คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชะตาผันแปร ณ แท่นจุติ
ำหนัอวิ๋นหลิ ึ่ั้อยู่ท่ามลาหมู่เมาวที่ล่อลอยอยู่ลาอาาศ ล้อมรอบ้วยสวนอไม้สวรร์ที่เบ่บานามฤูาล ภายในำหนัามหรูหรา้วยเสาแะสลัลวลายมัรอันประี เพานประับโมไฟหยใส นาผู้เป็นเทพือมิ่ นามว่า "เยว่หลาน" ือผู้มีหน้าที่บันทึและสร้าสรร์ะาีวิอผู้นและเหล่าเทพเียนทั้หลาย นาเป็นสรีผู้มีรูปโมามประหนึ่หยาน้ำ้าบนลีบอบัว ผิวาวุหิมะบริสุทธิ์ วาลมโเป็นประายราววารา เส้นผมำลับยาวสยายุแพรไหม นาสวมอาภร์สีฟ้าอ่อนปัลายวิหเพลิที่โบยบินเหนือสายน้ำ
เสียฝีเท้าเบาราวับสายลม าม้วยร่าเล็อเียนรับใ้ที่เินรเ้ามาหาเยว่หลาน้วยท่าทานอบน้อม "ท่านเทพือมิ่! เทพสรามเทียนฟาหลาวินะลไปเผิ่านเราะห์ในไม่้านี้ ท่านเทพไ้เรียร้อเทียบะาาท่านแล้ว" เียนรับใ้ล่าว้วยน้ำเสียนอบน้อม ทว่านัยน์าายแววัวลเล็น้อย
เยว่หลานลอบพยัหน้า ่อนถอนหายใเบา ๆ "เทพสรามเทียนฟาหลาวิน…ะาอเา้อไม่ธรรมา ้าะ้อัสรรให้ีที่สุ" นาพึมพำับัวเอ ่อนหยิบแผ่นระาษอีแผ่นหนึ่ึ้นมาวาเบื้อหน้า ปลายนิ้วเรียวยาวประอพู่ันอย่าำนา รอยหมึไหลรินลอย่าส่าาม ประีทุลายเส้น
"อ์ายแห่แว้นาอัน…รูปโมั่ันทรา วามสามารถยิ่ให่ มีบารมีล้นหลาม…" เยว่หลานเอ่ยเบา ๆ ะเียนรายละเอียะาอเทพสราม นาให้วามสำัับทุำ ทุวลีที่ร่าึ้นมา ทุลายเส้นที่ลหมึบนแผ่นระาษล้วนสะท้อนถึวามั้ใเ็มเปี่ยมในารเียนะาอเทพสรามให้สมบูร์ที่สุ
เมื่อเสร็สิ้น นารพู่ันลอย่านุ่มนวล ่อนที่ะหยิบเทียบะาึ้นมามอ ทว่าในเวลาเียวัน เียนรับใ้อีราย็เ้ามาพร้อมับล่อไม้ประับมุในมือ "ท่านเทพือมิ่ นี่เป็นเทียบะาอเทพที่ถูลโทษให้ไปเป็นหมูในโลมนุษย์ อท่านส่ไปให้เหล่าเียนรวสอบ"
เยว่หลานหันไปพยัหน้า ่อนวาเทียบะาอเทพสรามลบนโ๊ะโยไม่ทันสัเ และหยิบเทียบะาอเทพที่ถูลโทษึ้นมา้วยวามรีบร้อน "เ้าส่เทียบะานี้ไปที่แท่นุิโย่วน มิะนั้นเวลาำหนะพ้นไป" นายื่นเทียบะานั้นให้เียนรับใ้ "เร่รีบเถิ อย่าให้เิวามผิพลา"
ิวหยารับเทียบะาแล้วเร่ไปทันที ทิ้ให้เยว่หลานยันั่อยู่ที่แท่น ะนั้น นาลับรู้สึถึบาอย่าที่ผิปิ นายมือึ้นแะที่หน้าผาล้ายำลันึถึสิ่ใบาอย่า ใบหน้าอนา่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเร่เรีย หัวใเ้นแรึ้นทุที
