คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มุม
Music Playlist at MixPod.com
มุม
หากใครคนหนึ่งมีคำถามสักวันคุณอยากจะพบใครคำตอบในใจคือใครที่คุณต้องการ
เธอคือคนที่ดีพร้อม ใครๆต่างพากันชอบเธอ เธอคือคำตอบที่ทุกหัวใจใฝ่ฝัน
ปัง แอ๊ด ปัง ! -0- เสียงเปิดประตูคอนโดใหม่อย่างถือวิสาสะ มันมาอีกแล้ว …
“เออประตูกูนี่ให้มันใช้ครบสองเดือนหน่อยนะ”เสียงของเจ้าของห้องเอ็ดคนที่พึ่งเข้ามา
“พี่กันรวยน้องเป็ดแค่นี่สบาย ว่าแต่กลับมาไม่เข้าตึกวะเป็ด”ร่างสูงของเค้าทิ้งตัวลงโซฟา
อย่างเหนื่อยล้า ส่วนคนที่ถูกเรียกว่าเป็ดก็หันควับไม่มอง ไม่รู้จะด่ามันหรือตอบคำถามมันก่อนดี
จึงได้แต่ยื่นน้ำเย็นๆให้
“เออ ทำตัวน่ารักๆอย่างนี้พี่กันก็ปลื้มใจ”กันรับน้ำมาดื่มจนหมดแก้มก่อนจะยิ้มหวานจนเผยให้เห็นรอยบุ๋มของแก้ม
“ไอ้บ้า”ด่าเพราะเขิน หรือด่าเพราะมันกาก ก็ยังไม่รู้อีกนั่นแหละ
“แล้วนี่มึงไม่เข้าตึกวะริท”กันเหมือนไม่ใส่ใจในคำตอบเท่าไหร่เพราะมัวแต่กดรีโมทเปิดโทรทัศน์
“น้ำท่วมเดินทางลำบาก อีกอย่างโทรถามเซนเรื่องงานพรุ่งนี้แล้ว”ตาคมที่จ้องโทรทัศน์อยู่หันกลับมาสนใจริทอีกครั้ง
“ไม่พี่โตโน่ก็เซน ไม่เซนก็จูเนียร์ ไม่เคยมีกันในความคิดริทเลยใช่มั๊ย? เลิกพูดอีก กูหวง”
เงียบ เงียบ ไม่รู้ว่ากันพูดจริงหรือเล่น เลยได้แต่นั่งทื่ออยู่อย่างนั้น
“ดูทีวีดีกว่า กูเบื่อมึง”เอ่า ซะงั้น -0- ตกลงริทผิดมั๊ยนี่? ถามก็ตอบ ตอบก็โกรธ ไม่ตอบเลย
ยิ่งจะหาว่าปิดบัง เอ่า แค่เพื่อนกันแล้วอยากรู้อะไรมากวะ? ริทได้แต่กอดหมอนอิงอยู่อย่างนั้น
“เป็ดๆเอาขนมกับโค้กมากินหน่อยดิ๊”กันมันไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีก กันไม่ใส่ใจกับสิ่งที่มันพูด
แล้วริทจะใส่ใจทำไมวะ งงตัวเอง กันแปลกใจที่ปกติริทจะบ่นก่อนถึงยอมไปเอาให้แต่ครั้งนี้ริทเดินไปหยิบขนมกับน้ำอัดลมที่มันซื้อไว้มาแน่ล่ะ มากินมานอนคอนโดริทจนเหมือนบ้านตัวเองไปแล้ว
“รีบกินให้หมดนะ เดี๋ยวกูกลับขอนแก่นแล้ว”พูดเหมือนไม่คิดอะไร แค่พูดไปเฉยๆ หรือกำลังจะสื่อ
ว่าเวลาของเรามันหมดลงแล้ว กันหันมามองหน้าริทอีกครั้ง เสียงเชียร์ฟุตบอลในโทรทัศน์ออกจะดัง แต่ทำไมพอกันหันมามองถึงเหมือนทังโลกเงียบจนน่ากลัวงี้วะ
“เอากลับไปด้วย เดี๋ยวพี่กันนั่งเครื่องไปกินให้หมดเลย”กันนิ่งอยู่นานก่อนจะยิ้ม
แล้วหันไปกลับที่จอสี่เหลี่ยมอีกครั้ง มันบ้าบอล ไอ้กาก -0-
“ตลกล่ะมึง” “เฮ้ยเข้าแล้วเว้ย เชลซีลูกพ่อ สู้เค้าลูกสู้เค้า”ริทส่ายหน้าเบาๆก่อนจะลุกหนีมันออกมา ไม่ใช่ว่ารำคาญจะให้นั่งข้างมันทั้งคืนเลยก็ได้ แต่ไม่อยากกวน ปล่อยมันมีเวลาส่วนตัวบ้าง
