ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
"นี่อรรณพเธอช่วยสนใจเรียนหน่อยได้มั๊ย? หลับทุกชั่วโมง"เสียงจากคุณครูที่ยืนสอนอยู่หน้าห้งอมักจะพูดแบบนี้อยู่เป็นประจำ
"ผมไม่ได้หลับนะครับอาจารย์"ฝ่ายที่ผิดเต็มๆกลับโต้ตอบอย่างหน้าตาเฉย
"ยังจะเถียงอีก ถ้าไม่ได้หลับงั้นเธอบอกครูมาสิว่าข้อนี้ตอบอะไร"
คำตอบที่ปอกล่าวออกไปถูกจริงๆ คนอะไรขนาดหลับในห้อง
ยังสามารถรู้เรื่องได้ สนกับที่ย้ายมาจากโรงเรียนเก่งจริงเลย
พักกลางวัน
"โห ปอทำไมเก่งจังอ่ะนี่รู้ทั้งรู้ว่าหลับ แต่ตอบได้เฉยเลย"เกรปพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบของทั้งสองคน
ความจริงก็ไม่อยากเงียบสักเท่าไหร่หรอก แต่บอสนี่สิแค่หน้าเค้า
ยังไม่อยากจะมองเลย
"แหะๆ ของแบบนี้มันต้องพึ่งดวงกันหน่อย"คนที่ถูกชมยิ้มจนตาหยีอย่างน่ารัก
"มั่วล่ะสิไม่ว่า"ส่วนบอสได้แต่พึมพำเบาๆ
"ถ้ามั่วไม่เก่งขนาดนี้หรอก บอสอ่ะก็พูดไป"เกรปรีบตีแขนคนนั่งข้างอย่างหมั่นไส้
~ขอให้หัวหน้าห้องAเกรด11มาพบคุณครูที่ห้องฝ่ายปกครองเดี่ยวนี้ด้วยค่ะ~
ร่างสูงรีบวิ่งไปที่ฝ่ายปกครองทันที เพราะปกติแล้วถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจริงๆ
ทางโรงเรียนน้อยนักที่จะเรียกเด็กเข้าห้องปกครอง
"ผมเป็นหัวหน้าห้องAเกรด11ครับ"เด็กหนุ่มไหว้อย่างนอบน้อม
"ธนบัตรครูไม่คิดเลยนะว่าจะได้เจอกันที่นี่ เพราะห้องเธอน่ะดีมาโดยตลอด
ตั้งแต่ที่เธอเป็นหัวหน้าห้องมา ไม่เคยสร้างประวัติเสียหายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แล้วดูตอนนี้สิ เพื่อนเธอไม่เข้าเรียน หลับในห้องเรียนแบบนี้มันใช้ได้หรอ?"
หญิงสาวรุ่นใหญ่ขยับแว่นแล้วหรี่ตามองบอสน้อยๆ
"แต่ผมก็ไม่ผิดนะครับอาจารย์ ในเมื่อผมก็เข้าเรียน แล้วก็ไำม่เคยหลับในห้องเรียน ผมว่าุอาจารย์ต้องตักเตือนรายบุคคลแล้วแหละครับ"ใช่ บอสเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ถ้าเกิดเค้าโดนว่าโดยที่ไม่ได้ใช่ความผิดเค้า เห็นทีก็ต้องอธิบายกันหน่อย
"แต่นักเรียนใหม่เค้าก็เป็นเพื่อนในห้องที่เธอต้องดูแล ไม่ใช่ละเลยแบบนี้
เพื่อนในห้องเลือกเธอมาเป็นหัวหน้านะธนบัตร ไม่ใช่ให้มานั่งรับผิดชอบแต่ตัวเอง ครูไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้หรอ
ธนบัตร ครูสังเกตุตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว เธอทำไมไม่สุงสิงกับเพื่อนเหมือนเดิมล่ะ"เป็นเพราะใครน่ะหรอ คำตอบนี้ก็คงมีแค่เกรปเท่านั้นที่รู้
"เปล่าครับ ผมแค่ไม่อยากยุ่งกับใครเฉยๆ ขอโทษด้วยนะครับอาจารย์
เอาเป็นว่าผมจะดูแลนักเรียนใหม่ครับ"
"ดูแลเครื่องแต่งกาย กฏระเบียบโรงเรียนใหม่ด้วยนะ ไปได้แล้ว"คนที่เดินออกมาจากห้องปกครองถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเหน็ดเหนื่อย
การปะทะคารมณ์ครั้งนี้มันช่างน่าเบื่อเสียจริง
