ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : dream 3 สกปรก
เบื่อ
เบื่อ
เบื่อเว้ยยยยยย
ฉันนอนกล้งไปกล้งมาอยู่ที่พื้นโถงมาสามสี่ขัวโมงแล้ว
ไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า
ฉันเดินตรงไปยังครัวที่
เอ่อ
ครัวหรือรังหนู
ขยะหลาหลายชนิดวางแบบไม่เป็นที่อยู่บนเคาน์เตอร์ จานชามสกปรกที่ไม่ถูกล้างวางจนล้นอ่างล้างจาน ในตู้เย็นก็มีแต่ของที่กินไม่ได้แล้ว
จะบ้าตายยยยยยยยยยย
เหนื่อยเว้ยยยยย
คือว่าหลังจากที่ฉันค้นพบรังหนูในหอพัก ฉันเลยต้องทำความสะอาดห้องครัวใหม่ แล้วก็ต้องลงไปซื้อของสดใหม่ที่ร้านค้าหน้าคอนโดมาใสในตู้เย็น และหลังจากนั้นพอฉันไปเข้าห้องน้ำ ก็พบว่าห้องน้ำเต็มไปด้วยกลิ่มอะไรสักอย่าง ฉันเลยต้องลงไปที่ร้านค้าใหม่เพื่อซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำมาล้าง
หลังจากนั้นฉันเหนื่อยมากเลยขี้เกียจทำอาหารเลยกินรามยอลไปซะเลย
ง่วงอ่ะ
>>>>ทางฝั่งอินฟินิต<<<<
อินฟินิตกำลังซ้อมท่าเต้นเพลงใหม่ของพวกเขาที่กำลังจะถ่ายทำมิวสิควีดีโอเร็วนี้
ท่านประธานที่เดินเข้ามาในห้องซ้อมทำให้อินฟินิตต้องหยุดซ้องกระทันหัน
"สวัสดีครับ" อินฟินิตประสานเสียงแบบพร้องเพรียง
"ฉันมีข่าวดีเรื่องเอ็มวีเพลงใหม่มาบอก พวกนายจะได้ไปถ่ายที่ทะเล แบบสามวันสองคืน"
"เย่ ทะเล"
"ใช่ พวกนายอย่าลืมแฟนมีทติ้งที่ไทยเดือนหน้าละ"
"ครับ"
"ฉันไปละ"
"เย่ ฮยอง เราจะไปทะเลกันเหรอ"
"ฮยองต้องฉลองนะ" ซองยอลผู้มีความสามารถในการอ้อนขั้นต่ำไปอ้อน
"ได้ดิ เนื้อย่างเกาหลี เราไปกันเลยมั้ย" ผู้จัดการที่แสนใจดีบอก
"เย่ "
>>>>มยองซู<<<<
วันนี้ พี่ผู้จัดการพาพวกเรามาที่ร้านเนื้อย่างเกาหลีเพื่อเพื่อฉลอง
ผมปวดหัวและเหนื่องจากการซ้องเลยกินไปไม่มาก
อยากนอนเว้ยยย
"ฮยอง ผมกลับก่อนได้ปะ" ผมหันไปบอกผู้จัดการ
"หืม งั้นฉันไปส่ง"
"ไม่เป็นไรฮยอง ฮยองไปส่งซองจง(ไปเยี่ยมแม่)มาแล้ว เดี๋ยวผมกลับเอง"
"นายแน่ใจนะ"
"แน่สิฮยอง ไปละ ไปละทุกคน" ผมหันไปบอกเมมเบอร์คนอื่นๆ
ผมนั่งแท็กซี่กลับมา ผมเปิดประตูเข้าไปในหอพัก
แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อไฟเปิดอยู่
เอ๋?
