ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฉันหัวแตก
\" โอ๊ย! มึนจัง
หา!...ฉันอยู่ที่ไหนเหรอนี้ ห้องสีฟ้า แล้วเมื่อกี๊ฉันเป็นอะไรไป ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้ แล้วใครเอาอะไรมาพันหัวฉันกันนี่
\" ขิงฟื้นแล้ว ! \" พวกเพื่อนฉันพูดเสียดังทำเอาฉันตกใจ แล้วมันรีบวิ่งมาหาฉันกันใหญ่
\" แกเป็นยังไงบ้าง แกหนะสลบไปหลายชั่วโมงเลยนะ \" บิม
\" แล้วฉันโดนอะไรเหรอ แต่ฉันรู้สึกว่าตอนดูคอนเสิร์ทเหมือนมีอะไรมากระแทกฉันอย่างแรง \" ฉันเริ่มนึกออก
\" ก็ตอนนั้น พี่ลูกคุณโยนไม้กลองแล้วแฟนเพลงก็แย่งกัน แต่เธอกลับซวยโดนไม้กระแทกที่หัว \" มะนาวเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
\" อ๋อ...ฉันจำได้แล้ว ที่นายนั่นที่ชื่อลูกคุณหนะ มันไม่รู้จักคิด แจกอะไรไม่แจกมาแจกไม้กลอง \" ฉันนึกได้แล้วว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร
\" ก็พี่เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก ขิงอย่าไปโทษพี่เค้าเลยนะ \" อัสพูดปกป้องพี่ลูกคุณ
\" แกเข้าข้างใครฮะยัยอัส \" ฉันเริ่มหงุดหงิด เพราะถ้าฉันไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ก็คงได้ไปเที่ยวแล้ว
\" ค่ะไม่เข้าข้างค่ะ อัสจะเข้าข้างขิงนะ \" ให้มันได้อย่างนี้สิยัยอัส
\" นี่ไอขิง อย่าเพิ่งพูดเรื่องไร้สาระตอนนี้ได้มั้ย \" บิมพูดอย่างกับว่ามีเรื่องใหญ่กว่านี้
\" แล้วเรื่องอะไรของเธอมันมีสาระหละ \" ฉันเอง
\" ก็พวกพี่ๆ Freeplay หนะสิ พอแกหัวแตก พี่เค้าก็หยุดเล่นคอนเสิร์ทเลย แล้วเค้าก็มาดูแกว่าฟื้นหรือยัง แต่เมื่อกี๊แกยังไม่ฟื้น พี่เค้าก็
บอกว่าเดี๋ยวไปเก็บเครื่องดนตรีก่อนแล้วจะมาใหม่ แต่ฉันมีอะไรจะบอก พวกพี่ม.4ที่ชื่อแก๊งน้ำจิ้มที่แย่งไม้กันจนกระเด็นมาใส่เธอหนะ
เขามาด่าพวกฉันใหญ่เลย ว่าเป็นเพราะแกที่ทำให้คอนเสิร์ทต้องเลิก พวกฉันเกือบจะตบพวกมันอยู่แล้วเชียว \" บิมเล่าอย่างโกรธแค้นมาก
หา!...อะไรกัน หยุดเล่นเลยเหรอ ฉันมีความสำคัญมากขนาดนั้นเลยเหรอ อิอิ แต่พวกพี่ม.4แก๊งน้ำจิ้มหนะสิ ทำฉันเจ็บแล้วยังมาด่าฉัน
อีก ฉันเจ็บแล้วยังต้องมาถูกด่าอีกเหรอ ไม่ย๊อม ไม่ยอม
\" หนอยแหนะ พวกพี่แก๊งน้ำจิ้มนั่น มาว่าพวกเรา อย่างนี้ยอมไม่ได้นะพวกแก \" ฉันหันไปบอกเพื่อนๆ ด้วยความแค้น
\"แกอย่าไปถือสาพวกพี่ม.4ไร้สมองเลย วันๆ มันคงคิดได้แค่นี้ \" บิมเด็กดี ห้ามไม่ให้ฉันไปมีเรื่องกับพี่ม.4
\" นิ พวกเธอมาใครไร้สมองยะ \"พี่ม.4แก๊งน้ำจิ้มคนนึงเดินเข้ามาในห้องพยาบาล เมื่อกี๊คงได้ยินเข้าสินะ
