คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : คำว่ารัก ,, แปลว่าไม่ัรัก T T'
ขอตอบคอมเม้นนะคะ ๆ
fernniss :: 55 555555555. มันกำลังก่ำกึ่งจ้า ^^"
napataiw :: น้องพึ่งสอบเสร็จแล้วก็ไม่สบายต่อเลยจ้าเจ้อิ๋ว T T'
napataiw :: 55 5555555. บางทีมันอาจจะไม่มีเลยก็ได้นะเจ้อิ๋ว แงๆ ๆ T T'
napataiw :: ขอบคุณเจ้อิ๋วมากจ้าสำหรับการติดตาม : )
ปัณณ์ :: ขอบคุณมากจ้า ๆ ๆ ฝากติดตามด้วยนะคะ !!*
Misskimji :: ขอบคุณมากจ้าเจ้ตอง ๆ ๆ ดีขึ้นแล้วค๊าบ ^O^
SG un :: 55 5555555. ขอบคุณมากจ้าที่ติดตามให้กำลังใจ รักน้องซัน จุ๊บ ;Pp
yimroj :: แหะๆ ๆ มาอัพแล้วค่ะ ติดตามจ้า >O<
noritz_Y :: ลมหายใจ ,, เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้ เช่นหัวใจ ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา ^^"
แอร๊ยยย ขอบคุณโน่ริทมากจ้า อุส่าห์มาแวะเวียน ๆ
SomSS :: ขอบคุณค่ะน้องสาวๆ ว่าแต่ใครคะเนี่ย?? ยินดีที่ได้รู้จักจ้าสาวน้อย ^///^
ชิดธิณัฐ :: ขอบคุณสำหรับการติดตามจ้า : D
rukgunsudrit :: รักน้องบอมจัง แอร๊ยยย เค้าเขิืน >///<
★Ameчez'g :: กาไอซ์ไปด้วยๆ ๆ แอร๊ยยย เค้าอยากไปเป็นทัพหน้าสู่ขอออออ O.o
ฝันดี :: มาอัพแล้วนะคะๆ ฝากด้วยจ้า : ))
rukgunsudrit :: 55 555555. น้องบอมเล่นซะเจ้ตกใจเลย = =;; แอร๊ยยย ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้า
กาต้อลลลลล ;Pp
LittlêMemorÿ™ :: ขอบคุณมากจ้าเจ้อ้อม มาอัพแล้วนะคะ ^^"
D3KKO :: แหะๆ ๆ ขอบคุณมากนะคะ ยังไงก็ติดตามให้กำลังใจกันต่อไปจ้า >O<
แบม :: จ้าๆ ๆ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปน้า ; D
= Annlene = :: 55 5555555. อย่าได้นอยด์จ้า : ))
ตอนนี้มันเป็นความบ้าคลั่งซึ่งเกิดจากการที่กาไอซ์นอยด์อย่างมาก
แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วจ้า เพราะทุกคน ^^"
กาไอซ์ก็เลยมาอัพด้วยความที่ฟิคเราเป็นโรแมนติคคอมเมดี้
ตอนนี้จัดหนักเล๊ยย หวังว่าคงถูกใจนะจ๊ะ
Ps.ใกล้จะจบแล้วด้วย ๆ ๆ หักมุมอย่างใหญ่หลวง O.o
ยังไงฝากติดตามและให้กำลังใจกันต่อไปด้วยค่ะ
Ps2.ไว้จะมาแก้คำผิดนะคะ !!*
Chapter 19
หลังจากถ่ายทำละครนัดกับนัด ริทเองก็ดูชะเง้อมองนั่นนี่ราวกับรออะไรบางอย่าง
“มึงเป็นไรเนี่ย ป่ะกลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวกูมีซ้อมละครเวทีต่อ”พี่ใหญ่ผู้สังเกต
มานานแล้วพูดขึ้น
“กลับก่อนเลยพี่โน่ วันนี้มีคนมารับเดี๋ยวริทไปรอหน้าตึกแล้วดีกว่า ไปแล้วครับ พี่อาร์
พี่บี้ เจอกันที่บ้านพี่โน่”ร่างเล็กกุลีกุจอวิ่งออกไปทันที
“แหม สวีทกันจังนะมึง อิจฉาว่ะ”น้ำเสียงของพี่ชายที่คล้ายกับริทเหลือเกินตะโกนตามหลัง
เวลาผ่านไปจนแล้วจนเล่ากระทั่งตะวันจวนจะลับขอบฟ้าไปแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของรถสปอร์ตคันหรูเลยแม้แต่น้อย
แต่ก็ต้องแอบยิ้มเมื่อเห็นข้อความจากอีกคน
~งานใกล้เสร็จแล้ว รออีกแป๊บนึงนะครับเดี๋ยวกันจะรีบไปรับ รักริทนะครับ~
คนบ้า ชอบทำอะไรให้ตกใจอยู่เรื่อย ไอ้เราก็นึกว่าเป็นอะไรเสียอีก
จวนจะ3ทุ่มอยู่แล้ว ก็ยังไม่เห็นเลย พนักงานในตึกต่างก็พากันกลับหมดแล้ว
เหลือก็เพียงแต่ริทเท่านั้น ที่ยังเฝ้าคอยคนที่อุส่าห์สัญญาว่าจะมารับ ข้อความล่าสุดก็เมื่อ6โมงเย็นที่ผ่านมา สงสัยงานคงจะยุ่งมาก
ตัดมาที่กัน
“เดี๋ยวกันขอตัวเลยนะครับพี่ พอดีรีบ”มือเรียวคว้ากุญแจรถกำลังจะสตาร์ทเครื่อง
เพื่อเตรียมขับตรงไปรับอีกคนแต่ก็ต้องชะงักเมื่อทีมงานเรียกตัวไว้
“น้องกันมีงานต่อนะคะ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยค่ะ”
“ห๊ะ? ก็ไหนว่าพรุ่งนี้ไงครับ แล้วทำไมถึงเลื่อนได้ล่ะ”ตัวพ่อหันขวับไปตามเสียงของทีมงาน
“พอดีพี่ดูผิดน่ะจ๊ะ ขอโทษด้วยนะคะ”
“เอ่อ ได้ครับ”กันรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากว่าจะนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรไปบอก
ให้ริทกลับพร้อมโตโน่ก็ไม่เห็นทีจะไม่ได้เพราะลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ
“กันขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้หรือเปล่าครับพี่?”
