คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ข้างๆหัวใจ
Music Playlist at MixPod.com ปกติกาไอซ์ไม่ตอบคอมเม้นนะคะ
แต่ว่าตอนที่แล้วคนเม้นแบบจรรโลงสังคมมาก
ยังไงก็ขอตอบแล้วกันเน้อ :D
mingggggggggg : งอนอะ ดราม่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
555555 มาอัพตอนหวานๆง้อเลยยยย >> วาฬกากมาก ! -0- 5555 ไม่หวาน งอนวาฬ !
รัก กัน ริท forever : เศร้าอะ สงสารทั้งสองคนเลย >> ขอบคุณที่ยังติดตามฟิคกาไอซ์อยู่นะคะ
Ringo-rr : มันจุก แบบว่าไม่รู้จะอธิบายยังไง TT^TT < ขอบคุณนะคะที่อิน แหะๆ
patlom6845 : น้ำตาจิไหล
เป็นขอเตือนใจ วัยรุ่นอย่างเรานะ สิ่งที่เราทำอะไรลงไปในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ความสูญเสียหรือความเสียหายบางครั้งมันอาจไม่ใช่เราคนเดียวที่ถูกกระทบ บางครั้งผลกรรมอาจเกิดกับคนรอบข้างหรือคนที่เรารักที่สุด ก็ขอให้ทุกคนคิดให้รอบครอบเวลาที่จะทำอะไรไม่ถูกต้อง ( fic ดราม่ามาก แต่ขอนำไปประยุกต์ใช้กับสถานการณ์อื่นๆก็ได้ เป็นการเตือนใจกันนะ) < ขอบคุณมากนะคะที่สำหรับคำแนะนำเพราะ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าฟิคของกาไอซ์จะมีสาระขนาดนี้ ? :D
Baikaew!! : เค้าก็ไม่รุ้จะอธิบายยังไง !!!
มาม่า ชามโตเลย ย ย ย
จุกอ่ะ !!!! < 5555 ขอบคุณมากนะคะ :)
ชิดธิณัฐ : เอาไว้เตือนสติเนอะ เวลามีน้อย ให้เวลาอยู่กับคนรักให้คุ้ม< ขอบคุณเจ้แตงมากนะคะ ^^สำหรับคำแนะนำ :D
M_K จร้า : แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก<5555 -0-หยังน้อนี่ ? :P
farsai : ตอนนี้เศร้า แต่เหตุผลเข้าใจได้
ปล.คอมเม้นแรกน่ารักจัง ^^ < ขอบคุณมากจริงๆค่ะ 555 ว่าแต่คห1น่ารักตรงไหน เพราะเค้าเป็นวาฬค่ะ -0- ไม่น่ารัก
Earng GunRitz : อื้อ ชอบอ่ะ เเต่รอตอนหน้านะ มาม่าอ่ะ แบบนี่้้แหละที่ต้องการร < ถ้าเด็กแฝดของกาไอซ์จะโรคจิต ?
เป็นบ้าอะไรของแก -0- 5555
reborn38 : เศร้ามากเลยอ่ะ < ขอบคุณนะคะที่ิติดตาม ^^
รักเธอทุกลมหายใจ : ง่ะ! มาม่าทำมายยยยยยยยยยยย มันเศร้าถึงทรวงใน (เว่อร์!)
เอาตอนหน้าหวานๆน้าาา >< (คห.นี้.....เฮ้อ.....-*-)
อัพต่อนะคะ :) < 5555 ขอบคุณนะคะที่อิน ได้เลยตอนนี้หวานชัวร์ มั๊ยน้า 555
___________________________________________________________________________
ข้างๆหัวใจ :D
แล้วฉันนั้นสำคัญแค่ไหน? คิดฝันไปได้ไกลเท่าไหร่? มีโอกาสได้ยืนในหัวใจเธอบ้างมั๊ย … ไม่มี ! คำตอบมันแน่ชัดอยู่แล้วก็จะอะไรเสียอีกสถานะมันเปลี่ยนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะ
‘เพื่อนสนิท’ กับเค้าคนนี้ ณพัชร์ !
