คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เกลียดบางคนที่เธอคิดถึง
Music Playlist at MixPod.com
ไม่ได้ถือในตอนที่เธอรักกันอะไรก็ช่างมัน ไม่รู้ตอนนั้นฉันอยู่ไหน?
“กัน กั่น กั้น กั๊น กั๋น กันนน กลับบ้ะ…”เสียงของคนที่เข้ามาในห้องที่ตะโกนแต่ก็ต้องเงียบลง
เมื่ออีกคนที่อยู่ในห้องซ้อมไม่ใช่กัน
“ริทมาหากันหรอ เดี๋ยวก็มามั๊งรออยู่นี่ก่อนมั๊ย?”ริทหรือเรืองฤทธิ์ได้ยินดังนั้นก็รีบหมุนตัวกลับทันที
“อ้าวว่าไงเป็ด จะกลับแล้วหรอ?”ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับยิ้มหวาน
“ใช่ฝนจะตกแล้ว เดี๋ยวรถติดกลับบ้านดึกอีกอ่ะ”ริทคว้ามือเรียวของเค้าพลางกำลังจะออกจากห้อง
“ป่ะพี่โตโน่ กลับพร้อมกันก็ได้ครูแหม่มเค้าจะกลับดึกอ่ะ”ไม่ทันจะได้ปฏิเสธน้องชายก็พาขึ้นรถ
ไปแล้ว ตลอดทางกลับบ้านมีเพียงสองคนที่คุยกันอย่างสนุกสนาน
เพราะคนที่นั่งข้างหลังอย่างโตโน่แอบมองหน้าหวานอย่างดีใจขึ้นมาบ้าง
กันก็เหมาะสมที่จะทำหน้านี้แทนเค้า เพราะกันทำได้ดีเสียด้วย ไม่เสียแรงจริงๆ
“ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะริท กันขับรถดีๆล่ะ”สายตาเผลอมองตามคนที่วิ่งผ่าฝนไปอย่างเป็นห่วง
ในฐานะอะไรริทเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ หากแต่ใครอีกคนที่กำลังมองริทอยู่ก็ตั้งคำถามว่า
ริทรักเค้าจริงหรือเปล่า?
แต่ในวันนี้ถามหน่อยยังมีเค้าอยู่อีกมั๊ย ? เธอมาคบฉันแต่ทำไมใจเธอยังมีเค้าทุกๆเวลา
กลับมาถึงคอนโด หากแต่คนตัวเล็กก็เอาแต่คลุกอยู่ที่ห้องเก็บของสะสมของแฟนคลับ
ซึ่งกันจะรู้มั๊ยว่าริทยังแอบเก็บของที่พี่โน่ให้ไว้ในห้องนี้ จะเรียกว่ารักพี่โน่อยู่ก็ไม่ใช่ มันสับสนมากกว่า
“ริท ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบายนะ”เสียงใครบางคนจากด้านนอกห้อง
ทำให้ริทสะดุ้งเบาๆก่อนจะรีบเดินออกไปทำไมกันจะไม่รู้ล่ะริท ว่าริทยังรักพี่โตโน่อยู่
ของพวกนี้ริทก็ยังเก็บไว้ ใจริทเปลี่ยนไม่ได้หรอก
เหมือนใจกันที่เปลี่ยนไม่ได้กันยังรอ รอแม้รู้ว่าไม่มีทาง
เกลียดบางคนที่เธอคิดถึงซึ่งเธอไม่เคยลืมเค้าลง อยากจะเข้าใจว่าเธอแค่มั่นคง
แต่ว่ายังไงก็คงไม่เข้าใจ
หลายครั้งที่ริทเผลอพูดชื่อกันเป็นพี่โน่ ไม่ก็นึกอะไรคนเกียว กันคงต้องยอมแล้วจริงๆสินะ
“กันไปซ้อมแล้วนะ ริทอยู่กับพี่โตโน่แล้วกันไว้เดี๋ยวกันมา”ร่างสูงรีบลุกออกไปจากริททันที
ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ แต่แค่ยอมเจ็บเพื่อให้ริทรู้หัวใจตัวเองจริงๆสักที
“เดี๋ยวกัน กัน”
“ไม่ต้องตามหรอก ดูก็รู้ว่าหึง”ริทหันกลับสนใจหนึ่งคนที่อยู่ในห้องซ้อมทันที
