คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงในใจ
Music Playlist at MixPod.com
โอเคเนื่องด้วยขณะเวลา3.48 ณ โอไฮโอ สหรัฐอเมริกา
ยังคงเกิดการถกเถียงกันระหว่างไรเตอร์และรีดเดอร์บางคน
ว่าควรจะอัพดราม่าหรือหวาน เพราะมีทั้งสองเรื่อง
รีดเดอร์เอิงบอกดราม่า แต่กาไอซ์เห็นว่าหลายตอน -0- แค่2นั่นแแหละ
ได้ดราม่าไปแล้ว ฉะนั้นตอนนี้เลยเป็นกลางๆนะคะเลือกได้ 5555
อย่าได้แคร์คำผิดเพราะตอนนี้สมองเบลอ -0- 5555
สุขสันต์วันเกิด Gunnapat ขอให้ความสุขตลอดไปเลย
รักกันสุดริท รักริทเหมือนกัน (: กาไอซ์ตอนไปนอนแล้วตาจะปิด -0-
“เฮ้ยริท ไอ้คนในเงามันเอาของมาวางหน้าห้องมึงอีกแล้ววะ?”เซนที่เป็นเพื่อสนิทและพักอยู่ห้องข้างๆริทพูดขึ้นเมื่อเห็นริทที่กลับจากซื้อกับข้าวมาทาน จริงด้วย กล่องกระดาษสีขาว แถมเขียนชื่อว่า
คนในเงา วางไว้หน้าประตูห้องอีกแล้ว คงไม่ใช่โตโน่แน่เพราะเค้าไม่เป็นคนทำอะไรแบบนี้ ริทเองก็เลยไม่อยากสงสัยอะไรต่อ
“มึงไม่อยากรู้หรอวะว่าเป็นใคร?”เซนถามต่อ
“แรกๆก็อยากรู้ กูถามทุกคนเลย แต่ตอนนี้ไม่ละ กูใช้แผนสงบสยบความเคลื่อนไหว 5555 กูจะเอาของทุกวันๆ รอจนแม่งตังค์หมดอ่ะ เดี๋ยวก็มา”ริทยิ้มให้เพื่อที่ส่ายหัวกับความปัญญาอ่อนของริท กล่องของขวัญถูกเปิดออกพร้อมโน้ตอีกตามเคย ‘อย่าฝืนหัวใจตัวเอง’ คำพูดทำนองนี้อีกแล้ว …. บ้างก็ คนที่เรารักย่อมดีกว่าคนที่รักเรา อะไรต่อมิอะไรมากมายประสาทเสียหรือเปล่านะ คนในเงา
สถานีรถไฟฟ้าป้ายโฆษณาขึ้นเรียงเป็นแถบ ครึ่งหนึ่งแทบจะเป็นรูปของผู้ชายหล่อเข้ม สันจมูกโด่ง รับกับใบหน้ารูปไข่อย่างพอดี เค้าคือ ‘กัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ’
ความเป็นจริงรู้สึกผิดเต็มหัวใจ .. ต่อคนข้างกายฉันที่ยังคงเดินด้วยกัน ใจเจ้ากรรมมยังคงไหวหวั่น
กลับไปคิดถึงเธอ คนเดิมคนนั้น
“กันถ้ากันชนะได้เป็นเดอะสตาร์นะ ริทจะถือป้ายไฟตามกันทุกงานเลย”คนตัวเล็กพูดพร้อมปรบมือให้1-8คนของรายการเดอะสตาร์ปี38 รายการประกวดร้องเพลง ที่ยังคงคอนเซปต์เดิมๆทุกปี
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวริทเหนื่อย กันว่าริทเป็นผู้จัดการส่วนตัวกันดีกว่า แบบนี้สบายกว่าเยอะ”ร่างสูงของกันทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเค้า อย่างเหนื่อยล้าจากการคัดเลือก
“กันมั่นใจหรอ ถ้างั้นผู้จัดการส่วนตัวขอสั่งว่าห้ามยุ่งกับสาวๆ เข้าใจมั๊ย”มือเล็กชี้หน้าคนที่นั่งฟังจนหลุดขำออกมาได้
“เข้าใจครับผม ผู้จัดการส่วนตัวของกันนี่น่ารักจังเลยนะ มาหอมแก้มหน่อยเร็ว”หน้าหล่อเลื่อนไปชิดอีกคนทันที
“ทะลึ่งล่ะกัน 55555”นี่เป็นความต้องการของเค้าเองไม่ใช่หรอ ที่รบเร้าต้องการให้กันมาประกวดรายการนี้ แล้วตอนนี้เกิดมานึกเสียดายอะไรล่ะริท?
