เดิมพันร้ายสัมผัสรักของสิงหราช ( มี E- book )

ลำดับตอนที่ #9 : หลงตัวเอง

" ไม่จริง! ตอนนี้พี่สิงห์กำลังจะทิ้งชาไป ฮึก~ "

" ใบชา! อย่าขึ้นเสียงกับพี่ พี่ไม่ชอบ "

" ชารู้ ฮือฮือ~ มีสักครั้งบ้างไหมฮึก~ที่พี่รู้สึกดีกับชา " ใบชากลั้นใจถามออกมาด้วยความเจ็บปวด ทั้งๆที่เขาก็คาดเดาคำตอบที่จะออกมาจากปากของผู้ชายใจร้ายคนนี้ได้ว่ามันคืออะไร แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อยากจะรู้และอยากจะได้ยินอยู่ดี

"ไม่! ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่พี่จะรู้สึกกับใบชา "

" ฮึก~ฮือ " ใบชาทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรง เมื่อได้ยินคำตอบที่ออกมาจากปากของสิงหราชอย่างชัดเจน เพื่อตอกย้ำความรู้สึกที่เจ็บช้ำน้ำใจของตัวเองแต่หัวใจของใบชาก็ยังรักสิงหราชอยู่เต็มหัวใจ

" ไปเถอะ ใบชาไปเรียนต่อที่เมืองนอกเถอะนะ ไม่แน่ว่าอีกไม่นานพี่ก็อาจจะตามไปก็ได้ "

" พี่สิงห์โกหก ไม่มีทางที่พี่จะไปอยู่กับใบชาหรอก " ใบชารู้อยู่แก่ใจว่าการจากกันครั้งนี้ เขาไม่มีทางที่จะได้พบหน้าของสิงหราชอีก

" นู่นนี่นั่นก็ไม่เอา แล้วใบชาอยากจะเอาอะไรล่ะ แต่พี่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ อย่าทำให้พี่ลำบากใจ " สิงหาราชสบตากับใบชาด้วยแววตาอำมหิต เพราะตอนนี้เขาก็เหลืออดกับนิสัยของใบชาแล้วจริงๆ

แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ใบชาทำนิสัยแบบนี้ แล้วใบชาก็ทำให้เขาเดือดร้อนมาหลายครั้งแล้วด้วย ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในที่ทำงานของสิงหเราเอง หรือไม่ว่าจะเป็นการแนะนำตัวเองว่าเป็นคนรักของสิงหาราชต่างๆนาๆ ใบชาต้องการที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองสิงหราช

เพราะฉะนั้นสิงหราชก็จะต้องตัดความเป็นไปได้ทุกอย่างในใจของใบชาทิ้งไปให้หมด

" ผม.... " ริมฝีปากของใบชาแข็งทื่อ เมื่อได้รับสายตาอำมหิตที่ไม่เคยได้รับจากสิงหราชมาก่อน เขาก็เลยไม่กล้าที่จะโวยวายอะไรอีก " ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว "

" ถ้าไม่อยากเอาอะไรแล้ว หรืออยากจะตายก็ตายไปคนเดียวสิ จะต้องทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วยทำไม ไม่สงสารพ่อแม่ของตัวเองบ้างเหรอที่คอยลำบากเลี้ยงนายมาจนเติบโตมากขนาดนี้ แถมตอนนี้ก็ยังเจ็บป่วยและรอลูกชายเพียงคนเดียวอย่างนายไปดูแล แต่ทำไมนายถึงไม่มีความคิดและไร้สมอง ทำตัวเป็นเด็กอยู่ได้ ต้องการที่จะให้ฉันดูแลนายไปถึงเมื่อไหร่ ชีวิตนี้นายกะจะไม่ทำงานและดููแลชีวิตของตัวเองเลยใช่มั้ย ? " อันที่จริงแล้วสิงหราชก็ไม่อยากจะทำอะไรรุนแรงกับใบชานักหรอก เพราะถึงยังไงเด็กคนนี้สำหรับสิงหราชก็เห็นว่าเป็นน้องชายคนหนึ่งเหมือนกัน