“เตี้ย เป็ด ริท ไอ้ริทททททท”เสียงของใครบางคนทำให้คนในความคิดหลุดจากภวังค์ทันที
“เป็นบ้าอะไรของมึง บ้านขายโทรโข่งหรอ ไอ้กาก โอ๊ว”พอสติกลับมาก็รีบกวนคืน ก่อนจะขมวดคิ้วให้มันอย่างยุ่งๆ
“กูบอกว่ากลับบ้านเราเถอะ ป่ะเร็วๆง่วง”บ้านเรา? เอิ่ม บ้านมัน? บ้านริท? อ๋อ คอนโดริทแต่อย่าเรียกว่าชวนเลยดีกว่า ต้องเรียกว่าขืนใจ ไม่สิ บังคับขู่เข็ญ นี่ตกลงเป็นเบ๊มันหรือไงวะ ไอ้กากเดอะดาว
บนรถมาสด้า3สีขาวนี้ ยังมีคนขับที่พูดไม่หยุด ส่วนคนตัวเล็กข้างๆก็เอาแต่เงียบ เสมองนอกกระจกอย่างไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สนใจคือความรู้สึกตอนนี้ นี่มันรู้สึกยังไง หรือกันมันจะรัก
หรือแค่ไม่มีอะไรเลย โอ๊ย ปวดหัวโว้ย
“ฟังเพลงมั๊ยเป็ด ?”เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าพูดคนเดียวกันมันก็รีบตั้งประโยคคำถามเลย ริทเลยได้แต่หยักหน้าเล็กๆ ยังไม่มีอารมณ์เถียงกันมันตอนนี้ นิ้วเรียวกดเปิดวิทยุ GreenWave คลื่นที่ริทชอบฟังประจำชอบช่วงคลับFriday ต้องเรียกกว่าริทชอบคนเดียวไอ้กันมันไม่ชอบ แต่มันก็ยอมฟังด้วย
‘นี่มันคือความจริงในใจจากเพื่อนสนิท ที่คิดเกินเลยก็คนคุ้นตา ก็คนคุ้นเคย ที่ไม่เคยจะเป็นเพื่อนเธอ’ ดูเหมือนเพลงจะเรียกสติของคนที่อยู่ในโลกส่วนตัวได้ไม่น้อย
“มองหน้ากูทำไม ไม่ชอบเพลงนี้หรอ ไอ้เซนมันอุส่าห์ร้อง งั้นคลื่นอื่นก็ได้วะ”กันกำลังเอื้อมมือไปเปลี่ยนคลื่นวิทยุ
“ไม่ต้องๆ ฟังเพลงนี้แหละ”ใครบอกไม่ชอบ มันโดนมากเลยต่างหาก
“อ่ะแน๊ะ เพลงแอบชอบซะด้วย น้องเป็ดของพี่กันกำลังมีความรักแล้วครับพี่อ้อยพี่ฉอด”ดูมัน ก็มัวแต่เล่นอยู่แบบนี้ไงถึงไม่รู้อะไรสักที
“มีนานแล้วต่างหาก มึงอ่ะไม่รู้เรื่อง กาก”ริทกำลังจะสื่ออะไรให้มันรู้ แค่พูดเฉยๆใจมันทำไมเต้นแรงจัง ความเงียบปลกคลุมภายในรถ ทั้งที่กันมันควรแซวต่อ แบบนี้ขอเข้าข้างตัวเองได้มั๊ย รถยนต์เคลื่อนตัวมาจอดที่ลานจอดรถ ก่อนคนสองคนจะเดินขึ้นเข้าห้องอาบน้ำทำภารกิจส่วนตัว
และ ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าคืนนี้ต่างฝ่ายต่างหลับ ไม่มีคำว่าฝันดี ไม่มีอะไรทั้งนั้น
เพราะเพื่อน คำว่าเพื่อนมันไม่มีอะไรมากไปกว่านี้อยู่แล้ว …กันไปซ้อมละครเวที ริทไปมุกดาหารกับเซน ทุกอย่างปกติ ไม่มีอะไร ริทไม่นอยด์ กันก็เป๊ะเหมือนเดิม แต่ใครจะรู้ว่าในใจมันใช่เสียเมื่อไหร่ กลับมาริทเดินเข้าห้องอย่างเหนื่อยล้า แฟนคลับเยอะ มีความสุข แต่พออยู่คนเดียวแล้ว
ทำไมเหมือนชีวิตว่างเปล่าแบบนี้ฝนเทกระหน่ำลงอย่างไม่ขาดสาย ริทเป็นคนกลัวฟ้าร้อง
ใช่ ริทกลัวทุกอย่าง แบบนี้ไงถึงต้องมีคนไม่กลัวมาอยู่ด้วยตลอด
แม้จะเปิดเพลงเสียงดังก็ใช่ว่าจะกลบเสียงฟ้าร้องได้ ว่ากันว่า
เวลาฝนตกคนบนฟ้าร้องไห้ให้ใครสักคนบนโลก นี่คนบนฟ้ากำลังร้องไห้ให้ริทอยู่หรือเปล่านะ?