“ไปไหนเป็ด ง่วงแล้วหรอ? นอนก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป”
“ใครบอกกูจะนอนกับมึง?”ริทหันมาเหวี่ยงก่อนหนึ่งที ก่อนจะต้องเหวอเพราะไอ้กันมัน…
“ไม่เป็นไรเรื่องอย่างว่าพี่กันไม่รีบ มีเวลาอีกเยอะ”ตัวพ่อขยิบตาให้หนึ่งทีแล้วก็ดูฟุตบอลต่อ
ริทเข้ามาในห้องนอนก่อนจะหยิบไดอารี่เล่มโปรดมาเขียนอย่างเคย จริงอยู่ที่ริทกับกันเป็นเพื่อนสนิทกัน เพื่อนสนิทสำหรับกันมันอาจจะจริงที่ไม่มีความลับต่อกัน อยู่ในบ้านเดอะสตาร์เคยนอนเล่าเรื่องของตัวเองให้ริทฟังจนริทเผลอหลับไปอยู่บ่อยๆ แต่ใครจะรู้ว่ายังมีอีกเรื่องที่ริทไม่เคยแม้แต่คิด
ที่จะบอกกัน ‘ริทรักกัน’ ความรู้สึกนี้มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆตอนนี้คือริทเก็บมันไว้จนจะระเบิดออกมาทุกครั้ง เวลาที่กันอยู่ใกล้ มองหน้า หรือสบตา ใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจาก
ร่างกายเลยด้วยซ้ำ มือเล็กเขียนอะไรต่อมิอะไรอยู่นานก่อนจะต้องรีบวางปากกาแล้วยัดไดอารี่
ลงใต้หมอนอย่างเดิม เพราะได้ยินเสียงใครบางคนกำลังจะเข้ามา
ขืนยังไม่นอนมีหวังโดนมันบ่นแน่ตาโตปิดลงทันที
“เป็ดเอ้ยนอนก็ไม่ปิดโคมไฟ”นิ้วเรียวจิ้มแก้มขาวอย่างหมั่นไส้ ริทจะรู้มั๊ยว่าทุกมุขบนเวที
หรือคำพูดหยอกล้อต่างๆนาๆมันมาจากส่วนลึกของหัวใจแทบทั้งนั้น
“กันรักริทนะ รักแบบที่เพื่อนเค้าไม่รักกันน่ะ เอ้ยไม่ดีกาก แล้วกูต้องพูดว่าไงวะเนี่ย
เอาเป็นว่ารักริทนะ เฮ้อ เมื่อไหร่นะกูจะกล้าบอก”ตึก ตึก … เสียงหัวใจของคนที่แกล้งหลับ
มันดังเกินไปหรือเปล่า? กันได้ยินมั๊ยเนี่ย? นี่ตกลงเรารักกันหรอ? ไม่สิ ต้องบอกว่า กันรักริท
แล้วริทก็รักกัน งั้นเราก็รักกัน เอ้ย ไม่ใช่ทำไมสมองเบลอไปชั่วขณะแบบนี้วะ
ในห้องแต่งตัวยังมีสองคนที่วุ่นวายกับเสื้อผ้าหน้าผม เรียกว่าคนเดียวมากกว่า เซนมาเต็ม
ฉายานี้มันมาเซนไปโดยปริยาย ส่วนริทก็เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
โอ๊ย ทำไมมันมีความสุขอย่างนี้วะ
“ริท มึงเป็นบ้าอะไรวะ? เสร็จงานนี้ส่งศรีธัญญาต่อเลยมั๊ย?”เซนหรี่ตามองริทอย่างจับผิด
“เปล๊า ท่องสคริปต่อดีกว่า”ไม่ได้นะ ไม่ดีแน่ เซนยิ่งเป็นพวกรู้ไปหมดซะทุกเรื่องอยู่ด้วย
เคยพูดด้วยซ้ำว่า ‘กูว่ามึงกับไอ้กันแปลกๆนะ’ ฉะนั้นไม่ได้เด็ดขาด
แม้ฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกันแต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดไป … ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ
อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ แอบมองดูเธอไกลๆอย่างนี้ต่อไป
ส่วนคนที่พักจากการซ้อมละครเวทีก็รีบเปิดแมคบุ๊คทันที จะหารายงานสดได้จากไหนวะ?