"เออใช่นิว ฉันชอบมากเลยแก อาทิตย์หน้าเราไปดูคอนเสิร์ตกันนะ ฉันซื้อบัตรไว้เรียบร้อยแล้ว บอสคงไม่ไปกับฉันเหมือนเดิมอ่ะ"เสียงเจื้อยแจ้วของเกรปดังลั่น ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทั้งอยากจะเดินหนี ใจสั่น สั่นไปหมดแล้ว
น้ำตาก็พาลจะไหลอยู่ให้ได้เมื่อเห็นเธอ
"เอ่อ บะ บอส ดีจ๊ะ"น้ำเสียงหวานที่ใครได้ยินก็ต่างชอบและอยากได้ยินอีกร่ำไป แต่นั่นมันเมื่อก่อน คนที่ถูกกล่าวทักทายทำอะไรไม่ถูก เผลอจูงมืออีกคนออกมาจากห้องทันที นานสองนานที่เดินอย่างไม่รู้จุดหมาย จนกระทั่งเริ่มรู้สึกเหนื่อย
ถึงนึกได้ว่าได้มาหยุดอยู่ที่สวนหลังโรงเรียนเข้าให้แล้ว
"นี่จูงมากลางสวนดอกไม้ขนาดนี้แล้ว เอากล้องมาถ่ายรูปด้วยดีมั๊ย?"น้ำเสียงของอีกคน อีกคนที่ไม่ใช่เกรป
"ไม่ใช่เกรปหรอกหรอ แล้วมาที่นี่ได้ไง?"บอสหันกลับไปมองหน้าเค้า
"เกรปที่ไหนล่ะ ก็นายจูงฉันมาเนี่ยแล้วมืออ่ะปล่อยได้ยัง
จับนานขนาดนี้เอาพ่อแม่มาขอเลยดีกว่ามั๊ย?"บอสรีบปล่อยมืออกทันที คงไม่ต้องสงสัยแล้วว่าเค้าจูงใครมา ยียวน ยีวนได้ตลอดจริงๆ คนบ้านี่
หน้าหล่อแสร้งไม่สนใจเฉมองดอกไม้ มองอะไรไปเรื่อย
"แล้วเมื่อกี๊เดินออกมาทำไม?"ไม่มีคำตอบจากปากของอีกคน
เอาอีกแล้วบทจะเงียบก็เงียบ เป็นอะไรของเค้ากันนะ
"เดินออกมาเฉยๆ"
"ดูนายไม่ชอบนิวเลย ทำไมอ่ะ นิวนิสัยไม่ดีหรอ"คำถามอีกบอสเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอย่างไร
"เปล่า นิวนิสัยดี ดีมาก บอสเองต่างหากที่ไม่ดี"เค้าพึมพำแล้วย่อตัวนั่งลง
"เมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะ?"
"ไม่มีอะไร ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย"หน้าหล่อส่ายหน้าเบาๆ
"พึ่งรู้ว่่าที่นี่อากาศสบายดี เงียบอีกต่างหาก รู้งี้มานอนเล่นที่นี่ซะก็ดี"ใช่
รู้แล้วว่าเรื่องที่ต้องสะสางกับอีกคนที่ตอนนี้นอนราบกับพื้นอย่าง
ไม่ได้กลัวว่าเสื้อจะเปื้อนเลยสักนิด
"เออ แล้วฉันจะบอกนะว่าที่วันนี้อาจารย์เรียกไปพบก็เพราะเรื่องนายเนี่ยแหละ
หัดแต่งตัวให้มันถูกระเบียบบ้าง มาโรงเรียนเคยทันแถมมั๊ย แล้วเข้าเรียนด้วย"แม้มันจะเป็นคำพูดที่จริงจังของบอส แต่กลับทำให้อีกคนหัวเราะอย่างขบขัน
ตั้งแต่รู้จักกันมานี่ก็คงเป้นครั้งแรก ที่บอสพูดประโยคยาวขนาดนี้กับเค้า
เพราะนอกจากคำว่า อื้ม บอสก็ไม่เคยพูดอะไรอีกเลย
"ค๊าบ รู้แล้วครับ"
"รู้ก็ทำซะ วันนี้ไปไฮไลท์ผมคืนด้วย สีทองเป็นหย่อมๆแบบนี้คิดว่าคนอื่นจะชอบนักหรือไง"บอสส่ายหน้าให้เค้าอย่างหน่าย
"นั่นน่ะสิ ดูดีพอให้คนแถวนี้ชอบได้หรือเปล่า?"ไม่มีคำพูดหลุดออกจากปากของทั้งสองคนต่อ ไม่ใช่ว่าเถียงปอไปจะไม่ชนะหรอก แต่เพียงแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ปอพูดมันทำให้หัวใจเต้นแรง อย่างที่ไม่เคยเป็นมานานแล้ว ....