คลุมเครือ ไม่ชัดเจน หรือมันชัดเจนไปแล้ว ว่าที่กันพูดมันไม่ใช่ ‘รักริทครับ’รักแบบเพื่อน
สิ่งที่กันทำต่างหากมันบอกทุกอย่างแล้ว เหมาะสมกันดีอยู่แล้ว กัน มัดหมี่
เผลอๆแฟนคลับกันสนับสนุนด้วย
ถอนตัวและถอนใจไม่ทัน แม้เธอจะมองกันเช่นไร หากเธอไม่ได้รักเลย
แค่ขอข้างๆหัวใจให้ฉันได้ยืนต่อไปเพื่อรักเธอ
สมองมันรู้แล้วว่ากันไม่รัก แต่ทำไมหัวใจไม่ยอมรับก็ไม่รู้ …
บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องดีที่ริทกลับไปเรียน
เรียนก็ดี เรียนจบก็ทำงาน ทำให้สิ่งที่ตัวเองเรียนมา ทำในสิ่งที่ชอบ
ชีวิตจะได้ไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวอะไรแบบนี้ หัวใจจะได้พักเสียบ้าง
ปัง ปัง เสียงจากหน้าห้องยังดังพอที่จะทำให้ริทได้ยิน ก่อนจะเปิดประตูไม่ทันได้ทำอะไร
ร่างสูงยืนตรงหน้าเปียกโชกไปด้วยน้ำฝน ก่อนจะเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กันมันซ้อมละครเวทีเสร็จแต่มันไม่กลับบ้าน มันมาหาริท ทำไมมันไม่ไปหากบ ไปหานัท(นัทอยู่กับกาไอซ์เฮียกันเลยไม่มา ข้ามวงเล็บนี้ไปอาเมนนนนน -0-)
ริทเข้าข้างตัวเองหรือกันมันทำให้เข้าข้างตัวเอง
“เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลยมึง”มือเล็กเช็ดผมคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เพื่อนกันเค้าทำอะไร
ให้กันแบบนี้เมื่อไหร่
“วิ่งผ่าฝนมา 5555 วันนี้เป็นคุณเปรมของแม่พลอยเสร็จเลยเป็นพระเอกเอ็มวีต่อ”ริทชะงัก
ทั้งที่มันกำลังดีอยู่แล้ว กลับพูดเรื่องนี้ขึ้นมา กันกำลังย้ำให้ริทรู้ว่า ริทควรอยู่จุดไหนใช่หรือเปล่ากัน ?
“เฮ้ย เร็วรีบเช็ด ดึกแล้ว เดี๋ยวไปนอน”คนที่กำลังทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ สั่งให้ริทเช็ดต่อ
เฮ้อ ก็เป็นเสียแบบนี้ไง
“ครับพี่กันครับ สั่งจังเลยนะมึง”
“เออริท ช่วยอะไรกูหน่อยขอเบอร์เอเพริลให้กูหน่อย”เงียบ เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ
อยากสั่งสมองให้ไม่รับรู้อะไร เหมือนอยู่บนขั้วโลกเหนือแล้วถูกฉุดมาอยู่เซ้าแอฟริกา
ทำไม ทำไมกันใจร้ายแบบนี้
“ริท ริท ไอ้ริท” “ห๊ะ ห๊ะ อะไรนะ?”
“เอพริล”กันเงยหน้าขึ้นไปมอง ใบหน้าหวานที่ทำอะไรไม่ถูก
“เฮ้ย เสืออย่างมึงแค่นี้ต้องพึ่งกูด้วยหรอวะ? ”นี่ริทตัวสั่นใช่มั๊ย? กันจะรู้หรือเปล่า
“เอาน่าๆอย่าไปบอกใครนะเว้ย”จบแล้ว พอเถอะกันอย่าทำแบบนี้อีกเลย ริทยอมแล้ว
ริทยอมแล้วกันขอร้อง ขอให้หัวใจดวงนี้มันได้พักบ้าง
“ฝันดีนะริท”แค่คำว่าฝันดี แต่ใจริทกลับเต้นแรง กับแค่คำไม่กี่คำ ริทใจง่ายเกินไปหรือเปล่า?
“อือ ฝันดีเหมือนกัน”
ถึงไหนถึงกัน คอนเสิร์ต
‘กันก็รักมัดหมี่นะ’ แล้วที่เคยพูดไว้ล่ะกัน ‘ครับ รักริทครับ’ กลับทำไมเป็นคนแบบนี้
ที่พูดกับริทมันไม่มีสคริปต์และรู้ว่าที่พูดกับมัดหมี่นี่คือสคริปต์ แต่ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย?
มันออกมาจากใจกันหรือเปล่า
“ริทมึงต้องแยกแยะนะเว้ย วันนี้เป็นวันที่ไอ้กันมันมีความสุข มันหวังไว้มานะริท
มึงเข้าใจที่กูพูดใช่มั๊ย?”พยักหน้าให้พี่ชายแต่จะเข้าใจมั๊ยนั่นมันอีกเรื่องหนึ่ง
ริทไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้หัวใจหลุดลอยไปที่ไหนแล้ว แต่อย่างที่พี่โน่บอก
กันมีความสุขริทเองก็ต้องมีความสุข ความสุขที่ได้เห็นคนที่รักมีความสุขไงริท
หากเธอไม่ได้รักเลย แค่ขอข้างๆหัวใจให้ฉันได้ยืนต่อไปเพื่อรักเธอ ...
“พี่โน่ เดี๋ยวริทกลับก่อนนะ ทุกคนครับกลับแล้วนะครับผม สวัสดีครับ”ใบหน้าหวานเปื้อนยิ้มอีกครั้ง ฝืนยิ้ม ฝืนโดยที่ไม่รู้ว่าจะฝืนอีกนานเท่าไหร่?
