คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : รัก รักเธอทั้งหมดของหัวใจ ❤ 100%
Talk to Kaice writer
ขอตอบคอมเม้นนะคะ ๆ
Misskimji(ตอนที่14) :: เขินเหมือนกันจ้าเจ้ตอง > <"
Misskimji(ตอนที่15) :: ตอนต่อไปมาแล้วจ้าเจ้ ไม่รู้ว่าจะถูกใจหรือเปล่านะคะ ??
pee :: มาอัพแล้วจ้า ๆ ๆ ^^"
nuaoo :: บางทีการที่เล่นเงียบแบบนี้ มันทำให้อะไรๆหลายอย่างดูไม่เคลียร์ไปนะคะ :')
yimroj :: มาต่อแล้วจ้า ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ^O^
FC - RUEANGRIT 85' :: ฝากติดตามด้วยจ้า ขอบคุณนะคะ ;D
อารมณ์ดี* [Z] XO :: 55 55555555555. เจ้แฮปปี้ก็ ไม่หรอกจ้า ยังไงก็ขอบคุณเจ้มากนะคะที่ติดตาม : ))
ฝันดี :: ค่ะ ๆ ๆ มาอัพแล้วนะจ๊ะ ;Pp
fernniss :: ฟิคกาไอซ์ไม่มีดราม่าจ้า Comedyล้วนๆ ๆ หรือเปล่า ?? = =;;
rukgunsudrit(ตอนที่15) :: ยังจ้าๆ ๆ ไม่มีดราม่าแน่นอนจ้าน้องบอม >O<
rukgunsudrit(ตอนที่15) :: มาอัพแล้วนะคะน้องสาว !!*
Punch :: ใช่แล้วจ้า ๆ ๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับการติดตามนะจ๊ะ
มีดของเธอนั้นหักคาหัวใจฉัน :: ฟิคกาไอซ์ไม่มีดราม่าจ้า ^///^
napataiw(ตอนที่15) :: พ่อพระมากกก > <"
napataiw(ตอนที่15) :: กาไอซ์ก็ไม่รู้เหมือนกันจ้า แหะๆ ๆ ส่วนไอ้มาม่าเนี่ย ก็คือดราม่าแหละจ้า แต่เค้าเรียกให้มันโอเฉยๆ
D3KKO :: มาอัพแล้วจ้าฝากติดตามด้วยนะคะ ; )
❤ GÜNNN' :: รักเหมือนกันจ้า ๆ ๆ ขอบคุณสำหรับการติดตามเน้อออ ;DD
NumbeR4♥(ตอนที่2) :: ขอบคุณเบนซ์มากนะจ๊ะ สำหรับกำลังใจที่พึ่งอ่าน = =;;
kibgun(ตอนที่14) :: 55 5555555555. ขอบคุณมากจ้า ๆ ๆ
kibgun(ตอนที่15) :: ฝากติดตามด้วยจ้า : P
= Annlene = :: ยังไงก็ฝาดติดด้วยะจ๊ะ > <"
แบม(ตอนที่13) :: ขอบคุณมากค่ะ ๆ ๆ
แบม(ตอนที่14) :: ใช่ๆค่ะน่าจะเลือกข้อ13อ่าาา O.o
แบม(ตอนที่15) :: และเกิดบางทีเฮียริทอาจจะเป็นพ่อพระแบบที่เค้าว่ากัน T T'
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่10) :: แท้งกิ้วนะคะน้องพลอย เป็นกำลังใจให้ดีมาก ^^"
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่11) :: 55 55555555555. เฮียโน่หวงจริงไรจริง !!*
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่12) :: แหมๆ ๆ น้องพลอยอ่าาา ก็อย่าคิดสิ ;Pp
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่13) :: ฟิคกันริท No NC นะจ๊ะน้องพลอยๆ ๆ
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่14) :: 55 55555555. จ้าๆน้องพลอย >O<
loVE^0^Kim-JaeJooNG(ตอนที่15) :: เนี่ยๆตอนนี้1.54แล้วยังไม่ได้นอนเลย ,, เ้ค้าพึ่งเคลียร์งานเสร็จอ่าจ้า T T'
ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นนะคะ ๆ ๆ ช่วงนี้กาไอซ์ต้องเคลียร์งานส่ง
อาจจะอัพช้าบ้างไรบ้าง ,, ไม่ว่ากันนะคะ ^^"
