คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : เฮ้อ ... ทำไงเธอถึงจะยอมคืนดี : ))
ขอตอบคอมเม้นนะคะ ๆ
fernniss :: 55 555555. เจ้เฟิร์นอ่ะๆ แหะๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจค๊าบ ^^"
อารมณ์ดี* [Z] XO :: ป้าแฺฮป แหมๆ อย่ามาเลยเหอะ ฟิคเจ้ดราม่ากว่าเค้าอีกอ่ะ T T'
ชิดธิณัฐ :: กามเทพจะทำสำเร็จมั๊ย ?? ต้องติดตามจ้า ^O^
SomSS :: ค่ะน้องสาวๆ เจ้มาอัพแล้วนะจ๊ะ ,, ว่าแต่เราชื่ออะไรเนี่ย ??
nui_aa :: จ้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ยังไงก็ิติดตามต่อไปจ้า ชื่ออะไรคะเนี่ย ??
★Ameчez'g :: รักน้องสาวอาย แอร๊ยย จุ๊บ ขอบคุณที่ติดตามจ้า > <"
ฝันดี :: ง่าาา ฟิคกาไอซ์ไม่เคยดราม่าน๊า ๆ ๆ ยังไงก็มาอัพแล้วจ้า : )
คนรักวาโย :: ขอบคุณสำหรับการติดตามจ้า ชื่ออะไรคะเนี่ย?? ยินดีที่ได้รู้จักน้าๆ
yimroj :: มาต่อแล้วจ้าๆ ๆ ขอบคุณมากเลยะนะคะ >O<
wondermild :: เฮ้ยย น้องสาวมายด์ เค้ายังไม่ได้ตามอ่านฟิคน้องสาว ,, รักน้องมายด์ จุ๊บ !!*
SG un :: 55 5555555. น้องซันทำเค้าคลั่ง จะแต่งทีอะไรที นึกถึงน้องสาวคนเล็ก ;Pp
noritz_Y :: จ้าๆ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ : ))
rukgunsudrit :: 55 5555555. รักน้องบอมจังเลย แอร๊ยย มาอัพแล้วจ้า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ >///<
napataiw :: ไว้น้องจะโทรไปเวิ่นนะคะเจ้อิ๋วๆ ๆ แอร๊ยย ฝากติดตามด้วยค๊าบ !!*
LittlêMemorÿ™ :: เจ่เจ้อ้อมก็ด้วยๆ โอ๊วว จัดโน่เกรซเพื่อเจ้โดยเฉพาะ ขอบคุณมากค๊าบเจ้ ^O^
แบม :: ง่าาา มาอีกคนแล้ว มีแต่คนจะฆ่าเค้าๆ ๆ 55 5555555. มาอัพแล้วลองดูนะคะว่าดราม่าหรือเปล่า ??
nfbbg :: ง่าา ฟิคกาไอซ์ไม่เคยดราม่าน๊าา จริ๊งๆ ๆ แหะๆ อัพแล้วค๊าบ ;D
รักกัน :: 55 55555555555. ถึงไหนถึงกันนี่คืออะไรน๊า? กาไอซ์แบ๊ว ;Pp
D3KKO :: ง่าาา ฟิคกาไอซ์ไม่เคยดราม่า แหะๆ ๆ ฝากติดตามด้วยจ้า ^^"
Misskimji :: โถ่เจ้ตองอ่ะ ๆ ๆน้องบอกแล้วไงฟิคน้องไม่เคยดราม่า แอร๊ยย จริงๆนะเจ้ มาอัพแล้วฝากติดตามด้วยค่ะ :D
RiT the Stitch' รักห้าแปด♥ :: 55 555555. ยังไงก็อัพแล้วลองอ่านดูค่ะ ๆ ๆ > <"
กาไอซ์ไม่เคยแต่งดราม่าน้าๆ ๆ แหะๆ ยังไงก็มาอัพแล้วครับ ไม่รู้ว่าจะถูกใจหรือเปล่า ??