“อ้าวไม่รอไอ้กันก่อนหรอ มันไปขอบคุณแฟนคลับแป๊บเดียว เดี๋ยวก็มาแล้ว”
“ไม่ดีกว่าพี่โน่ ริทปวดหัวอ่ะ”คนตัวเล็กส่ายหน้าก่อนจะสะพายกระเป๋า
“เออๆ กินยาด้วยแล้วกัน พักผ่อนเว้ย”ไม่นานเจ้าของคอนเสิร์ตที่พึ่งจบไปก็กลับเข้ามา
“อ้าวริทไปเข้าห้องน้ำหรอพี่โตโน่ ทำไมนานจัง?”ร่างสูงหันชะเง้อมองก็ไม่เห็นวี่แววของใครคนนั้นเลย
“ริทกลับแล้ว มันบอกปวดหัว”ก็กันมันเป็นแบบนี้จะไม่ให้คิดได้ไงล่ะ ขนาดโตโน่ไม่ใช่ริท
เจอแบบนี้ยังคิดเลย
“พี่โตโน่กันเดี๋ยวหมี่กลับแล้วนะคะ อย่าลืมนะกัน รีบบอกเลยวันนี้”มัดหมี่เดินเข้ามากลางวงสนทนาของคนทั้งสอง
“อะไรวะไอ้กัน” “เฮ้อ ก็เรื่องนี้อ่ะแหละ กันจะบอกริทแต่ริทกลับแล้ว?”บอกอะไร?
อย่าบอกนะว่ากันกับมัดหมี่ บ้าหรอ ริทรู้ไม่ได้นะ กันมันไม่รู้เลยหรอว่าริทรู้สึกยังไง
“มึงบอกริทไม่ได้นะเว้ยกัน ริทเป็นเพื่อนมึงนะ”
“ก็ใช่ไงพี่โตโน่ กันถึงต้องบอก แรกๆก็ยังไม่กล้าแต่กันคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว”
เรากำลังพูดคนละเรื่องเดียวกันอยู่หรือเปล่า
“ริทมันไม่ฟังหรอก มึงไม่ต้องไปบอก”
“ทำไมละพี่โตโน่ แค่กันรักริท ริทไม่อยากฟังขนาดนั้นเลยหรอ”ตัวพ่อถึงกับไปไม่ถูกใจหล่นวูบ
เค้าควรบอกดีมั๊ย?
“อือ มึงกับมัดหมี่ ห๊ะ เดี๋ยวนะเดี๋ยวเมื่อกี๊มึงบอกกูว่าอะไรนะ พูดใหม่อีกทีสิ?”โตโน่จับไหล่
น้องชายตัวดี ก่อนจะเค้นเอาคำตอบ
“เอ่าก็บอกว่ากันรักริทไงทำไมหรอ”
“อ้าว มึงกับน้องมัดหมี่ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอ?”พี่ใหญ่ตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง เค้าพลาดแล้ว
“บ้าหรอ แฟนเฟินอะไร กันแค่ปรึกษาหมี่เรื่องริท ทำไมหรอ มีอะไร?”ตัวพ่อครับ
มึงช่วยฉลาดเรื่องนี้ด้วยได้มั๊ย ทีเรื่องอื่นวิ่งแจ้นไปถามคนนั้น คนนี้ กูพี่มึงนะ ทีเรื่องนี้ค่อยมาถาม
“งั้นมึงควรรีบไปหาริทตอนนี้เลย มันนอยด์มึงใหญ่แล้ว”โตโน่ใบ้ให้ แต่ไอ้ตัวพ่อเรามันกาก
ยิ่งทำหน้า งง เข้าใจใหญ่
“ริทมันนอยด์อะไรกัน? อะไร งง”
“ริทชอบมึงครับกัน ต้องให้กูตะโกนไปบอกแฟนคลับมึงมั๊ย?”มือเรียวปิดปากโตโน่ไม่ทันแล้ว
ไอ้จูเนียร์ ไอ้ตาม พี่บี้ บอกได้คำเดียว กันงานเข้า
“อ้าวพี่กันไม่รู้หรอครับ เนียร์นึกว่ารู้แล้ว”
“เออกูว่างั้นอ่ะเนียร์ ดูไอ้กันมันหยอดริทซะ”ส่วนตูมตามได้ยินพี่น้องสองคนที่หน้าคล้ายริท
ราวกับยีนส์ถูกแปะลงบนโครโมโซมเดียวกันแล้ว ก็กลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน
“โอ๊ยๆ ไว้กลับมาเคลียร์ไปก่อนแล้ว”เมื่ออยู่หน้าห้องคนตัวเล็กใช้กุญแจไข เข้าไปริทยังไม่กลับ
อยู่ไหนริท ริทอยู่ไหน
‘กันกูอยากไปดูกรุงเทพตอนกลางคืน ในฐานะที่มึงเคยอยู่กรุงเทพฉะนั้นพากูไปหน่อย นะ นะ นะกัน’ เฮ้ยไม่เอาดึกแล้วกูง่วง
‘กันมึงมันใจร้าย ไอ้ดำ ถุงถ่านเอ้ย กูไม่คุยกับมึงแล้ว’รถยนต์วิ่งมาเรื่อยๆนั่นไงมาสด้าขาว
และนั่นไงริท … แสงไฟผ่านเข้าม่านตาแวบใหญ่ ก่อนที่จะ โครมมมมม !
