SF : SoNew The Split :)

ลำดับตอนที่ #1 : SF : SoNew Chapter1 :)

'อีกไกลแค่ไหนจนกว่าฉันจะใกล้ .. บอกที ? 

อีกไกลแค่ไหนเธอจะรักฉันเสียที .. มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ

ได้โปรดบอกกับฉันให้รู้ทีว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย ~'

เสียงฮัมเพลงที่นุ่มคุ้นหูร้องไปเรื่อยๆ โดยถือวิสาสะหยิบกีต้าร์ของเพื่อนรัก(?)ขึ้นมาเกาอย่างไม่รู้ประสา

ไอ้คนตัวเล็กมันจะรู้มั๊ยว่าที่มันทำอยู่เนี่ยคนข้างๆยืนฟังตั้งแต่ต้นเพลงล่ะ

"เฮ้ยเหี้ยมาได้ไง? = ="แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าของกีต้าร์มันยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้านอกจากจะตกใจแล้วนั้น การที่มีมันมายืนอยู่แบบนี้กำลัง

ทำให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะอีกด้วย

"เหาะมามั๊ง ถุ๊ยยย ก็มึงขโมยกีต้าร์กูมาเล่นเนี่ยกูตามมาเอาคืน"คนที่ยืนอยู่นานรีบต่อปากต่อคำอย่างทันที

"หึ๊ย เอาไปเลยหวงนักนะมึง ไม่เล่นก็ได้เว้ย แครอล แคจ๋าาา แคครับ แคโว้ยยยยย"พูดจบก็สะบัดก้นหนีไอ่เพื่อนรักอย่างอึนๆ ไม่อึนได้ไงไอ่บ้าเล่นมามองอย่างนี้มันก็เขินสิ -////- 

"เอ่าว่าไงนิว? เออใช่ๆคอร์ดเพลงอยู่ในช่วงปรับปรุงใช่ป่ะ? .. เอ่าแคให้โซ่ไปแล้ว? โซ่ยังไม่ให้นิวหรอ"สาวน้อยที่ง่วงอยู่กับกีต้าร์ตัวโปรดก็หันมาสนใจนิว

"เอ่าไอ้เหี้ยโซ่ = =;; คอร์ดเพลงล่ะ"ใบหน้าหวานเอียงคอน้อยๆก่อนจะหมุนตัวกลับไปถามเจ้าตัวต้นเหตุ

"ห๊ะ? คอร์ดเพลงอะไรวะ สงสัยแม่งหายไปแล้ววะเพราะตอนนี้กรุงเทพแม่งน้ำจะท่วมเลยลอยน้ำไปแล้ว ฟิ้วววว"ดูมัน ดูม๊านนนน งี้ทุกทีพอตัวเองทำผิดก็เบี่ยงประเด็นได้ตลอด แต่ก็น่าแปลกตลอด6ปีที่เป็นเพื่อนกันมาทำไมไม่เคยเอะใจสักทีว่าไม่ควรฝากอะไรไว้กับมัน เพราะมันจะหายแบบนี้นี่ไง

"โอ๊ยกูจะบ้าแล้วงี้มึงจะไปอัดรายการได้ไง? มึงเล่นเพลงพี่ๆเค้าเป็นแล้วหรอ วุ่นวายตลอดคราวหลังแปะคอร์ดใส่หน้าผากมึงไว้เลยนะ จะได้ไม่ต้องหายอีก น่ารำคาญจริง"บ่น บ่น บ่นไม่รู้ว่าจะให้พูดมากไปถึงไหน เรื่องของตัวเองทั้งนั้น เออให้ตายเถอะการเป็นศิลปินฝึกหัดในนาม demo projectเนี่ยมันไม่ต่างอะไรกับการเลี้ยงเด็กเลยจริงๆ 

"แหะๆ จ้าที่รัก"คนฟังหันขวับเมื่อตัวปัญหามันไม่รู้ร้อนรู้หนาวพูดเล่นอีกตามเคย

"หุบปากถ้ามึงเรียกกูแบบเมื่อกี๊อีกทีนึงมึงตายแน่" = =;; ให้ตายเถอะเล่นได้ตลอดเวลาจริงๆ

ผ่านไปกว่าหลายชั่วโมงกับการซ้อมร้องเพลงที่ดูเหมือนตอนนี้คนตัวเล็กมันจะนอยด์ตัวเองเข้าแล้ว

"นิว .. สูงขึ้นอีกเห็นมั๊ยถ้าร้องแบบนี้เสียงจะออกมาแต่ลมแล้วตรงนี้มันเพี้ยน ไปๆไปพักก่อนไป"คนตัวเล็กเดินออกจากห้องอัดพร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่

"เฮ้ยไงไหวมั๊ยมึง พักก่อนก็ได้เหนื่อยมากป่ะเนี่ย?"น้ำเย็นถูกยกให้คนที่ทิ้งตัวลงโซฟาก่อนที่เค้าจะรับมันมาดื่ม .. เฮ้อชื่นใจเป็นบ้าเลยแต่มันเป็นเพราะน้ำเย็นๆหรือคนยื่นให้กันแน่?