ฝากติดตามกันด้วยจ้า แล้วก็ๆ แนะนำตัวกันด้วยนะคะ รีดเดอร์ไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่ยังไงก็ฝากผลงาน
กาไอซ์น้อยคนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของแฟนฟิคด้วยค่ะ
Ps.ไว้จะมาแก้คำผิดนะคะ :D
ช่วงนี้หนาวแล้ว ดูแลสุขภาพกันด้วยน้ารีดเดอร์สุดน่ารัก
ป้าแฮปด้วยป้า ยิ่งอยู่ต่างบ้านต่างเมือง อย่าทำให้หลานๆเป็นห่วง !!*
ด้วยรักและห่วงใจจากไรเตอร์ซาลาเปา > <"
Ps2.ถึงลิซซี่ หรือว่า มอส จิรยุทธ์ ศรีอรุณ
เนื่องด้วยวันพรุ่งนี้เป็นวันทำบุญครบรอบ100วันของการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ของเพื่อนสนิทกาไอซ์ แต่กาไอซ์ไม่ได้ไปเพราะตอนนี้อยู่ที่กรุงเทพ
ยังไงก่อนทุกคนจะอ่านตอนนี้ขอให้นั่งสมาธิเป็นเวลา1นาทีเพื่อ
อุทิศบุญกุศลให้กับเพื่อนสนิทของกาไอซ์ด้วย กาไอซ์อยากบอกลิซซี่ว่า
เค้ารักแกมากเลยนะเว้ย ความจริงเพื่อนกาไอซ์ชื่อมอส แต่กาไอซ์เรียกเค้าว่าลิซซี่
ขอบคุณแกมากที่เป็นเพื่อนกันมาจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต
เอิ่มมม ฟิคกาไอซ์มันน่ากลัวไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย ?? 55 5555555.
พิมพ์เองยังกลัวเองเลย ขณะนี้เวลา2.17 โอ๊ยย พอๆ จะกลัวทำไมเนี่ย??
Chapter 21
ไม่ผิดอย่างที่พูดไว้จริงๆ ระดับโตโน่แล้ว เค้าสามารถทำให้ทุกคนได้มาพักผ่อน
ซึ่งแน่นอนว่าริทเองคงจะไม่อยากมาเจอเพราะยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ากันในตอนนี้
แต่โตโน่ก็ได้จัดการเรื่องนี้ได้อย่างดีโดยการบอกริทว่ากันติดงานและ
ไม่สามารถมาพักผ่อนครั้งนี้ได้ ริทจึงยอมที่จะมาโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
ทันทีเท้าเหยียบลงที่พื้นทรายนุ่ม พร้อมกับเสียงคลื่นที่กระทบฝั่งราวกับ
มีคนตีกลองเป็นจังหวะ ซึ่งนั่นมันทำให้ริทกลับคิดถึงอีกคนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
ป่านนี้เค้าคงทำงานอยู่ตามเคยสินะ จะเป็นอย่างไร จะมีสักวินาทีมั๊ยที่คิดถึงกัน
อย่างที่เค้ารู้สึกตอนนี้ มันนานเกินไปแล้วกับการที่ไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้พูดคุย
“ริท ริทเว้ย มึงจะเหม่ออะไรนักหนาเนี่ยจะเดินตกทะเลอยู่แล้ว”เสียงพี่ใหญ่ปลุกให้
คนที่เดินลัดเลาะตามชายฝั่งตื่นจากภวังค์
“ห๊ะ ริทหรอ ริทเหม่อหรอ บ้าแล้วพี่โน่”
“แน่ๆ คิดถึงใครอยู่หรือเปล่าครับน้องสกั๊งค์”พี่หมอผู้รู้ดีเป็นที่สุดวินิจฉันโรคเสียกระจ่าง เล่นเอาซะน้องหมอไปไม่ถูกได้เหมือนกัน
