(INFINITE X YOU ) DREAM STORY

ลำดับตอนที่ #10 : ร่างของยองซอล

นอนไม่หลับอ่ะ

ทำไมนะเหรอ

ก็ไอ้สายตาที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจที่จ้องมองแผ่นหลังฉันอยู่นี่

คืออะไร


"นอนไม่หลับเหรอ ยองซอล" รู้ได้ไงว่ะ
"เอ่อ อืม"
"ฉันถามอะไรหน่อยสิ"
"อืม"
"เธอชอบผู้ชายแบบไหน" แบบโอปป้านี่แหละค่าาา 
"เอ่อ ฉันชอบผู้ชายที่สามารถปกป้องฉันได้"
"เหรอ" เออ หรอ
"แล้วโอปป้าชอบผู้หญิงแบบไหน"
"แบบเธอ" หาาาา
"หา"
"ทำไมอากาศมันร้อนแบบนี้น้า" มยองซูโอปป้าพูดพลางเอามือปัดๆหน้า  คือ นี่แอร์ตั้ง 22 องศา ร้อนอะไรละ

จะว่าไป

นานแล้วนะที่ฉํนมาอยู่ที่นี่
ใช้ชีวิตแบบนี้

พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปที่ไทย

จะมีข่าวของฉันรึเปล่านะ
แม่จะเป็นยังไง
ฉันเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว
คนที่สงสัยฉัน
นอนอยู่ตรงนี้ 
เขายังคงสงสัยฉันต่อไปเรื่อยๆ
ถ้าไปที่ไทยละก็...
"ยองซอล"

ถ้าไปถึงไทยจะเกิดอะไรขึ้นน้า
"ยองซอล" ห๊ะ หา ตะโกนหาอาราย
"จะตะโกนทำไมเนี่ยโอปป้า"
"ก็เธอเอาแต่เหม่อนะสิ"
"ฉันง๊วงง่วงอ่ะโอปป้า นอนละน้า"

มยองซูโอปป้าก็เลยเงียบไปโดยอัติโนมัติ
นี่ฉันคิดไปเองเหรอเขากำลังมองมาที่ฉัน
โอ๊ยย

ไปนอนไปยองซอล

>>>>มยองซูพาร์ท<<<<
ผมยังคงไม่หลับ

เอาจริงๆเลยนะ ผมยังกังวลเรื่องเธออยู่
เรื่องหายตัวไปไม่มีตัวตนอะไรนั่น

ผมยังฝันร้ายอยู่ทุกคืน

ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่

แต่ผมคิดว่า

ผมไม่อยากเสียยัยตัวยุ่งของผมไปเลย

ไม่อยากห่างจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว

อยากคอยดูแลเธออยู่แบบนี้ไปนานๆ

ผมกลัวว่าถ้าผมหลับไป ยองซอล.... ผู้หญิงของผม เธอจะหายไป

เสียงหายใจที่สม่ำเสมอนั้นทำให้ผมแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว

ผมค่อยๆเอื้อมมือไปกอดเธอเอาไว้


ขอโอปป้ากอดเธอไว้อย่างนี้



อีกสักพักแล้วกันนะ


ฝันดีนะครับยัยตัวยุ่ง

>>>>จบมยองซูพาร์ท<<<<
แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านนั้นปลุกฉันให้ตื่นนอน

เช้าแล้วสินะ

วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องไปที่ไทย

แต่ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีลมอุ่นๆพัดมาที่ใบหน้าของฉันเต็มๆ

ช่างเหอะ ออกไปหาอะไรกินดีกว่า

แต่ทำไม

รู้สึกขยับลำบากแบบนี้

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น

แต่


เฮ้ย  มยองซูโอปป้า

กะ กอดฉันอยู่

แกร๊ก


เสียงเปิดประตู
 ทำไงดี

แกร๊ก เอี๊ยด


เอาละว่ะ แกล้งหลับก็ได้


"แอล ยองซอล ตื่นได้แล้วนะ เดี๋ยวก็ไปขะ" เสียงของซองกยูโอปป้าหายไปคงตกใจ

ฉันได้ยินเสียงเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

"แอล แอล แอล ตื่น"
"อืม อะไรฮยอง" ยังไม่ปล่อย
"ชู่ว์ นายลุกเดี๋ยวนี่เลย" ยัง ยังอีก
"ขออีกห้านาที" ไม่ให้เว้ยยยยย ยังไม่ปล่อยอีก
"ลุกเดี๋ยวนี้ นี่ฉัน ลีดเดอร์นะ นายต้องเชื่อฟังฉันบ้างดิ อีกอย่างฉันเป็นฮยองของนาย ลุก เดี๋ยวให้ซองจงมาปลุกยองซอล"
"เออๆ ลุกและฮยอง" ปล่อยสักที