“หึง? พี่โน่หมายถึงอะไร”แต่ก็ดูเหมือนริทจะยังไม่เข้าใจเช่นเดิม รอยยิ้มของคนเป็นพี่
ยิ่งทำให้งงเข้าไปใหญ่
“มันอยากเป็นพระเอกมันเลยจะลองใจริท”โตโน่หันไปยักคิ้วหนึ่งทีให้กับคนที่ทำหน้างง
“ลองใจอะไรริท แล้วหึงใคร โอ๊ยพี่โน่ริทงง”น้องชายของเค้ากลับมาแล้ว มันต้องอย่างนี้สิวะ
“โอ๊ย กูจะบ้ากับมึง แล้วอยู่ในห้องนี้มีพี่กับเป็ดตัวไหนละครับน้องครับ”ก่อนริทจะถึงบางอ้อ
“กันมันบ้า”
“ก็บ้าไง บ้าเหมือนแฟนมันแหละ”ริทได้ค้อนพี่ชายใหญ่คนที่แอบมองอยู่ด้านนอกไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน
รู้แต่คงจะมีความสุขมากสินะ ริทรู้แล้วใช่มั๊ยว่าริทต้องการใคร ผ่านไปหลายชั่วโมงกันก็ยังไม่กลับมา
“หิวข้าว”คนตัวเล็กพูดขึ้น
“ก็แล้วไม่ไปกินละครับ มึงรอมันกว่าจะเสร็จ”โตโน่พูดกับคนที่โอดอายมาร่วมชั่วโมง
“ทีกันยังไม่ได้กินเลย ริทก็รอได้สิ ไปหากันดีกว่าน่าจะเสร็จแล้วอ่ะ”ร่างเล็กที่ลุกขึ้นด้วยความเร็วเหมาะกับหิวทำให้เซลง หากแต่พี่ใหญ่ได้รับไว้จึงไม่ทันได้ล้มลงพื้น
“เฮ้ย ริทเป็นไรวะ”ไม่ทันจะได้พูดต่อนภัทรก็วิ่งเข้ามาประคองริทแทน พร้อมทั้งผลักพี่ใหญ่ออก
หึ่ม เวลาแบบนี้มึงยังจะมาหึงอีกนะ ไอ้ตัวพ่อ กูจะบ้าตาย
“ริทเป็นไรมั๊ย?”คนตัวเล็กได้แต่ส่ายหน้าก่อนที่กันจะพยุงขึ้นรถไป กลับมาถึงคอนโด
ริทก็ยังคงเข้าไปในห้องแฟนคลับเหมือนเดิม ริทคงรักพี่โตโน่มากสินะ กันรู้แล้วล่ะว่ากันควรทำยังไง
“เฮ้ยฟ้าร้อง”มือเล็กปิดหูทันที ก่อนที่คนนอนข้างจะกอดไว้หลวมๆ
“กลัวทำไมกันอยู่นี่ทั้งคน”อ้อมกอดนั้นแน่นขึ้น เมื่อเห็นว่าได้รับท่าทียินยอมจากอีกฝ่าย
“ก็เพราะกันอยู่นี่แหละริทถึงกลัว ปล่อยเลย แน่นไปล่ะ”
“กันขอกอดริทหน่อยได้มั๊ย”หมายถึงขอกอดเป็นครั้งสุดท้ายจะได้มั๊ย
“ได้สิถ้ากันขอริทให้หมดแหละ”ไม่พูดเปล่าพลางเอนศีรษะไปซบอกกว้างด้วยไม่ทันจะได้พูดต่อ
ริมฝีปากก็ประกบริมฝีปากของริทอย่างแผ่วเบา จนเริ่มร้อนแรงขึ้น ก่อนจะถอนออกอย่างเสียดาย
“ริทรักกันมั๊ย”
“กัน …”
“ริทยังไม่ต้องตอบกันตอนนี้ก็ได้ กันเข้าใจ กันรักริทมาก ฝันดีนะครับ”ก่อนสันจมูกโด่ง
จะกดลงที่หน้าผากมนอย่างเบาหนึ่งที
“ริทขอให้คำตอบกันพรุ่งนี้ได้มั๊ย”พรุ่งนี้หรอริท กันทำไมกลัวว่ามันจะไม่ทันแล้วล่ะ
อยากให้จบไปทีก่อนวันพรุ่งนี้ต้องมีสักคนที่ตัดใจ อยู่ที่เธอจะลืมเค้ามั๊ย
หรือต้องให้ฉันเป็นคนที่หายไปจากเธอ
เช้าวันรุ่งขึ้นเปลือกตาค่อยลืมขึ้นทีละน้อย ‘กันหายไปไหน?’ เดินตามหาจนทั่วก็ไม่เจอ
สงสัยคงเข้าตึกแล้วท่าทางงานนี้ต้องบ่นสักหน่อยแล้วมั๊ง
“กันไปไหนอ่ะทุกคนเห็นกันมั๊ยอ้าวเนียร์มึงมาอะไรแต่เช้าวะ แล้วนี่ทำไมทำหน้างี้อ่ะ
พี่โตโน่ พี่เก่ง ไอ้เซน อ้าวถ้าพวกคุณๆนะเงียบกันขนาดนี้?”