คนตัวเล็กที่ยืนสูดอากาศอยู่หันไปตามเสียงดังนั่นทันที รถยนต์คันนี้คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน
มึงบ้าแล้วริท รถยนต์มันก็เหมือนกันทุกคันแหละ นอกเสียจาก ป้ายทะเบียน ! ‘กร3838’
กัน ! ไม่ต้องสงสัยอะไรต่อแล้ว ริทวิ่งไปหาเค้าทันที กันมีสติ แต่กันไม่มีแรงแม้แต่จะยันตัวให้ออกจากรถ หน่วยกู้ภัยและรถพยาบาลนำร่างของเค้าขึ้นไปบนรถพยาบาลทันที
“กัน กันทำใจดีๆนะกัน”ร่างสูงที่ท่วมไปด้วยกองเลือดถูกหามขึ้นไปบนรถพยาบาล
โดยมีริทจับมือค้างไว้อย่างนั้น
“ริท … ”น้ำเสียงแหบพร่าของคนที่นอนอยู่ เอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
“กันต้องไม่เป็นอะไรนะ กันอดทนนะ”มือเล็กปาดน้ำตาลวกๆก่อนะยิ้มตอบอย่างมีความหวัง
“กัน .. รัก ……… ริท”มือที่จับอยู่ปล่อยลงอย่างง่ายดายเครื่องวัดชีพไม่ทำงาน ชีพจรหยุดเต้น ถึงริทจะเรียนแค่ปีสองแต่ก็รู้ทุกอย่าง ณ โรงพยาบาล แฟนคลับมากมาย รออยู่
แต่หารู้ไม่ว่าคนที่เค้ารอไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว แพทย์และผู้ช่วยค่อยๆนำพาปิดร่างนั้นช้าๆ
“กัน ตื่นขึ้นมาสิกัน บอกรักริทแล้วทำไมทิ้งริทล่ะกัน กันนนน ฮือๆตื่นขึ้นมา ตื่นสิกันตื่น กันใจร้าย
ริทงอนแล้วนะกัน ฮือๆ ตื่นสิตื่น พี่โตโน่กันใจร้าย กันขี้เซา กันแกล้งริท ตื่นสิกัน ตื่น”
แฟนคลับกอดคอกันร้องไห้ เทียบไม่ได้เลยกับร่างเล็กที่เขย่าตัวคนรักอยู่อย่างบ้าคลั่ง
ราวกับคนเสียสติ คนบนฟ้าทำไมต้องใจร้ายกับเค้า ทำไมให้จบแบบนี้
คนบนฟ้าไม่เห็นหรอว่าคนรักเค้ามากมาย คนบนฟ้าทำไมยอมให้พวกเค้าเสียใจ
เปลี่ยนเป็นริทก็ได้ เปลี่ยนเป็นริทเถอะ ริทคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีกัน ไม่มีณพัชร์คนนี้ ....
แต่คนบนฟ้า ?
จะใจร้าย ....
กับเรืองฤทธิ์ !
จริงๆน่ะหรือ ?
20ปีผ่านไป ริทเรียนจบหมอตามที่ครอบครัวหวังแต่กลับเลือกทำงานในสายบันเทิง
เหตุผลคงเป็นเพราะใครคนนั้น คนที่ริทขอแค่ข้างๆหัวใจ
แต่ตอนนี้เค้าให้ริทมาอยู่ในหัวใจไปเรียบร้อยแล้ว
คนตัวเล็กยังคงเดินอยู่ถนนแห่งนั้น นึกถึงเหตุการณ์วันที่ 3เดือน8 เมื่อ20ปีที่แล้ว ทำไมนะ
ทำไมน้ำตาถึงไหลง่ายขนาดนี้
เอี๊ยดดดด
“เฮ้ยทำบ้าอะไรของนายน่ะ อยากตายหรือไง?”ร่างสูงของใครบางคนเปิดประตูรถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะระเบิดอารมณ์ใส่คนที่เดินอยู่ฟุตบาทดีๆแต่กลับลงมาเดินถนนเสียได้
ส่วนคนที่โดนว่า กลับยืนนิ่ง ตัวเย็นเฉียบ ใจสั่นและทำอะไรไม่ถูก ก็เค้าคนนั้น กันของริท !
“กัน กลับมาหาริทแล้วใช่มั๊ย เห็นมั๊ยกันไม่ใจร้าย กันรักริท กันกลับมาแล้ว”ร่างเล็กวิ่งเข้าไปกอดเค้า พลางซบศีรษะทุยลงบนอกกว้าง กอดแน่นราวกับว่าเค้าจะหายไปไหน
พร้อมทั้งพูดจาไม่ได้ศัพท์อยู่อย่างนั้น
“เอ่อ คุณนี่เรารู้จักกันด้วยหรอ?”คนในอ้อมแขนตั้งสติได้ผละออก ก่อนจะหันไปมองหน้าหล่ออีกครั้ง
“รู้สิ กันคือคนที่ทิ้งริทไปเมื่อ20ปีก่อน แล้วกลับมาแล้วนี่ไง กันอย่าแกล้งริทสิ ไม่ตลกด้วยแล้วนะ”
“เดี๋ยวๆนะคุณ ผมว่าคุณจำคนผิดแล้วล่ะครับ ถ้า20ปีก่อนผมคงพึ่งเกิด เอ่อผมชื่อกัน
แต่คงไม่ใช่คนที่คุณรู้จักหรอก ^^”หน้าหล่อยิ้มหวานจนเผยให้เห็ยรอยบุ๋มข้างแก้ม
ทำไมเหมือนกันขนาดนี้ล่ะ?
