แคมก็วิ่งไปพร้อมยาที่ได้มาจากนัสม่า พอถึงห้องพัก”พวกเรา!! นัสม่าเอายาที่รักษาทุกโรคมาให้แหละ!! ให้อลิสกินเร็ว!!”แคมตะโกนบอก ซาระสะได้ยินก็รีบหันไปและรีบลุกขึ้นอย่างไว”เอามาให้ฉันเร็วแคม”ซาระสะรีบหยิบจากมือแคม และเอาไปป้อนให้อลิส เธอกินไปสักพักเธอก็เริ่มขยับร่างกายได้แต่ยังไม่ลืมตา”อลิส เธอฟื้นแล้ว”ทุกคนต่างดีใจ แต่ก็เห็นเธอยังไม่ลืมตา ทุกคนก็รู้ว่ายายังไม่ค่อยออกฤทธิ์ ซาระสะก็กุมมืออลิสไว้ก่อนพูดด้วยเสียงที่โล่งอก”พยายามเข้านะ ฉันจะรอเธอฟื้นขึ้นมา”หลังจากบอกเสร็จ ซาระสะก็ปล่อยมือเธอ และให้เธอนอนพักต่ออีกหน่อย”ป่ะ ไปกินข้าวกัน”ซาระสะหันมาให้ทุกคนกินข้าว ”อ้าว? แล้วไม่เฝ้าอลิสต่อละเรอะ””ให้เธอพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาดูอีกที”แล้ว 3 คนก็เดินออกไป แต่ชีร่าก็แอบอมยิ้มเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่าเธอรู้ว่า ซาระสะคิดยังไงกับอลิส สักพักหลังจากที่กินข้าวกันอยู่”อลิสจะตื่นหรือยังนะ”แคมพูดไปมองที่ซาระสะกับชีร่าไป”นั่นสิ ป่านนี้น่าจะตื่นแล้วมั้ง”ซาระสะพูด แคมหันไปมองชีร่า ก็เห็นเธออ่านหนังสืออยู่ตั้งแต่ตะกี้นี้แล้ว”นั่นประไร ชีร่าจ๋า พี่ขอให้น้องเลิกวางหนักสือสักชั่วโมงนึงจะได้ไหมจ้ะเนี่ย””ไม่ได้”(เพราะโดยตามปรกติแล้ว ชีร่าเป็นสาวมังกรที่เรียนเก่งอีกคนนึง เกินไปด้วย ไม่ว่าไปที่ไหนเธอจะเอาหนังสือติดตัวไปด้วย)แคมได้ยินถึงกับเหนื่อยใจ”นี่ แล้วพวกเคนโซจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย””ไอ้พวกนั้นน่าจะช็อคอยู่ล่ะมั้ง โดนผู้หญิงสู้ชนะเนี่ย”แคมและซาระสะคุยกันอย่างสนุกสนาน สักพักซาระสะหันไปข้างๆ”ซาระสะ!!!”เคนโซที่กำลังโดนล้ออยู่ยื่นดอกไม้ช่อโตไปที่หน้าซาระสะ”อ่ะ…เอ่อ…เคนโซ นี่มันอะไรเรอะ?”ซาระสะถามไปเหงื่อตกไปเพราะไม่รู้ว่าจะได้ยินที่พวกเขาคุยกันเมื่อกี้นี้หรือเปล่า”ฝากส่งที”เคนโซบอกเสร็จ ซาระสะก็ทำหน้าสงสัยอีก”ส่งที ส่งให้ใครล่ะ””เอ่อ…ก็…””ส่งให้อลิสน่ะค่ะ”นัสม่าโผล่มาข้างๆ และบอกซาระสะไป”หะ…หา! ส่งให้อลิสเรอะ”ซาระสะตกใจเล็กน้อย”ดูเหมือนว่า การประลองครั้งนั้น จะทำให้เคนโซของหนูมีดอกไม้เบ่งบานในใจขึ้นมาที่ชื่อว่าดอกไม้แห่งมิตรภาพล่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าการประลองครั้งนั้นไปสะกิดอะไรเคนโซเข้าเลยทำให้เขาอยากคบกับ อลิสในถานะเพื่อนน่ะ”นัสม่าพูดเสร็จ เคนโซก็หน้าแดงถึงกับพูดอะไรไม่ออก ซาระสะถึงกับอึ้งที่อลิสทำให้เคนโซนักเลงประจำโรงเรียนยอมเป็นเพื่อนกับเธอได้ สักพัก หลังจากทานข้าวเสร็จพวกซาระสะกำลังจะเอาดอกไม้ที่เคนโซฝากไว้มาให้อลิสข้างเตียง พอเปิดประตูห้องก็เห็นอลิสลุกมานั่งอยู่ตรงริมเตียงแล้ว”อะ…อลิส”ซาระสะพูดด้วยสีน่าตะลึง อลิสได้ยินเธอก็หันมา”อ้าว ซาระสะหวัดดีจ้ะ”อลิสพูดไปยิ้มไป”เธอไม่เป้นไรแล้…”อลิสพูดไม่ทันเสร็จซาระสะก็วิ่งเข้ามาโผกอดเธอพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย”เธอหายดีแล้ว ดีใจจังเลย”เขาพูดทั้งน้ำตา ทั้งแคมทั้งชีร่าก็ดีใจที่เห็นอลิสฟื้นขึ้นมา อลิสก็หลังจากที่งงสักพักที่ซาระสะวิ่งโผเข้ามากอดก็กอดซาระสะกลับไป”ขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง ตอนนี้ฉันหายดีแล้วล่ะ”หลังจากนั้นทุกคนก็โผเข้ามากอดอลิส สักพักอลิสก็เห็นในมือของชีร่าถือดอกไม้ช่อที่เคนโซฝากมาอยู่”อุ๊ย! ดอกไม้สวยจัง”อลิสอุทานให้กับความสวยของดอกไม้”อ๋อ อันนี้เป็นของที่เคนโซฝากมาน่ะ เพื่อแทนคำขอโทษและคำขอเป็นเพื่อนเธอน่ะ”พูดเสร็จชีร่าก็ยื่นดอกไม้ให้เธอ”เธอไม่โกรธเคนโซใช่ไหมน่ะ””โกรธทำไมล่ะ เขายอมขอโทษแถมยังเอาดอกไม้มาให้อีก ฉันยกโทษให้แล้วแหละ”พวกแคมได้ยินแบบนั้นก็ดีใจ สักพักซาระสะก็พูดขึ้นมา”นี่ ฉลองที่อลิสฟื้นขึ้นมา พาเธอทัวร์เมืองไหม”พวกแคมต่างสงสัย เพราะพวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นมนุษย์ และยังไม่เคยชมเมือง และซาระสะก็อธิบายให้พวกเขาฟังว่าเธอพึ่งมาในเมืองนี้ครั้งแรก และยังไม่เคยเที่ยวเลย เลยกะจะพาเธอทัวร์ฉลองที่เธอฟื้นขึ้นมา ทุกคนก็เข้าใจแบบนั้น ส่วนอลิสก็ตกลงไปด้วย หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้น พวกซาระสะพาอลิสทัวร์เมือง อลิสก็เห็นของแปลกๆมากมาย และแวะโน่นแวะนี่ไปทั่ว ขณะเดียวกันในโรงเรียน”อ๋า!!! พวกเขาออกไปกันแล้วเรอะ! ไม่ได้นะ! แบบนี้ต้องตาม”มีเสียงผู้ชายคนนึงตะโกนขึ้นมา ”ซาโบ!! ซาโบ!!!”เขาตะโกนเรียกใครสักคน และก็ปรากฏมนุษย์หมาป่าคนนึงขึ้นมาสวมชุดนินจา กำลังง้างดาวกระจายเตรียมจะปา”ซาโบ! แว้กกกก!”มนุษย์หมาป่าที่ตะโกนเรียกชื่อซาโบตะกี้อีกคนก็วิ่งผ่านดาวกระจายที่เขาปามาพอดี”นี่กะจะฆ่ากันหรือยังไงเนี่ยหา ซาโบ!!!””