คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักครั้งใหม่ ....
Music Playlist at MixPod.com
กรุงเทพในช่วงเวลาที่รถติดและสายฝนโปรยปรายแบบนี้ มันทำให้ใครบางคนที่นั่งอยู่ในรถโฟลคเต่าสีเขียวเหมือนนมเย็นเอื้อมมือเปิดวิทยุเพื่อทำลายความเงียบ
‘ก่อนจะพักฟังโฆษณา นุ่มนิ่มก็มีเพลงนี้ใหม่ของแฟนนุ่นนิ่ม เอ้ย กัน นภัทรมาให้ฟังนะคะ เหวี่ยงก็รัก ค่ะ’
“นี่กันมีเพลงใหม่แล้วหรอ หึหึ จริงสินะริทมัวแต่ยุ่งกับงาน”รอยยิ้มบางๆเผลอเปื้อนใบหน้าหวานอย่างไม่รู้ตัว
....จะเหวี่ยงก็รัก รักเธอมากเกินใคร? ไม่ทำให้เหงา เหงาใจเลยสักหน ฉันไม่เคยจะเบื่อ แม้ว่าเธอจะบ่น
ฉันมันก็แค่คนที่ไม่เอาไหน จะเหวี่ยงก็รักถ้าเธอยังเอ็นดู อยากบอกให้รู้รักเธอมากแค่ไหน?
ก็เธอน่ารักเวลาที่เธอเหวี่ยงเลยไม่อยากเถียงอะไรไป ......
เนื้อเพลงทำให้ใครอีกคนย้อนนึกไปถึงเมื่อหลายปีก่อน
“ริทงอนกันแล้ว”ใบหน้าหวานเชิดหนีคนที่ทิ้งตัวลงข้างๆ ทั้งที่รู้ว่าเค้าเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวัน
แต่ก็ยังไม่วายงอน ก็มันน่างอนจริงๆนี่ คอนโดที่ซื้อไว้ กลายเป็นริทคนเดียวที่ต้องอยู่
“โอ๋ๆไม่งอนนะครับคนดี มามะหายงอนให้กอดหนึ่งที”
“ ใครอยากกอด ไม่อยากคุยด้วย”ร่างเล็กลุกหนีแต่หากท่อนแขนแข็งแรงโอบรัดเอวบางไว้เสียก่อน
“ปล่อยเลยนะ”
“โหยริทอ่ะหายงอนกันนะ อาทิตย์นี้กันว่างทั้งอาทิตย์เลย เดี๋ยวอยู่กับริทตลอดเลยดีมั๊ย?”สันจมูกโด่งตลอเคลียแก้มใสอย่างโหยหา ริทน่าแบบนี้สินะ เสือตัวนี้ถึงยอมถอดเขี้ยวเล็บจำนนได้
“ไม่ อื้อ เอาหน้าออกห่างๆริทเลยนะ”
“กันขอโทษนะครับ ก็อัดเสียงอ่ะทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง หิวข้าว ดูผอมหมดแล้วไม่สงสารกันหรอ”อ้อนไม่เท่าไหร่ใจก็อ่อนอีกแล้ว เรืองฤทธิ์ ไม่ได้นะทนเหงามาตั้งหลายคืน
“ไม่” “เฮ้อ ทำไงเธอถึงจะยอมคืนดี เอางี้ดีกว่า”
“อื้อ อื้อ”มือเล็กตีลงที่อกกว้างเบาเบา
“หึ่ม อะไรริทไม่เอา มันค้าง”คิ้วเข้มขมวดใส่ริท
“โรคจิตนักใช่มั๊ย นี่กินไปเลย ขนมคนโรคจิต 555555”โดนัทถูกยัดเข้าปากคนผิวเข้มอย่างแรก น้ำตาลไอซ์ซิ่งเลอะเต็มริมฝีปากอย่างน่าขัน
“เปื้อนหมดแล้วริททำอะไรเนี่ย 555555555 ดูสิกันขาวเลยเนี่ย”เสียงหัวเราะของคนทั้งสองยังคงดังอยู่แค่ในความคิด …
แค่นั้นจริงๆ
“กัน ริทมีงานต้องทำกันเองต้องมีงานเหมือนกัน ริทว่าเราไปกันไม่รอดหรอก เลิกกันเถอะ”
“ไม่นะริท กันจะไม่ทำงานนี้แล้วก็ได้ถ้าริทอยากให้กันไม่เป็นนักร้อง กันจะไม่เป็น”
“ไม่ต้องหรอกกัน ริทรู้ว่ากันรักอาชีพนี้มากแค่ไหน อย่าให้กันต้องมีเสียเพราะริทเลย จากกันด้วยดีเถอะ”กันรักการเป็นนักร้อง
แต่ถ้าการเป็นนักร้องทำให้คนที่กันรักต้องเสียใจ กันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ายังอยากทำมันอยู่หรือเปล่า?
ปริ๊นนนนน ปริ๊นนนนน
“อ้าวไฟเขียวแล้วหรอวะ?”ก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็วทันที ได้เพียงไม่นานรถคันเล็กก็เกิดปัญหาเสียแล้ว
“เฮ้ย ดับได้ไงเนี่ย เฮ้ยดับไม่ได้นะครับGRลูกพ่อ ฮือ ตายแน่กู ไงดีวะ”ก่อนร่างเล็กจะตัดสินใจกางร่มออกไปเปิดฝากระโปรงรถอย่างทุลักทุเล
“มันต้องเริ่มจากอะไรก่อนวะ? ฮือ ทำไมชีวิตกูต้องมาเจออะไรงี้ด้วยเนี่ย”ได้บ่นกับตัวเอง เปิดฝากระโปรงรถขึ้นก็ใช่ว่าจะทำเป็นเสียหน่อย เพียงไม่นานก็เหมือนคนบนฟ้าโปรด รถยนต์อีกคันจอดด้านข้างก่อนร่างสูงของใครบางคนจะวิ่งมา
“รถเป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ”เสียงของใครคนนั้นตะโกนแข่งกับสายฝน ใครคนนั้น คนที่ทำให้เรืองฤทธิ์เองแทบยืนไม่ติด คนที่ทำให้เรืองฤทธิ์ทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง กัน นภัทร คนบนฟ้าอย่าเล่นตลกกับเค้าแบบนี้สิ
“เอ่อ … เอ่อ”มือเล็กที่ถือโทรศัพท์จะกดโทรหาเพื่อนอยู่ ร่วงลงพื้นทันที
“ริท นี่ครับโทรสับ”อีกคนที่เงยหน้าขึ้นมองฉีกยิ้มกว้างให้
“เอ่อ … เอ่อ” เกลียดตัวเองที่ได้แต่พูดเอ่อ เอ่อ บ้าบอนี่อยู่ได้
“เดี๋ยวกันดูรถให้ดีกว่านะ”ร่างสูงเลือกที่จะหันไปสนใจกับรถยนต์คันเล็กเมื่อรู้ว่าเรืองฤทธิ์ยังคงไม่รู้จะพูดอะไรกับเค้า ส่วนอีกคนไม่รู้ว่าเป็นห่วงหรือเพราะมารยาททำให้เลื่อนร่มไปกางให้นภัทร และไม่รู้อีกว่าเพราะอยากอยู่ใกล้หรือกลัวเปียก จึงเลื่อนตัวไปชิดร่างสูง ก่อนคนที่ถูกกางร่วมให้จะหันมายิ้มหวาน ‘อย่างน้อยริทก็ยอมใกล้เค้า’
“กลัวเปียก”คนตัวเล็กชิงพูดก่อนเมื่อเห็นรอยยิ้มของนภัทร
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”ตาโตค้อนไปที่เค้าอีกครั้ง จะหาว่าเค้าร้อนตัวงั้นหรอ
“ท่าทางน้ำกลั่นหมด มีน้ำกลั่นมั๊ย”เรืองฤทธิ์ส่าวหัวพรืด ทำให้คนที่มองหน้าอยู่ขำออกมาได้
“หัวเราะอะไร?” “ริทนี่ยังไม่รู้วิธีดูแลรถเหมือนเดิมเลยนะ”
“ใช่ ไม่รู้วิธีดูแลหัวใจด้วย”น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้น
“กันว่าเอางี้ ติดรถกันไปก่อน ไว้เดี๋ยวกันกลับมาเอาให้”นภัทรตัดบท
“แต่ว่าน้องGR”คนฟังสะดุด ก่อนจะยิ้มหวานและแล้วริทยอมใช้ชื่อนี้
‘GRนี่แหละริทดีแล้ว’
“ไม่เอา RGสิกัน ริทเป็นคนขับนะ”
‘ไม่เอาเวลาริทเรียกน้องRG น้องRGโหยไม่หล่อเลย’
“ไม่ยังไงริทก็จะตั้งชื่อว่าน้อง RG”
“เอ่อ หมายถึงรถ”
“โอเคไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกันจะกลับมาเอาน้องGRเองนะ”รอยยิ้มเผยให้เห็นรอยบุ๋มข้างแก้ม มันน่านหมั่นไส้จริงๆเสือ กัน คงปฏิเสธไม่ได้แล้ว วินาทีแบบนี้ร่างเล็กได้แต่ขึ้นรถของอีกคนอย่างจำยอม ให้ตายสิอึดอัดชะมัดบรรยากาศแบบนี้
“ริทยังพักอยู่ที่เดิมนะ”คนขับทำลายความเงียบขึ้น คนตัวเล็กพยักหน้าน้อย พักที่เดิม … เฮ้ย ตายละว๊า
“เป็นอะไรหรือเปล่าริททำไมทำหน้างั้นอ่ะ”
“ลืมกุญแจ !” ห๊ะ ลืมกุญแจ คนข้างๆขำอีกครั้ง ริทยังคงโก๊ะเสมอต้นเสมอปลาย ครั้นจะบอกให้เค้ากลับไปเอาก็กระไรอยู่ ทั้งฝนตกแถมเค้าอุส่าห์มาช่วย เอาไงดีเรืองฤทธิ์ คิดสิวะ คิดสิ ก่อนมือเรียวจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ดับ … ก็แน่ล่ะร่วงลงพื้นแรงขนาดนี้ ให้ตายเถอะคนบนฟ้าจะแกล้งเรืองฤทธิ์ไปถึงไหน
“ถ้าริทไม่รังเกียจ งั้นไปนอนคอนโดกันก่อนมั๊ย”เงียบ เรืองฤทธิ์ยังคงเอาแต่เงียบ
ลองดูกับเธออีกครั้งเป็นไงก็เป็นกัน
จะเจ็บอย่างเดิมซ้ำๆ ก็ให้มันรู้ไป
และวันนี้ฉันอยากจะบอกว่า
เธอคือความรักครั้งใหม่ เป็นตายร้ายดีจะลองดู ...
“ถ้ากันไม่รังเกียจก็คงต้องรบกวนสักคืนแล้วแหละ”รอยยิ้มน้อยๆของริททำให้อีกคนเผลอยิ้มตามไปด้วย แพ้ใจตัวเองอีกแล้วเรืองฤทธิ์ ใจอ่อนกับเค้าอีกแล้ว ฝืนใจไม่ได้แล้วจริงๆ ก่อนความคิดจะเตลิดไปถึงไหน นภัทรยื่นช๊อคโกแลตแคนดี้ให้กับเค้า
“กันกินช๊อคโกแลตแล้วหรอ?”ประโยคคำถามแรก ทำให้รอยยิ้มของนภัทรไม่หุบเสียที ก็เมื่อก่อนนภัทรเกลียดช๊อคโกแลตยังกับอะไรดี แต่ที่ตอนนี้ซื้อมันไว้ติดรถก็เพราะคนข้างๆนี่แหละ
“ริทเป็นยังไงบ้าง?”ไม่ตอบ แต่กลับตั้งคำถามแทน
“ก็สบายดี แล้วกันล่ะทำงานหนักเลยสิริทได้ฟังเพลงใหม่กันแล้วนะ”นี่คงเป็นครั้งแรกสำหรับประโยคยาวขนาดนี้ที่ริทพูดกับเค้าตั้งแต่พบหน้ากัน
“เป็นไงเพราะมั๊ย5555 กากป่ะ? ”
“กากเหมือนคนร้องเลย5555 เสือกาก”ไม่รู้ว่าไม่ได้เจอกันเสียนาน หรือรู้ใจกันอยู่แล้ว จึงทำให้บทสนทนาเต็มไปด้วยความสนุกสนาน รถยนต์แล่นไปเรื่อยตลอดเส้นทาง นี่คนบนฟ้ากำลังให้โอกาสนภัทรคนนี้ได้แก้ตัวใช่มั๊ย คืนนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของอนาคต หรือคืนนี้จะทำให้ทุกอย่างเป็นอย่างเช่นอดีตเหมือนเคย อย่างที่บอกคนบนฟ้ามีหน้าที่แค่พาให้มาเจอกันส่วนที่เหลือมันก็คงขึ้นอยู่กับคนสองคนแล้วล่ะ …
กาไอซ์ไรเตอร์ (:
ความคิดเห็น