“ไอ้เซน แฟนมึงนี่นอกจากจะเป็นหมอแล้วเป็นอย่างอื่นด้วยหรอ กัดน้องกูจังเลย”คราวนี้พี่ใหญ่เอ่ยขึ้นบ้าง แต่ดูริทจะไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ
“อ้าวเฮ้ย ไอ้กันมาเมื่อไหร่วะ ไหนว่าไม่ได้ไง”ได้ผล คราวนี้คนตัวเล็กรีบหันหน้ากลับมาสนใจวงสนทนาอีกครั้ง
แต่ก็ต้องพบว่าคุณหมอเก่งเพียงแค่แกล้งให้ตกใจเล่น
“พี่เก่ง”น้ำเสียงและสีหน้าของริทตอนนี้ตลกด้วยหรืออย่างไรกัน
คุณหมอวาโยยังอยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มั๊ยครับ
“อ้าว ไหนบอกไม่สนใจไง พี่ยังไม่ทันพูดอะไรเลยนะเนี่ย”คุณหมอตีเศร้าเล่าความเท็จอย่างไม่รู้เรื่อง
“เปล๊า ใครบอกริทสนใจ ริทแค่ แค่”
“แค่อะไรครับริท?”โตโน่เลยแซวกับเค้าบ้าง ส่วนริททำได้เพียงมองค้อนพี่ใหญ่
ก่อนจะเดินหนีไป เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง อย่าให้ถึงทีนะจะแกล้งคืนให้เข็ดเลย
“เฮ้ย ไอ้กันทำไมมึงมาช้าจังวะ?”โตโน่กล่าวเมื่อเห็นสภาพของคนที่พึ่งจอดรถ
แล้ววิ่งมาหาอย่างเหนื่อยหอบ
“มัวแต่เตรียมเซอร์ไพรส์อยู่ ว่าแต่ริทล่ะ ริทอยู่ไหนพี่โตโน่”และแล้วคนที่ทุกคนรอคอย
ก็เดินทางมาถึงยังที่หมาย
“มันงอนไอ้เก่ง ไปทางโน้นแล้ว”
“งั้นกันไปนะๆ”ร่างสูงรีบวิ่งลัดเลาะไปตามชายหาดแล้วเริ่มแผนการทันที
คนตัวเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนเปลเชือกที่มีคนแถวนี้ผูกไว้ โดยที่สายตายังคงจับจ้อง
ไปยังทะเลตรงหน้าที่ไกลสุดสายตา ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อเห็นเด็กน้อย
วิ่งเรียงแถวกันมาทีละคน แล้วหันหลังให้ริทโดยเสื้อที่ใส่นั้นเรียงต่อกันเป็นคำ
~ขอโทษ ดีกันนะครับที่รัก~
“นี่มันอะไรกันครับเด็กๆ”ดอกกุหลาบที่ถืออยู่ในมือของเด็กแต่ละคน
ได้ถูกยัดใส่มือริทไปเรียบร้อยแล้ว
“ไม่บอก”เด็กน้อยตัวเล็กหัวเราะคิกคักราวกับเตรียมกันไว้เสียดิบดี
“ขอโทษ ดีกันนะครับที่รัก”น้ำเสียงแบบนี้ เค้า ต้องใช่เค้าแน่ๆ
“คนบ้า”วินาทีนี้ต้องยอมรับกับตัวเองอยู่ไม่น้อย ว่าดีใจเป็นบ้าที่เค้ายังให้ความสนใจอยู่
แม้ว่าริทเองด้วยซ้ำที่งี่เง่าไร้สาระ และเป็นฝ่ายที่จะพูดว่าห่าง แต่จิตใจกลับตรงข้ามสิ้นดี คนตัวเล็กที่นั่งอยู่เขินจนทำอะไรไม่ถูก รีบลุกหนีไปเสียอย่างนั้น
“ทำได้ดีมากเลยเด็กๆ พี่เตรียมขนมไว้เพียบเลย เดี๋ยวพี่ขอตัวไปง้อพี่ชายต่ออีกนิดนะ”
ร่างสูงกล่าวกับเด็กๆเสร็จสรรพแล้วเรีบวิ่งตามทันที
“เล่นอะไรเนี่ย?”
“ไม่ได้เล่นนะ นี่อุส่าห์ไปเกณฑ์เด็กอยู่โรงเรียนอนุบาลแถวนี้มา ไหนจะเพ้นท์เสื้ออีก
ไหนจะดอกไม้อีก ดูค่าขนมเด็กพวกนั้นอีกบานเลย แล้วงี้จะหายโกรธหรือยังเนี่ย?”