ห้องลับกันริทจัดไป ..
ริทน่ารักว่ะ เสื้อสีชมพู โอ๊ย อยากเอากลับไปเก็บบ้าน อย่ามาเพ่นพ่านแถวนี้ แค่วิ่งเล่นในหัวใจพี่กัน
ก็จะบ้าแล้ว
“เฮ้ยพี่กัน ทำไรอ่ะพี่?”ตัวพ่อชะงักก็หน้าต่างที่เปิดมันรักกันสุดริท รักริทเหมือนกันซะขนาดนี้?
“อ๋อไม่มีอะไรตาม สงสัยไอ้ริทมันเปิดไว้น่ะเมื่อคืน ไม่มีไรๆ ไม่มีไร กินข้าวเหอะกูหิวแล้ว”ตัวพ่อจะไม่รอดก็เพราะไอ้ปริ้นตามนี่แหละ -0-
‘จับตาดูพี่กันไว้ดีๆเข้าใจมั๊ยมายแฟรน’คำสั่งของจูเนียร์แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง
“งั้นก็แปลว่าเมื่อคืนพี่นอนกับพี่ริทหรอ?”อยู่ดีๆตูมตามก็โพล่งขึ้นกลางโต๊ะอาหาร โอ๊ย ใคร
ใครบอกมันเป็นคนดี ถอนคำพูดตอนนี้ได้เลย
“เอ๋าแล้วสิเป็นหยังอ้ายตาม อ้ายกันก็ไปนอนกับอ้ายริทอยู่แล้วเด้ล่ะ
(อ้าว แล้วมันทำไมอ่ะพี่ตาม พี่กันเค้าก็ไปนอนกับพี่ริทอยู่แล้วนี่)”สิงโตรีบขัดเพราะเค้ามันไม่เห็นมีอะไรน่าแปลกเลย
“ถูกต้องเลยสิงโตน้องรัก” “พี่กันฟังภาษาอิสานรู้เรื่องด้วยหรอครับ?”นั่นประลัย กันจะบ๋าต๋า
ย(สำเนีงสุพรรณ) -0-
“ก็รู้เรื่องบ้างอ่ะ ก็ทั้งพวกมึงพี่โตโน่ไอ้ริท พูดกรอกหูกูทุกวัน”อย่างน้อยตูมตามก็ได้หลายประเด็นไปเล่าให้จูเนียร์ฟังแล้ว ไม่ว่าจะเป็นพี่กันซุ่มเช็คห้องลับพันทิพ เมื่อคืนพี่กันไปนอนคอนโดพี่ริท
และพี่ริทกับพี่กันคุยกันทุกวัน ..
ติ๊ง ติง เสียงบีบีเอ็มดังขึ้นจนคนที่ลงจากเวทีต้องรีบวิ่งไปดู
รูปกันซ้อมละครเวที? แล้วไอ้เนียร์มันหามาจากไหน?
ได้แอบมองเธอข้างเดียวอยู่ที่มุมนี้ ก็พอแล้วไม่มี เงื่อนไขใดๆในความหวังดี
แค่ได้ชอบเธออยู่ตอนนี้ ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ
ก่อนจะรับและตอบกลับไป
เอามาให้กูเพื่อ?
