คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ที่ปรึกษา...
Music Playlist at MixPod.com
“ริทอย่าทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้สิ พี่กับเกรซรู้จักกันตั้งนานแล้ว จะสนิทกันก็ไม่เห็นแปลก เผลอๆสนิทมากกว่าริทด้วยซ้ำ”
น้ำเสียงฉุนเฉียวกล่าวออกไปโดยไม่ทันได้ยั้งคิด
“ถ้าพี่โตโน่พูดแบบนี้ริทก็เข้าใจแล้วแหละ”ร่างเล็กเดินออกจากห้องพักพลางกดโทรหาใครบางคน
‘กัน ฮือๆ’
“ริทว่าไง? เฮ้ยแล้วนี่ร้องไห้ทำไม เป็นอะไรริท?”
‘กันมารับริทหน่อยได้มั๊ย’
“โอเคกันจะไปเดี๋ยวนี้ ริทรออยู่ที่นั่นนะ อย่าไปไหนรอก่อนนะ”
ทะเลาะกับเค้ามาทีไร ทีไร ก็จะเป็นหน้าที่ฉัน เช็ดน้ำตาให้เธอบอกให้เธอทำใจเย็นๆ
“ทะเลาะกับพี่โตโน่มาอีกแล้วหรอ?”นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มขาวอย่างเบามือ ทำไมนะ ทำไมคนที่ริทเลือกถึงไม่ใช่เค้า ทำไมคนที่ให้ใจถึงไม่ใช่กันคนนี้ ถ้าได้เป็นพี่โตโน่นะ สักหนึ่งนาทีก็จะไม่ยอมให้คนตรงหน้าต้องเจ็บปวดเลย
“พี่โน่ไม่รักริท เอะอะก็มีแต่น้องเกรซ พี่โน่ไม่รักริท ริทไม่มีค่า ริทไม่สำคัญเลยกัน” ใครบอกว่าริทไม่สำคัญ ริทมากกว่าสำคัญต่างหาก ริทเป็นทุกอย่างในชีวิตของเค้าเลยด้วยซ้ำ
ทุกครั้งต้องพูดคำเดิมๆ คำเดิมๆว่าอย่าเอาแต่ใจนัก ให้ทำตัวดีๆคงรักกันไปได้อีกนาน
“ริทใจเย็นๆก่อนนะ ริทเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิมไม่ได้ ริทโตแล้วนะ ริทก็รู้ว่าพี่โตโน่กับน้องเกรซรู้จักแล้วก็สนิทกันตั้งแต่เด็ก
สนิทกันมันก็ไม่เห็นจะแปลก เหมือนกันกับริทยังสนิทกันเลยจริงมั๊ย?”เรืองฤทธิ์พยักหน้าน้อยๆ
“ดีแล้วงั้นก็กลับไปคืนดีกับพี่โตโน่ซะนะ” เพียงไม่นานเสียงเคาะประตูห้องของกันก็ดังขึ้น
บอกเธอให้คืนดีกับเค้าแต่ใจฉันมันจะละลายก็กลั้นน้ำตาแทบจะไม่ไหวรู้บ้างมั๊ยเธอ?