ฉันก็รู้ว่าควรจะลืมเรื่องของเธอ ถ้าคนข้างฉันรู้เรื่องเธอเค้าคงหวั่นใจ
ฉันไม่รู้ว่าเหตุผลใด ภาพเธอนั้นยังคงรบกวนจิตใจ
“คิดอะไรอยู่ริท เงียบตั้งนานแล้ว”เสียงของคนนั่งข้างๆปลุกให้ริทตื่นจากภวังค์
“ห๊ะ ว่าไงนะพี่โน่”
ก็รู้ว่าไม่ควรคิด ก็รู้ว่าผิดต่อเค้า แต่เธอคนนั้น
ความจริงในใจไม่เคยมีใครแทนที่ความรู้สึก ที่ฉันยังมีให้เธออยู่
เธอยังเข้ามาวนเวียนอยู่ในความฝันยามค่ำคืน ให้ฉันเองสับสนในใจ
“ใจลอยไปถึงไหนเนี่ยริท?”ผู้ชายที่นั่งข้างๆหันมองหน้าริทอย่างไม่เข้าใจ
“เปล่านี่พี่โน่ 5555 ริทแค่ไม่ได้ยินน่ะ”โน่หรือโตโน่ เดินมาส่งอีกคนถึงหน้าประตูห้อง
“ความจริงพี่โน่ไม่ต้องมาส่งริทก็ได้นะ คอนโดริทก็ใกล้รถไฟฟ้าแค่นี้เอง แถมเซนก็อยู่ห้องข้างด้วย กลับบ้านดีๆนะครับพี่โน่”ทุกครั้งที่มาส่ง ทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่เคยแม้แต่จับมือ … ทำไมน่ะหรอ ริทเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นเพราะมันทำใจไม่ได้ที่ต้องทำอะไรแบบนี้กับ ‘คนอื่น’ แล้วแบบนี้ยังกล้าใช้คำว่า ‘คนรัก’ กับโตโน่ได้อีกหรอ ? มันดูเหนี่ยวรั้งเค้าเกินไปหรือเปล่า?