“ไม่ทันแล้วค่ะน้องกัน จะอัดรายการแล้วเนี่ย เร็วค่ะๆ ๆ”จะทำอย่างไรดี
เลือกทางไหนก็ไม่ได้ ป่านนี้คนตัวเล็กจะเป็นอย่างไรบ้างนะ
ทางด้านอีกคนที่ชั่งใจแล้วชั่งใจเล่าว่าจะรอหรือไม่รอ และแล้วก็ตัดสินใจที่จะเดินไปเรื่อยๆการร้องไห้แล้วเหม่อลอยแบบนี้ทำให้ไม่รู้เลยว่าเดินมาไกลแค่ไหนแล้ว
ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมถึงต้องทิ้งกัน นี่กันผิดสัญญากับเค้ากี่รอบแล้ว
รู้ว่าทำไม่ได้แล้วจะสัญญาเพื่ออะไร นี่หรอคำว่ารักที่พร่ำบอก นี่น่ะหรอ
คนรักกันเค้าทำกันแบบนี้ กันใจร้ายเกินไปแล้วนะ เหนื่อยเหลือเกิน
ไม่มีแรงจะทำอะไรอีกแล้ว แม้แต่จะพาตัวเองเดินต่อไปยังไม่มีแรงเลย
กันรู้มั๊ยว่าริทกลัว กลัวที่สุดเวลาที่ต้องอยู่คนเดียวโดยไม่มีกัน
“ฮือๆ กัน กันอยู่ที่ไหน ริทกลัว กลัวเหลือเกิน”น้ำเสียงสั่นกล่าวประโยคเดินซ้ำไปมาอยู่ตลอดราวกับคนบ้า
กันพยายามต่อสายหาริทก็ไม่ติด ปิดเครื่องทำไม จะรอให้คนที่ตามหาบ้าตายก่อน
หรืออย่างไร รถสปอร์ตคันหรูแล่นตรงไปยังสถานที่ถ่ายทำละครซิทคอม
ก็พบแต่ความว่างเปล่า ริทหายไปไหน? หรือว่าริทจะกลับบ้านแล้ว
เค้าจึงมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของโตโน่ทันที
“พี่โตโน่ พี่โตโน่ๆ ๆ”คนที่ถูกเรียกเดินงัวเงียออกมาจากบ้าน
“มีอะไรอีกเนี่ย ดึกขนาดนี้ มารยาทมึงเคยมีมั๊ยห๊ะ? ตะโกนโหวกเหวกอยู่ได้”พี่ใหญ่เอ็ดน้องชายตัวดี ดึกขนาดนี้แล้วมีธุระสำคัญอะไรนักหนา
“ริทล่ะ ริทกลับมาหรือยัง?”