"ผมไม่ได้หลับนะครับอาจารย์"ฝ่ายที่ผิดเต็มๆกลับโต้ตอบอย่างหน้าตาเฉย
"ยังจะเถียงอีก ถ้าไม่ได้หลับงั้นเธอบอกครูมาสิว่าข้อนี้ตอบอะไร"
คำตอบที่ปอกล่าวออกไปถูกจริงๆ คนอะไรขนาดหลับในห้อง
ยังสามารถรู้เรื่องได้ สนกับที่ย้ายมาจากโรงเรียนเก่งจริงเลย
พักกลางวัน
"โห ปอทำไมเก่งจังอ่ะนี่รู้ทั้งรู้ว่าหลับ แต่ตอบได้เฉยเลย"เกรปพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบของทั้งสองคน
ความจริงก็ไม่อยากเงียบสักเท่าไหร่หรอก แต่บอสนี่สิแค่หน้าเค้า
ยังไม่อยากจะมองเลย
"แหะๆ ของแบบนี้มันต้องพึ่งดวงกันหน่อย"คนที่ถูกชมยิ้มจนตาหยีอย่างน่ารัก
"มั่วล่ะสิไม่ว่า"ส่วนบอสได้แต่พึมพำเบาๆ
"ถ้ามั่วไม่เก่งขนาดนี้หรอก บอสอ่ะก็พูดไป"เกรปรีบตีแขนคนนั่งข้างอย่างหมั่นไส้
~ขอให้หัวหน้าห้องAเกรด11มาพบคุณครูที่ห้องฝ่ายปกครองเดี่ยวนี้ด้วยค่ะ~
ร่างสูงรีบวิ่งไปที่ฝ่ายปกครองทันที เพราะปกติแล้วถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจริงๆ
ทางโรงเรียนน้อยนักที่จะเรียกเด็กเข้าห้องปกครอง
"ผมเป็นหัวหน้าห้องAเกรด11ครับ"เด็กหนุ่มไหว้อย่างนอบน้อม
"ธนบัตรครูไม่คิดเลยนะว่าจะได้เจอกันที่นี่ เพราะห้องเธอน่ะดีมาโดยตลอด
ตั้งแต่ที่เธอเป็นหัวหน้าห้องมา ไม่เคยสร้างประวัติเสียหายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แล้วดูตอนนี้สิ เพื่อนเธอไม่เข้าเรียน หลับในห้องเรียนแบบนี้มันใช้ได้หรอ?"
หญิงสาวรุ่นใหญ่ขยับแว่นแล้วหรี่ตามองบอสน้อยๆ
"แต่ผมก็ไม่ผิดนะครับอาจารย์ ในเมื่อผมก็เข้าเรียน แล้วก็ไำม่เคยหลับในห้องเรียน ผมว่าุอาจารย์ต้องตักเตือนรายบุคคลแล้วแหละครับ"ใช่ บอสเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ถ้าเกิดเค้าโดนว่าโดยที่ไม่ได้ใช่ความผิดเค้า เห็นทีก็ต้องอธิบายกันหน่อย
"แต่นักเรียนใหม่เค้าก็เป็นเพื่อนในห้องที่เธอต้องดูแล ไม่ใช่ละเลยแบบนี้
เพื่อนในห้องเลือกเธอมาเป็นหัวหน้านะธนบัตร ไม่ใช่ให้มานั่งรับผิดชอบแต่ตัวเอง ครูไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ อะไรทำให้เธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้หรอ
ธนบัตร ครูสังเกตุตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว เธอทำไมไม่สุงสิงกับเพื่อนเหมือนเดิมล่ะ"เป็นเพราะใครน่ะหรอ คำตอบนี้ก็คงมีแค่เกรปเท่านั้นที่รู้
"เปล่าครับ ผมแค่ไม่อยากยุ่งกับใครเฉยๆ ขอโทษด้วยนะครับอาจารย์
เอาเป็นว่าผมจะดูแลนักเรียนใหม่ครับ"
"ดูแลเครื่องแต่งกาย กฏระเบียบโรงเรียนใหม่ด้วยนะ ไปได้แล้ว"คนที่เดินออกมาจากห้องปกครองถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเหน็ดเหนื่อย
การปะทะคารมณ์ครั้งนี้มันช่างน่าเบื่อเสียจริง