นั่น ยองซอลนี่
ผมเห็นยองซองนอนอยู่บนพื้นโถง
"ยองซอล จียองซอล" ผมเดินเข้าไปสะกิดเธอเบาๆเเต่เธอก็ไม่ตื่น
ไข้ก็ไม่มีนี่
ฉันไม่มีวันอุ้มเธอเข้าไปหรอกนะ
"จี-ยอง-ซอล ตื่น" ไม่มีเสียงตอบรับ
เออ
จะนอนก็นอนมันตรงนี้แหละ เรื่องของเธอ
ผมเดินเข้าไปหาน้ำกินในครัว
เฮ้ย
ช้างมาดูดขยะในครัวไปหมดเหรอ(ช้างอาราย)
แบบ
สะอาดมาก
ผมเดินต่อไปยังห้องน้ำ
ห้องน้ำที่ก่อนหน้านี้มีกลิ่นเหมือนซากแมงสาบตาย(รุนแรงจริงๆมยอง)
ตอนนี้มันเป็นกลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆผสมกับความสะอาด
ยัยนั่นทำงั้นเหรอ
ผมเดินกลับมาดูยองซอลที่นอนเหนื่อยอยู่อีกครั้ง
ผมอุ้มเธอไปนอนบนเตียงในห้องของเธอ
"ยัยตัวยุ่ง" ผมกระซิบกับเธอเบาๆ
แล้วผมก็ออกจากห้องไปนอนที่ห้องของซองยอล
ฉันยกห้องให้ก็ได้ ยัยตัวยุ่ง :)
>>>> END PART MAYUNGSOO<<<<
"ฮ้าวววว สบายจัง" ฉันตื่นขึ้นมาเพราเสียงนาฬิกาปลุก
เตียงนี่ก็นุ่มดีแฮะ
แต่
ฉันนอนอยู่ที่โถงนี่นา
หรือละเมอเดินมาหว่า
"ข่าวเข้าวันนี้...."
เสียงทีวี?
ฉันเดินออกจากห้องไป เจอร่างหนึ่งกำลังนั่งดูทีวีแบบวางมาดสุดๆบนโต๊ะมีน้ำส้มกับขนมปังที่ยังไม่ได้แตะ
มยองซูโอปป้า
พอคิดถึงตอนที่เย็นชาใส่แล้วมมันน่าอารมณเสียนัก ทั้งๆที่คนอื่นออกจะเฟรนลี่แท้ๆ
"ตื่นแล้วเหรอ"
"ฉันละเมอมาคุยกับโอปป้ามั้ง"
"พูดดีๆหน่อยสิ ฉันเป็นโอปป้านะ"
"แล้วไง ฉันพูดแบบนี้กับซองกยูโอปป้า ซองกยูโอปป้าไม่เห็นบ่น"
"นั่นเพราะฮยองรักน้องสาวเขานะสิ"
";P"
"มากินนี่ซะ" มยองซูโอปป้าพูดพร้องขยับเว้นที่นั่งตรงกับอาหารให้
"โอปป้าทำให้ฉันเหรอ" ฉันเห็นโอปป้าแอบยิ้มน้อยๆ แต่รอยยิ้มนั้นก็หายไปราวกับไม่เคยมี
"ใช่ เธอต้องภูมิใจนะ ฉันไม่เคยทำให้ใครมาก่อน"
"โอปป้าเก็บของเป็นที่รึเปล่า ฉันขี้เกียจเก็บอีกนะ"
"เก็บแล้วน่าา" ฉันเห็นโอปป้าทำหน้าจริงจังก็อดขำไม่ได้
ฉันหยิบน้ำส้มที่โอปป้าภูมิใจนักหนามาดื่ม
แหวะ
เค็มปี๋เลย
"โอปป้า ทำไมมันเค็มแบบนี้อ่ะ"
"เค็มเหรอ ฉันใส่น้ำตาลตั้งเยอะนะ"
"น้ำตาลที่ผลิตจากนาร์เนียร์รึไงเค็มขานดนี้" โอปป้าเห็นแบบนั้น ก็เลยเดินไปหยิบกล่องอะไรสักอย่างมา
"นี่มันไม่ใช่น้ำตาลเหรอ" มยองซูดอปป้าทำหน้ามึนใส่ฉัน