“ริท อ้าวมันไม่ได้อยู่กับมึงหรอ? ฉิบหายแล้วไอ้กัน กูไม่น่าปล่อยมันไว้กับมึงเลย
ไม่น่าเลยจริงๆ”ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปกดโทรศัพท์โทรหาน้องชายอีกคน
แต่กลับไม่มีสัญญาณตอบรับ
“พี่โตโน่กันขอโทษ เดี่ยวกันจะออกไปตามหาริทนะ พี่โตโน่โทรหาริทให้กันที”วินาทีนี้ทั้งความรู้สึกผิด ทั้งอะไรต่อมิอะไรมากมายถาโถมเข้ามา ตอนนี้ริทอยู่ไหน
กันไม่รู้จะตามหาที่ไหนแล้วนะ หน้าหล่อจอดรถพลางซบหน้าลงที่พวงมาลัย
อย่างทำอะไรไม่ถูก ขอร้องล่ะ จะทำอะไรกับเค้าก็ได้ขอแค่ให้ริทปลอดภัย
ขอแค่ริทไม่เป็นอะไร แค่นี้ก็พอแล้ว ขับรถไปที่ไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า
แทบจะพลิกแผ่นดินหาอยู่แล้วนะ หรือริทจะหลงทาง หรือริทจะเป็นอะไร
พอกันที ทำไมแค่คนรักคนเดียวเค้ายังดูแลไม่ได้เลยนะ
“ริทครับกันไม่รู้จะตามหาที่ไหนแล้วนะ ตอนนี้ริทอยู่ที่ไหน”
อยู่ดีๆเสียงริงโทรนคุ้นหูก็ดังขึ้น ขอแค่ริทโทรกลับมาเถอะ ขอให้เป็นริทที
“กัน ไอ้ริทมันถึงบ้านแล้วนะ”
‘จะ จริงหรอพี่โตโน่ เดี่ยวกันจะรีบเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ’
“พี่ว่ามึงไม่ต้องมาหรอกว่ะ ไอ้ริทมันอยากอยู่คนเดียว มันบอกว่ามันเหนื่อย
มึงเข้าใจใช่มั๊ย?”
‘แต่ว่าพี่โตโน่…’
“เอาน่าๆ มึงไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวกูดูแลเอง”
‘ครับ ฝากด้วยนะพี่โตโน่’
ริท กันขอโทษ แต่ต่อให้พูดคำนี้เป็นร้อยเป็นพันครั้งก็คงเทียบไม่ได้
กับทุกอย่างที่ผ่านมา กันผิดเอง ทำไมกันไม่เคยสนใจริทแบบที่ริทสนใจกันบ้างเลยนะ ทำไมกันแย่ขนาดนี้ กันไม่สมควรให้ริทมอบหัวใจให้เลยสักนิด ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว
ริทยังรักคนคนนี้อยู่มั๊ย ริทจะเสียใจแค่ไหน ริทจะรู้สึกยังไงกับกันตอนนี้
แต่ขอแค่ริทอย่าบอกเลิกกันเลยนะ สงสารกันเถอะ สงสารผู้ชายไม่เอาไหนคนนี้ที
ได้โปรดล่ะ ….
“พี่โน่ ริทเหนื่อย…”คนที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“พี่เข้าใจ ริทไม่มีอะไรแล้วพักผ่อนซะนะ”
“พี่โน่ กันไม่รักริทหรอ ทำไมกันทำแบบนี้ ทำไมล่ะพี่โน่”มือเล็กเขย่าแขนพี่ชาย
อย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
“รักสิ ทำไมไอ้กันมันจะไม่รักล่ะ แต่ริทก็ต้องเข้าใจด้วยว่ามันมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ
เข้าใจหรือเปล่า?”
“แต่ริทก็ไม่สำคัญสำหรับเค้า เค้าผิดสัญญากับริทกี่รอบแล้วล่ะพี่โน่
ถ้าเกิดวันนี้ริทกลับบ้านไม่ถูกล่ะ แล้วถ้าริทเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ
ริทไม่อยากเชื่อใจเค้าอีกแล้วพี่โน่ ริทไม่เชื่อใจอีกแล้ว”
“พอๆ พี่ว่าริทเลิกพูดแล้วนอนดีกว่านะ นี่ก็ดึกแล้ว พี่ไปนอนแล้วนะ”พี่ใหญ่ปิดโคมไฟก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
ดวงจันทร์นวลผ่องสาดแสงเข้ามาภายในห้องนอนราวกับรู้หน้าที่ดี
ว่าคืนนี้ต้องอยู่เป็นเพื่อนคนตัวเล็กที่ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้
คนผิดสัญญาไม่อยากเชื่อใจอีกแล้ว เจ็บกับคำพูดของเค้ากี่รอบแล้วริท
ทำไมถึงไม่รู้จักจำเสียที ต้องรอให้เค้าผิดสัญญาแบบนี้ไปอีกถึงเมื่อไหร่
ถ้าเกิดเราต้องเลิกรักเค้าขึ้นมาจริงๆจะทำใจได้หรือเปล่า?
อย่างน้อยถ้าเลิกรักแล้วทำให้เค้าไม่ต้องมาผิดสัญญาแบบนี้อีกก็คงจะดีกว่าใช่มั๊ย
เค้าเองมีหน้าที่ต้องทำเยอะอยู่แล้ว อย่าให้ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องของริทอีกเลย
ถึงบางทีคบกันต่อไปถ้าเกิดเป็นข่าวขึ้นมา ก็รังแต่จะสร้างความเสียหายให้กับกัน
ตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมตอนนี้ก็คงยังไม่สายใช่หรือเปล่า ใ
ครก็ได้ช่วยให้คำตอบที ว่าตัดสินใจแบบไหนถึงจะเป็นทางที่ดีที่สุด….
ความคิดเห็น