เปล่า แต่หนวกหู”[2 คนนี้คือคนที่เห็นเหตุการณ์ตอนที่อลิสปราบเคนโซลงได้ เป็นเผ่าWolf Halfเหมือนซาระสะ คนที่ใส่ชุดนินจาชื่อ ซาโบ อิงาโมริ ส่วนอีกคนที่ใส่ชุดเหมือนริว(ดูในStreet Fighterเอานะ)ชื่อ บาคิน ฮิโตริ 2 คนนี้เป็นเพื่อนกัน เรียนวิชาคนละแบบ แต่พลังนี่ไม่ด้อยไปกว่าคนอื่นเลยนะ]”เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้สาวน้อยที่ชื่อว่า อลันน่ะ…””อลิสไม่ใช่เรอะ””เอ้อ! นั่นแหละอลิสนั่นแหละ ออกไปกับพวกนั้นแล้วนะ”บาคินพูดกับซาโบด้วยสีหน้าที่เร่งรีบ”แล้วทำไมเรอะ?”ซาโบตอบกลับไปด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง”แล้วทำไม ไม่คิดว่าฉันควรจะไปซื้อของขวัญให้เธอหน่อยเรอะ?””ไม่เห็นจำเป็นนี่”ซาโบนั่งดื่มชาอย่างใจเย็น”นี่นายไม่คิดว่าฉันควรออกเดทกับเธอหน่อยเรอะ?””หน้าเหมือนหมาป่าหื่นกามอย่างเนี้ยอ่ะเรอะจะออกเดทกับเขา?”บาคินได้ยินถึงกับเข่าทรุด”นี่นายไม่คิดว่า เธอจะดูฉันหล่อบ้างเลยเรอะ?”บาคินถามซาโบพร้อมกับชี้หน้าเขาเอง”งั้นขอถามนายหน่อย หน้าอย่างฉันนี่หล่อมากมั้ย?”บาคินถามไปพร้อมเก็กหล่อไป ซาโบนั่งถือน้ำชาพร้อมดื่มอยู่ก่อนที่จะบอกกับบาคินไป”อ้วกจะแตก”บาคินถึงกับหน้าทิ่มพื้น”โธ่ ถึงจะหยั่งงั้นก็เถอะ ช่วยพาฉันไปหน่อยนะ ใช้พลังย้ายเงานายหน่อยนะ ถือว่าทำเพื่อฉันเถอะ นะ นะ แค่เป็นเพื่อนเธอก็ยังดีT^T”บาคินคุกเข่าขอร้องซาโบด้วยหน้าอาลัยอาวรณ์เหมือนหมาน้อยไร้ทางสู้ ซาโบถอนหายใจก่อนที่จะลุกขึ้น”เฮ้อ! ก็ได้ๆ ช่วยนายก็ได้ เกาะฉันไว้เลย เดี๋ยวย้ายหาให้””จริงเรอะ โอ้ขอบใจมากเพื่อนเลิฟ”บาคินพูดเสร็จก็จับซาโบไว้ ซาโบก็ใช้พลังย้ายเงาทันที(ขออธิบายหน่อยนะคะ พลังเงาของซาโบนั้น คือความสามารถที่ซาโบจะสร้างร่างเงาของตัวเองเอาไว้ และสามารถให้มันระเบิด สลับที่ หรือให้มันมาช่วยต่อสู้ได้นั่นเองค่ะ)ทางด้านของอลิสที่เดินตระเวนทั่วเมืองอยู่ อลิสก็กำลังสนุกกับการเห็นของแปลกๆใหม่ๆ จนเธอไปสะดุดกับร้านขายของเวธมนต์ ร้านหนึ่ง เธอเห็นสร้อยคอสีสวยงาม”ว้าว! สวยจังเลย””ชอบไหมล่ะจ้ะ!”แม่ค้าถามอลิส ซาระสะเห็นเธอสนใจก็เลย”เอ่อ ยายครับสร้อยนี่คือสร้อยอะไรเรอะครับ””อ๋อ มันเป็นสร้อยในตำนาน มันใช้สำหรับปกป้องคนที่สวมใส่มันจากเวธมนต์อันตรายถึงชีวิตน่ะจ้า”ยายพูดเสร็จก็หัวเราะเหอะๆๆไป น่ากลัวพิลึก”แล้วราคาเท่าไหร่เรอะครับ””แค่ 3000Dเองจ้า”พวกซาระสะตะลึง”หา 3000D นั่นมันแทบซื้อบ้านได้หลังนึงเลยนะน่ะยาย”แคมถามแม่ค้าด้วยความตกใจ ส่วนอลิสก็ลากซาระสะมาแล้วถามซาระสะเบาๆ”นี่ มันแพงขนาดนั้นเลยเรอะ 3000D เนี่ย””ก็ถ้าเทียบกับเงินเยนของเธอก็ 1Aเท่ากับ100เยนนะ Dนี่คือหลักพันขึ้นไปน่ะ””D เท่ากับพัน ง่ะ!!!!”