คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไม่รู้จะอธิบายยังไง
Music Playlist at MixPod.com
ชีวิตคนเรานั้นเคยผ่านความเสียใจมากี่ครั้ง เคยผ่านเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาตั้งเท่าไหร่?
สำหรับเค้าคนนี้คงต้องเรียกได้ว่าผ่านมันจนชินชาเสียแล้วมารดาประสบอุบัติเหตุ
เสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก จะเหลือก็แค่บิดาที่มีแน่นอนว่าแม่เลี้ยงมาด้วย
ครอบครัวพร้อมไปด้วยเงินมากมายมหาศาล นั่นเป็นผลทำให้ลูกชายคนเดียวของตระกูลถูกตามใจตั้งแต่ยังเล็กโตมาก็ทำตัวสำมะเลเทเมา เที่ยวมีเรื่องชกต่อยกับชาวบ้านไปทั่ว
เพื่อนที่คบด้วยกันก็รังแต่หาเรื่องมาให้จนต้องเข้าห้องปกครองบ่อยๆ ฑัณบนก็แล้ว อะไรก็แล้ว
แต่จะทำไงได้ คนมันรวย ยัดเงินใส่มือครูเข้าหน่อยก็จบแล้ว
เหมือนดาวบนฟ้ามืดดับไปหัวใจมันไร้เรี่ยวแรง
“เฮ้ยกัน พวกไอ้โตโน่มันไม่จบวะที่มึงล่อลูกน้องมันนอนไอซียูเนี่ย”เพื่อนในกลุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่า
กันกำลังจะลุก ลูกคนรวยเค้ามีงานอดิเรกคือชกต่อยกันหรือไง
“แต่ริทอยากให้กูเลิกวะ ไว้คุยกันนะกูต้องไปรับริท”ร่างสูงปลดล๊อครถพร้อมขับออกไปทันที
ก่อนจะมาจอดที่หน้ามหาวิทยาลัยชื่อดัง รอรับแฟนซึ่งเป็นนักศึกษาแพทย์ที่นี่
ไม่นานร่างเล็กก็เข้ามานั่งในรถยนต์คันหรู
“รอกันนานมั๊ยครับ?”ผู้ชายที่บังคับพวงมาลัยอยู่เอ่ยขึ้นถาม เวลากันอยู่กับริทคนนี้
ไม่จำเป็นต้องเก๊กขรึมหรืออะไรเลย
“ไม่นานหรอก แล้วกันละเข้าเรียนบ้างหรือเปล่า?”ถามไปก็เท่านั้น กันไม่เคยโกหกคนรักอยู่แล้ว
“เฮ้อ เข้าเรียนบ้างนะ แล้วเหล้าน่ะเลิกซะบ้าง แล้วดูหน้าสิเนี่ยช้ำหมดแล้ว”มือเรียวกดลงไปที่
รอยช้ำจางๆบนมุมปากของอีกคน
“ครับผม”อย่างที่บอก รับปากไปไม่ทำให้อะไรดีขึ้น กันยังคงเหมือนเดิม กันเปลี่ยนอะไรเพื่อริทบ้าง?