“ขอโทษทีครับ ผมคงจำผิด”ริทยิ้มตอบคนตรงหน้า
“ไม่เป็นไรครับผม เฮ้อ เดี๋ยว คุณคือริท เดอะสตาร์หรือเปล่า?”คำถามที่ริทเองก็ไม่คิดว่า
เด็กวัยรุ่นอายุ20จะรู้จักเค้า
“ใช่ครับผมริท”
“เอ่อแล้วนี่คุณริทจะไปไหนหรอครับ? นี่มันก็ดึกแล้ว ถ้าไม่รังเกียจให้ผมไปส่งมั๊ย
เฮ้ๆ นี่ผมจริงใจนะ เชื่อใจผมได้”คนตรงหน้าชูนิ้วเรียวพร้อมกับยิ้มหวานให้อีกครั้ง
ความจริงเค้าจะไปอวดแม่เบสท์ต่างหาก ว่านักร้องที่แม่ชอบกลับวิ่งมากอดกันซะงั้นอ่ะ
“ไม่เอาหรอก หน้าตานายมันไม่น่าไว้ใจเลย ”ริทส่ายหัวก่อนจะยิ้มรับ ทั้งที่ใจอยากจะกระโดดขึ้นรถไปให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ไม่ได้ๆริท มึงกลับมา กลับมา...
“งั้นคุณก็จะระวังแล้วกัน อย่าไปเสร่อวิ่งให้รถชนเล่นอีกล่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”พรุ่งนี้บ้าอะไร
ใครเค้าอยากเจอนายกันให้ตายเถอะนี่เด็กกว่าเค้านะ ต่อปากต่อคำ เหมือนใครคนนั้นไม่มีผิด
ทั้งรอยบุ๋มข้างแก้ม ทั้งท่าทางยียวนกวนประสาท มันน่าจะจับมาฟาดเสียให้เข็ด
“จริงๆนะแม่เบสท์ แม่ไม่เชื่อกันหรอ นี่ๆกอดกันเลย กอดแน่นเลยด้วย เห็นมั๊ยคราบน้ำตายังอยู่
อ้าวหายไปแล้ว แหะๆ”กลับมาลูกชายตัวดีก็สาธยายให้คุณแม่คนสวยฟัง
“ตากันเรานี่หลอกผู้ใหญ่อีกแล้วนะ เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง ไปๆไปอาบน้ำนอนได้แล้ว
พรุ่งนี้วันแรกของการเป็นนักร้องนะกัน ลูกเล่นๆแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ”ผู้เป็นแม่กล่าวตักเตือน
ก็ดูเจ้าลูกชายของเค้าสิ เที่ยวมาแกล้งแม่อยู่ได้
“แม่อ่ะไม่เชื่อกัน เดี๋ยวถ้าพรุ่งนี้ริทมานะ กันจะถามให้แม่ดูเลย”กันพูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปทันที
ไม่รอให้คุณแม่คนสวยพูดหรอกว่าเรียก ริทริทน่ะ ริทโตกว่าเรานะ
เพราะจากวันนี้ริทตัวเล็กกว่าเค้ามากสิไม่ว่า
เช้าวันรุ่งขึ้นทำไมอะไรมันสดใสอย่างบอกไม่ถูกขนาดนี้นะ ริทหรือเรืองฤทธิ์เดินเข้ามาในตึก
ก่อนจะยิ้มให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา
“เป็นบ้าอะไรของมึงวะริท?”ไม่ต้องบอกก็รู้นอกจากกันแล้วคำพูดไม่สุภาพพวกนี้
ก็คงมีแต่พี่ชายเค้านั่นแหละ
“เอ่ามีความสุขก็ต้องยิ้มสิวะครับ หรือจะให้ร้องไห้จริงมั๊ยตีโต้
ริทหันไปพูดกับเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่สนใจกีต้าร์อยู่
“เฮ้ยอาริทอย่าพึ่งกวนโต้สิครับ แต่งเพลงจีบสาวอยู่”นั่นไง ถอดแบบพ่อมันมาไม่มีผิด
ตีโต้ลูกชายคนโตของโตโน่กับเกรซ พลันสายตาเหลือบไปเห็นโปสเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
ริททิ้งตัวลงพร้อมทั้งอ่านโปสเตอร์นั้น ‘กัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ ข้างๆหัวใจ’
“พี่โน่เดี๋ยวๆนี่อะไร?”
