ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : สัญญาของมยองซู
"อย่า"
ฉันรีบปัดมือของคนคนนั้นออกทันทีและหันหลังไปมอง
มยองซูโอปป้า
"มาหาดงอูเหรอ เขากลับไปแล้วละ"
"คือฉัน.."
"ในห้องนั้นมีใครเหรอ" เขา รู้อยู่แล้วแน่ๆ
"ปล่าว แค่จะมาเยี่ยมดงอูโอปป้าอ่ะ คือ เอ่อ มีคนโทรมาบอก"
"อื้ม งั้นเรากลับกันเถอะ ดงอูฮยองนอนพักอยู่ที่บ้าน" กลับก็ได้ ในห้องนี้ มันมีฉันอยู่ใช่มั้ย
เขาแค่ไม่อยากให้ฉันเห็น
มันเป็นแบบนั้นรึเปล่านะ
ว่าแต่ว่า
ดงอูโอปป้าเป็นอะไร
ฉันกับมยองซูโอปป้านั่งแท็กซี่แบบเงียบๆมาจนถึงโรงแรม
เงียบจริงๆ
มยองซูโอปป้าที่แชร์ห้องกับดงอูโอปป้าพาฉันเข้ามาในห้อง
ดงอูโอปป้าก็ปกติดีนี่
>>>มยองซูพาร์ท<<<
ผมพายองซอลมาที่ห้อง
ที่จริงเรื่องดงอูฮยองมันเป็นแค่ข้ออ้าง
พอมาถึงโชคดีที่ดงอูฮยองหลับไปแล้ว
"ท่าทางฮยองเขาจะเหนื่อย ให้เขาพักเถอะ" ผมเริ่มบทสนทนาระหว่างผมกับยองซอลที่เงียบไปนาน
"อืม" เธอตอบมาแค่นั้น ผมก็รู้ว่าเธอกำลังเสียใจและเสียดายสุดๆ
"เป็นอะไรหึวันนี้ ปกติต้อง 'ฉันรู้แล้วน่า' หรือไม่ก็ 'เออๆ' อะไรแบบนี้นี่ "
"ฉันแค่เหนื่อยๆอ่ะ" เหนื่อยใจละสิไม่ว่า ผมต้อง.. ทำบางอย่างแล้วละ
>>>จบมยองซูพาร์ท<<<
"งั้น เธอไปพักที่ห้องก่อนสิ" มยองซูโอปป้าพาฉันมาส่งที่ห้องแล้วก็หายไปเลย
เสียดาย
ฉันเกือบจะเห็นแล้วแท้ๆ
อีกแค่นิดเดียว
มยองซูโอปป้า พยายามจะทำอะไรกันแน่
2 ชม. ผ่านไป (เร็วเนอะ)
"ยองซอล ไปดูนี่เร็ว" มยองซูโอปป้าตะโกนมาจากประตูซึ่งฉันไม่ได้ล็อก
"อะไรอ่ะ"
"บนดาดฟ้า เร็วๆ" มยองซูโอปป้าที่ทำท่าไม่รู้ว่าตกใจหรือตื่นเต้น
"บนดาดฟ้ามีอะไร"
"ตามมาเถอะน่า" มยองซูโอปป้าที่วิ่งนำไป ฉันเลยวิ่งตาม เหนื่อยอ่ะ ทำไมเขาต้องวิ่งด้วย
เอ้าๆ
หายไปไหนแล้ว
อยู่ๆมยองซูโอปป้าก็หายไปทั้งๆที่ประตูดาดฟ้ายังไม่เปิด
หรือว่า
ผีหลอก
ไม่น่าจะใช่
เปิดไปดูสักนิดดีกว่า
ฉันเปิดประตูดาดฟ้าเข้าไป
เจอ
ไฟถูกประดับอยู่ทั่วดาดฟ้ามืดๆแห่งนี้ ลูกโป่งหลากสีสันผูกเอาไว้กับต้นไม้ โต๊ะตัวหนึ่งที่วางอยู่มีแค่ของชิ้นเดียวเท่านั้น
กล่อง
ฉันเดินเข้าไปตามทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
อลังการงานสร้าง
มยองซูโอปป้าทำงั้นเหรอ
ฉันเดินตรงไปยังกล่องอะไรสักอย่างนั่นทันที
ในกล่องไม่มีอะไรเลย
ว่างเปล่า
"เธอรู้มั้ย ว่าในกล่องนั้นนะ เคยมีหัวใจของคนคนนึงอยู่"
เสียงที่คุ้นเคยพูดขึ้นมา ฉันคิดว่าเสียงมันมาจากลำโพงข้างๆกล่อง
"แต่ตอนนี้ ที่มันว่างเปล่าเพราะหัวใจดวงนั้นถูกผู้หญิงคนนึงขโมยไป"
"....."
