คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ระดับที่สอง
ตอนที่ 5
ระดับที่สอง
ตรวจพบพลังงานบางอย่าง
ระบบได้แจ้งเตือนขึ้นมา
“ อะไรว่ะเนี่ย ” เดย์ได้อุทานออกมาในขนาดที่สายตาของเขามองไปที่ข้อความที่แจ้งเตือน
ตึก!!!
เสียงเดินของบางอย่างกำลังเข้าใกล้มาตัวของเดย์ได้หันหน้าไปมองตามเสียงนั้นเบื้องหน้าของเขามีซอมบี้ตัวหนึ่งเดินมาอยู่เบื้องหน้าของเขาเหงื่อของเดย์ได้ไหลออกมาทั่วใบหน้าตาของเขาได้โตขึ้น
ซอมบี้ตัวนั้นมีรูปร่างที่ใหญ่กว่าปกติสองเท่ามีมัดกล้ามเนื้อที่เต็มทั่วตัวของซอมบี้นั้นปล่อยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้เดย์รู้สึกถึงความตาย
สกิลสังเกตุทำงาน
ชื่อ ซอมบี้ระดับสอง
อธิบาย เป็นซอมบี้ที่พัฒนามาจากซอมบี้ธรรมดาโดยซอมบี้ระดับสองนั้นจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งความระดับหนึ่งเป็นอย่างมาก
“ ดีนะที่รถจอดห่างจากที่นี่พอสมควรยัยนั้นเลยไม่เห็นเจ้านี่ ” เดย์ได้พูดพร้อมกับยิ้มออกมา
ทันใดนั้นซอมบี้ตัวนั้นได้พุ่งเข้ามาใส่เดย์ตัวของเดย์ได้กระโดดถอยหลังเพื่อหลบแรงกระโดดธรรมดาของเขากับทำให้ร่างของเขาถอยหลังไปเป็นเมตร
“ ว้าว!!! ”
“ กระโดดนิดเดียวเองกับถอยหลังมาตั้งเยอะ ”
“ แบบนี้ล่ะก็ ”
เดย์ได้ใช้ไม้ในมือของตัวเองปาใส่ซอมบี้อย่างเต็มแรงไม้นั้นปักเข้าไปที่หน้าอกข้างซ้ายอย่างเต็มๆเหล็กที่ปลายไม้แทงทะลุเข้าไปที่ร่างกายของมัน
“ ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรเลยนิหว่า ”
เดย์ได้เดินไปข้างๆป้ายบอกทางแล้วใช้มือของตัวดึงมันออกมา
“ ดูสินี่มันเกินพลังของมนุษย์ไปแล้วนะ ”
“ มาลองกันมั้ยพลังที่ฉันได้มากับแกที่พัฒนามาจากซอมบี้ธรรมดาใครจะอยู่รอด ”
ตัวของเดย์ได้ถือป้ายบอกทางแล้วพุ่งใส่ซอมบี้ด้วยแรงทั้งหมดเพียงเวลาไม่กี่วิตัวของเดย์ได้เข้าไปใกล้ซอมบี้เดย์ใช้ป้ายบอกทางตีเข้าไปเต็มแรงร่างของซอมบี้กระเด็นไปป้ายบอกทางนั้นงอเดย์โยนป้ายบอกทางทิ้ง
“ อันป้ายมันอ่อนหรือแกแข็งแกแน่ว่ะ ”
ซอมบี้ตัวนั้นตั้งท่าจะหันมาโจมตีใส่เดย์อีกครั้งเดย์ได้ชักปืนขึ้นมาแล้วยิงใส่หัวของซอมบี้ไป3นัด
ปั้ง!!!!
ปั้ง!!!!
ปั้ง!!!!
กระสุนทั้งสามนัดนั้นโดนเข้าที่หัวของซอมบี้เต็มๆตาของเดย์ได้โตขึ้นปากได้อ้าออกแล้วค้างอยู่อย่างนั้น
“ ยังไม่ตายอีกหรอว่ะ ”
ร่างของซอมบี้ล้มลงไปกับพื้นแต่มือของมันยังขยับอยู่ร่างของซอมบี้ไม่พยายามลุกขึ้นอยู่
“ มันออกจะเกินไปหน่อยมั้ยว่ะเนี่ย ”
“ วิ่งดิครับรอไร ”
เดย์ได้เก็บปืนแล้ววิ่งเข้าไปในร้านสะดวกซื้อตัวของเดย์ได้รีบมองหาของต่างๆในร้าน
“ มันคงยังไม่ลุกอีกสักพักรีบดีกว่าเรา ”
เดย์ได้รีบเก็บของในร้านมาใส่กระเป๋าทั้งสองใบของตัวเอง
“ น้ำ ”
“ อาหาร ”
“ แล้วก็ของจำเป็น ”
พักไปสักพักเดย์ได้เก็บขอเสร็จตัวของเดย์ได้หันไปมองทางประตูทางเข้าซอมบี้ตัวนั้นได้เดินชนประตูอยู่เพราะตัวของมันนั้นใหญ่กว่าประตู
“ เอาเข้าไปสิกระสุนก็ใช้มากกว่านี้ไม่ได้แล้วไม้ของฉันก็ปักอยู่ที่อกแกอีก ”
เดย์ได้เดินเข้าไปใกล้แล้วใช้หมัดของตัวเองต่อยท้องของมันอย่างเต็มแรงทำให้ตัวของมันล้มลงกับพื้น
“ ถึงจะมีพลังแต่สุดท้ายก็แค่ศพเดินได้ ”
เดย์ได้เดินออกมาจากร้านแล้วรีบวิ่ง
ซอมบี้ลุกขึ้นมาอีกครั้งเดย์ได้หันมามองที่มัน “ ฉันไปละส่วนไม้นั้นฉันให้แกเลยแล้วกัน ” เดย์พูดขนาดที่วิ่งอยู่ตัวของเขานั้นยิ้มเวลาที่พูดราวกับมีความสนุก
ณ ที่รถ
ตัวของแอนได้นั่งอยู่ในรถตัวของเธอนั้นกำมือแน่นจิตใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย
“ เสียงปืนเมื่ออะไรกันเราจะลงไปดูดีมั้ยแต่หมอนั้นบอกว่าอย่าไงก็ห้ามลงนิ ” แอนได้บ่นอยู่คนเดียวในรถพร้อมกับท่าทางที่ทำตัวไม่ถูก
ทันใดนั้น
ตึก!!!
เสียงทุบกระจกได้ดังขึ้นตัวของแอนที่กำลังคิดอยู่นั้นได้สะดุ้งแล้วหันไปมอง
“ นาย ” แอนอุทานออกมาในขนาดที่หายเดย์ยืนอยู่ข้างนอกแอนรีบเปิดประตูรถให้แล้วตัวเดย์ก็ได้เอาของขึ้นมาไว้บนรถแล้วได้นั่งลงตรงที่นั่งข้างๆคนขับ
“ ออกรถเลย ” สิ้นเสียงของเดย์ตัวของแอนก็ได้ขับรถออกมาจากตรงนั้น
“ นายจะไปไหน ” แอนได้เอ่ยถาม
“ ฉันมีที่ดีๆอยู่ ” ตัวของเดย์ได้พูดขึ้น
จบตอน
ความคิดเห็น