"เอ่าเหี้ยถามไม่ตอบเข้าห้องอัดทีผีนอยด์เข้าสิง มาน้องรักพี่โซ่จะจัดให้สักเพลง"คนฟังขมวดคิ้วจะทำอะไรไร้สาระอีกเนี่ย มือเรียวก็เกากีต้าร์อย่างคุ้นเคย

"ไปเที่ยวกันมั๊ย? จะไปก็รีบไป ~ "

"ถุ๊ยยย กูรอฟังตั้งนาน = =;; พอเลยมึงคนยิ่งเหนื่อยๆอยู่"แล้วมันเคยมีสาระอะไรกับชาวบ้านเค้าบ้างมั๊ยวะไอ่นี่

"เฮ้ยนี่มึงรอฟังกูด้วยหรอ >///< บ้าเขินจัง"

"โซ่เคยมีคนบอกมั๊ยว่าการที่มึงทำตัวอย่างงี้แม่ง .. "

"น่ารักเป็นบ้าเลยใช่มั๊ยล่ะ 55555 เอาน่ากูเข้าใจมึงอยู่ใกล้คนหล่อมันก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างเป็นธรรมดานะน้องรัก"ตายๆโรคหลงตัวเองกับคนแบบศตายุนี่มันเกิดมาเป็นของคู่กันเลยหรือยังไงกันนะ 

"เฮ้อกูเบื่อมึงมากไปดีกว่า - -;;"

"นิวๆ .. เต็มที่นะเว้ยลองดูอีกสักตั้งคราวนี้เอาดีๆเลย ถ้ามึงร้องไม่ได้นึกถึงอะไรก็ได้ที่ทำให้มีงมีความสุขครับรับรองเกิด สู้สู้นะเว้ยเต็มที่"คนฟังพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องอัด เอาวะลองดูอีกสักตั้ง

"เอ่าพร้อมนะนิว .. ไป"เสียงอินโทรเพลงขึ้นมาคนตัวเล็กก็ค่อยๆหลับตากลมลงอย่างช้าๆ 'นึกถึงอะไรก็ได้ที่ทำให้มึงมีความสุข' อะไรก็ได้ อะไรก็ได้ ..

'อยากจะทำ ทำ ทำ ทำให้รู้ไปนั่นก็ต้องดีๆนี่ก็ต้องโดนๆก็ไม่รู้จะเยอะไปไหน อย่าไปกลัว กลัว กลัววัยรุ่นครั้งเดียวก็ชีวิตไม่ใช่เบาเบา อาจไม่โปรเหมือนอย่างใครเค้า
ขอทำด้วยใจ' 

คนฟังที่ลุ้นตัวโก่งอยู่ข้างหน้าห้องอัดเบิกตาโพลง .. เฮ้ยนิวมันทำได้แล้ว ท่อนนี้สินะที่ตลอดเวลากว่าหลายชั่วโมง เสร็จสักทีสินะ

"เฮ้ยเก่งมากนิวอย่างนี้แหละดีมาก วันนี้พอแค่นี้แหละเยี่ยมๆ"คนตัวเล็กได้ยินอย่างนั้นก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง 

"ไงมึงเฮ้ยหล่อสาด สุดยอดเลยวะ ทำได้ไงวะ?"โซ่เดินกอดคอคนที่พึ่งออกจากห้องอัดพร้อมกับคำชื่นชม

"ไม่รู้ว่ากูนึกถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้กูมีความสุข"

"เฮ้ยจริงดิแล้วมันคืออะไรวะ"ร่างสูงยิ้มหวานให้คนตัวเล็กข้างๆก็ได้แค่หวังเล็กๆว่าคำตอบอาจจะทำให้เค้าชื่นใจได้บ้าง

"ก็ .. หมาบ้านกูมั๊ง"นิวยักไหล่ไม่ตอบ ห๊ะ? หมาเนี่ยนะทำให้มีความสุขมากถึงขนาดนี้

"อะเอ่าหรอ หรอ เออดีๆเดี๋ยวกูกลับไปเล่นกับหมาบ้านกูมั่งเผื่อมีความสุข เฮ้ยกูกลับล่ะ"โซ่กระชับกระเป๋าสะพายกีต้าร์ขึ้นเพื่อเพิ่มความถนัดก่อนจะรีบเดินจากไป