อลิสคิดสักพักก็ตะลึงอ้าปากค้าง”3ร้อยล้านเยน!!!”อลิสตะโกนเสร็จก็เดินไปที่ร้าน”ยายคะ หนูไม่เอาแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ””งั้นลองแหวนนี้ดูไหมจ้ะ ราคาแค่ 5.88Dเองจ้า”อลิสทำท่าเหมือนไม่อยากเอา แต่ซาระสะเห็นเธอเหมือนอยากได้อยู่เหมือนกัน ก็เลย”ยายครับ งั้นขอแหวนนั่นละกันครับ”ซาระสะออกตัวขอซื้อให้ อลิสรับมาแบบเกรงใจ”ขอบคุณนะ ซาระสะ แต่เธอไม่ต้องลงทุนขนาดนี้เลยนะ ฉันแค่มาดูของเฉยๆเอง””ไม่เป็นไรหรอก ตอบแทนที่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ด้วยแหละ ถือเป้นของตอบแทน เล็กๆ น้อยๆ ละกัน”อลิสยิ้มขอบคุณให้แบบเกรงใจนิดๆ”ดีจังเลยนะ ไอ้หมอเนี่ยนะ ของอะไรนี่ไม่เคยซื้อให้พวกเราเลยนะ””นี่ๆ แคมเราเป็นเพื่อนเขานะ””ก็นั่นแหละจ้ะ ชีร่าจัง เป็นเพื่อนกับไอ้หมอนี่ยังไม่เคยได้ของแบบนี้ให้เลย ซื้อให้มั่งสิซาระสะคุง””ไม่เอาเฟ้ย!””น่านะ หรือต้องอ้อนเหมือนอลิสจัง นะซาระสะคุงจ๋า!”แคมอ้อนไปทำหน้าแอ๊บแบ๊วไป”หยะแหยงโว้ย ไปไกลๆเลย”ซาระสะทำหน้าขยะแขยงแล้วพยายามดันแคมออกไป ทุกคนต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทางด้านบาคินก็กำลังให้ซาโบย้ายเงาหาให้อยู่”ไหนอ่า สาวน้อยอลิสหน้าหวานคนนั้นหายไปไหนอ่า”บาคินบ่นไปหันมองไป”เจอแล้ว”ซาโบพูด”หา! ไหน? ตรงไหน?””นั่นไง จัตุรัสด้านหน้า”ซาโบใช้พลังเขาย้ายไปให้ใกล้พวกอลิสที่สุด บาคินก็เห็นเธอกำลังใส่แหวนที่ซาระสะซื้อให้อยู่”แหงะ แหวนนั่น ของขวัญของเจ้าพวกนั้นเรอะ เชยซะไม่มีอ่ะ!”บาคินบ่น”ก็สวยดีนี่””ตรงไหน ถ้าให้เธอมาเดินกับฉันนี้ ฉันซื้อได้แม้กระทั่งบ้านหลังนึงเลยนะ ไม่สิ หมู่บ้านก็ยังให้ได้””ก็บ้านนายรวยนี่หน่า”(บาคินเป็นเผ่าวูล์ฟฮาล์ฟที่เกิดในตระกูลร่ำรวย แต่ก็ยังตกต่ำกว่าจอมเวธจนๆอยู่ดี และอีกอย่างคือเขาไม่ยอมก้มหัวให้ใครเหมือนซาระสะอีกด้วย)”อยากถามอยู่เหมือนกันนะบาคิน ทำไมนายถึงสนอลิสล่ะ เท่าที่ฉันเห็นเธอก็ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลอะ””นายนี่ไม่เข้าใจอะไรซะเลย นายรู้ใช่ไหมว่าฉันเนี่ยไม่ยอมเป้นทาสรับใช้พวกจอมเวธน่ะ””อืม ก็เหมือนฉํนไง””ถูกต้อง