ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ,, Update100%
"บอส เราเลิกกันเถอะ !!*"มือเรียวฟาดลงไปที่ใบหน้าของผู้ชายอีกคน
ซึ่งได้ชื่อว่าแฟน และมันกำลังจะกลายเป็นอดีตอีกไม่นานนี้
"แต่บอสยังรักนิวอยู่นะ นิวทำไมหรอ? บอสทำอะไรให้นิวโกรธหรือเปล่า
บอสขอโทษ"ส่วนอีกฝ่ายที่พึ่งถูกตบไปหนึ่งฉาด
กลับร้องขอให้เธอกลับมา
"ก็เปล่าอ่ะ นิวก็แค่ไม่รักบอสแล้ว นิวเบื่อ เลิกยุ่งกับนิวสักทีเหอะ"แล้วร่างบาง
ของอีกคนก็จากไปเหลือทิ้งไว้เพียงความเสียใจ
กับผู้ชายทีหมดแรงอยู่ตรงนี้ ตั้งแต่เกิดมาร้องไห้ก็นับครั้งได้
แต่นี่ก็คงเป็นอีกครั้งกับการเสียน้ำตาให้กับคนที่เคยคิดว่า
รักอย่างหมดหัวใจ
แต่ดูเธอทำตอนนี้สิ แค่หันหลังกลับมายังไม่มีทีท่าเลย
วันสุดท้ายของการสอบเลื่อนชั้นวันนี้ คงเป็นวันที่เค้าเสียใจที่สุด
"บอสเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?"เด็กผู้หญิงอีกคนรีบวิ่งกลับมาเพราะรู้ว่าบอสรอกลับบ้านพร้อมเธอ
"นิวอ่ะ นิวไม่รักบอสแล้ว นิวเค้าทิ้งบอสไปแล้วเกรป"ร่างสูงของอีกคนโผเข้ากอดเค้าอย่างทำอะไรไม่ถูก ซึ่งเธอก็ตกใจไม่แพ้กัน
เพื่อนรักสองคน กลับเลิกรากัน โดยที่เกรปเองก็เลือกที่จะไม่ถามถึงสาเหตุ
ไม่อยากตอกย้ำ ไม่อยากทำให้เพื่อนรัก
ต้องเจ้บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว
"ไม่เป็นไรนะบอส ปิดเทอมแล้วต่อไปนี้บอสก็จะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่
เกรปเชื่อว่าบอสทำใจได้"
เปลี่ยนแปลงหรอ บอสเปลี่ยนแปลงแน่เกรปแต่ไม่รู้ว่าไปในทางที่ดีหรือเปล่านะ....
หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดรวมถึงบอสที่เมื่อก่อนเอาแต่พูดไม่หยุดไม่ว่าจะคนฟังจะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็พูดมันอยู่นั้นแต่ตอนนี้เค้ากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่พูด ไม่สุงสิง ไม่วุ่นวายกับใคร เว้นเพียงแต่เกรป
เพราะเค้ารู้ว่าถึงเกรปจะเป็นเพื่อนนิวแต่อย่างไรเกรปก็คือเพื่อนคนเดียวที่ทำให้เค้ามีความสุข
"เปิดเทอมใหม่แล้วยิ้มหน่อยสิคะคุณชาย"มือบางของหญิงสาวบีบแก้มเด็กหนุ่มตรงหน้าเบาๆอย่างหมั่นไส้ ไม่มีคำตอบเล็กลอดออกจากปากเค้า แต่เกรปก็ชินมันเสียแล้วล่ะ
"ไม่นั่งด้วยกันหรอ?"คราวนี้คุณชายที่เกรปพูดด้วยเมื่อครู่กลับเป็นฝ่ายถามเอง
เมื่อเห็นเธอวางกระเป๋าไว้ข้างหน้าบอส
"อ๋อ เกรปนั่งนี่ดีกว่าอยู่กับบอสมากแล้วปวดหัว
แค่นี้ตัวก็ติดกันอย่างกับปาท่องโก๋แล้ว"บอสยิ้มในความน่ารักของเธอ
เป็นเพื่อนที่ดีเหลือเกิน ถ้าไม่ติดที่เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย
เกรปก็คงเป็นผู้หญิงคนที่บอสชอบแล้วล่ะ แต่กลับไม่ได้คิดอย่างนั้น
เพราะบอสเองก็ไม่ได้ชอบเกรปและมั่นใจเหมือนกันว่าเกรปไม่ได้ชอบบอส
"นี่หัวหน้าจ๊ะ ครูฝากดูแลด้วยนะ"อาจารย์ยื่นกระดาษให้บอสอ่าน
โดยที่จับใจความได้คือ มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่
'อรรณพ ทองบริสุทธิ์' ย้ายมาจากโรงเรียนชื่อดังเสียด้วย คนที่เรียนโรงเรียนนี้ได้
ถ้าไม่เก่งจริงก็ต้องเป็นลูกท่านหลานเธอแบบที่เ้ค้าว่า เวลาผ่านไปก็แล้วจนกระทั่ง
พบกับใครบางคนที่ยืนอ่านแผ่นกระดาษในมือแล้วยิ้มอยู่หน้าห้อง
อย่างพอใจคนเดียว
"เอ่อ โทษนะครับผมนี่ใช่ห้องAเกรด11มั๊ย?"คนที่ยืนอยู่หน้าบอสยิ้มหวานให้
"ไม่ใช่"
"อ้าวก็นี่ไงป้ายก็บอกอยู่ว่าห้องA เห็นอยู่กับตายังจะบอกว่าไม่ใช่อีก"ส่วนคนที่ได้รับคำตอบถึงกับ งง ตกลงเค้ามาถูกห้องหรือเปล่าเนี่ย ?
"รู้แล้วจะถามอีกทำไม? หรือว่าอ่านหนังสือไม่ออก"บอสเหน็บแนมได้แค่นั้น เพราะเพื่อนสนิทเธอเดินเข้ามาก่อน
"มีอะไรหรือเปล่้าบอส?"บอสเดินกลับเข้าไปนั่งที่อย่างเคย โดยที่ไม่สนใจทั้งสองคน
"เอิ่ม ขอโทษนะครับผม นี่ห้องAเกรด11ใช่หรือเปล่า"ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องยิ้มหวานให้เกรปแล้วถามคำถามเดิมอีกครั้ง
"อ๋อใช่จ้า นี่นักเรียนใหม่ล่ะสิ พอดีเราพึ่งเห็นหนังสือ
จากทางอาจารย์ที่วางอยู่บนโต๊ะบอสเมื่อกี๊อ่ะ มาๆเข้ามาเร็ว"สาวน้อยรีบพาเพื่อนใหม่เข้ามาในห้องพร้อมกับความเงียบของผู้หญิงที่บ้างก็นินทาคนอื่น
บ้างก็คุยกันเสียงดัง หันกลับมาสนใจคนที่พึ่งเดินเข้ามากับเกรป
"คงเลือกที่นั่งไม่ได้แล้วนะอรรณพต้องนั่งกับบอสแล้วล่ะ"เธอทำหน้าที่รองหัวหน้าห้องได้อย่างดีโดยการเลื่อนเก้าอี้ให้เค้านั่ง
"เรียกว่า ปอ ก็ได้ครับผม"หน้าหล่อฉีกยิ้มให้เกรปอีกครั้ง ส่วนอีกคนได้แต่
นึกหมั่นไส้ในใจ นี่คนบ้าอะไรยิ้มอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน เป็นบ้าหรือไง
"อ๋อ ปอ งั้นปอเรียกเราว่าเกรปดีกว่านะ ส่วนนี่ บอสเป็นหัวหน้าห้องแหละ
นั่งข้างบอสมีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ"คนที่เกรปพูดถึงกลับไม่ได้สนใจ
นักเรียนใหม่หนำซ้ำยังเสมองไปนอกหน้าต่างอีก
นี่จะเก็กไปถึงไหนคุณชายเหล็กจัดฟัน
"เออ แล้วมีอีกอย่างนะปอ คือโรงเรียนเนี่ย ถึงจะเป็นโรงเรียนนานาชาติ
แต่ไม่ได้อนุญาติให้แต่งตัวแบบนี้นะ เนคไทด์คือปอต้องผูกตลอด
ส่วนสีผมก็ไม่ให้ทำไฮไลท์ แล้วเอ่อ ไงล่ะ กางเกงเนี่ยไม่ได้ใส่ต่ำขนาดนี้"ประโยคสุดท้ายเธอเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