หายตั้งแต่เห็นหน้าแล้วล่ะสิไม่ว่า ทำไมต้องใจอ่อนให้เค้าคนนี้ได้ตลอดเลยนะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
“ไม่”ข้อศอกเล็กกระทุ้งลงหน้าท้องของคนที่เนียนเข้ามาประชิด
ซึ่งมันก็ไม่ได้แรงอะไรมากมายแต่ก็ทำให้กันล้มลงได้
“โอ้ย เจ็บ กันเจ็บนะริท”ได้ผล คนที่แกล้งล้มอยู่แอ๊คติ้งได้ดีเหลือเกิน ริทก็ตกใจใช่เล่นเหมือนกัน
“เจ็บตรงไหน ละ แล้วต้องทำไงเนี่ย”ดูท่าเค้าจะทำอะไรไม่ถูกเสียแล้ว
ตัวพ่อรีบใช้ไม้ตายทันที
“หอมแก้มสิ หายเลยๆ ตรงนี้ๆ”มือเรียวชี้ไปที่แก้มบุ๋มอย่างรู้งาน
“งั้นก็อยู่ตรงนี้แหละ หื่นที่สุด”คนบ้า แกล้งให้ตกใจแบบนี้คอยดูนะ จะงอนให้เข็ดเลย
“โหย ล้อเล่นนิดเดียวเองน่า ตกลงหายงอนแล้วนะ”ร่างสูงรีบลุกขึ้นไปขวาง
คนที่กำลังจะเดินหนีไปอีกครั้ง มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกครับริท อย่าแม้แต่จะคิดเดินหนี
“ไม่หาย”ริมฝีปากบางเชิดงอนขึ้นอย่างถือตัว ให้มันรู้เสียบ้างว่าใครเป็นใคร
“เอ๊ะ ยังไม่หายหรอ? งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน”หน้าหล่อโน้มเข้าไปฝังปลายจมูกลงที่แก้มใสอย่างแรง ก่อนจะต้องร้องโวยวายขึ้นเมื่อมือของคนตัวเล็กที่พึ่งถูกกันล่วงเกินไป
นั้นไวไม่ต่างกัน ฟาดลงบนท่อนแขนของเค้า
“โอ๊ย มันเจ็บนะริท ทำไมโหดแบบนี้เนี่ย ถ้ากันตายขึ้นมาว่าไงห๊ะ”มากเกินไปแล้ว
แค่ตีนิดหน่อยถึงกับตายเลยหรือไง คนบ้า
“ดี ตายๆไปเลย หื่นดีนัก”
“โถ่ ริทยอมให้กันเป็นอะไรไปจริงๆหรอ?”เมื่อรู้ว่าริทหายงอนอย่างสนิทใจแล้ว
คนเจ้าเล่ห์ก็ใช้วิชามารเนียนเข้าไปโอบร่างเล็กไว้ อย่างไม่ให้หลุดไปไหนเลย
“ยอม”เสียใจนะ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกตัวพ่อ ปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียว
มานานเท่าไหร่แล้ว ไม่ต้องมาสนใจตอนนี้เลย
“แน๊ะ ทำไมใจร้ายขนาดนี้เนี่ย แฟนใครน้า ทำไมใจร้ายจัง”
“ใจร้ายไม่เท่ากันหรอก คนอะไรนิสัยไม่ดี”นั่นน่ะสิ ใจร้ายไม่เท่ากันหรอก
กันเคยทำอะไรให้ริทเสียใจตั้งมากมาย
“กันขอโทษนะครับ ที่กันทำให้ริทต้องเสียใจ ร้องไห้ หรืออะไรทุกอย่างเลย
ต่อไปนี้กันจะไม่ทำให้ริทเสียใจอีก”แม้จะเป็นคำขอโทษที่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ริทก็เชื่อว่าครั้งนี้ทำให้ริทเองเชื่อในคำพูดนั้นอย่างหมดหัวใจ
“สัญญานะ?”