"เฮ้ยๆโซ่ พรุ่งนี้เจอกันสยามนะเว้ย"ร่างสูงรีบหมุนตัวกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ

"นี่มึงนัดกูไปเดทหรอ >////< "ใบหน้าเจ้าเล่ห์ที่มองไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งสาวๆก็เป็นต้องตกหลุมรักกับรอยยิ้มของมันทุกที ซึ่งนิวก็คงจะเรียกว่าหนึ่งในนั้นด้วยล่ะมั๊ง

"ถุ๊ยยย เที่ยงไม่เจอมึงตาย"ผ่านไปอีกหนึ่งวันกับการใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนรัก .. ใครจะรู้ว่าตอนที่เปลือกตาคู่สวยค่อยๆปิดลงนั้นความสุขที่ค้นพบเพียงอย่างเดียวคือ ใบหน้ากวนๆไอ้เพื่อนรักหน้าหล่อของเค้าเนี่ยแหละ (?) คนตัวเล็กที่นั่งจดจ่อกับไดอารี่เล่มโปรดก็ค่อยๆวางปากกาลงอย่างเบามือ ความรู้สึกแบบนั้นมันเกิดขึ้นเมื่อไรกันนะ? ความรู้สึกที่เรียกว่ารัก ความรู้สึกนี้ก็คงจะมีเพียงแค่หน้ากระดาษขาวๆเท่านั้นที่คอยรอให้นิวมาระบายมันอยู่ทุกวัน ทำไมไอ่เจ้าตัวมันไม่รู้สักทีนะ แล้วถ้าเกิดมันรู้ขึ้นมา จะทำยังไงต่อ
มันยังจะเหลือให้แม้กระทั้งคำว่าเพื่อนให้นิวอยู่มั๊ย

ส่วนคนที่อยู่ในความคิดของคิดซึ่งก็ไม่รู้เกิดนึกอะไรขึ้นมา ย้ายตัวออกมานั่งรับลมที่ระเบียงพร้อมทั้งเกากีต้าร์อย่างชนิดที่เรียกว่าไม่ถูกจังหวะเอาเสียเลย โซ่มึงเป็นอะไรเนี่ย ? แค่คำตอบว่าความสุขของนิวไม่ใช่โซ่แต่กลับเป็นอย่างอื่นก็แค่นั้น ก็แค่นั้นจริงๆ มันจะถึงขั้นทำให้เป็นบ้าเลยหรือไงวะ มือเรียวกดโทรสับเพื่อจะโทรหาใครสักคน

"เฮ้ยโซ่มึงจะโทรทำไมวะ .. เผื่อนิวมันนอนแล้วล่ะ แล้วนี่กูจะพูดกับตัวเองอีกนานมั๊ยวะเหี้ย คิดถึงเค้ามึงก็โทรสิวะโซ่ = =;; "ไม่ทันจะได้สบถว่าให้ตัวเองต่อ
เสียงริงโทรนคุ้นหูพร้อมกับเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอก็ทำให้โซ่เลื่อนสไลด์รับแทบไม่ทัน

"ฮะ ฮัลโหลว่าไงมึง? เออโทรมาทำไมวะ มึงมีธุระอะไรกับกูหรอ?"ตายๆความเป็นคาสโนว่าตัวพ่อของศตายุดันพลาดไม่เป็นท่า

'เอ่าไอ้บ้าโซ่ มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย กูแค่จะบอกว่าหาคอร์ดเพลงให้มันเจอด้วย'

"อ๋อ เออๆได้ มึงยังไม่นอนหรอเนี่ย?"

'กำลังล่ะฝันดีวะ'

"โอเคฝันดีๆ" โอ๊วให้ตายเถอะโซ่นี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิตของการเป็นคลาสโนว่าตัวพ่อเลยล่ะมั๊งที่ตื่นเต้นกับแค่คำว่าฝันดี ทำไมเป็นเพื่อนกันมาก็นานพึ่งมาสังเกตุวะว่านิวมันน่ารักจัง >///<
 

To be continue ..

อย่าถามว่าทำไมเปิดมาตอนแรกกาไอซ์ไรเตอร์ถึงกาก = =;;

ไปโทษน้องนางฟ้าโน่นเลยมาเร่งตั้งแต่เมื่อวานล่ะ 555

ตอนต่อไปไม่กากแน่รับรองภาษาลื่นไหล
ขออภัยในความไม่เป็นล้อเป็นพายของไรเตอร์ในตอนนี้

ฝันหวานรีดเดอร์ที่น่ารัก :)