“เห็นมั๊ยมาง้อแล้วนี่ไง”ร่างสูงเปิดประตูให้อีกคนเข้ามา พร้อมทั้งพาตัวเองออกไปอย่างเคย ไม่อยากเห็นภาพที่มันบาดตาบาดใจ แค่นี้ก็จะรับไม่ไหวอยู่แล้ว เป็นเวลานานกว่าสองคนจะออกมาจากห้อง พร้อมเรียกใครอีกคนที่ยืนอยู่ระเบียง
“เฮ้ยกัน ขอบใจมากนะเว้ยเดี๋ยวกูพาริทกลับก่อน”ท่อนแขนแข็งแรงของโตโน่โอบร่างเล็กไว้ แค่นี้ก็แทบทรงตัวไม่อยู่แล้ว
“เล็กน้อย ยังไงก็ดูแลดีๆนะเด็กวัยกำลังกินกำลังนอน”ฝืนยิ้ม ทั้งที่ในใจเหมือนมีดกรีดอย่างช้าๆ มีดเล่มนี้ มีดที่ชื่อ’โตโน่’
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายที่เค้ารักอีกคน
“กันอ่ะ ริทกลับแล้วนะ บ๊ายบาย”ประตูปิดลงน้ำตาของนภัทรไหลอย่างหยุดไม่ได้ หน้าที่ของเค้ามันก็แค่ .. ที่ปรึกษา
บอกใจตัวเองว่าไม่อิจฉา ฝืนใจบอกใจว่าเราต้องไม่อิจฉาเพราะคนอย่างเรามันเป็นแค่ที่ปรึกษา เป็นแค่ที่ปรึกษา
แล้วก็จบกัน ..! อยากบอกกับเธอให้เลิกกับเค้า แล้วมองกลับมา มามีหัวใจให้ฉัน
คนที่พึ่งพักจากละครเวลทีเรื่องที่38ก็รีบกดโทรศัพท์ทันทีก่อนจะพบว่า Miss call 38สาย
“ฮัลโหล ริททะเลาะกับพี่โตโน่อีกแล้วหรอ?”
‘บ้าหรอกัน? ใครจะไปทะเลาะได้ทั้งวันทั้งคืน’
“ก็ริทไง 555 ว่าแต่มีอะไรเห็นโทรมาตั้งหลายสาย”
‘กันว่างหรือเปล่า ริทว่าจะให้มาช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้พี่โน่เป็นเพื่อนริทหน่อยอ่ะ’
“โอเคๆ เดี๋ยวกันไปนะ”
ร่างสูงเดินไปหาคนที่กำลังดูของขวัญอย่างตั้งอกตั้งใจ
“อันไหนดีนะกัน อันนี้ดีมั๊ย แต่อันนี้ริทว่าพี่โน่คงไม่ชอบอ่ะ มันแบ๊วไป5555”คนตัวเล็กที่เดินหยิบนู่นนี้เทียววาง
เทียวหยิบใหม่อย่างลังเล เพราะไม่รู้ว่าควรจะเอาอะไรให้ดี
“ริทอยากซื้อของพวกนี้ให้พี่โตโน่หรอ”กันถามขึ้นหลังจากที่เห็นเค้ายังตัดสินใจไม่ได้สักที
“ทำไมอ่ะ?”
“ริทไม่ลองทำอะไรให้พี่โตโน่เองล่ะ ของสิ่งที่ริทให้จะได้กลายเป็นของชิ้นเดียในโลกไง”
“จริงด้วยสิ ขอบคุณกันมากนะ เป็นที่ปรึกษาได้ดีมากเลย”รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน
“ทำเค้ก ห๊ะ? ริทจะทำเค้กหรอ”ร่างสูงตบหน้าผากตัวเองหนึ่งทีก่อนจะหันไปโวยวายคนตัวเล็กที่นั่งยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
“อ้าวทำไมล่ะ ดีออก”
“ไอ้ดีน่ะมันดี แต่ริททำเป็นหรอ”เรืองฤทธิ์ส่ายหัวไปมา
“ไม่เป็น แต่กันทำเป็นไง”ตายล่ะ เคยไปโกหกไว้ว่าทำเค้กให้สาว อยากให้ริทหึง ตายละว่า -0- คนขี้เก๊กได้แต่พยักหน้าน้อยๆ
ก่อนจะเริ่มหยิบนู่นนี่ขึ้นมาผสม