เดี๋ยวผ่านช่วงสอบไปได้ก็สบายแล้วค่ะ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อ !!*
Chapter 15
ทะเลยามเช้าบรรยากาศช่างดีกว่าในเมืองเป็นไหนๆ ไม่ต้องวุ่นวาย ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น นี่สินะชีวิตที่มีความสุขอย่างแท้จริง หากแต่จะยังมีความสุขไม่ได้ก็เพราะริทยังไม่ยอมคุยกับเค้าเลย นี่ยังโกรธอยู่อีกหรอ? เมื่อคืนก็เคลียร์แล้ว เดินไปพูดด้วยก็แล้ว
เรียกร้องความสนใจก็แล้ว หันมามองกันสักนิดหน่อยก็ไม่ได้
“เดี๋ยวริท จะไปไหน?”กันรีบกล่าวขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจะลุกหนีเค้าไปอีกแล้ว
นี่คงเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้สำหรับวันนี้
“เปล่า ไม่ได้ไปไหนหรอก กันอยู่กับน้องเกตเนี่ยแหละดีแล้ว”แสดงว่ายังไม่เคลียร์ใช่มั๊ย กันบอกว่าไม่มีอะไร ก็คือไม่มีอะไรสิครับริท โธ่ เชื่อใจกันบ้างเถอะ
“พี่โตโน่ ริททำถูกแล้วใช่มั๊ย?”หลังจากที่เดินออกมา ก็รีบมาหาที่พักพิงทันที
“ทำถูก ทำอะไรถูกหรอ”
“น้องเกตเค้าชอบกัน แล้วถ้าเกิดกันยังมาใกล้ชิดริทอยู่แบบนี้ริทคิดว่าน้องเกตก็คงเสียใจ”ริทบอกพี่ใหญ่ไป ทั้งที่ความจริงสมองมันสั่งให้กระทำแบบนั้น แต่หากหัวใจล่ะ? ทำไมยังลอยไปหาอีกคนอยู่เรื่อย
“ริทกลัวเกตเสียใจ แล้วริทไม่ห่วงความรู้สึกตัวเองเลยงั้นสิ พี่คิดว่าครั้งนี้พี่คงให้คำปรึกษาอะไรริทไม่ได้หรอก เพราะการตัดสินใจทั้งหมด มันขึ้นอยู่กับริทเอง
มันขึ้นอยู่กับริทว่าจะทำยังไงต่อไป บางทีเราอาจจะบังคับใจตัวเองได้
แต่มันไม่ใช่ตลอดไปหรอกนะริท”โตโน่ใช้มือตบไปที่ไหล่บางอย่างให้กำลังใจ
ไม่ว่าริทจะตัดสินใจอย่างไร นั่นคือริทเลือกแล้ว ตลอดทั้งวันกับการนั่งคิดทบทวน
บางทีอยากจะให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเพื่อการตัดสินใจครั้งนี้จะได้ไม่เกิดการลังเล หรือเปลี่ยนใจ แต่อย่างไรก็ดี ทำสิ่งที่สมควรจะทำสิริท นายทำถูกแล้ว
“ค่ำคืนสุดท้ายของปาร์ตี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้วครับ”
“ริททานอะไรอีกมั๊ย? เดี๋ยวกันไปเอาให้นะ”คนที่ถูกถามอาศัยจังหวะที่เค้าไปตักอาหาร
ลุกเดินออกจากวงสนทนาไปเสียเฉยๆ เดินมาลัดเลาะมาตามทางชายหาดแบบนี้ก็เงียบดีเหมือนกัน แม้จะวังเวงอยู่บ้างแต่มันก็ทำให้ได้คิด ทบทวนอะไรหลายอย่างมากขึ้น
“อ้าว…ริทไปไหนอ่ะพี่โตโน่”
“เดินไปโน่นแล้ว เฮ้ยกันฟังดีๆนะ ถ้าจะทำอะไรก็อาศัยจังหวะนี้ไปเลย
เพราะกลับไปก็ไม่รู้จะได้ร่วมงานกันอีกเมื่อไหร่ เผลอๆ
บางทีริทมันอาจจะตัดสินใจอะไร ..ไปแล้วก็ได้”พี่ใหญ่พูดเพียงเท่านั้น
นี่ถือว่าเค้าเปิดทางให้แล้วใช่มั๊ย ร่างสูงรีบวิ่งตามหาไปเรื่อยๆ
“มานั่งคนเดียวไม่กลัวหรอ?”น้ำเสียงที่ถูกดัดจนใหญ่น่ากลัวทำลายความเงียบ
และแทบจะทำลายสติของคนที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนโขนหินได้เหมือนกัน
“นั่นใครพูดอ่ะ?”