ห้านาทีผ่านพ้น


"ยองซอลอา ตื่นเถอะ เรากำลังจะสายนะ"
"อืม" ต้องทำเป็นสะลึมสะลือ
"ไปอาบน้ำเถอะ ไปสนามบินกัน"


ณ สนามบิน

วันนี้ฉันนั่งรถมาโดยไม่พูดอะไรกับมยองซูโอปป้าสักคำ

ก็อายนี่นา


"กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
"แอลโอปป้าหล่อมากเลย"
"ซองจงหันมาหาฉันด้วยละ"
"ซองยอลลี่ นูน่าอยู่ทางนี้"
"นั่นๆ ยองซอลกับมยองซูนี่นา  น่าร้ากกก" มีแฟนคลับฉันด้วยอ่ะ

"ยองซอลออนนี่ หนูขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยค่ะ"
"ได้อยู่แล้วสาวน้อย ชื่ออะไรค่ะ" ฉันถามสาวน้อยที่น่าจะอายุหกขวบ
"ฮวังซารางค่ะ" น่าร้ากก
"ซารางจัง มา เดี๋ยวออนนี่อุ้ม"
"ซารางอยากถ่ายคู่กับแอลโอปป้าและยองซอลออนนี่ค่ะ" อ่ะ เอ๋
"ได้สิครับ มา โอปป้าอุ้มนะ"

"(เสียงคุณแม่) 1 2 3" แชะ
"ขอบคุณค่ะโอปป้า ออนนี่"
"จ๊ะ น่ารักจังเลย ถ้าออนนี่มีลูกนะ อยากได้น่ารักๆแบบซารางนั่นแหละ"
"แต่ฉันอยากได้ลูกชายด้วย" มยองซูโอปป้าพูดหลังจากซารางเดินกลับไปแล้ว
"เรื่องของโอปป้าดิ"
"เรื่องของเธอด้วย"
"ทำไมอ่ะ" 

'แอลโอปป้า แอลโอปป้า' 
"ครับๆ" แหม หันไปหาคนอื่นเฉยเลย













ถึงแล้ว

ประเทศไทย


ฉันนอนกลิ้งอยู่บนเตียงมาสองชั่วโมงหลังจากมาถึง
ในขณะที่คนอื่นๆไปพัก






ก๊อกๆ




"เข้ามาเลยค่ะ"
"เธอควรล็อกประตูซะ นี่ไม่ใช่หอพักนะ" เหอะ มาถึงก็หาเรื่องเลยนะมยองซูโอปป้า
"ไม่เห็นเป็นไร ;p"
"แล้ว เธออยากไปซักที่นึงมั้ย" เขารู้ได้ไงว่าฉันอยากไปซักที่นึง
"ไป ฉันจะไปที่ที่นึง" ไปบ้านของฉัน



ฉันนั่งแท็กซี่มา คนเดียว
ที่จริงฉันควรจะมากับมยองซูโอปป้า แต่ฉันให้เหตุผลว่า เขาเป็นไอดอล ถ้าใครเห็นเข้าจะเดือดร้อน แล้วฉันก็เลยรีบวิ่งออกจากโรงแรมแล้วมาที่นี่


ฉันเดินเข้าไปในซอยที่เงียบผิดปกติ


ไม่นะ


สถานที่นี้

ฉันมั่นใจว่าบ้านของฉันเคยตั้งอยู่ที่นี่

ตอนนี้มันเป็นแค่พื้นที่รกร้างมีแต่หญ้าเต็มไปหมด


และตอนนั้นเป็นตอนที่ฉันฉุกคิดเรื่องที่ที่นึงขึ้นมาได้

"โรงพยาบาล" ไม่รู้อะไรทำให้ฉันโพล่งออกปแบบนั้นแล้วรีบวิ่งไปยังโรงพยาบาลที่ฉันมักจะไปรักษา