‘อ้าว ไม่ชอบหรอ 555 เอ๊ะหรือว่าชอบ’
ไม่ชอบ! อะไรของมึง -0-
‘เปล่า ไม่ชอบก็แล้วไป แต่วันนี้เห็นตามบอก พี่กันกับพี่มัดหมี่เล่นกันด้วยนะ
โคตรเหมือนแฟนกันเลยอ่ะ’ เงียบ … คนอ่านบีบีเอ็มอยู่ได้แต่ช๊อคเล็กๆก่อนจะเก็บบีบี
ลงกระเป๋ากางเกง นั่นมันก็เรื่องของไอ้กัน แล้วนี่เราเป็นอะไร?
จูเนียร์ PING! มาตั้งหลายครั้งจนโทรศัพท์สั่น
“เฮ้ย เป็นไรวะริท?”เซนถามเพื่อนที่นั่งหน้างออยู่ในที่พักผู้โดยสาย
“เปล่า ไอ้เนียร์มันแกล้งกู กูเลยโมโห”ริทส่ายหน้าไปมาอย่างกลัวว่าเซนมันจะมาอ่านบีบีงั้นแหละ เครื่องบินลงจอดสนามบินสุวรรณภูมิโดยสวัสดิ์ภาพ จะมีก็แต่ใบหน้าหวานที่ไม่สบอารมณ์อยู่ตอนนี้ กันมันบ้า ชอบมัดหมี่นักก็ไปเลย โว้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห นี่ริทกำลังหึงมันโดยที่ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่มั๊ย
หากเราใกล้กันมากกว่านี้สักวันมันอาจจะไม่ดี บางสิ่งในใจฉันอาจทำเธอลำบาก
ริทกลับมาคอนโดตามปกติ ส่วนไอ้กันจะมาไม่มานั่นก็เรื่องของมัน !
ปัง ปัง ปัง .. ในชีวิตมันเคยคิดจะเคาะประตูแบบชาวบ้านเค้ามั่งมั๊ย ?
“มาทำไม ?”
“คำพูดคำจามันน่านักจริงๆไอ้เป็ด มึงนี่ คนอุส่าห์เหนื่อยๆแทนที่จะถามว่าเหนื่อยมั๊ย?
กินข้าวยัง? หัดพูดจาให้มันหวานๆแบบคนอื่นเค้ามั่งสิ”ร่างสูงวางกระเป๋าสะพายพร้อมกับเอ็ด
เจ้าของห้อง ตกลงห้องมันหรือห้องริทอยากจะรู้จริง
“ใครเค้าจะเหมือนคนนั้นของมึงล่ะ!”พูดจบก็พาตัวเองเข้าห้องทันที ประชดทำไม? ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห โอ๊ย! คนฟังได้ยินยิ่ง งง เข้าไปใหญ่ริทมันเป็นอะไร? คนนั้นน่ะคนไหนริทกำลังพูดอะไร?
แล้วนี่เหวี่ยงกันทำไม? ต่างฝ่ายต่างตั้งคำถาม แม้ว่าเหนื่อยจากการซ้อมละครแต่เจอริทแล้วก็หายเป็นปลิดทิ้ง กันเดินเข้ามาในห้องนอนก็พบคนตัวเล็กหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว ขนาดหลับมันยังทำหน้าเหวี่ยงเลย -0- อดไม่ได้ที่จะแตะปลายจมูกนั่นเบาเบา ก่อนสายตาคอจะเหลือบไปเห็นปลายสมุดแพลมออกจากหมอนสีขาว ก่อนจะค่อยๆเลื่อนอย่างระวัง ริทไม่มีความลับกับกันฉะนั้นกันอ่านได้…ริทแอบชอบกันงั้นหรอ? ไม่ว่ากันจะทำอะไร พูดอะไร ริทจดมันลงในสมุดเล่มนี้หมดเลยงั้นหรอ ทำไมนะ ทำไมกันไม่รู้เลย นี่เรากำลังรักกันอยู่นะริท ริทรู้มันบ้างหรือเปล่า
เปิดผ่านหน้าแล้วหน้าเล่าจนกระทั้งมาถึงหน้าสุดท้าย นี่ตกลงริทหมายถึงมัดหมี่