รถยนต์คันหรูมาจอดที่ร้านอาหาร
“ริทเดี๋ยวกันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ร่างสูงเดินไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
หลายครั้งเข้าจนคนที่นั่งอยู่ตัดสินใจกดรับสาย
‘เฮ้ยกัน มึงอยู่ไหนวะเร็วๆเลยพวกไอ้โตโน่เล่นไม่ซื่อว่ะ’
“ริทรับโทรศัพท์กันทำไม”มือเรียวคว้าโทรศัพท์ออกจากคนตัวเล็กก่อนจะรับไปพูด
“ฮัลโหล… เออๆกูจะรีบไป”
“กันจะไปไหน? นี่มีเรื่องอีกแล้วหรอ ไม่นะริทไม่ให้ไป”ริทคว้าข้อมือของเค้าไว้ รู้ว่ารั้งไม่ได้
แต่ก็ยังทำอีก
“โธ่ ริทกันต้องไป ริทมีเหตุผลหน่อยสิ ป่ะเร็วเดี๋ยวกันจะไปส่งริทที่คอนโดก่อน”กันพยายามพูดดีๆ
“ไม่นะกัน อย่ามีเรื่องอีกเลยนะ ริทขอล่ะนะ”น้ำตาของริทไหลอาบแก้มอย่างหยุดไม่ได้”มือเล็กยังคงจับแขนเค้าไว้แน่น
“โธ่เว้ย ริทอย่าทำแบบนี้สิ กันรีบนะ”ไม่กล้าจะผลัก เพราะผลักไปริทมีหวังเจ็บตัวแน่
“กัน เห็นแก่ริทสักครั้งได้มั๊ย”
“นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วริท กันสัญญา ปล่อยเถอะ ปล่อยกันเถอะริทอย่าให้กันต้องโมโหเลย”
“ก็เอาสิโมโหสิเอาเลย”ทนกับคำยุไม่ไหวท่อนแขนแข็งแรงสะบัดออกจากมือเล็กโยง่าย
นั่นเป็นผลทำให้คนตัวเล็กเซจนแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่กันก็ยอมไป กันทิ้งเค้า … กันทิ้งริทอีกแล้ว
ฉันรู้ฉันผิดฉัยเสียใจฉันใช้อารมณ์จนเรื่องบานปลาย แต่อยากให้รู้ไว้
ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อสะสางเรื่องราวได้บ้างแล้ว กันก็รีบขับรถตรงไปยังคอนโดของริททันที มือเรียวเคาะประตูเสียงดังอย่างไม่เกรงใจคนข้างห้องเลยสักนิดไม่นานคนตัวเล็กก็เปิดออก
“ริทกันขอโทษนะที่พูดไม่ดีกับริท” ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับที่น้ำตาไหลอาบแก้มอยู่เงยหน้ามองกันแต่แล้วก็ต้องหายโกรธเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นร่องรอยการบาดเจ็บบนใบหน้าหล่อ ริทไม่รีรอที่จะทำแผล
“นั่งนิ่งๆอยู่ตรงนี้ห้ามขยับไม่งั้นได้อีกแผลแน่”คำสั่งเฉียบขาดของว่าที่คุณหมอทำให้กันลอบยิ้มเบาๆ
“ยิ้มอะไร? นี่แนะๆ”สำลีชุบแอลกฮฮล์ถูกกดลงที่มุมอย่างแรง
“โอ๊ย ริทกันเจ็บนะ โอ๊ยเบาๆหน่อยสิ ทำแผลแรงขนาดนี้คนไข้ไม่ตายเลยหรอ”คนตรงหน้าโอดครวญ
“ไม่ต้องร้องเลย มีเรี่องไม่เจ็บ ทีงี้ทำมาร้อง ไหนเอาหัวมานี่”หน้าหล่อเลื่อนเข้าไปใกล้ริทจนแทบจะทำให้ริทหายใจไม่ออก แต่ก็คงทายาต่อไป
“ริทหายโกรธกันแล้วใช่มั๊ย?”น้ำเสียงนุ่มพูดผ่านลำคอ ใครเค้าจะโกรธลงละทีนี้
แต่เมื่อนึกได้ก็รีบผละออกทันที ใกล้จนอันตรายเกินไป