รู้สึกผิด แต่ถ้าบอกเลิกไปคนเสียใจก็จะมีแต่เค้า ริทกลับไม่ได้เสียใจอะไร
แบบนี้มันยิ่งทำให้ริทรู้สึกผิดกว่าเดิมสิ
“กูควรนอนได้แล้วริท นอนไม่หลับโว้ย”พลิกตัวไปมาก่อนจะนึกขึ้นได้เอื้อมมือไปเปิดเครื่องเล่นMP3เพลงหมดทุกเพลง มีแต่เพลงของกัน เดอะสตาร์ ผู้ที่ได้ชื่อว่าแฟนเก่า ส่วนห้องข้างๆเซนมือเรียวของใครบางคนเคาะประตูห้องอย่างรัว
“มาอีกแล้วไอ่เสือ กูบอกตรงๆมารยาทมึงนี่ท่าจะแย่มากนะ”เซนเปิดประตูให้ร่างสูงเดินเข้ามา
“แหม คุณเซนครับ คุณกล้าพูดจาสุนัขๆแบบนี้กับพระเอกอันดับหนึ่งของเมืองไทยได้ยังไงครับผม ท่าทางติดจากพี่เก่งแล้วมึงน่ะ”เซนค้อนให้หนึ่งที ก่อนจะเดินไปเปิดประตูระเบียงให้พ่อพระเอกอันดับหนึ่ง
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะบอกริทซะที คนในเงาบ้าบออะไรของมึงนี่กูไม่อยากเล่นด้วยแล้วนะ แถมริทก็ไม่อยากรู้แล้วด้วย แล้วมึงไปลักหลับมันทุกคืนแบบนี้เดี๋ยวก็ช้ำตายหรอก”เซนเตื่อนสติเพื่อน
“ปากคอเราะร้ายมาก พี่กันรับไม่ได้เลยน้องเซน เอาน่าไว้อาทิตย์หน้ากูบอก กูสัญญาเลย ไปก่อนนะน้องเหมียว อย่าลืมตี4มาเปิดประตูให้พี่กันสุดหล่อด้วย”ร่างสูงปีนระเบียงอย่างชำนาญ ก่อนจะมาถึงห้องของริท คนที่นอนอยู่เริ่มเห็นความเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างที่ระเบียงห้อง แวบแรกคิดว่าเป็นผี แต่ถ้าเกิดเป็นขโมยล่ะ คนตัวเล็กค่อยๆพาตัวเองลงจากเตียง ก่อนที่ใครบางคนจะเลื่อนประตูพร้อมพาตัวเองเข้ามาในห้องนอนของริท พร้อมทั้งเลื่อนปิดประตูแต่ไม่ทันจะได้หันหลังกลับแสงไฟในห้องก็สว่างขึ้นทันที
“หึ่มมม ตายแน่มึงไอ้ขโมย อยากลองดีกับกูใช่มั๊ย นี่แนะ นี่แนะ”ไม้เบสบอลถูกฟาดลงที่สันหลังของอีกคนอย่างไม่ยั้งมือ
“โอ๊ย โอ๊ย”คนฟาดได้แต่ชะงัก ไม่ใช่แล้ว นี่มันอะไรกัน บอกทีว่านี่ฝันหรือความจริง คนที่เค้าฟาดลงนั้นคือ กัน งั้นหรอ ไม่จริงมั๊ง ไม่จริงให้ตายเถอะ ไม่ทันจะได้คิดต่อคนที่อยู่ตรงหน้าล้มลงอย่างแรง ด้วยสัญชาตญาณรีบรับเค้าไว้ก่อนจะพาร่างนั้นมายังโซฟา ช่างตลกเสียจริง คนที่ในชีวิตไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันอีกแล้ว กลับโดนริทฟาดเสียสลบ แถมยังมานอนในห้องอย่างอีก นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้มองใบหน้าคมนี้แบบใกล้แบบไม่ใช่ในจอสี่เหลี่ยม ถ้านี่คือความฝันริทไม่อยากตื่นเลยจริงๆ คนตัวเล็กลุกขึ้นไปหาเจลประคบในตู้เย็น พร้อมทั้งยานวดที่พอจะมีอยู่ในตู้ยาบ้าง พอลุกไปเท่านั้นแหละคนเจ้าเล่ห์ก็ลืมตาทันที
“โอ๊ยย น่ารักจริงเว้ย”สบถได้เพียงเท่านั้นริทก็เดินกลับมา คนแกล้งเจ็บก็เลยต้องเนียนต่อ
“ตายเปล่าวะเนี่ย”ใบหน้าหวานก้มลงไปฟังเสียงหัวใจของคนที่นอนอยู่ก็แล้วใครเค้าวัดการเต้นของหัวใจแบบนี้กันเล่า!