“ไอ้เก่งมึงเลยในฐานะที่มึงเป็นหมอ มึงอธิบายได้ดีสุด”โตโน่กระซิบเก่งที่นั่งข้างๆ
“อ้าวพี่โตโน่ พี่พูดเลยพี่แก่สุด”เก่งรีบเถียง
"งั้นก็ต้องเป็นมึงเลยไอ้เนียร์เพราะมึงหน้าเหมือนมัน"โตโน่หันไปพูดกับน้องเล็ก
"เอ่าพี่โตโน่ครับ ไม่เอา"
“โอ๊ย พอกันทั้งหมดนั่นแหละ จะพูดก็รีบพูดมาก่อนจะโมโห”คนที่ยืนอยู่เริ่มอารมณ์กรุ่น
“ริท คืองี้นะริทจำได้ใช่มั๊ยที่กันมันมีงานต้องไปอังกฤษ”ริทพยักหน้าน้อยๆ
เหมือนจะเข้าใจอะไรลางๆแล้วล่ะ
“มันขึ้นเครื่องเมื่อเช้าแต่มันฝากนี่มาให้มึงด้วย”โตโน่ยื่นจดหมายให้กับริท
‘ริทตอนนี้กันกำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว กันรู้คำตอบของริทแล้ว รู้มาตั้งนานแล้ว ว่าริทไม่ได้รักกัน
ริทยังรักพี่โตโน่อยู่ แต่กันก็ยอมโกหกตัวเอง เพราะกันคิดว่ากันคงอยู่ไม่ได้ถ้าต้องรู้ว่าริทไม่ได้รักกัน
แต่กันไม่อยากให้ริทฝืนหัวใจของริทอีกแล้ว ถ้าเราสองคนต้องมีความสุขแบบโกหกตัวเองไปวันๆ
แบบนี้กันว่าเราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า ยังไงกันก็รักริทนะ ’
น้ำใสๆไหลอาบแก้มคนตัวเล็กพร้อมกับหยดลงบนกระดาษ ไม่ใช่เสียหน่อยวันนี้มันต้อง
เป็นวันที่ริทมาบอกว่าความรู้สึกสับสนนั้นคือ ริทรักกัน แต่มันคงสายเกินไปแล้ว กันไม่เข้าใจ
หรือริทไม่พยายามเข้าใจ ทั้งหมดที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ทำไมริทถึงไม่ยอมรู้เลยนะ
ทำไม ? ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม แต่จะช่วยอะไรได้ ในเมื่อตอนนี้เค้าไม่อยู่แล้ว
กันไปแล้วริท เลิกโง่สักที
กันจากริทไปแล้ว ..! เวลาเดินเร็วเกินไปหรือคนเรามักทำอะไรช้าไปเองต่างหาก?
อย่าพึ่งกดปิด เรามาคุยกันก่อน 555
ก่อนอื่นกาไอซ์ต้องขอโทษรีดเดอร์ที่ทำให้คิดว่ามีภาคต่อหรือทำให้ค้างอะไรก็ตาม?
ขอโทษที่ใช้คำพูดไม่เหมาะสมนะคะ ฟิคบ้าบออะไรมีแต่คำพูดไม่มีบรรยายเลย -0- 555
ขอโทษอีกครั้งนะคะเอาเป็นว่าถ้ามีภาคต่อ กาไอซ์จะลงหน้าตอนไว้แล้วกันเน้อ
-0- ขอดราม่าไปก่อนนะคะ
ก็กาไอซ์ดราม่านี่นา ขอทีเถอะ ตัวยุ่งกลับไปเรียน เฮ้อ งานนี้
ดราม่ายาวจ้าแง๊ง ยังไงก็รักกันสุดริท รักริทเหมือนกันค่ะ
ไว้เจอกันถ้วยต่อไปแล้วกันจ้ารีดเดอร์
กาไอซ์ไรเตอร์ (:
ความคิดเห็น