“กัน ริทขอร้องได้มั๊ย? ไม่ต้องเห็นแก่ริทหรอก แต่ทำเพื่อตัวเอง นะกันนะอย่าทำอีกเลย ริทขอล่ะ”มันคือสิ่งที่ริทพูดอยู่ประจำ น้ำตาไหลอาบแก้มขาวอีกครั้ง กันทำให้ริทร้องไห้อีกแล้ว กันผิดอีกแล้ว
“ได้สิริท กันสัญญากับริทแล้วไงว่านี่คือครั้งสุดท้าย กันจะไม่ทำอีกแล้ว กันจะไม่ทำให้ริทเสียใจอีก กันสัญญา กันขอโทษนะครับ ริทอย่าร้องไห้นะ”คนตัวเล็กโผเข้ากอดเค้าอย่างเต็มแรง ขอบคุณนะ ขอบคุณอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้กันเปลี่ยนใจ ขอบคุณจริงๆ
“กัน ริทดีใจที่สุดในโลกเลย”เสียงของคนในอ้อมแขนทำให้กันยิ้มอีกครั้ง กันเปลี่ยนเป็นคนใหม่
เข้าเรียน ตั้งใจเรียน แต่เพื่อน อย่างที่บอกมันตัดกันไม่ขาด กันยังคงคบกับเพื่อนกลุ่มเดิม
แต่ไม่ได้ไปมีเรื่องชกต่อยอย่างเคย
“เฮ้ยกัน พวกกูต้องไปอีกแล้ววะมึงอยู่ได้นะเว้ย”
“เออ ดีเหมือนกันกูจะไปหาริทล่ะ”รถยนต์คันหรูขับมาจอดที่ริมฟุตบาทก่อนที่กันจะเดินไปหาคนที่อ่านหนังสืออยู่อย่างตั้งใจ
“อ้าวกันไหนบอกวันนี้มารับริท6โมงไง”ริทยิ้มให้คนที่นั่งลงข้างเค้าก่อนจะสนใจหนังสือเล่มหนาต่อ
“พวกนั้นมีเรื่องอีกแล้ว กันเลยขี้เกียจอยู่คนเดียว มาอยู่กับริทดีกว่า”มือหนาคว้ามือของอีกคนมาพลิกไปพลิกมาเล่น
“อื้อ ปล่อยนะ อายเค้า”ริทพยายามบิดข้อมือออก ก่อนที่จะนึกสนุกอะไรกันหยิบปากกาเมจิกที่ริทไว้ใช้ไฮไลท์ข้อความขึ้นมาเขียนเป็นรูปหัวใจครึ่งดวง ส่วนอีกครึ่งดวงก็อยู่ที่หลังมือของเค้า
“สกปรกอ่ะกัน”มือเล็กฟาดลงที่ต้นแขนอย่างเบามือ
“นี่กล้าตีแฟนหรอห๊ะ”กันตีคืนบ้าง ส่วนริทก็ได้หน้างอใส่ แต่ไม่ทันจะได้มีความสุขกันต่อ
ร่างสูงของใครบางคนถือมีดพกวิ่งเข้ามาพร้อมกับแทงเค้าก่อนจะวิ่งหนีไป
“ริท!”ไม่ใช่เค้า คนถูกแทงไม่ใช่กัน แต่เป็นริทร่างเล็กซบลงที่อกกว้างทันที
“กันไม่เป็นไรใช่มั๊ย?”น้ำเสียงแหบพร่าของคนในอ้อมแขนกล่าวถาม ยิ่งทำให้รู้สึกผิดเป็นเท่าทวีคูณ
“ริททำใจดีๆนะ กันกำลังพาริทไปโรงบาลนะริท ทำใจดีๆไว้”คนที่บังคับพวงมาลัยอยู่แทบจะไม่มีแรง ได้แต่กล่าวกับร่างเล็กที่เสื้อสีขาวเต็มไปด้วยเลือด คนบาดเจ็บถูกนำส่งห้องฉุกเฉิน ทันที
เธอคือไฟส่องเธอ เธอคือทุกอย่างของคนอย่างฉัน มันไม่มีแสงใดในวันที่ใจมืดมนหนทาง
“ญาติรอข้างนอกนะคะ”ให้ตายเถอะ เกลียดประโยคนี้จริงๆแค่เข้าไปมันจะอะไรนักหนาวะ
ผู้ชายใส่เสื้อกราวน์กำลังจะเดินเข้าไปห้องฉุกเฉิน
“พี่เก่ง! ริท พี่เก่งช่วยริทด้วยนะ”สติยังพอมีเหลืออยู่บ้างและพอรู้ว่าแพทย์คนนั้นคือลูกพี่ลูกน้องเค้า