"เออใช่นิว ฉันชอบมากเลยแก อาทิตย์หน้าเราไปดูคอนเสิร์ตกันนะ ฉันซื้อบัตรไว้เรียบร้อยแล้ว บอสคงไม่ไปกับฉันเหมือนเดิมอ่ะ"เสียงเจื้อยแจ้วของเกรปดังลั่น ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทั้งอยากจะเดินหนี ใจสั่น สั่นไปหมดแล้ว
น้ำตาก็พาลจะไหลอยู่ให้ได้เมื่อเห็นเธอ
"เอ่อ บะ บอส ดีจ๊ะ"น้ำเสียงหวานที่ใครได้ยินก็ต่างชอบและอยากได้ยินอีกร่ำไป แต่นั่นมันเมื่อก่อน คนที่ถูกกล่าวทักทายทำอะไรไม่ถูก เผลอจูงมืออีกคนออกมาจากห้องทันที นานสองนานที่เดินอย่างไม่รู้จุดหมาย จนกระทั่งเริ่มรู้สึกเหนื่อย
ถึงนึกได้ว่าได้มาหยุดอยู่ที่สวนหลังโรงเรียนเข้าให้แล้ว
"นี่จูงมากลางสวนดอกไม้ขนาดนี้แล้ว เอากล้องมาถ่ายรูปด้วยดีมั๊ย?"น้ำเสียงของอีกคน อีกคนที่ไม่ใช่เกรป
"ไม่ใช่เกรปหรอกหรอ แล้วมาที่นี่ได้ไง?"บอสหันกลับไปมองหน้าเค้า
"เกรปที่ไหนล่ะ ก็นายจูงฉันมาเนี่ยแล้วมืออ่ะปล่อยได้ยัง
จับนานขนาดนี้เอาพ่อแม่มาขอเลยดีกว่ามั๊ย?"บอสรีบปล่อยมืออกทันที คงไม่ต้องสงสัยแล้วว่าเค้าจูงใครมา ยียวน ยีวนได้ตลอดจริงๆ คนบ้านี่
หน้าหล่อแสร้งไม่สนใจเฉมองดอกไม้ มองอะไรไปเรื่อย
"แล้วเมื่อกี๊เดินออกมาทำไม?"ไม่มีคำตอบจากปากของอีกคน
เอาอีกแล้วบทจะเงียบก็เงียบ เป็นอะไรของเค้ากันนะ
"เดินออกมาเฉยๆ"
"ดูนายไม่ชอบนิวเลย ทำไมอ่ะ นิวนิสัยไม่ดีหรอ"คำถามอีกบอสเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอย่างไร
"เปล่า นิวนิสัยดี ดีมาก บอสเองต่างหากที่ไม่ดี"เค้าพึมพำแล้วย่อตัวนั่งลง
"เมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะ?"
"ไม่มีอะไร ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย"หน้าหล่อส่ายหน้าเบาๆ
"พึ่งรู้ว่่าที่นี่อากาศสบายดี เงียบอีกต่างหาก รู้งี้มานอนเล่นที่นี่ซะก็ดี"ใช่
รู้แล้วว่าเรื่องที่ต้องสะสางกับอีกคนที่ตอนนี้นอนราบกับพื้นอย่าง
ไม่ได้กลัวว่าเสื้อจะเปื้อนเลยสักนิด
"เออ แล้วฉันจะบอกนะว่าที่วันนี้อาจารย์เรียกไปพบก็เพราะเรื่องนายเนี่ยแหละ
หัดแต่งตัวให้มันถูกระเบียบบ้าง มาโรงเรียนเคยทันแถมมั๊ย แล้วเข้าเรียนด้วย"แม้มันจะเป็นคำพูดที่จริงจังของบอส แต่กลับทำให้อีกคนหัวเราะอย่างขบขัน
ตั้งแต่รู้จักกันมานี่ก็คงเป้นครั้งแรก ที่บอสพูดประโยคยาวขนาดนี้กับเค้า
เพราะนอกจากคำว่า อื้ม บอสก็ไม่เคยพูดอะไรอีกเลย
"ค๊าบ รู้แล้วครับ"
"รู้ก็ทำซะ วันนี้ไปไฮไลท์ผมคืนด้วย สีทองเป็นหย่อมๆแบบนี้คิดว่าคนอื่นจะชอบนักหรือไง"บอสส่ายหน้าให้เค้าอย่างหน่าย
"นั่นน่ะสิ ดูดีพอให้คนแถวนี้ชอบได้หรือเปล่า?"ไม่มีคำพูดหลุดออกจากปากของทั้งสองคนต่อ ไม่ใช่ว่าเถียงปอไปจะไม่ชนะหรอก แต่เพียงแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ปอพูดมันทำให้หัวใจเต้นแรง อย่างที่ไม่เคยเป็นมานานแล้ว ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น