‘แล้วฉันนั้นสำคัญแค่ไหน? คิดฝันไปได้ไกลเท่าไหร่?’เพลงนี้ น้ำเสียงคุ้นหูนี้
แต่ทำไมเสียงดูไม่สื่อสารกับเพลงที่กำลังร้องอยู่เลยนะแล้วใครเปิดเพลงกัน
เปิดทำไมไม่มีดนตรี หรือริทจะหูแว่ว
“พี่โตโน่ครับพอจะมีเพลงข้างๆหัวใจเหลือมั๊ย? อ้าวคุณ เฮ้นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”คนที่พึ่งเดินเข้ามารีบทักริททันที
“อ้าวรู้จักกันเมื่อไหร่วะ? เออแนะนำอีกก็ได้ริท นี่กัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อนักร้องใหม่
ตอนนี้กำลังจะอัดซิงเกิ้ลเพลงไอ้กัน โอ๊ยกูสับสน ชื่อกัน นภัทรอีก จะเรียกอะไรดีวะเนี่ย”โตโนะแนะนำผู้ชายที่ยืนอยู่ให้ริทรู้จัก
“เฮ้ แต่ผมไม่ได้จะมาแทนที่คุณกันเลยนะครับ เอ่อผมไม่กล้าขนาดนั้น”กันรีบปฏิเสธทันที
อย่าว่าแต่กล้าเลย ขอแค่มีแฟนคลับเสี้ยวหนึ่งของกันก็ดีแล้ว
“เฮ้ยคิดมากยังไม่ว่าอะไรเลย เอ่านี่กันมึงต้องถามไอ้ริทเลย มันรู้ทุกเรื่องอ่ะของไอ้กัน
ไม่ว่าจะเพลงอะไรไอ้ริทมันให้คำปรึกษาได้”โตโน่ตบไหล่น้องชายที่เสมองไปทางอื่น
ก็มันไม่รู้จะทำหน้ายังไงนี้หว่า
“แต่ริทไม่ว่าง ดูตีโต้แต่งเพลงอยู่ ไหนๆโต้ร้องให้อาฟังหน่อย”ผู้ชายหน้าหวานเท้าคาง
พร้อมหันไปมองราวกับว่าสนใจเสียเต็มประดา
“เฮ้ยบ้าหรอ อาริทไม่ใช่แฟนโต้นะ ป๊าเอาน้องป๊าถอยไปโต้ไม่ว่างนะครับ”นั่นไง
กูอยากฆ่าทั้งพ่อทั้งลูกเลย หึ่ม อะไรกันนักกันหนาวะ
“เฮ้คุณไม่เป็นไรก็ได้ ผมพอร้องได้อยู่ ยังไงก็ขอบคุณนะครับ”ร่างสูงหมุนตัวกลับพร้อมเดินออกไป
ทำให้ริทใจหวิวๆอยู่เหมือนกัน ไม่ ไม่ริท ไม่ได้เรากำลังใจเต้นแรงกับเด็กนี่อยู่นะ
“เอาสิครับมึง รุ่นน้องมึงนะ น้ำใจไม่มีว่ะ ถ้ากูรู้ก็ไปสอนมันแล้ว”นี่พี่โน่กำลังทำให้ริทรู้สึกผิดนะ
ไม่รู้ว่าทนต่อคำรบเร้าไม่ไหวหรือว่าใจมันบอกให้ตามไป จึงสะบัดตูดหนีพี่ชายมาออกเลย
“โอ๊ย คุณกันครับทำไมคุณร้องเพลงยากขนาดนี้เนี่ย กันจะบ้าตาย ต้นฉบับก็ไม่เคยฟัง
เจริญล่ะชีวิตกู”กระดาษถูกม้วนพร้อมทั้งตีลงที่หัวตัวเองไปมา
“มัวแต่นั่งอยู่อย่างนี้มันจะได้มั๊ยล่ะ ลุกขึ้น ไม่ทันไรจะขี้เกียจแล้วหรอห๊ะกากวะ”อยากจะตบปาก
ตัวเองแรงๆสักทีคำพูดนี้หลุดมาได้ยังไงกัน? พูดจบก่อนจะวางปึกCDลง
“คุณมาสอนผมหรอ?”ร่างสูงเด้งตัวขึ้นอย่างอัตโนมัติ จากสีหน้าเครียดกลายเป็นรอยยิ้มหวานทันที
“ก็เออสิ ไหนเอาเนื้อเพลงมา ข้างๆหัวใจ เพลงนี้ประกอบละครเพลงเรื่องแรกของกัน เรือนแพ
กันเล่นเป็นริน รินเนี่ยจะแอบชอบเพ็ญ เพ็ญคือนางเอก โอ๊ย นายเกิดไม่ทันหรอกช่างมัน
เนื้อเพลงประมาณเหมือนกับเราชอบใครสักคน แล้วเราก็ทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุข
แม้รู้ว่าเค้าไม่ได้รัก ถึงไม่ได้อยู่ในใจก็ขอแค่ข้างๆก็พอ พอให้มีแรงได้รักต่อ”พูดจบก็พาลนึกถึง
สมัยแต่ก่อนที่กันชอบใคร อะไรยังไงก็มีแต่ให้ริทช่วย น่าตลกเสียจริง
“คุณยิ้มอะไร?”
