คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่น้อง,,แค่พี่น้องหรอ ??
ขอตอบคอมเม้นนะคะ ๆ
Pat :: ไม่ทิ้งกลางทางแน่นอนค่ะ ,, ขอแค่เม้นเยอะๆพอแล้ว ^O^
ซันค่ะ^_^ :: จ้าน้องสาวซัน ^^" >> ติดตามกันต่อไปนะ !!*
ชิน&นายน์ รักกันริท :: จะพยายามต่อไปนะคะ ;D
แบม :: ถ้าแต่งแล้วต้องเม้นเยอะๆด้วยนะคะ ;Pp
แบม(ตอนที่2) :: ได้เลยค่ะๆ จะปรับปรุงแก้ไขนะคะ ,, ขอบคุณมากเลยสำหรับคำแนะนำ ; ))
SoRa :: พี่สาวแจ๋มใช่มั๊ยคะ ?? โว๊วๆ ๆ ติดตามให้กำลังใจไรเตอร์ฝึกหัดคนนี้ด้วยค่ะ ^^"
❤ GÜNNN' :: ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่สาวอาย >O< ,, ขอบคุณมากค่ะ !!*
kibgun :: ขอบคุณมากเลยค่ะ ,, แนะนำติชมด้วยนะคะ ๆ
mom :: 55 555555. ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ > <"
*กาไอซ์จะพยายามอัพวันเว้นสองวันนะคะ ๆ
แต่ถ้าเกิดเม้นน้อยงี้ขอผลัดเป็น4-5วันดีมั๊ย ??
55 5555555 .
ขออภัยถ้าเกิดคำพูดของตัวละครไม่สุภาพ
ก็เค้าพูดกันงี้จริงๆอ่ะ = =;;
กาไอซ์ก็เลยเรียบเรียงในแบบฉบับกาไอซ์จ้า ;D
Chapter 2
“ไอ้ริทโว๊ยยย ตื่นสิวะ”ร่างสูงเดินออกมาจากห้องอย่างหมดอารมณ์
เพราะคนที่นอนด้วยน่ะสิ ปลุกทุกวันก็ไม่เคยจะตื่นซักวัน
นี่ถ้าเอาน้ำเย็นๆละลายน้ำแข็งมาสาดใส่เค้าจะสะลึมสะลือบ้างหรือเปล่านะ
“มีอะไรกันหรือเปล่าคะพี่โตโน่”สาวสวยที่พึ่งเดินออกมาจากห้องถามขึ้น
“อ๋อ พี่ปลุกไอ้ริทมันน่ะ เออกันมึงมาก็ดีไปปลุกไอ้ริทหน่อยสิ”เค้าเนี่ยนะ ?
จะบ้าหรือเปล่าลำพังหน้าเค้าริทยังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ
“กันว่าคงไม่ค่อยดีว่ะพี่โตโน่”อยู่ด้วยกันไม่เท่าไหร่ก็มีปัญหาซะแล้วไอ้ตัวเล็กเอ้ย
นานพอสมควรกว่าที่ริทจะเดินลงมาทานข้าวซึ่งนั่นรวมถึงเพื่อนๆในบ้าน
ได้ทานเสร็จหมดแล้ว
ถ้าขืนรอนะมีหวังได้ทานข้าวเช้ารวมกับข้าวเที่ยงแน่ ใครจะไปรอไหว
“รีบมากินข้าวเลยมึง แหมๆเล่นตื่นซะเช้าถ้าไม่ลงมากูคงคิดว่ามึงตายไปแล้ว”นี่คือคำทักทายของพี่ใหญ่
ที่ดูเหมือนมันจะประมาณนี้แทบทุกเช้า
“แล้วพี่กันล่ะคะ”ลูกเกตผู้ใส่ใจกับทุกคนถามขึ้น
“อ๋อกันมันรดน้ำต้นไม้อยู่มั้ง นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี”คนตัวเล็กตักข้าวเพิ่มอีกจาน
เพราะรู้ว่าเค้าคงยังไม่ได้ทานเช่นกัน
“ขอบใจ”กันพูดเบาๆแต่นั่นก็ดังพอที่จะทำให้เค้าได้ยิน
“ไม่จำเป็น”เอาแล้วไง ไอ้ตัวเล็กชักอยากจะมีเรื่องจริงๆแล้วใช่มั๊ย
ช้อนสแตนเลสชนกันอย่างแรงเมื่อกับข้าวที่เหลือเพียงชิ้นเดียว