แต่ที่ทำให้สิงหราชเย็นชากับใบชามากขึ้นนั่นก็คือการที่ใบชาอยากจะมาเป็นเด็กในสต็อกของเขาเอง แล้วก็ยังตามทำร้ายเด็กที่อยู่ในปกครองของเขาจนหมดทุกคน ถ้าเกิดว่าสิงหราชไม่มาหาใบชาในเวลาที่ใบชาต้องการ

เขาคิดว่าเด็กคงนี้คงจะมีความผิดปกติทางจิต ไม่อย่างนั้นใบชาจะมีจิตใจที่โหดร้ายอย่างนี้ได้ยังไงกัน?

" พี่สิงห์ ทำไมพี่ถึงได้โหดร้ายกับผมนัก "

" โหดร้าย? ถ้าฉันจะโหดร้ายกับนายจริงๆ ป่านนี้นายก็คงจะได้อยู่ในบ้านสลัมที่ซอมซ่อของนายจนถึงตอนนี้แล้ว ฉันถามหน่อยว่าใครจะไปคอยช่วยเหลือนายในเวลาที่นายยากลำบากทุกครั้งเหมือนกับฉันคนนี้! แล้วถ้าเกิดว่าฉันไม่เอ็นดูนายเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่งของตัวเอง ป่านนี้ฉันก็คงจะปล่อยให้พ่อแม่ของนายนอนรอความตายจากอาการเจ็บป่วยจนตายไปนานแล้ว! และเพราะความสงสารนี่แหละ ที่ทำให้นายคอยเกาะติดและทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดฉันจนมาถึงตอนนี้ " สิงหราชพูดออกไปตามตรง ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้ จะมองโลกในแง่ดีจนเกินไป

คิดว่าโลกใบนี้หมุนรอบตัวเองหรือยังไง ตัวเองมีดีอะไรถึงต้องคอยให้คนอื่นมาโอบอุ้มและช่วยเหลืออยู่เรื่อย หลงตัวเองจริงๆ

" นี่ผม ทำตัวไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอครับในสายตาของพี่สิงห์ " ใบชามองหน้าสิงหราช ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ว่าในความคิดของพี่สิงห์ตัวเขาจะกลายเป็นคนที่ดูไร้ค่ามากขนาดนี้

" แล้วนายคิดว่านายเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอ ที่ตามมาสร้างปัญหาให้ฉันอยู่เรื่อย ทั้งๆที่ร่างกายของนายฉันก็ไม่เคยได้มาฟรีๆเลยสักครั้ง เป็นการสมยอมทั้งสองคน และนายก็ได้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่ายิ่งกว่าคนอื่นๆ อะไรที่นายต้องการ แล้วอะไรที่นายพอใจ นายลองบอกฉันมาสิ "

" ผมก็แค่อยากให้พี่สิงห์รักผมแค่คนเดียว และมีผมแค่คนเดียวเท่านั้น "

" ตอนไหนนายจะตัดความคิดที่เพ้อฝันของนายออกไปซักทีล่ะ ข้อเสนออะไรมากมายที่นายอยากจะเข้ามาเป็นเด็กในปกครองของพี่ นายก็เสนอมาเองทั้งนั้น นายมาขอร้องพี่ครั้งแล้วครั้งเล่า และบอกว่าจะไม่หลงรักพี่อย่างแน่นอน แต่สุดท้ายมันเป็นยังไงล่ะ นายก็เหมือนวิญญาณที่คอยตามติดพี่ตลอดเวลาทุกย่างก้าว จนพี่ไม่มีความเป็นส่วนตัวแล้วใบชา " การที่สิงหราชพูดกับเด็กคนหนึ่งที่ฟังไม่รู้เรื่องเขาก็รู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ

นี่ถ้าแม่ของเขาไม่ได้เอ็นดูเด็กคนนี้จนออกนอกหน้านะ ป่านนี้เขาก็คงจะเตะเด็กคนนี้ทิ้งไปนานแล้ว แถมอยากจะมาเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลศิริเกืองวงศ์อีก หน้าด้านหน้าทนเกินคนจริงๆ