"แหะๆ ค๊าบผม นี่เนคไทด์มันอึดอัดอ่ะเลยถอด และที่สำคัญใส่ไม่เป็นด้วย"คนที่นั่งข้างปอได้แต่หันกลับมามองการแต่งกายที่ไม่ถูกระเบียบแทบทุกอย่างของเค้า
"บอสใส่ให้เพื่อนหน่อยสิ เกรปว่าเกรปใส่ให้มันไม่เหมาะเท่าไหร่อ่ะ"จริงอย่างที่เกรปว่าจะให้เพื่อสนิทเค้ามายุ่งกับนักเรียนใหม่คนนี้ไม่ได้ ยิ่งดูจากสายตาก็รู้ได้เลยว่าเจ้าชู้ไม่เบา เค้าเพียงแต่ผูกเนคไทด์ให้โดยที่สายตาจับจ้องไปที่เส้นเนคไทด์ในมือเท่านั้น เมื่อถึงเวลาต้องกลับบ้าน
"บอส บอสว่ามั๊ย ปอเนี่ยเค้าน่ารักเนอะ เกรปว่าเราให้ปออยู่กลุ่มกับเราก็ได้นะ
สงสารเค้าออก วันนี้ก็เห็นไปทานข้าวคนเดียวอ่ะ น้าๆ นะบอสนะ"่น่าหมั่นไส้หรือเปล่าล่ะ มาวันแรกก็ทำให้เพื่อนสนิทบอสต้องปันใจไปให้เสียแล้ว
"ตามใจเกรปเหอะ บอสก็ขัดไม่ได้อยู่แล้วนี่"หน้าหล่อแสร้งน้อยใจเพื่อนสาว
"โหย บัดดี้อ่าาา เค้ารักบัดดี้นะ"สาวน้อยตรงหน้าเป็นคนเดียวจริงๆ
ที่ทำให้บอสสามารถยิ้มได้
"ค๊าบบ รักบัดดี้เหมือนกันครับ ไปถึงบ้านแล้ว พรุ่งนี้เจอกันครับ"บอส...
บอสจะรู้ตัวมั๊ยว่าประโยคเมื่อกี๊เกรปไม่ได้พูดเล่นเลยแม้แต่นิดเดียว
Update 100%
ซึ่งได้ชื่อว่าแฟน และมันกำลังจะกลายเป็นอดีตอีกไม่นานนี้
"แต่บอสยังรักนิวอยู่นะ นิวทำไมหรอ? บอสทำอะไรให้นิวโกรธหรือเปล่า
บอสขอโทษ"ส่วนอีกฝ่ายที่พึ่งถูกตบไปหนึ่งฉาด
กลับร้องขอให้เธอกลับมา
"ก็เปล่าอ่ะ นิวก็แค่ไม่รักบอสแล้ว นิวเบื่อ เลิกยุ่งกับนิวสักทีเหอะ"แล้วร่างบาง
ของอีกคนก็จากไปเหลือทิ้งไว้เพียงความเสียใจ
กับผู้ชายทีหมดแรงอยู่ตรงนี้ ตั้งแต่เกิดมาร้องไห้ก็นับครั้งได้
แต่นี่ก็คงเป็นอีกครั้งกับการเสียน้ำตาให้กับคนที่เคยคิดว่า
รักอย่างหมดหัวใจ
แต่ดูเธอทำตอนนี้สิ แค่หันหลังกลับมายังไม่มีทีท่าเลย
วันสุดท้ายของการสอบเลื่อนชั้นวันนี้ คงเป็นวันที่เค้าเสียใจที่สุด
"บอสเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?"เด็กผู้หญิงอีกคนรีบวิ่งกลับมาเพราะรู้ว่าบอสรอกลับบ้านพร้อมเธอ
"นิวอ่ะ นิวไม่รักบอสแล้ว นิวเค้าทิ้งบอสไปแล้วเกรป"ร่างสูงของอีกคนโผเข้ากอดเค้าอย่างทำอะไรไม่ถูก ซึ่งเธอก็ตกใจไม่แพ้กัน
เพื่อนรักสองคน กลับเลิกรากัน โดยที่เกรปเองก็เลือกที่จะไม่ถามถึงสาเหตุ
ไม่อยากตอกย้ำ ไม่อยากทำให้เพื่อนรัก
ต้องเจ้บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว
"ไม่เป็นไรนะบอส ปิดเทอมแล้วต่อไปนี้บอสก็จะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่
เกรปเชื่อว่าบอสทำใจได้"
เปลี่ยนแปลงหรอ บอสเปลี่ยนแปลงแน่เกรปแต่ไม่รู้ว่าไปในทางที่ดีหรือเปล่านะ....
หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดรวมถึงบอสที่เมื่อก่อนเอาแต่พูดไม่หยุดไม่ว่าจะคนฟังจะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็พูดมันอยู่นั้นแต่ตอนนี้เค้ากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่พูด ไม่สุงสิง ไม่วุ่นวายกับใคร เว้นเพียงแต่เกรป
เพราะเค้ารู้ว่าถึงเกรปจะเป็นเพื่อนนิวแต่อย่างไรเกรปก็คือเพื่อนคนเดียวที่ทำให้เค้ามีความสุข
"เปิดเทอมใหม่แล้วยิ้มหน่อยสิคะคุณชาย"มือบางของหญิงสาวบีบแก้มเด็กหนุ่มตรงหน้าเบาๆอย่างหมั่นไส้ ไม่มีคำตอบเล็กลอดออกจากปากเค้า แต่เกรปก็ชินมันเสียแล้วล่ะ
"ไม่นั่งด้วยกันหรอ?"คราวนี้คุณชายที่เกรปพูดด้วยเมื่อครู่กลับเป็นฝ่ายถามเอง
เมื่อเห็นเธอวางกระเป๋าไว้ข้างหน้าบอส
"อ๋อ เกรปนั่งนี่ดีกว่าอยู่กับบอสมากแล้วปวดหัว
แค่นี้ตัวก็ติดกันอย่างกับปาท่องโก๋แล้ว"บอสยิ้มในความน่ารักของเธอ
เป็นเพื่อนที่ดีเหลือเกิน ถ้าไม่ติดที่เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย
เกรปก็คงเป็นผู้หญิงคนที่บอสชอบแล้วล่ะ แต่กลับไม่ได้คิดอย่างนั้น
เพราะบอสเองก็ไม่ได้ชอบเกรปและมั่นใจเหมือนกันว่าเกรปไม่ได้ชอบบอส
"นี่หัวหน้าจ๊ะ ครูฝากดูแลด้วยนะ"อาจารย์ยื่นกระดาษให้บอสอ่าน
โดยที่จับใจความได้คือ มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่
'อรรณพ ทองบริสุทธิ์' ย้ายมาจากโรงเรียนชื่อดังเสียด้วย คนที่เรียนโรงเรียนนี้ได้
ถ้าไม่เก่งจริงก็ต้องเป็นลูกท่านหลานเธอแบบที่เ้ค้าว่า เวลาผ่านไปก็แล้วจนกระทั่ง
พบกับใครบางคนที่ยืนอ่านแผ่นกระดาษในมือแล้วยิ้มอยู่หน้าห้อง
อย่างพอใจคนเดียว
"เอ่อ โทษนะครับผมนี่ใช่ห้องAเกรด11มั๊ย?"คนที่ยืนอยู่หน้าบอสยิ้มหวานให้
"ไม่ใช่"
"อ้าวก็นี่ไงป้ายก็บอกอยู่ว่าห้องA เห็นอยู่กับตายังจะบอกว่าไม่ใช่อีก"ส่วนคนที่ได้รับคำตอบถึงกับ งง ตกลงเค้ามาถูกห้องหรือเปล่าเนี่ย ?