“ หนีมาแบบนี้เดี๋ยวก็จับหักคอซะหรอก”คนที่แอบอยู่หลังพุ่มไม้
เกือบจะหลุดขำออกมาเมื่อเห็นว่าริทเริ่มหวาดหลัวจริงๆเข้าให้แล้ว
“ถามว่าใครไง นี่ไม่ตลกแล้วนะ”
“กลัวหรือเปล่าล่ะ หึหึ”ไม่ทันจะได้แกล้งต่อริทกำลังจะลุกขึ้นวิ่งกลับเสียแล้ว
“เดี๋ยวริทกันเอง โอ๊ววว กลัวแล้วยังเดินมาอีกเนี่ยนะ”และแล้วผีทะเลจำเป็น
ก็ต้องเฉลยเสียเอง ยิ่งพอรู้ว่าเป็นเค้า ยิ่งอยากจะรีบเดินหนีไปให้ไกล ไกลที่สุด
แต่มือเรียวรีบคว้าข้อมือของคนตัวเล็กไว้ทันที
“จะไปไหน? นี่กันต้องทำยังไงริทถึงจะหายโกรธครับ”ตัวพ่อไม่รู้จะใช้ไม้ไหนแล้ว
ได้โปรดล่ะ เห็นใจกันสักทีเถอะ
จะปล่อยให้เป็นบ้าตายก่อนหรือไง
“ไม่ต้องทำยังไง ริทไม่ได้โกรธกัน แล้วที่สำคัญริทว่าเราอย่าทำแบบนี้เลย”คนที่ถูกฉุดรั้งไว้พยายามสะบัดมือออก แต่ดูเหมือนจะหนียากแล้ว
นั่นยิ่งไม่เท่ากับการที่ร่างสูงของกันเลื่อนกายมาประชิดเค้า
“ทำไมล่ะครับ? กันจะเลิกยุ่งกับริทก็ได้ แต่กันขอเหตุผลหน่อยได้มั๊ย”อย่างน้อยก่อนที่จะไม่มีสิทธิ์ได้ทำแบบนี้ ก็ขอรู้สักหน่อยเถอะว่าเพราะอะไร ริทรำคาญ ได้ กันจะไป
กันจะไม่ยุ่งกับริทอีก กันรับได้ทุกอย่าง….
“ริทไม่อยากให้น้องเกตเสียใจ ริทสงสารน้องนะกัน ริทรู้ว่าว่าเจ็บปวดมันเป็นยังไง”
คนที่ได้ยินก็แทบพูดอะไรไม่ออก ริทคิดถึงแต่คนอื่น ริทเป็นห่วงแต่คนอื่น
“ริทไม่อยากเห็นน้องเกตเจ็บปวด แล้วกันล่ะริท กันไม่เจ็บปวดหรอ ถ้ากันเลือกได้
กันไม่อยากให้น้องเกตรู้สึกแบบนี้ด้วยซ้ำ รักมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะริท
เหมือนที่กันรักริทไง ถึงริทจะให้กันเลิกยุ่งกับริท แต่ริททำให้กันเลิกรักริทไม่ได้หรอก”ใช่ ความรักมันมักจะเล่นตลกกับคนเราอยู่เสมอ
“ริท เอ่อ …..”
“สักวันน้องเกตเค้าก็ต้องเข้าใจ”การติดสินใจครั้งนี้มันได้ถูกแปรเปลี่ยนไปแล้ว
และแล้วริทก็ไม่สามารถฝืนหัวใจตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
“ริทไม่ได้อยากทำแบบนี้ ริท เอ่อ ….”อยากจะพูดคำนั้นออกไป แต่มันก็กลับไม่กล้า
ทั้งที่ครั้งนี้ไม่ใช่ความรักครั้งแรกเสียหน่อย ส่วนคนที่อยู่ตรงหน้าไม่อยากจะฟังเค้าอธิบายอะไรแล้วริมฝีปากบางถูกปิดทับอย่างรวดเร็วจนมันทำให้ร่างเล็กเบิกตาโพลง
จากการจู่โจมครั้งนี้แต่ไม่นานก็ต้องหลับตาพริ้มเพราะรับรู้ได้ถึงความอบอุ่น
ความห่วงใยจากเค้า เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ แล้วเปลี่ยนมาเป็นหยอกเหย้ากับ
ริมฝีปากบาง เวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างเนิ่นนานกว่ากันจะยอมผละออก
เพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะขาดอากาศหายใจเสียก่อน
กว่าจะรู้ตัวอีกทีแก้มใสก็พลันแดงระเรื่อขึ้นแล้ว
“คนบ้า นิสัยไม่ดี”มือเล็กที่แทบจะไม่มีแรงก็ยังอุส่าห์ฟาดลงที่อกแข็งแรง
“55 555555. พี่โตโน่ไม่เอาแล้ว เกรซไม่แกล้งแล้วขอโทษๆ ๆ”สองคนที่วิ่งไล่กันอยู่อีกฟากตะโกนโวยวายเสียงดัง ส่วนกันได้แต่นึกเสียดายอยู่ในใจ
คนเค้ากำลังสวีทกันอยู่นะ หึ่มมม ขัดจังหวะจริงๆ
“คนเป็นแฟนกันนี่น่ารักดีเนอะ”ผู้ชายน่ารักเผลอยิ้มบางๆอย่างพอใจ
“โหย ริทหลงตัวเองว่ะ”
“อะไร? หลงตัวเองยังไง ไม่เข้าใจ”คราวนี้ริทหันหน้ากลับมาสนใจกันอย่างเดียวแล้ว
“อ้าวก็ริทบอกว่าคนเป็นแฟนกันนี่น่ารักดีเนอะ โหย งั้นริทก็หลงตัวเองดิ๊”เล่นเอาแทบจะตามมุขเสียไม่ทันเลยนะอสรพิษตัวพ่อ
“ปะ เปล่า หมายถึงว่าคนที่เค้าเป็นแฟนกันเนี่ย เค้าน่ารักดีเนอะ”อธิบายให้กันฟังแค่นี้ต้องติดขัดด้วยริทเอ้ย
“แล้วริทอยากน่ารักป่ะล่ะ? กันช่วยได้นะ”น้ำเสียงหวานของอีกคนมันช่างจะเต็มไปด้วยความหมายเสียจริง
“อะไร ทำไมต้องอยากน่ารักด้วย”
“ริทรู้มั๊ยกันคิดถึงริท?”