“ครีมสดน่ากินจังเลยอ่ะชิมได้มั๊ยกัน”นิ้วมือซนกำลังจะจิ้มลงไปในถ้วยผสมแต่หากมือเรียวฟาดลงก่อน
“ไม่ได้มือริทสกปรกอ่ะ ขืนแตะลงไปมีหวังพี่โตโน่ท้องเสียแน่”คนฟังได้แต่หน้ามุ่ยก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
“งั้นไม่ให้พี่โน่กินล่ะ”ครีมสดถูกป้ายลงที่สันจมูกโด่งของคนตรงหน้า
“เฮ้ยริท เล่นงี้หรอ”ภายในห้องสี่เหลี่ยมเริ่มเต็มไปด้วยความสนุกสนานของคนทั้งสอง
“พอแล้วริท เดี๋ยวทำให้พี่โน่ไม่ทันนะ”เพียงเวลาไม่นานเค้กวานิลาครีมสดก็เสร็จเรียบร้อย
“สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่โน่”เรืองฤทธิ์ยืนกล่องเค้กในมือให้กับโตโน่
“ริทพี่มีอะไรจะบอก เราเลิกกันเถอะนะ ตอนนี้นักข่าวก็เริ่มสงสัยแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาทั้งพี่แล้วก็ริทจะเสียหาย”
เค้กก้อนโตที่ถือในมือร่วงลงพื้นอย่างแรง
“พี่โน่ ทำไม? ทำไมพี่โน่ถึง…”
“แล้วพี่ก็รู้ตัวเองแล้วว่าพี่รักเกรซ ที่ผ่านมาริทเหมือนน้องชายคนหนึ่งของพี่เท่านั้น ยังไงพี่ก็รักริทเหมือนเดิมนะน้องรัก”ร่างสูง
ตบไหล่เรืองฤทธิ์เบาๆก่อนจะเดินจากไป
ส่วนคนที่อยู่คอนโดก็ลังเลกับโทรศัพท์ในมือจะโทรไปดีมั๊ย? ถ้าโทรไปขัดจังหวะล่ะ? จะทำยังไงดี โทร ไม่โทร โทร ไม่โทร
แล้วก็ โทร
“ริทเป็นไงพี่โตโน่ชอบมั๊ย”
‘ฮึ้ก’
“ริทเป็นอะไร แล้วนี่ร้องไห้ทำไมดีใจมาล่ะสิ 555 กันกะอยู่แล้วว่าพี่โตโน่ต้องชอบเนอะ”เข้าใจแล้วริท กันเข้าใจทุกอย่างแล้ว
กันรู้แล้วว่าไม่มีทาง แต่กันจะดิ้นรนไปเพื่ออะไร
‘ริทเลิกกับพี่โน่แล้ว ฮือๆกัน’
“ริทใจเย็นๆก่อนนะ เดี๋ยวกันไปหารออยู่ที่เดิมนะ”
รถยนต์คันเดิม บรรยากาศเดิม อะไรเดิมๆก็กลับมาอีกครั้ง นั่นรวมถึงหน้าที่ของ ที่ปรึกษาที่ดีของริทด้วย
“ร้องออกมาให้หมดนะริท สัญญากับกันว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ริทจะร้องไห้เพราะเรื่องนี้”กันแทบตายทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของริท ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของคนทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างเจ็บ สิ่งที่เหมือนกันคือ เจ็บเพราะเค้าไม่รัก
“กันขอบคุณนะ ขอบคุณมาก”
“ก็ริทเป็นเพื่อนกันนี่ จะมากกว่านี่ก็ยังได้มีอะไรก็เล่าให้ที่ปรึกษาคนนี้ฟังได้เสมอนะ”รอยยิ้มบางๆถูกส่งให้คนที่กลั้นน้ำตาอยู่
แค่นี้กันก็พอใจแล้ว พอใจแล้วจริงๆ จริงหรอ? มันดีแล้วจริงๆน่ะหรอ?
รู้ดีแก่ใจว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น มันไม่ง่ายอย่างนั้น เป็นแค่ที่ปรึกษาก็ยอม ...
ความคิดเห็น