ตอนที่ฉันเห็นซาระสะ ฉันก็เห็นว่ามีคนชะตาเดียวกันกับฉัน แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ดูเฉยๆ จนกระทั่งเธอคนนั้นเดินเข้ามา และบอกว่าเธอเป็นเพื่อนกับเจ้าหมอนั่น ฉันรู้สึกได้เลยว่า เธอเป็นจอมเวธคนแรกที่ยอมเป้นพวกกับเผ่าพันธุ์ชั้นต่ำอย่างพวกเรา”พูดเสร็จบาคินก็ยืนบนหลังซาโบ”และนั่นแหละ ทำให้ฉันอยากเป็นเพื่อนเธอให้ด้า~~ย”บาคินพร้อมตาที่ไฟลุกพรึ่บ ไม่นานซาโบก็ลุกขึ้นยืน บาคินก็ล้มหัวโขกพื้น”แอ้กก!! ทำอะไรของนายเนี่ยซาโบ กำลังเท่ห์เลยฉันเนี่ย””ฉันหนักนี่หน่า”สักพักพวกเขาก็เดินไปที่ร้านขายของเวธมนต์ ที่พวกอลิสเคยแวะมาซื้อของ”ยาย ผู้หญิงคนนั้นเขาอยากได้อะไรมาก่อนหน้านี้ไหมครับ”บาคินถามด้วยเสียงที่หนักแน่น”อ๋อ เขาจะซื้อสร้อยนี้แต่ พวกเขาไม่มีเงินน่ะจ้า เลยซื้อแหวนเวธมนต์””งั้นยาย ขอซื้อแหวนนี้ครับ””3000Dจ้า”บาคินหยิบเงินขึ้นมา แล้วให้กับยายคนนั้นไป”พ่อหนุ่มนี่ใจปล้ำดีจังเลยนะจ๊ะ ทำไมถึงอยากซื้อให้ผู้หญิงคนนั้นเรอะ ยายขอถามหน่อยได้ไหมจ้ะ”บาคินได้ยินก็ทำท่าเก็กหล่อต่อ ก่อนที่จะตะโกนด้วยเสียงที่หนักแน่นว่า”ผมจะเอาผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนครับ!!!!!”ทุกคนในตลาดต่างมองกันด้วยความตะลึง เวลาล่วงเลยผ่านไปตอนเย็นพวกเขากลับมาที่โรงเรียน ”อาลาเล่จ๋า””อลิสต่างหาก””เอ้อ นั่นแหละอลิสจ๋า”ซาโบเดินมาแต่บาคินวิ่งมาด้วยความเร็วเต็มพิกัด พวกอลิสหันไปเห็นเขากำลังวิ่งมา”นั่นมัน บาคินใช่มะ””ไอ้หมาป่าคลั่ง บาคินอ่ะเรอะ”(หมาป่าคลั่งบาคิน เป็นฉายาเขาจ้ะ เนื่องด้วยพลังของเขานั่นเอง เลยได้ฉายานี้มา)”มาทำอะไรเรอะน่ะ แล้วเรียกชื่ออลิสทำไมกันล่ะน่ะ”พวกแคมพูดเรื่องบาคินด้วยความสงสัย ทันใดนั้นเองเขาก็มาอยู่ตรงหน้าอลิสพอดี อลิสถึงกับตกใจเล็กน้อย เพราะบาคินนั้นเป็นวูล์ฟฮาล์ฟที่ตัวใหญ่ แถมล่ำมากพอๆกับซาระสะเลยทีเดียว สักพัก บาคินก็คุกเข่าและยื่นถุงที่มีสร้อยคอเวธอันนั้นมา”เป็นแฟนฉันเถอะ!!””เฮ้ยยยย!!!”บาคินตะโกนบอกสิ่งที่อยู่ในใจตัวเอง แต่ซาระสะได้ยินก็ถึงกับตกใจและโมโห”เฮ้ย บาคินแกมาขอกันแบบนี้เลยเรอะ””มายอ่ะ?””กะ…ก็...มันดูประหลาดน่ะสิ อลิสเขายังไม่รู้จักแกเลย อยู่ดีๆแกก็วิ่งมาขอเขาเป็นแฟนเนี่ยนะ””ความรักมันไม่มีเหตุผลอยู่แล้วนี่หน่า ฉันรักเธอมาเป็นแฟนฉันเถอะ!!!”