“สาบานเลยด้วยอ่ะ นภัทรคนนี้ขอสาบานว่าจะรักแล้วก็จะดูแลเรืองฤทธิ์
จนกว่ากันจะตายเลย”แม้จะไม่สามารถให้เหตุผลกับตัวเองได้ ว่าตลอดมา
ทำไมถึงได้รัก รักกันคนนี้อย่างหมดหัวใจ แต่ตอนนี้คำตอบมันก็คงชัดเจนแล้วล่ะ
“เวอร์มาก”คนที่อยู่ในอ้อมแขนใบหน้าแดงแข่งกับแสงของพระอาทิตย์
ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไป อาย อายจะไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปทางไหนแล้ว
“อ้าวก็มันจริงมั๊ยล่ะ? แต่กันไม่ยอมตายหรอก ถ้าเกิดกันตายแล้วริทจะอยู่กับใครล่ะ”
“พอๆ ใครเค้าให้เอาเรื่องพวกนี้มาพูดเล่นห๊ะ ปล่อยได้แล้วริทจะไปหาพี่โน่”ก่อนที่จะไป
ยังคงไม่วายมัดจำหอมริทอีกสักที เจ้าเล่ห์ตลอดเลยนะ คนบ้า บ้าที่สุด
“เกต อย่าลืมนะเรื่องของเรานะ มันสำคัญมากเลยนะเกต”มือเรียวของอีกฝ่ายเขย่า
แขนของน้องสาวราวกับต้องการให้ช่วยเหลือเสียเต็มประดา
“ค่ะพี่กัน เกตไม่ลืมหรอกค่ะ”สาวน้อยที่พูดกับเค้าอยู่ก็หรี่เสียงให้เบาที่สุดเช่นกัน
ดึกขนาดนี้เกิดใครมาได้ยินเข้าล่ะก็ทุกอย่างจบแน่
“ขอบคุณมากเลยน้องรัก ว่าแต่อย่าลืมล่ะ เรื่องนี้คือความลับของเราสองคนนะ
ห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาด แล้วพี่จะบอกพี่โตโน่เอง”ร่างสูงสวมกอดหญิงสาวไว้หลวมๆ
ไม่มีคนรู้หรอกว่าสองคนนี้คุยอะไรกัน แต่มีคนเห็นว่าที่แน่ๆตอนนี้เค้ากำลังกอดกันอยู่
ก็เอาสิตอนเย็นกอดกับเค้า แต่ตกกลางคืนหน่อยก็มากอดกับอีกคน
หนำซ้ำยังทำลับๆล่อๆกันอยู่แค่สองคนยังกับกลัวว่าจะมีคนเห็น
คิดว่าจะหายงอนแล้วนะ แต่เจ้าชู้ขนาดนี้เห็นทีไว้ใจไม่ได้แล้วล่ะ
เมื่อกลับไปถึงห้องนอนก็พบว่าไฟได้ปิดลงแล้ว ร่
างสูงนอนลงกำลังจะเอื้อมมือไปกอดอีกฝ่ายแต่ก็ต้องชะงัก
“ห้ามเกินเขตริทมานะ ไม่งั้นริทฆ่ากันแน่”น้ำเสียงของคนที่นอนอยู่เด็ดขาด
เสียจนน่ากลัว เค้าทำอะไรผิดอีกเนี่ย
“ริท งอนกันอีกแล้วหรอ โหย ทำไมไอ้กันนี่มันโชคร้ายจังนะ เกิดมามีแฟน แฟนก็ขี้งอน”
“งั้นก็เลิกกับแฟนซะสิ เจ้าชู้แบบนี้หาเมื่อไหร่ก็ได้”เอาแล้วไง ดูท่าทางจะโกรธจริงเสียด้วย
“กันไม่เคยเจ้าชู้เลยนะ ไม่มีคนอื่นเลย เอามีดมาปาดดูได้เลยสี่ห้องหัวใจ