ไอซียู

นั่นคือที่ที่ฉันกำลังเดินตรงไป

ฉันวิ่งมาทำให้เหนื่อยพอสมควร

"มาเยื่ยมใครค่ะ" คุณพยาบาลที่เดินผ่านมาถาม
"คุณ" ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนที่ฉันรู้จักดี


ยัยสา  


เพื่อนของฉัน เธอเรียนจบเป็นพยาบาลแล้วงั้นเหรอ

เป็นไปไม่ได้


"คุณเป็นคนต่างชาติเหรอค่ะ พูดภาษาอังกฤษได้มั้ย"
"ฉัน พูดไทยได้ค่ะ"
"อ๋อค่ะ แต่คุณหน้าตาคุ้นๆนะค่ะ เราเคยเจอ.."
"ฉัน จียองซอล ถ้าคุณติดตามอินฟินิต ก็รู้จักฉันค่ะ"
"คุณยองซอลจริงๆเหรอค่ะ ฉันเป็นแฟนคลับคุณเลยค่ะ เพราะคุณหน้าตาเหมือนเพื่อนฉันมากๆ จนบางครั้งฉันก็แอบคิดว่า เพื่อนฉันไปศัลยกรรมมารึเปล่า" เพื่อน หรือว่า..
"จริงเหรอค่ะ แล้วเพื่อนของคุณอยู่ที่ไหนหรอค่ะ ฉันอยากเจอจัง"
"น่าเสียดายจังเลยค่ะ เธอถูกรถชน ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย แต่ถ้าคุณยองซอลอยากไปเยี่ยม เธออยู่ที่ห้อง 401 นะค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ"

401

ดีละ


ฉันรีบเดินตรงไปยังลิฟท์ทันที 
ในตอนนั้นเอง ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามมา

เรื่อยๆ


ห้อง 399  400 401


นี่ไงละ

ฉันเตรียมจะเปิดประตูเข้าไป

แต่ทันทีที่ฉันเปิดประตู แทนที่ฉันจะได้เห็นตัวเอง
กลับมีมือๆนึงมาปิดตาของฉันเอาไว้

>>>มยองซูพาร์ท<<<
ผมเดินตามยองซอลมาได้สักพักแล้วตั้งแต่เธอหนีออกมา ผมก็ตามออกมาด้วย
'ฮยอง ผมอยู่ที่ร้านนวด เดี๋ยวกลับไปนะ สักพักนึง' ก่อนอื่นผมเลยส่งข้อความหาซองกยูฮยองก่อน

ผมยืนมองยองซอลที่ยืนพูดภาษาไทยกับพยาบาลคนนึงอยู่ เธอพูดเกี่ยวกับห้อง 401 อะไรสักอย่าง นั่นทำให้ผมรู้ว่าเธอต้องไปที่นั่นแน่ๆ ผมเลยรีบไปก่อนเธอ

ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องแล้ว

ผมควรจะเข้าไปดูว่าในนั้นมีอะไร

ผมจะ

เข้าไปดู


ผมเปิดประตูเข้าไปและเจอ

ยองซอล

เธอนอนโดยมีสายน้ำเกลืออยู่เต็มไปหมด

ไม่สิ

เธอไม่ใช่ยองซอล
นี่มันอะไรกัน

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆนั้นทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมเลยรีบออกจากห้องไปซ่อนอยู่ที่ประตูหนีไฟข้างๆ
ยองซอล เธอมาที่นี่

มาดูร่างของเธอ

นี่มัน เป็นเรื่องจริงสินะ

ผมรีบวิ่งเข้าไปปิดจาเธอไว้ทันที

หัวใจของผมมันหล่นไปอยู่ที่พื้นแล้ว

เธอจะเห็นนี่ไม่ได้เด็ดขาด

>>จบมยองซูพาร์ท<<

---------------------
มยองมาช่วยยองซอลไว้ได้ แล้วจะเป็นยังไงต่อไป

ต้องติดตามน้า