" จะไปหรือไม่ไปล่ะเมืองนอก ถ้ายังสร้างปัญหาให้ฉันอีก ครั้งนี้ฉันจะเตือนนายเป็นครั้งสุดท้ายนะใบชา อะไรที่นายได้ไปจากฉันฉันก็จะเอามันกลับมาให้หมด อะไรที่มันคว้ามาไม่ได้ก็อย่าคว้าเลยนะ อย่าไฝ่สูงให้มันมากนักเลย ถ้าฉันไม่มีเงินนายก็ไม่รักฉันหรอก นายก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่จะรังเกียจใครง่ายๆ แต่นายคือคนแรกที่ทำให้ฉันรังเกียจรู้ไว้ซะใบชา! "

" รังเกียจอย่างนั้นเหรอ? ถ้าพี่รังเกียจใบชา แล้วใครกันล่ะที่ทาบทับลงมาที่ตัวใบชาเมื่อสักครู่นี้ จนสุขสมไปหลายครั้ง " ใบชาพูดออกมาด้วยความเยาะเย้ย เมื่อพูดถึงความร้อนแรงของผู้ชายคนนี้ ที่ทำให้เขาสุขสมจนจะขาดใจ

ต้องบอกว่าไม่ใช่แค่ใบชาหลงรักแค่เพียงภายนอกของสิงหราชเท่านั้น แม้แต่นิสัยและเรื่องเซ็กส์ของสิงหราชใบชาก็รู้สึกหลงใหลเหมือนกัน

คิดแล้วว่าเขาคนนี้จะไม่รู้หรือไง ว่าที่เด็กในสต็อกของพี่สิงหราชทนอยู่ได้จนถึงตอนนี้ก็เป็นเพราะว่าพี่สิงห์เก่งบนเตียงมาก และมีเสน่ห์ที่ทำให้คนอื่นหลงใหลเอาได้ง่ายๆ แค่ถูกกอดคืนเดียวพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะไปไหนได้แล้ว พวกเขาก็เลยไม่สามารถที่จะตัดใจจากพี่สิงหาราชได้

" ถึงวันนี้ หรือเมื่อสักครู่นี้ไม่ใช่นาย ฉันก็ยังรู้สึกสุขสมเหมือนเดิม รู้ไว้ซะใบชาไม่ใช่ว่าจะมีแค่นายหรอก ที่ทำให้ฉันรู้สึกสุขสมได้ ไม่อย่างนั้นฉันจะมีเด็กหลายคนไปเพื่ออะไร " สิงราชกดยิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นใบชาพูดออกมาอย่างหน้าไม่อายและหลงตัวเองจนถึงที่สุด คิดจริงๆหรือไงว่าจะมีแค่ใบชาคนเดียวที่ทำให้เขาสุขสมได้

มันไม่จริงเลยสักนิด เพราะเด็กที่อยู่ในปกครองของเขาทุกคน ก็สามารถที่จะทำให้เขาสุขสมได้ทั้งนั้นแหละ

" ถ้าวันไหนที่ผมไปแล้ว พี่ก็อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน " ใบชามองใบหน้าของสิงหราชด้วยความเดือดดาล เมื่อได้ยินว่าสิงหราชก็รู้สึกสุขสมเหมือนกันเวลาที่อยู่กับเด็กในปกครองคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

ที่แท้แล้วก็ไม่ใช่เพียงเขาคนเดียวที่พิเศษ แต่เด็กที่อยู่ในปกครองของสิงหราชทุกคนก็พิเศษเหมือนกัน เพราะสิงหราชก็ปฏิบัติกับเด็กเหมือนกันหมดทุกคน แต่เขาก็อาจจะได้มากแค่นิดหน่อยใบชาก็เลยคิดไปไกล สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องกลับมาอยู่ที่เดิม ในตอนที่ไม่มีอะไร และไม่มีใครก็เท่านั้น