“ไอ้กัน ที่โดนแทงคือริทหรอ ริทต้องไม่เป็นไร เชื่อพี่นะกัน”พูดจบก็รีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที มีดพกยังเสียบคาอยู่ที่ท้องน้อย ก่อนที่หมอจะดึงมีดออก
“โอ๊ะ”คนที่ร้องด้วยความเจ็บแผดเสียงดังไปทั่วห้องฉุกเฉิน
“อดทนนะริท อดทนไว้”หมอดึงมีดอีกครั้ง คราวนี้เลือดไหลออกจำนวนมาก โดยไม่มีท่าว่าจะหยุด ชีพจรเริ่มเต้นช้าลง ช้าลง และช้าลง … เวลากว่าสามชั่วโมงที่พยายามบาลเดินเข้าออกห้องฉุกเฉินเป็นว่าเล่น ก่อนคุณหมอจะเดินออกมา
“กัน พี่พูดแบบตรงๆเลยนะเว้ย พี่ว่าริทไม่ไหวแล้วล่ะ เข้าไปหาริทเถอะ”คนฟังแทบยืนไม่ติด
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ คนที่ต้องได้รับมันคือเค้าไม่ใช่หรอ คือกันสิริท
และฉันไม่รู้จะทนได้มั๊ยกับชีวิตที่มันโหดร้ายเมื่อไม่มีเธอ
“กัน …”ใบหน้าซีดยิ้มบางๆให้กับกัน
“กันอยู่นี่ริท กันอยู่นี่”มือเรียวคว้าข้อมือของริทมากุมไว้ ใบหน้าซีดเผือกอย่างหน้าสงสาร
ริทเจ็บเพราะกัน ริทเจ็บเพราะกันอีกแล้ว
“ดีใจจัง”
“ริทต้องรีบหายนะริท เราจะไปเที่ยวด้วยกันไง ริทต้องอยู่กับกันสัญญานะริท”
“ริทจะอยู่กับกันตลอดไป ริทจะอยู่ในนี้”นิ้วเล็กชี้ไปที่หน้าอกข้างซ้ายของกัน
ให้ฉันยอมเธอแค่ไหน? ยินดีจะทำให้หัวใจของเธอเปลี่ยน
ให้เราไม่ต้องแยกไป
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วริท ไม่ต้องพูดแล้ว…”มือเรียวลูบหัวคนที่นอนอยู่อย่างเบามือ
ราวกับว่าเค้าจะหายไปอย่างไรอย่างนั้น
ฉันนั้นรักเธอมากแค่ไหน ? เธอคงไม่เคยได้เข้าใจ
“ริท …. รัก ….. กัน”เครื่องวัดชีพจรดังขึ้น มือเล็กปล่อยจากการเกาะกุมอย่างง่ายดาย ไม่สิ
ต้องไม่ใช่อย่างนี้ เวลาของเราต้องไม่หมดเร็วขนาดนี้ ไม่จริง น้ำตาที่กลั้นไว้ไม่ได้ไหลอย่างไม่ขาดสาย ตี๊ด……… แพทย์และพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้องฉุกเฉินทันที เครื่องกระตุ้นหัวใจ
ถูกชาร์ตไฟเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของการกลับมาเลยสักนิด
“คุณหมอ พอเถอะค่ะ”พยาบาลผู้ช่วยเอ่ยขึ้น
“กันพี่ทำเต็มที่แล้ว คนเราต้องยอมรับความจริง สักวันกันจะเข้าใจ”สักวันที่พี่เก่งหมายถึงนั่นคือวันไหน? ตลอดชีวิตของกันก็คงลืมคน คนนี้ไม่ได้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ คนที่ต้องได้รับมันคือเค้าไม่ใช่หรอ คือกันสิริท ความผิดของเค้าคนเดียว ทั้งหมดมันคือเค้า ความเสียใจย้อนคืนกลับมาแล้วนี่ไง ความเสียใจจนไม่รู้จะอธิบายยังไง?
โปรดฟังไว้ .. ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ จนไม่รู้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง !
ความคิดเห็น