ริททำแบบนี้เดี๋ยวกันก็จับกดซะหรอก มือไวกว่าความคิดเพราะโอบเอวบางไว้เสียแล้ว
“เฮ้ย ปล่อยนะ”คนในอ้อมแขนสะดุ้งพร้อมทั้งโวยวายทันที
“แล้วริทคิดว่าถ้าริทเป็นกัน ริทจะปล่อยหรือเปล่าละ” “ไม่ใช่แค่จะปล่อย แถมเอาไม้เบสบอลฟาดอีกรอบด้วย อยากโดนมั๊ย”คิ้วหนาขมวดเล็กๆอย่างเอาแต่ใจก่อนจะพยักพเยิดไปยังไม้เบสบอลที่อยู่ข้างๆ กันต้องยอมปล่อย ไม่ใช่เพราะกลัว แต่คิดว่าทำแบบนี้นานไม่ดี มันจะทำให้ห้ามใจไม่อยู่
“แล้วนี่มาได้ยังไง? มาทำไม?”ครั้นจะถามว่ามาหาใครมันก็ใช่เรื่อง ในเมื่อห้องนี้ริทอยู่คนเดียว
“ปีนมาห้องเซน ก็มาหาริทไง”ยื่นงานให้เซนไปเลยดีๆจะได้ไม่ผิด
“ใครอยากให้มา อย่าทำแบบนี้อีกผมมีแฟนแล้ว ถ้าแฟนผมรู้คุณจะตายเอาได้ง่ายๆ รู้ไว้ซะด้วย”
“แฟนหรอ ริทมั่นใจแค่ไหนกับคำว่าแฟน”คนฟังจุกอกทันที นั่นเพราะทั้งสงสัยว่ากันรู้เรื่องเค้าได้อย่างไร
“กันรู้ทุกเรื่องของริท ริทรักกันอยู่ใช่มั๊ย แล้วทำไมริทหายไปแบบนั้น ทำไมล่ะริท”ใบหน้าคมตัดพ้อ อย่างไม่เข้าใจ
“เลิกพูดซะทีเถอะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว อย่ารื้อฟื้น อย่าทำแบบนี้อีกเลยขอร้องล่ะ”
“จะให้เลิกพูดได้ยังไง ในเมื่อกันรักริท แล้วริทก็รักกัน เรารักกันมันไม่ผิดอะไรเลยนะ”
“ผิดสิ ผิดเพราะกันเป็นดารานี่ไง ผิดเพราะริท ทุกอย่างมันพังเพราะริท กันได้ยินมั๊ยว่าเพราะริท”ร่างเล็กทรุดลงไปนั่งที่พื้นพร้อมกับปล่อยโฮอย่างหนัก
“ไม่ริท ทุกอย่างต้องไม่แบบนี้ เราเริ่มต้นใหม่กันนะริท”ริทเงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดอยู่ตอนนี้
“ไม่ได้กัน ริททำอย่างนั้นไม่ได้ ริทเลือกแล้ว พี่โตโน่คือคนที่ริทเลือก ริทเชื่อว่าสักวันริทต้องรักพี่โตโน่ได้ กันกลับไปเถอะแล้วอย่ามาที่นี่อีก ริทขอร้องล่ะนะ”ร่างสูงมองหน้าริทอย่างไม่เข้าใจ แต่คงต้องยอมให้ริทไป
“งั้นกันก็ขอให้ริทโชคดีนะ”กันยิ้มบางๆก่อนจะออกจากห้องไป ริทห่วงความรู้สึกคนอื่น โดยที่ยอมให้ตัวเองเจ็บ ยอมให้ตัวเองเป็นแบบนี้ ความจริงในใจมันก็ควรอยู่แค่ในใจสินะ ต่อไปนี้คนปัจจุบันคือโตโน่ เค้าต้องรักคนนี้เท่านั้น
ชอบสำหรับคนที่ชอบหวาน คลุมดำค่ะ ^^
เช้าวันใหม่ที่อะไรๆก็ดูจะซ้ำๆเดิมๆ จิตใจก็ซ้ำอย่างเดิม คิดถึงคนเดิม
“ริทเหม่ออะไร ทานข้าวเร็วเดี๋ยวเย็นหมดนะ”โตโน่เรียกให้คนที่เหม่ออยู่หลุดจากภวังค์แล้ว ก่อนจะถูกดึงความสนใจไปที่จอโทรทัศน์ในร้านอาหารอีกครั้ง