ไอ้จูเนียร์งานนี้มีเคลียร์แน่มึงเห็นว่าริทเอ็นดูหน่อยล่ะหางานให้เชียว โคมไฟถูกปิดลงก่อนที่ร่างสูงจะล้มตัวลงนอนข้างๆ ท่อนแขนแข็งแรงโอบเอวบางอย่างเบาที่สุด
“อ่านจบแล้วหรอ?”กรรม ตัวพ่อเหมือนถูกดึงกางเกงกลางสี่แยก ทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว แต่อย่าลืมนะเว้ย ไอ้กัน เรามันตัวพ่อ เรามันกันเดอะสตาร์ เสียฟอร์มไม่ได้
“จบแล้ว สนุกดี ว่างๆเขียนให้อ่านอีกหน่อยนะ”พูดจบ ก็เนียนกระชับอ้อมกอดแล้วเอาหัวพิงริทซะเลย
“ใครเค้าให้มึงอ่านกันเล่า ปล่อยเลย”มือเล็กกำลังแงะการเกาะกุมให้หลุดออก
โอ๊ย ทำแบบนี้มันใช่เรื่องซะที่ไหนกันเล่า ไอ้กาก
“พูดจาไม่เพราะเลยนะเป็ด คนเป็นแฟนกันเค้าพูดงี้หรอ”หันหน้าไปค้อนไอ้กันไม่ได้
เพราะถ้าหันไปมีหวังแก้มไปโดนจมูกโด่งๆของมันแน่ โอ๊ย ตั้งแต่รู้จักกับมันมา
นี่เป็นช่วงเวลาที่อึดอัดที่สุดเลยจริง
“ใครแฟนมึง กากว่ะ”
“แล้วใครหน้าแดง กากว่ะ”
“ไอ้กันนนนน!”โว้ยยย -/////- กันมันบ้า
“จ๋าที่รัก!”ได้โปรดอย่าพูดงี้เลย ฟังแล้วมันจั๊กจี้ โอ๊ย ขนลุก
“งื้อ ออกไป ก่อนที่กูจะถีบมึง!”
“ขาถึงก็ถีบมา”นั่นไงล่อกูเลย ไอ้กาก กันมันบ้า มันเพ้อเจ้อ มันเนียน มันโอ๊ย พอ!
“กันครับ ปล่อยริทเถอะนะครับ กอดแน่นขนาดนี้ริทหายใจไม่ออกครับกัน”เอาวะ
ไม้แข็งไม่ได้ก็อ้อนมันไว้ ได้ผลตลอดนะเว้ยไม้นี้
“ไม่ครับแค่นี้ริทหายใจไม่ออกได้ไง มันต้องงี้ริทถึงจะหายใจไม่ออก” ไม่ทันได้พูดต่อริมฝีปากประกบทันที เนิ่นนานที่ปล่อยให้หัวใจสองดวงพองโตและหลุดลอยหายไป ก่อนมือเล็กจะฟาดท่อนแขนแข็งแรงสื่อว่าหายใจไม่ทันแล้ว นี่ใช่มั๊ยความรัก หัวใจเต้นแรง อย่างไม่เคยเป็น รอยจูบที่ฝากไว้
ความรักสิ่งที่สัมผัสมันแล้ว ดีเกินกว่าจะห้ามใจ ไม่น่าล่ะใครต่อใครถึงต้องการมันนัก ..
ก็ถือเป็นโชคชะตาดีๆที่คนอย่างฉันได้เกิดมาพบกับเธอ (:
กากเหมือนเดิม แต่ชอบแต่งอะไรแบบนี้
55555 . ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
รักรีดเดอร์เช่นกันเน้อ แม้จะเม้นแค่ไม่กี่คนก็เอาเถอะ
มีแค่หนึ่งคนมาเม้นนี่ก็คือกำลังใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับกาไอซ์แล้วค่ะ
ปล.ถึงที่รักมิ๊งค์ เรารักเธอ กอดดด มิ๊งค์เป็นคนเลือกตอนนี้นะคะ
ส่วนเรื่องยาว เตรียมพร้อมยังรีดเดอร์มาม่าอร่อยๆจะมาในไม่ช้า
ก๊ากก ความจริงยังไม่มีหรอกน้ำยังไม่เดือด (เขียนใส่กระดาษรายงานเลยจ้าแต่ยังไม่พิมพ์ลงคอมพ์)
3ทุ่มแล้ว ณ โอไฮโอ ยูเอส ซี ยาาา มารีดเดอร์ ^___^
ความคิดเห็น