“แล้วนายละมองหน้าฉันทำไม? คิดสิคิด แอบชอบใครสักคนน่ะคิด อ่ะนี่ฟังเพลงไป
เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้กิน”ไม่ต้องคิดแล้วเพราะคนในความคิดเดินออกไปแล้วนั่นไง
โอ๊ยไอ้กันมึงมันบ้า
“เอ่านี่กินข้าวซะ เสร็จแล้วก็ร้องเพลงให้ฉันฟัง เร็วๆสิรีบกิน”มือเล็กยื่นจานกุ้งให้เค้า
นี่เราทำอะไรลงไปกันชอบกินกุ้งเราเลยเอามาให้เค้าเนี่ยนะ
“อร่อยมากเลยครับ กุ้งสดมาก”หมอนี่ชอบกินกุ้ง เฮ้อ อะไรเนี่ยไม่เกี่ยวกันแล้ว
“มาๆพร้อมแล้วก็ร้องสักที ลีลาชะมัดยาด”
เนื้อเพลงแสนไพเราะถูกถ่ายทอดให้คนฟังอย่างตั้งใจ นี่เค้ากำลังสื่ออะไรหรือริทคิดไปเอง
มันก็แค่เพลงธรรมดาๆ
“คุณถ้าผมถามอะไรคุณจะโกรธมั๊ย?”กันพูดขึ้น คนฟังได้แต่ขมวดคิ้ว
“ก็ถามสิไม่ถามนายจะรู้ได้ไงล่ะ” “ก็ผมไม่อยากให้คุณโกรธนี้ เวลาคุณโกรธแล้วไม่น่ารักเลย ยิ้มๆนะ”
“คุณกันเค้าหน้าเหมือนผม เอ้ย ผมหน้าเหมือนเค้ามากเลยหรอ”
“ไม่ใช่แต่หน้าที่เหมือนนิสัยนายก็เหมือนกันมาก”
“คุณพอจะมีรูปคุณกันมั๊ย”คนตัวเล็กเปิดกระเป๋าสตางค์พร้อมกับยื่นรูปที่เค้ากับกัน
ไปถ่ายรายการด้วยกันที่เกาหลี
“เหมือนจัง เหมือนมาก เฮ้นี่เหมือนขนาดนี้เลยหรอ”หน้าหล่อหันมองกระจก
ก่อนจะหยิกแก้มตัวเองแรงๆ
“แต่ไม่ค่อยเหมือนแล้วล่ะเพราะหมอนั่นขี้เก๊ก ไม่แบ๊วเหมือนนาย 555”ริทหัวเราะในความน่ารักของเค้า บ้าไปกันใหญ่แล้วริท มึงเป็นอะไรเนี่ย
“ดีแล้วแหละเพราะผมก็ไม่ชอบให้ใครชอบผมที่ผมเหมือนเค้า ผมแค่ร้องเพลงเค้า
แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้ากับผมจะคนคนเดียวกัน”นั่นน่ะสิแล้วริทรู้สึกแบบไหน
ชอบเพียงเพราะเค้าเหมือนกันหรือชอบที่เค้าเป็นเค้า
“อื้มคิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว กันคงฝากความหวังไว้ที่นายแล้วล่ะ ทำให้เต็มที่นะกัน”ริทยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างมั่นใจให้ตัวเค้า เปล่าหรอก คงจะไม่ใช่กันที่ฝากความหวังไว้ที่เค้า
แต่กลับเป็นริทมากกว่าที่ฝากความหวังนี้ไว้
"แค่คุณกันหรอ? แค่เค้าน่ะหรอ"แววตาที่เคยสดใสกลับฉายแววหม่นลงอย่างชัดเจน
"ก็ครอบครัวนายไง"ริทพูดต่อ
"ผมหมายถึง ... คุณได้ฝากความหวังไว้ที่ผมบ้างหรือเปล่า"คนฟังที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
หันกลับมามองกันอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มบางๆและเดินออกไป ...
“หากเธอไม่ได้รักเลยแค่ขอข้างๆหัวใจให้ฉันได้ยืนต่อไปเพื่อรักเธอ”หรือกันคนนี้จะเข้าใจ
ความหมายของเพลงนี้เข้าให้แล้ว เหมือนที่ริทเคยเข้าใจมันเมื่อ20ปีก่อน ความรู้สึกย้อนกลับไป
หรือความรู้สึกกำลังจะเริ่มต้นใหม่แบบที่เกิดขึ้น กับใครบางคน
คนบนฟ้าชอบทำอะไรแบบนี้ตลอดเลยเชียวนะ บางทีมันตลกเกินไป จากกันตั้งนาน
แต่บทจะเจอก็เจอกันราวกับเขียนหนังสือเล่นๆ แต่อย่างไรคนบนฟ้าก็ต้องคอยเอาใจช่วยแล้วล่ะ
ว่าสิ่งที่คนบนฟ้าได้กระทำกับเค้าทั้งสองมันใช่ความรักหรือเปล่า?
ความคิดเห็น