‘ประกาศช๊อควงการ นภัทร อินทร์ใจเอื้อ นักร้องนักแสดงชื่อดัง ลาออกจากวงการ’ ช้อนแสตนเลตหล่นจากมือของริททันที
ใบหน้าหวานยังคงจ้องคนที่อยู่ในจอโทรทัศน์อย่างตาไม่กระพริบ กันลาออกจากวงการแล้ว จะกลับไปทำงานช่วยครอบครัวงั้นหรอ ไม่จริง ในเมื่อกันเองก็ยื่นคำขาดกับที่บ้านไว้แล้ว นอกเสียจากจะลาออกเพราะเค้า กันลาออกจากวงการนี้เพราะริทอย่างนั้นหรอ
“ริท ริทเป็นอะไรหรือเปล่าริท”
“พี่โตโน่ริทขอโทษ” “ขอโทษทำไม ขอโทษเรื่องอะไร”
“ริทขอโทษที่ริทรักพี่โตโน่ไม่ได้ ริทไม่เคยบอกพี่โน่ว่าริทคบกับกัน เราคบกันมาตั้งนานแล้ว แต่ริทผิดเอง ริทให้กันมาประกวด จนกันกับริทเราไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่ริทไม่รู้ว่ากันแอบมาหาริททุกคืนพี่โน่ริทไม่ได้บอกว่าพี่ผิดที่เข้ามาตอนริทเป็นแบบนั้น ริทผิดเอง ริทผิดทั้งหมดพี่โน่อย่าโกรธริทเลยนะ”แกล้งโง่งั้นหรอ? พอได้แล้วล่ะโตโน่ ตื่นได้แล้ว
“ไม่เป็นไรริทพี่เข้าใจ พี่รู้นานแล้วด้วย กลับไปหาคนที่ริทรักเถอะนะ”ริทกลับมาที่คอนโดเตรียมจะเอามากุญแจรถขับไปยังสนามบิน แต่ก็พบร่างสูงของใครบางคนวางกล่องของขวัญไว้ที่หน้าห้องเค้า เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด กันคือคนที่คอยเอาของขวัญมาให้เค้าทุกวัน เขียนโน้ตไว้ทุกวัน ทำไมนะ ทำไมริทไม่เอะใจ ทำไมไม่คิดว่าเป็นใครที่รู้ใจมากที่สุด
“จะรีบไปไหนละคนในเงา ไม่กะจะเฉลยหน่อยหรอ”คนตัวเล็กโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างแรง ทดแทนเวลาที่เสียไป ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากของคนทั้งสอง ปล่อยให้หัวใจพูดกันเองจะดีกว่าน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างหยุดไม่ได้
“อย่าจากริทไปเลยได้มั๊ย? ริทรู้แล้ว่าริทรักกัน รักมาก”
“ไปเริ่มต้นใหม่กับกันได้มั๊ยริท ?”คนตัวเล็กพยักหน้าน้อยๆการเดินทางบนเส้นทางแห่งความรักกำลังเริ่มต้นอีกครั้ง ณ ประเทศใดประเทศหนึ่งที่ไม่มีใครรู้จักกันเดอะสตาร์ เพราะต่อไปนี้จะมีแค่กัน คนที่รักริทสุดหัวใจ พอกันทีกับการอยู่อย่างทรมานไร้ซึ่งหัวใจไม่ต้องการฝืนความจริงอีกแล้วความจริงในใจที่ว่าเราสองคนรักกัน
มันกาก ตอนสุดท้ายน้ำเน่า แง๊ง ช่วงนี้เป็นอะไร ?
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนนะครับ ^^
ความคิดเห็น