"โอปป้า นี่มันเกลือต่างหาก"
มยองซูโอปป้าเอานิ้วมาจิ้มเกลือแล้วกินพิสูจน์
"เค็มปี๋เลย เกลือจริงด้วย"
"ก็ใช่นะสิ"
"เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้" มยองซูโอปป้าเห็นฉันทำท่าทางไม่ค่อยดีเลยวิ่งหายไปในครัว
"อย่าเอาน้ำส้มสายชูมาให้ฉันกินละ"
"ฉันแยกออกน่า" หรา ได้ข่าวว่าเกลือกับน้ำตาลยังแยกไม่อกกเลยนะ
และในตอนนั้น ซองยอลโอปป้าที่เดินออกมาจากห้องก็มาเจอเข้าพอดี
"อรุณสวัสดิ์ยองซอล นี่น้ำส้มเหรอ กินหน่อยดิ"
"เดี๋ยวโอปป้า นั่นมัน.." ฉันยังพูดไม่จบ ซองยอลโอปป้าก็ซดน้ำส้มไปแล้ว
"แหยะ เค็มเป็นบ้าาาาาา นี่อะไร" ซองยอลโอปป้าทำหน้าขยะแขยงสุดๆ
"ฉันจะเตือนแล้วนะ"
"55555555555555555555555555555555555555555555555555" และเสียงหัวเราะนั่นก็ไม่ใช่ของใครที่ไหน ก็ของ คิมมยองซู ที่ยื่นน้ำมาให้ฉันนี่ไง
"นายทำเหรอแอล"
"ใช่" มยองซูโอปป้าที่ยังขำไม่หายยอมรับ
"โห ยองซอล โอปป้าแนะนำเลยนะ อย่าไปกินอะไรที่มยองซูทำเด็ดขาด เธออาจจะตายได้"
"ฉันจะจำไว้ค่ะ"
"เห้ย ทำไมเธอพูดเพระจัง" มยองซูโออป้าโวยวาย
"แล้วทำไม"
"สองมาตรฐานอ่ะ"
":P"
_____________________________________
จบไปอีกตอนแล้วน้าาาาาาาาาา ติดตามต่อไปนะ :)
เบื่อ
เบื่อเว้ยยยยยย
ฉันนอนกล้งไปกล้งมาอยู่ที่พื้นโถงมาสามสี่ขัวโมงแล้ว
ไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า
ฉันเดินตรงไปยังครัวที่
เอ่อ
ครัวหรือรังหนู
ขยะหลาหลายชนิดวางแบบไม่เป็นที่อยู่บนเคาน์เตอร์ จานชามสกปรกที่ไม่ถูกล้างวางจนล้นอ่างล้างจาน ในตู้เย็นก็มีแต่ของที่กินไม่ได้แล้ว
จะบ้าตายยยยยยยยยยย
เหนื่อยเว้ยยยยย
คือว่าหลังจากที่ฉันค้นพบรังหนูในหอพัก ฉันเลยต้องทำความสะอาดห้องครัวใหม่ แล้วก็ต้องลงไปซื้อของสดใหม่ที่ร้านค้าหน้าคอนโดมาใสในตู้เย็น และหลังจากนั้นพอฉันไปเข้าห้องน้ำ ก็พบว่าห้องน้ำเต็มไปด้วยกลิ่มอะไรสักอย่าง ฉันเลยต้องลงไปที่ร้านค้าใหม่เพื่อซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำมาล้าง
หลังจากนั้นฉันเหนื่อยมากเลยขี้เกียจทำอาหารเลยกินรามยอลไปซะเลย
ง่วงอ่ะ
>>>>ทางฝั่งอินฟินิต<<<<