"และคนคนนั้นก็ไม่คิดจะเอามันคืนมา เพราะเขาได้มอบหัวใจให้เธอไปจนหมดแล้ว"
"...."
"ยองซอล ไม่ว่าเธอจะกังวลเรื่องอะไร ฉันขอสัญญา"
"..."
"ว่าฉันจะอยู่ข้างๆเธอ จะปกป้องเธอ เธอจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น"
"...."
"ถึงฉันจะไม่ใช่ยอดมนุษย์ แต่ฉันจะทำมัน"
"..."
"เธอคือคนสำคัญของฉันนะ"
น้ำตาของฉันมันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัวและคงจะไม่หยุดง่ายๆ
ขอบคุณนะ โอปป้า
"ร้องไห้ทำไมครับ" มยองซูโอปป้ากระซิบที่ข้างๆหูของฉัน ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเขามาตอนไหน
"ฉัน ฮึก ฉัน ฮึก ขอบคุณ" มยองซูโอปป้าเขามือมาจับแก้มของฉันเอาไว้ทั้งสองข้าง
"ฉันสัญญา" มยองซูโอปป้า ขอบคุณค่ะ
_________________
จบไปอีกตอน มยองซู ทำไมนายไม่สารภาพรักไปซะ ขึ้นชื่อว่า แอล อินฟินิต สารภาพรักแบบนี้มันธรรมดาไปสินะ งานนี้ต้องใหญ่ๆหน่อย
ฉันรีบปัดมือของคนคนนั้นออกทันทีและหันหลังไปมอง
มยองซูโอปป้า
"มาหาดงอูเหรอ เขากลับไปแล้วละ"
"คือฉัน.."
"ในห้องนั้นมีใครเหรอ" เขา รู้อยู่แล้วแน่ๆ
"ปล่าว แค่จะมาเยี่ยมดงอูโอปป้าอ่ะ คือ เอ่อ มีคนโทรมาบอก"
"อื้ม งั้นเรากลับกันเถอะ ดงอูฮยองนอนพักอยู่ที่บ้าน" กลับก็ได้ ในห้องนี้ มันมีฉันอยู่ใช่มั้ย
เขาแค่ไม่อยากให้ฉันเห็น
มันเป็นแบบนั้นรึเปล่านะ
ว่าแต่ว่า
ดงอูโอปป้าเป็นอะไร
ฉันกับมยองซูโอปป้านั่งแท็กซี่แบบเงียบๆมาจนถึงโรงแรม
เงียบจริงๆ
มยองซูโอปป้าที่แชร์ห้องกับดงอูโอปป้าพาฉันเข้ามาในห้อง
ดงอูโอปป้าก็ปกติดีนี่
>>>มยองซูพาร์ท<<<
ผมพายองซอลมาที่ห้อง
ที่จริงเรื่องดงอูฮยองมันเป็นแค่ข้ออ้าง
พอมาถึงโชคดีที่ดงอูฮยองหลับไปแล้ว
"ท่าทางฮยองเขาจะเหนื่อย ให้เขาพักเถอะ" ผมเริ่มบทสนทนาระหว่างผมกับยองซอลที่เงียบไปนาน
"อืม" เธอตอบมาแค่นั้น ผมก็รู้ว่าเธอกำลังเสียใจและเสียดายสุดๆ
"เป็นอะไรหึวันนี้ ปกติต้อง 'ฉันรู้แล้วน่า' หรือไม่ก็ 'เออๆ' อะไรแบบนี้นี่ "
"ฉันแค่เหนื่อยๆอ่ะ" เหนื่อยใจละสิไม่ว่า ผมต้อง.. ทำบางอย่างแล้วละ
>>>จบมยองซูพาร์ท<<<
"งั้น เธอไปพักที่ห้องก่อนสิ" มยองซูโอปป้าพาฉันมาส่งที่ห้องแล้วก็หายไปเลย
เสียดาย