“อื้อ….”
“ริทเข้าใจบ้างมั๊ยเนี่ย?”คราวนี้ตัวพ่อเริ่มงอนบ้างแล้ว ไม่คิดจะแสดงความรู้สึก
อะไรหน่อยหรอครับตัวเล็ก
“อื้อ…”
“กันคิดถึงริททุกวัน”
“อื้อ…”
“คิดถึงริท”
“…….”
“คิดถึงริท”
“…….”
“คิดถึงริท”ดูทีท่าว่ากันจะบอกประโยคนี้เรื่อยๆไปอย่างนั้น
“อื้ม ริทก็คิดถึงกัน”ไม่ใช่ทนรำคาญไม่ไหวแต่มันพึ่งรวบรวมความกล้าทั้งหมดได้
“ขอบคุณครับ”แต่คำว่าขอบคุณกับรอยยิ้มพร้อมกับท่าที่ยินเอียงคอน้อยแบบนี้
แววตาแบบนี้ มันทำให้หัวใจเต้นแรงมากขึ้นไปอีก
“กันชอบริท กันบอกแบบนี้ได้หรือยังครับ”ดูตัวพ่อจะไม่ยอมปล่อยให้หัวใจของริท
เต้นตามจังหวะที่มันควรจะเป็นเลยสักนิด
“……”
“กันชอบริท”นั่น เอาแล้วไงลักษณะการพูดแบบเดิมๆ ลูกไม้เดิมๆ
ที่เคยทำให้คนตัวเล็กยอมพูดเหมือนเดิม
“ริทก็ชอบกัน”
“แล้วถ้ากันรักริทล่ะ? ริทจะว่ายังไง”
“เอ่อ ริท เอ่อ ริท ริท ริทไม่รู้”เล่นถามกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ใครเค้าจะกล้าตอบล่ะ
“ปากแข็ง !!*”ตัวพ่อเหน็บแนมอีกที ริทนะริท แค่พูดคำว่ารักให้เค้าได้ชื่นใจบ้าง ก็ไม่ได้
“ใครบอก? ปากริทนิ่มจะตาย”เค้าเถียงกลับทันที รู้ได้ยังไงว่าเค้าปากแข็ง
ลิปมันก็ทาเถอะครับกัน
“พิสูจน์ได้มั๊ย?”ภายในเสี้ยววินาทีผู้ชายเจ้าเล่ห์ก็โน้มตัวลงมาใช้ริมฝีปากประทับอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ก่อนที่จะถอนมันออกแล้วพูดประโยคที่สมควรเสียที
“เป็นแฟนกันนะ…”แม้จะเป็นเพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่มันก็ทำให้หัวใจทั้งสองดวงเต้นรัวอย่างไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว
“ขนาดนี้แล้วต้องให้ตอบด้วยหรอ? คนบ้า”คนตัวเล็กอ้อมแอ้มตอบไป
เป็นก็บอกว่าเป็นสิ อ้อมค้อมอยู่ได้ ไอ้ตัวเล็กเอ้ย
แม้การมาทะเลครั้งนี้จะมาทำงานแต่มันก็ทำให้ริทตกลงเป็นแฟนกับเค้าแล้ว พี่ใหญ่ครับเห็นทีพี่ต้องซื้อกระสอบทรายเองเสียแล้วล่ะ….
End Chapter 15
ความคิดเห็น