อินฟินิตกำลังซ้อมท่าเต้นเพลงใหม่ของพวกเขาที่กำลังจะถ่ายทำมิวสิควีดีโอเร็วนี้
ท่านประธานที่เดินเข้ามาในห้องซ้อมทำให้อินฟินิตต้องหยุดซ้องกระทันหัน
"สวัสดีครับ" อินฟินิตประสานเสียงแบบพร้องเพรียง
"ฉันมีข่าวดีเรื่องเอ็มวีเพลงใหม่มาบอก พวกนายจะได้ไปถ่ายที่ทะเล แบบสามวันสองคืน"
"เย่ ทะเล"
"ใช่ พวกนายอย่าลืมแฟนมีทติ้งที่ไทยเดือนหน้าละ"
"ครับ"
"ฉันไปละ"
"เย่ ฮยอง เราจะไปทะเลกันเหรอ"
"ฮยองต้องฉลองนะ" ซองยอลผู้มีความสามารถในการอ้อนขั้นต่ำไปอ้อน
"ได้ดิ เนื้อย่างเกาหลี เราไปกันเลยมั้ย" ผู้จัดการที่แสนใจดีบอก
"เย่ "
>>>>มยองซู<<<<
วันนี้ พี่ผู้จัดการพาพวกเรามาที่ร้านเนื้อย่างเกาหลีเพื่อเพื่อฉลอง
ผมปวดหัวและเหนื่องจากการซ้องเลยกินไปไม่มาก
อยากนอนเว้ยยย
"ฮยอง ผมกลับก่อนได้ปะ" ผมหันไปบอกผู้จัดการ
"หืม งั้นฉันไปส่ง"
"ไม่เป็นไรฮยอง ฮยองไปส่งซองจง(ไปเยี่ยมแม่)มาแล้ว เดี๋ยวผมกลับเอง"
"นายแน่ใจนะ"
"แน่สิฮยอง ไปละ ไปละทุกคน" ผมหันไปบอกเมมเบอร์คนอื่นๆ
ผมนั่งแท็กซี่กลับมา ผมเปิดประตูเข้าไปในหอพัก
แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อไฟเปิดอยู่
เอ๋?
นั่น ยองซอลนี่
ผมเห็นยองซองนอนอยู่บนพื้นโถง
"ยองซอล จียองซอล" ผมเดินเข้าไปสะกิดเธอเบาๆเเต่เธอก็ไม่ตื่น
ไข้ก็ไม่มีนี่
ฉันไม่มีวันอุ้มเธอเข้าไปหรอกนะ
"จี-ยอง-ซอล ตื่น" ไม่มีเสียงตอบรับ
เออ
จะนอนก็นอนมันตรงนี้แหละ เรื่องของเธอ
ผมเดินเข้าไปหาน้ำกินในครัว
เฮ้ย
ช้างมาดูดขยะในครัวไปหมดเหรอ(ช้างอาราย)
แบบ
สะอาดมาก
ผมเดินต่อไปยังห้องน้ำ
ห้องน้ำที่ก่อนหน้านี้มีกลิ่นเหมือนซากแมงสาบตาย(รุนแรงจริงๆมยอง)
ตอนนี้มันเป็นกลิ่นลาเวนเดอร์อ่อนๆผสมกับความสะอาด
ยัยนั่นทำงั้นเหรอ
ผมเดินกลับมาดูยองซอลที่นอนเหนื่อยอยู่อีกครั้ง
ผมอุ้มเธอไปนอนบนเตียงในห้องของเธอ
"ยัยตัวยุ่ง" ผมกระซิบกับเธอเบาๆ
แล้วผมก็ออกจากห้องไปนอนที่ห้องของซองยอล
ฉันยกห้องให้ก็ได้ ยัยตัวยุ่ง :)
>>>> END PART MAYUNGSOO<<<<
"ฮ้าวววว สบายจัง" ฉันตื่นขึ้นมาเพราเสียงนาฬิกาปลุก
เตียงนี่ก็นุ่มดีแฮะ
แต่
ฉันนอนอยู่ที่โถงนี่นา
หรือละเมอเดินมาหว่า
"ข่าวเข้าวันนี้...."
เสียงทีวี?