มีแต่ริทคนเดียวเลยนะครับ กันทำอะไรเนี่ย”ปากหวานจังเลยนะตัวพ่อ
ไม่รู้ไปพูดไว้กับสาวที่ไหนบ้าง คนนิสัยไม่ดี
“แล้วไปกอดกับใครบ้างล่ะห๊ะ ไม่ต้องมาพูดเลย”แล้วอีกคนก็ต้องถึงบางอ้อ
“น้องเกตหรอ? น้องเกตนั่นมันน้อง ไม่มีอะไรเลย ไม่มีจริงๆ”
“แล้วคุยอะไรกันทำไมต้องลับๆล่อๆด้วย”จะตอบคนขี้สงสัยว่าอย่างไรดีล่ะเนี่ย
ขืนหลุดอะไรไปนิดหน่อยนะ มีหวังแผนได้แตกแน่เลย
“น้องเกตปรึกษาเรื่องที่บ้านน่ะแค่นั้นจริงๆ จริงนะครับ”ตัวพ่อลอบถอนหายใจ
เมื่ออย่างน้อยก็ให้คำตอบริทได้แล้ว
“ถ้าโกหกริทนะ ริทฆ่ากันแน่คอยดูสิ”
“ใครจะกล้าโกหกล่ะครับ”เมื่อกำลังจะเอาหมอนข้างออกริทก็รีบดึงไว้
“ไม่ต้องเอาออก คืนนี้ยังไงกันก็ห้ามเกินเขตริท นอนได้แล้ว ห้ามเกินเขตมาเด็ดขาดนะ”เอาไงดีเนี่ย คืนนี้ยังไม่ได้กำไรอะไรจากคนตัวเล็กเลยนะ ใจร้ายเกินไปแล้ว
“ใช่ ริทรีบนอนอ่ะดีแล้ว เค้าว่ากันว่าโรงแรมเนี่ยเคยมีคนมายิงกันตายด้วย
เผลอๆอาจจะห้องนี้ด้วยซ้ำล่ะมั้ง”อยู่ดีไม่ว่าดีตัวพ่อก็หาเรื่องมา
ทำให้ริทต้องเบิกตาโพลงขึ้นด้วยความตกใจ
“จะ จริงหรอ?”หมอนข้างถูกริทเอาออกแล้วลืมเขตที่แบ่งไว้เสียสนิท
เพราะเค้าเบียดกระแซะเข้าไปชิดกันเอง
“ใครเค้าให้โกหกเรื่องพวกนี้กันล่ะ ริทรีบนอนได้แล้วระวังนะ”คนตัวเล็กซุกใบหน้า
ลงที่อกกว้างบ่งบอว่ากลัวเสียเต็มประดา แต่ในใจของอีกฝ่ายกลับยิ้มร่า
หนำซ้ำยังเอามือโอบเอวบางไว้เสียต่างหาก
เวลาผ่านไปได้ไม่ถึง10นาทีคนตัวเล็กก็สะกิดเค้า
“กัน….หลับหรือยัง?”
“หื้ม หลับแล้ว”
ไม่ทันจะได้พักหายใจริทก็เล่นตั้งคำถามที่เล่นเอาคนฟังอยากจะตบปากตัวเอง
ที่สร้างเรื่องผีบ้าบอนี่ขึ้นมา
“กัน … ผีมีจริงมั๊ย?”
“ไม่รู้”
“กัน..กันเคยเจอผีมั๊ย?”หน้าหล่อถึงกับขมวดคิ้วให้คนตัวเล็ก จะมาสงสัยอะไรนักหนา
“ไม่เคย”
“กัน…กันว่าผีจะมามั๊ย?”โอ๊ย ริทครับดึกขนาดนี้แล้ว จะถามอะไรอีกเนี่ย
“โอ๊ย ผีเผอที่ไหนไม่มีหรอก กันโกหกริทไปงั้นแหละ นอนได้แล้ว ดึกแล้วนะครับริท
กันจะนอนแล้ว”รู้ตัวอีกทีก็ไม่สามารถหลุดออกจากอ้อมกอดได้แล้ว
นิสัยเสียจริงๆ หลอกให้กลัวตั้งนาน คนบ้า บ้าที่สุด ….
End Chapter 21
ความคิดเห็น