"หรือว่า..." นาเอ่ยเบา ๆ ับนเอ านั้น็รีบ้นหาเทียบะาอเทพที่ถูลโทษอยู่บนโ๊ะ เมื่อไม่พบเทียบะานั้น นาพลันหน้าีเผืออย่ารวเร็ว
"ิวหยา... เ้านำเทียบะาผิไป!" นาร้อออมา้วยวามใ
นามิอารอ้า รีบเร่ายทะยานออาำหนัอวิ๋นหลิ มุ่รไปยัแท่นุิ หัวใอนาเ้นระทึ ื่นลัวว่าะาที่ผิพลารั้นี้อาเปลี่ยนแปลวะาอเทพสรามเทียนฟาหลาวินโยสิ้นเิ
แ่เมื่อเยว่หลานมาถึแท่นุิ ็สายเินไปเสียแล้ว เทพสรามเทียนฟาหลาวินไ้ลไปุิในร่าอหมูัวน้อยในโลมนุษย์เรียบร้อยแล้ว
นายืนนิ่ มือที่เยส่าามสั่นระริ หยาเหื่อเย็นผุบนหน้าผา วาลมโที่เยแฝไว้้วยวามมั่นใลับมีแวววิัวล นาไม่อยาเื่อว่าวามผิพลานี้ะเิึ้นริ นาหลับาล ลมหายใสั่นไหว
"้าะทำอย่าไรี... ้าทำพลารั้ให่หลวแล้ว" นาพึมพำเบา ๆ ในลำอ ะนั้นเอ เสียอเียนผู้เฝ้าแท่นุิ็เอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเรียบเย็น
"เทพือมิ่เยว่หลาน มิอาแ้ไะาไ้เมื่อุิแล้ว เ้าปล่อยให้่านเราะห์รั้นี้เป็นไปามะาที่ถูำหนเสียเถิ"
นารู้ีว่าเ์แห่สวรร์นั้นมิอาเปลี่ยนแปลไ้ หาลไปสู่โลมนุษย์แล้ว ไม่มีสิ่ใที่ะึลับมาแ้ไไ้อี นาึทำไ้เพียยอมรับับวามผิพลาอน
เยว่หลานยืนนิ่อยู่หน้าแท่นุิ สีหน้าอนาีเผือั่หยาวที่ไร้ีวิ สอมือเรียวบาำเ้าหาันแน่น หัวใอนาหนัอึ้้วยวามัวล ารพลาพลั้สลับะาอเทพสรามเทียนฟาหลาวิน ผู้เป็นำนานแห่สวรร์ลับ้อลไปุิในร่าหมูน้อยัวหนึ่บนโลมนุษย์ ะาอันยิ่ให่อเาถูทำลาย้วยวามประมาทเพียเสี้ยววินาทีอนา
"้า้อลไป่วยเา..." เยว่หลานิในใ สอิ้วอนามวเ้าหาัน้วยวามัวล แม้นาะเป็นเทพือมิ่ แ่สวรร์นั้นเ็า ารลไปยุ่เี่ยวับ่านเราะห์อเทพนอื่นถือเป็นสิ่้อห้าม หานาลไป่วยเทียนฟาหลาวินโยเปิเผยานะอนา ะ้อถูลโทษสถานหนั
"้าไม่มีหนทาอื่นแล้ว..." นาพึมพำเบา ๆ ับนเอ ่อนะัสินใแน่วแน่ นา้อลไปยัโลมนุษย์ เพื่อ่วยเทียนฟาหลาวินฝ่า่านเราะห์รั้นี้ โยไม่ละเมิสวรร์
เยว่หลาน้าวเท้าไปยัแท่นุิ เมื่อมาถึ นายืนนิ่อยู่รู่หนึ่่อนหลับาลและัสินใระโลสู่แท่นุิ ร่าายอนา่อย ๆ สลายไปในแสสว่าา ๆ พลาถูพัพาสู่โลมนุษย์ ในะที่ิใอนายัเ็มไป้วยวามัวล
ความคิดเห็น