ฉันเดินออกจากห้องไป เจอร่างหนึ่งกำลังนั่งดูทีวีแบบวางมาดสุดๆบนโต๊ะมีน้ำส้มกับขนมปังที่ยังไม่ได้แตะ
มยองซูโอปป้า
พอคิดถึงตอนที่เย็นชาใส่แล้วมมันน่าอารมณเสียนัก ทั้งๆที่คนอื่นออกจะเฟรนลี่แท้ๆ
"ตื่นแล้วเหรอ"
"ฉันละเมอมาคุยกับโอปป้ามั้ง"
"พูดดีๆหน่อยสิ ฉันเป็นโอปป้านะ"
"แล้วไง ฉันพูดแบบนี้กับซองกยูโอปป้า ซองกยูโอปป้าไม่เห็นบ่น"
"นั่นเพราะฮยองรักน้องสาวเขานะสิ"
";P"
"มากินนี่ซะ" มยองซูโอปป้าพูดพร้องขยับเว้นที่นั่งตรงกับอาหารให้
"โอปป้าทำให้ฉันเหรอ" ฉันเห็นโอปป้าแอบยิ้มน้อยๆ แต่รอยยิ้มนั้นก็หายไปราวกับไม่เคยมี
"ใช่ เธอต้องภูมิใจนะ ฉันไม่เคยทำให้ใครมาก่อน"
"โอปป้าเก็บของเป็นที่รึเปล่า ฉันขี้เกียจเก็บอีกนะ"
"เก็บแล้วน่าา" ฉันเห็นโอปป้าทำหน้าจริงจังก็อดขำไม่ได้
ฉันหยิบน้ำส้มที่โอปป้าภูมิใจนักหนามาดื่ม
แหวะ
เค็มปี๋เลย
"โอปป้า ทำไมมันเค็มแบบนี้อ่ะ"
"เค็มเหรอ ฉันใส่น้ำตาลตั้งเยอะนะ"
"น้ำตาลที่ผลิตจากนาร์เนียร์รึไงเค็มขานดนี้" โอปป้าเห็นแบบนั้น ก็เลยเดินไปหยิบกล่องอะไรสักอย่างมา
"นี่มันไม่ใช่น้ำตาลเหรอ" มยองซูดอปป้าทำหน้ามึนใส่ฉัน
"โอปป้า นี่มันเกลือต่างหาก"
มยองซูโอปป้าเอานิ้วมาจิ้มเกลือแล้วกินพิสูจน์
"เค็มปี๋เลย เกลือจริงด้วย"
"ก็ใช่นะสิ"
"เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้" มยองซูโอปป้าเห็นฉันทำท่าทางไม่ค่อยดีเลยวิ่งหายไปในครัว
"อย่าเอาน้ำส้มสายชูมาให้ฉันกินละ"
"ฉันแยกออกน่า" หรา ได้ข่าวว่าเกลือกับน้ำตาลยังแยกไม่อกกเลยนะ
และในตอนนั้น ซองยอลโอปป้าที่เดินออกมาจากห้องก็มาเจอเข้าพอดี
"อรุณสวัสดิ์ยองซอล นี่น้ำส้มเหรอ กินหน่อยดิ"
"เดี๋ยวโอปป้า นั่นมัน.." ฉันยังพูดไม่จบ ซองยอลโอปป้าก็ซดน้ำส้มไปแล้ว
"แหยะ เค็มเป็นบ้าาาาาา นี่อะไร" ซองยอลโอปป้าทำหน้าขยะแขยงสุดๆ
"ฉันจะเตือนแล้วนะ"
"55555555555555555555555555555555555555555555555555" และเสียงหัวเราะนั่นก็ไม่ใช่ของใครที่ไหน ก็ของ คิมมยองซู ที่ยื่นน้ำมาให้ฉันนี่ไง
"นายทำเหรอแอล"
"ใช่" มยองซูโอปป้าที่ยังขำไม่หายยอมรับ
"โห ยองซอล โอปป้าแนะนำเลยนะ อย่าไปกินอะไรที่มยองซูทำเด็ดขาด เธออาจจะตายได้"
"ฉันจะจำไว้ค่ะ"
"เห้ย ทำไมเธอพูดเพระจัง" มยองซูโออป้าโวยวาย
"แล้วทำไม"
"สองมาตรฐานอ่ะ"
":P"
_____________________________________
จบไปอีกตอนแล้วน้าาาาาาาาาา ติดตามต่อไปนะ :)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น