ฉันเกือบจะเห็นแล้วแท้ๆ
อีกแค่นิดเดียว
มยองซูโอปป้า พยายามจะทำอะไรกันแน่
2 ชม. ผ่านไป (เร็วเนอะ)
"ยองซอล ไปดูนี่เร็ว" มยองซูโอปป้าตะโกนมาจากประตูซึ่งฉันไม่ได้ล็อก
"อะไรอ่ะ"
"บนดาดฟ้า เร็วๆ" มยองซูโอปป้าที่ทำท่าไม่รู้ว่าตกใจหรือตื่นเต้น
"บนดาดฟ้ามีอะไร"
"ตามมาเถอะน่า" มยองซูโอปป้าที่วิ่งนำไป ฉันเลยวิ่งตาม เหนื่อยอ่ะ ทำไมเขาต้องวิ่งด้วย
เอ้าๆ
หายไปไหนแล้ว
อยู่ๆมยองซูโอปป้าก็หายไปทั้งๆที่ประตูดาดฟ้ายังไม่เปิด
หรือว่า
ผีหลอก
ไม่น่าจะใช่
เปิดไปดูสักนิดดีกว่า
ฉันเปิดประตูดาดฟ้าเข้าไป
เจอ
ไฟถูกประดับอยู่ทั่วดาดฟ้ามืดๆแห่งนี้ ลูกโป่งหลากสีสันผูกเอาไว้กับต้นไม้ โต๊ะตัวหนึ่งที่วางอยู่มีแค่ของชิ้นเดียวเท่านั้น
กล่อง
ฉันเดินเข้าไปตามทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ
อลังการงานสร้าง
มยองซูโอปป้าทำงั้นเหรอ
ฉันเดินตรงไปยังกล่องอะไรสักอย่างนั่นทันที
ในกล่องไม่มีอะไรเลย
ว่างเปล่า
"เธอรู้มั้ย ว่าในกล่องนั้นนะ เคยมีหัวใจของคนคนนึงอยู่"
เสียงที่คุ้นเคยพูดขึ้นมา ฉันคิดว่าเสียงมันมาจากลำโพงข้างๆกล่อง
"แต่ตอนนี้ ที่มันว่างเปล่าเพราะหัวใจดวงนั้นถูกผู้หญิงคนนึงขโมยไป"
"....."
"และคนคนนั้นก็ไม่คิดจะเอามันคืนมา เพราะเขาได้มอบหัวใจให้เธอไปจนหมดแล้ว"
"...."
"ยองซอล ไม่ว่าเธอจะกังวลเรื่องอะไร ฉันขอสัญญา"
"..."
"ว่าฉันจะอยู่ข้างๆเธอ จะปกป้องเธอ เธอจะไม่เป็นอะไรทั้งนั้น"
"...."
"ถึงฉันจะไม่ใช่ยอดมนุษย์ แต่ฉันจะทำมัน"
"..."
"เธอคือคนสำคัญของฉันนะ"
น้ำตาของฉันมันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัวและคงจะไม่หยุดง่ายๆ
ขอบคุณนะ โอปป้า
"ร้องไห้ทำไมครับ" มยองซูโอปป้ากระซิบที่ข้างๆหูของฉัน ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเขามาตอนไหน
"ฉัน ฮึก ฉัน ฮึก ขอบคุณ" มยองซูโอปป้าเขามือมาจับแก้มของฉันเอาไว้ทั้งสองข้าง
"ฉันสัญญา" มยองซูโอปป้า ขอบคุณค่ะ
_________________
จบไปอีกตอน มยองซู ทำไมนายไม่สารภาพรักไปซะ ขึ้นชื่อว่า แอล อินฟินิต สารภาพรักแบบนี้มันธรรมดาไปสินะ งานนี้ต้องใหญ่ๆหน่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น