ทันใดนั้นซาระสะก็ฉุดบาคินออกห่างจากอลิส”จะมากไปแล้วนะเฟ้ย””อะไรเล่า หรือนายเป็นแฟนกับอลิสหรือไง”บาคินถามปุ๊ป ซาระสะถึงกับอึ้งและพูดอะไรไม่ออก ทำได้แต่หน้าแดง”ถ้าไม่ใช่ก็ถอยไปฉันรักเธอ””เฮ้ย! ไม่ได้นะเว้ย”ซาระสะยังตวาดใส่บาคินด้วยสีหน้าที่แดงก่ำเหมือนลูกตำลึง ทั้ง 2 คนทะเลาะและต่อยตีกันเหมือนเด็กๆ อลิสถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่”555+ เป็นคนที่สนุกจังเลยนะ”อลิสพูดไปหัวเราะไป ก่อนที่จะเดินไปหาทั้งคู่ที่ตะลุมบอนกันอยู่ แต่ทั้ง 2 คนก็ยังไม่เลิกต่อยตีกัน จนกระทั่งซาโบมาฟาดหัวบาคิน จนบาคินหัวโน”อลิสเขามีเรื่องจะพูดแน่ะ””ขอบคุณจ้ะ”อลิสกล่าวขอบคุณเสร็จก็เดินไปหาทั้งคู่ต่อ โดยเธอเดินเจาะจงไปหาบาคิน สักพักบาคินเห็นก็นั่งคุกเข่าขอร้องต่อ”เป็นแฟนกับฉันเถอะ!”พูดเสร็จซาโบก็เขกหัวบาคินอีกที”อลิส เธอ...”ซาระสะยังพูดไม่จบ อลิสก็ยกมือห้ามซาระสะ ซาระสะทำหน้าผิดหวังเพราะคิดว่าอลิสจะตอบตกลง เธอเดินไปรับของที่บาคินยื่นให้”เธอยอมเป็นแฟนฉันใช่ไหม เย้! ไชโย ๆ!!!”บาคินโดดด้วยความดีใจ ซาระสะทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก”เปล่า ไม่ใช่หรอก”อลิสพูดเสร็จ บาคินที่กระโดดดีใจอยู่ก็ฟุบลงโดยที่รอบข้างเขาเหมือนเป็นสีขาวโพลนเต็มไปหมด อลิสเดินเข้ามาแตะไหล่เขา บาคินหันมาฟังอลิสด้วยหน้าตาที่เศร้าหมอง”ฉันขอรับอันนี้ไหว ในฐาณะเพื่อนละกันนะ”ซาระสะได้ยินก็รู้สึกดีขึ้น”หมายความว่าเป็นเพื่อนได้เรอะ”บาคินถามเสร็จ อลิสก็ผงกหัว บาคินทำหน้าผิดหวังนิดหน่อยก่อนจะลุกขึ้น”ได้เป็นเพื่อนกับพวกเธอด้วยคงสนุกดี”อลิสพูดไปยิ้มไป”ไม่ได้เป็นแฟน แต่ได้เป็นเพื่อนก็ดีแหะ ไชโย!”(ฟื้นจากอาการเศร้าอย่างว่อง- -)บาคินกระโดดโลดเต้นใหญ่ สักพักซาโบก็เดินเข้ามาและทักทายอลิส”ผม ซาโบ อิงาโมริ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ””จ้ะ ฉัน อลิส นะ ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันจ้ะ”สักพักบาคินก็วิ่งมาจับมือทักทายอลิสต่อ”ผม บาคิน ฮิโตริ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก””จ้า เช่นกันนะ””เธอพูดไปยิ้มร่าไป บาคินมีความรู้สึกเหมือนศรกามเทพได้แผลงศรมาแทงในใจเขาอีกแล้ว”อ๋า น่ารักเหลือเกิน เป็นแฟนผมเถอะ!””เฮ้ย! อีกแล้วเรอะ!”อลิสก็หัวเราะต่อ พวกซาระสะก็ต่อยตีแบบเด็กๆกับบาคินต่อ หลังจากนั้นก็วุ่นวายไปอีกสักพักใหญ่ๆ จนหมดวันพอดี(ติดตามชมตอนต่อไป)
ความคิดเห็น