"รู้แล้วจะถามอีกทำไม? หรือว่าอ่านหนังสือไม่ออก"บอสเหน็บแนมได้แค่นั้น เพราะเพื่อนสนิทเธอเดินเข้ามาก่อน
"มีอะไรหรือเปล่้าบอส?"บอสเดินกลับเข้าไปนั่งที่อย่างเคย โดยที่ไม่สนใจทั้งสองคน
"เอิ่ม ขอโทษนะครับผม นี่ห้องAเกรด11ใช่หรือเปล่า"ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องยิ้มหวานให้เกรปแล้วถามคำถามเดิมอีกครั้ง
"อ๋อใช่จ้า นี่นักเรียนใหม่ล่ะสิ พอดีเราพึ่งเห็นหนังสือ
จากทางอาจารย์ที่วางอยู่บนโต๊ะบอสเมื่อกี๊อ่ะ มาๆเข้ามาเร็ว"สาวน้อยรีบพาเพื่อนใหม่เข้ามาในห้องพร้อมกับความเงียบของผู้หญิงที่บ้างก็นินทาคนอื่น
บ้างก็คุยกันเสียงดัง หันกลับมาสนใจคนที่พึ่งเดินเข้ามากับเกรป
"คงเลือกที่นั่งไม่ได้แล้วนะอรรณพต้องนั่งกับบอสแล้วล่ะ"เธอทำหน้าที่รองหัวหน้าห้องได้อย่างดีโดยการเลื่อนเก้าอี้ให้เค้านั่ง
"เรียกว่า ปอ ก็ได้ครับผม"หน้าหล่อฉีกยิ้มให้เกรปอีกครั้ง ส่วนอีกคนได้แต่
นึกหมั่นไส้ในใจ นี่คนบ้าอะไรยิ้มอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน เป็นบ้าหรือไง
"อ๋อ ปอ งั้นปอเรียกเราว่าเกรปดีกว่านะ ส่วนนี่ บอสเป็นหัวหน้าห้องแหละ
นั่งข้างบอสมีอะไรก็ปรึกษากันได้นะ"คนที่เกรปพูดถึงกลับไม่ได้สนใจ
นักเรียนใหม่หนำซ้ำยังเสมองไปนอกหน้าต่างอีก
นี่จะเก็กไปถึงไหนคุณชายเหล็กจัดฟัน
"เออ แล้วมีอีกอย่างนะปอ คือโรงเรียนเนี่ย ถึงจะเป็นโรงเรียนนานาชาติ
แต่ไม่ได้อนุญาติให้แต่งตัวแบบนี้นะ เนคไทด์คือปอต้องผูกตลอด
ส่วนสีผมก็ไม่ให้ทำไฮไลท์ แล้วเอ่อ ไงล่ะ กางเกงเนี่ยไม่ได้ใส่ต่ำขนาดนี้"ประโยคสุดท้ายเธอเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
"แหะๆ ค๊าบผม นี่เนคไทด์มันอึดอัดอ่ะเลยถอด และที่สำคัญใส่ไม่เป็นด้วย"คนที่นั่งข้างปอได้แต่หันกลับมามองการแต่งกายที่ไม่ถูกระเบียบแทบทุกอย่างของเค้า
"บอสใส่ให้เพื่อนหน่อยสิ เกรปว่าเกรปใส่ให้มันไม่เหมาะเท่าไหร่อ่ะ"จริงอย่างที่เกรปว่าจะให้เพื่อสนิทเค้ามายุ่งกับนักเรียนใหม่คนนี้ไม่ได้ ยิ่งดูจากสายตาก็รู้ได้เลยว่าเจ้าชู้ไม่เบา เค้าเพียงแต่ผูกเนคไทด์ให้โดยที่สายตาจับจ้องไปที่เส้นเนคไทด์ในมือเท่านั้น เมื่อถึงเวลาต้องกลับบ้าน
"บอส บอสว่ามั๊ย ปอเนี่ยเค้าน่ารักเนอะ เกรปว่าเราให้ปออยู่กลุ่มกับเราก็ได้นะ
สงสารเค้าออก วันนี้ก็เห็นไปทานข้าวคนเดียวอ่ะ น้าๆ นะบอสนะ"่น่าหมั่นไส้หรือเปล่าล่ะ มาวันแรกก็ทำให้เพื่อนสนิทบอสต้องปันใจไปให้เสียแล้ว
"ตามใจเกรปเหอะ บอสก็ขัดไม่ได้อยู่แล้วนี่"หน้าหล่อแสร้งน้อยใจเพื่อนสาว
"โหย บัดดี้อ่าาา เค้ารักบัดดี้นะ"สาวน้อยตรงหน้าเป็นคนเดียวจริงๆ
ที่ทำให้บอสสามารถยิ้มได้
"ค๊าบบ รักบัดดี้เหมือนกันครับ ไปถึงบ้านแล้ว พรุ่งนี้เจอกันครับ"บอส...
บอสจะรู้ตัวมั๊ยว่าประโยคเมื่อกี๊เกรปไม่ได้พูดเล่นเลยแม้แต่นิดเดียว
Update 100%
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น