ได้ถูกแย่งกันเพราะคนสองคน
รวมถึงสายตาอีกหลายคู่ที่จับจ้องว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
“ของกู”คนตัวเล็กรีบพูดขึ้น
“ของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่กูตักก่อนก็ต้องเป็นของกูสิ”ได้ทีกันจะแกล้งเค้าใหญ่ดูสิเถียงกัน
อย่างกับเด็กอนุบาลแย่งของเล่นกันอย่างไรอย่างนั้น
“แต่กูเห็นก่อนฉะนั้นมันคือของกู”
“มึงอย่ามมั่วริทก็กูตักก่อนอ่ะ”
“ของกูนะกัน”ริทเริ่มขึ้นเสียง
“ของกู”
“โอ๊ย!!*มึงสองคนจะเถียงกันอีกนานมั๊ยงั้นกูกินนะ”มือหนาเดินมาคว้าน้องไก่
เข้าปากอย่างซะใจ
“พี่โน่/พี่โตโน่” เมื่อรู้ว่าไม่มีอะไรจะกินแล้วจุดหมายต่อไปคือ ตู้เย็น
ซึ่งนั้นรวมถึงกันที่ทั้งคู่หยิบนมกล่องเดียวกันเข้าให้อีก
“มึงอะไรเนี่ย?”คนตัวเล็กโวยวาย
“มึงแหละอะไรชอบแย่งกู”เค้ายังยียวนอีกตามเคย ไอ้ตัวเล็กปัญญาอ่อน ยิ่งแกล้ง
ยิ่งน่ารักขึ้นทุกที (เอิ่มม กาไอซ์จะถือว่าเป็นคำชมแล้วกันนะเฮียกัน ::ไรเตอร์)
“พี่ว่าปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว”โตโน่พูดขึ้นบ้าง
“นั่นน่ะสิปล่อยมันไว้ไม่ได้แล้วชอบแกล้งริทนักใช่มั๊ย”อ้าว เค้ามานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่
สายตาของริทจับจ้องไปที่ตัวพ่อฉายาที่พึ่งได้มาหมาดๆอย่างไม่ลดละ
“พอแล้วครับ แค่โจทย์เพลงกูก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วนี่ถ้ามึงไม่เลิกทะเลาะกันนะ
กูจะแจกพวกมึงคนละหมัดเลย”ได้ผล ร่างบางกระฟัดกระเฟียดขึ้นไปบนห้อง
ส่วนตัวต้นเหตุกลับนั่งยิ้มร่า
“แกล้งๆเค้าเนี่ยยังจะยิ้มอีกนะโรคจิตหรือเปล่าครับเพื่อน”เซนหัวไปโวย
นั่นยิ่งทำให้กันฉีกยิ้มหนักขึ้นไปอีก
“เฮ้ย!!* ทำอะไรก็เกรงใจพี่บ้างนะเว้ยกัน”โตโน่มองน้องด้วยสายตา
ที่สื่อความหมายเป็นนัยต์ๆซึ่งเดาเท่าไหร่ก็เดาไม่ออกซะที
พี่โตโน่เค้าคิดอะไรของเค้านะ เมื่อโตโน่เดินเข้ามาใกล้
“ใครจะจีบริทยากหน่อยเนอะกันมึงว่ามั๊ย? เพราะกูหวงมาก”
“แล้วพี่โตโน่จะบอกกันทำไมเนี่ย?”แม้โตโน่จะโพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
แต่นั่นกลับทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
“เปล๊า กูแค่บอกไปปงั้นว่าเกิดใครแถวนี้มันชอบน้องกูไง แต่ยากหน่อยว่ะเพราะพี่มันทั้งหล่อ ทั้งหมัดหนัก”อยู่ดีๆเค้าก็ลุกไปเสียเฉยๆ ให้ตายเถอะกับคำพูดเพียงไม่กี่คำกลับทำให้กันลังเล ไม่แน่ใจ
ว่าเค้าจะเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นเองหรอ ?
End Chapter 2
ความคิดเห็น