\" ก็แล้วแต่จะคิดนะคะ ก็แค่พูดลอยๆ แต่หมาน้อยมาเ สื อ กได้ยินเองก็ช่วยไม่ได้ \" ฉันเองแหละ ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะพูดดีแล้ว
ฉันไม่ใช่นางเองจอมบื้อนะ ที่จะมายอมตัวอิจฉาไปหมดทุกอย่าง
\" นี่พวกเด็กเมื่อวานซืน แกกล้าหลอกด่าฉันเหรอ รู้มั้ยฉันเป็นใคร ฉันหนะชื่อ บุ้งกี๋ ลูกผอ.นะยะ อย่ามาหาเรื่องฉันแล้วจะหาว่าไม่เตือน \"
เอาพ่อมาอ้างเลยเหรอ ฉันไม่กลัวหรอก โรงเรียนต้องมีความยุติธรรม
\" เหรอคะ พวกน้องไม่ได้อยากรู้สักหน่อย \"ฉันย้อนพี่พวกนั้น จนเถียงอะไรไม่ขึ้น
\" แกนะแก เป็นเพราะแกคนเดียว ที่ทำให้คอนเสิร์ทต้องหยุด \" พี่เค้าทำหน้าตาโกรธแค้นมาก
\" เป็นเพราะใครนะคะ พูดให้ถูกนะ ใครหละที่ทำให้หนูต้องเจ็บ \" ฉันทนความหน้าด้านของพี่เค้าไม่ได้แล้ว
พี่เค้ามาดึงคอเสื้อฉันเหมือนกำละจะตบ
\" พี่อย่าใช้กำลังสิคะ เพื่อนหนูกำลังเจ็บอยู่นะ \" บิม เพื่อนรักของฉัน
\" ถ้าไม่ใช้กำลังก็ไม่ใช่แก๊งน้ำจิ้มสิวะ พวกเราลุย \" บุ้งกี๋บอกให้เพื่อนๆของมัน มาตบเพื่อนของฉัน เป็นคู่ๆเลยเหรอ มันจะมากเกินไปแล้ว
นะ ฉันไม่มีวันยอมพวกนี้เด็ดขาด
\" พวกเรา แผนเดิม \" ฉันบอกเพื่อน ๆ พร้อบกับให้เพื่อนๆใช้ไม่เด็ดของแก๊งเรา ซึ่งก็คือ แผนจั๊กกะจี้ฝ่ายตรงข้ามให้บังคับตัวเองไม่ได้
แล้วจิกหัวตบซ้ายตบขวา เอาแค่เบาะๆ อย่าให้เจ็บหนัก แล้วก็รีบวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้มีคนเห็น ( แผนนี้ใช้สำเร็จมาหลายรายแล้ว)
แต่ยังไม่ทันไรก็มีคนเข้ามาเสียก่อน ตายหละทำไงดี ถ้าเค้าเอาไปฟ้องอาจารย์ว่าเรามีเรื่องทะเลาะกับพี่ม.4ต้องซวยแน่ๆ แต่ฉันเป็นคน
ฉลาด ฉันก็แกล้งทำเป็นเล่นจั๊กกะจี้กลบเกลื่อนแทน เพื่อนๆฉันก็ทำแบบนี้ ทายซิว่าใครเข้ามา ก็พวกพี่ๆ Freeplay หนะสิ
\"นี่พวกน้องเล่นอะไรกัน น่าสนุกจัง ขอเล่นด้วยคนดิ \" พี่ไปป์ แสดงว่าแผนของฉันสำเร็จ อิอิ ไม่น่าเชื่อ
\" อ๋อเล่นจั๊กกะจี้กันค่ะ \" ฉันบอกพวกพี่ๆ
\"ไม่ใช่ค่ะ น้องพวกนี้ ..\" ยัยพี่บุ้งกี๋กำลังจะบอกว่าฉันไม่รุมตบพวกมันหละสิ ไม่มีทางหรอก ฉันรีบเอามือไปอุดปากพี่บุ้งกี๋ ทำเป็นเล่นกัน
\" น้องยังไม่หายดีนะครับ อย่าเพิ่งเล่นกัน \" พี่ลูกคุณ แหมทำให้ฉันเจ็บตัว ทำเป็นแสร้งหวังดีหละสิ เชอะ!
\" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่เกี่ยวกับแผลสักหน่อย \" เล่นแค่นี้เอง ไม่เห็นว่าจะเป็นไรเลย ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงหรอกพี่ลูกคุณ
\" คือว่า พี่จะมาขอโทษที่ต้องทำให้น้องเจ็บตัว พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ \" รู้..ฉันรู้ว่าพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจ แค่พี่เค้าไม่มีสมองที่จะคิดว่าจะเกิดอะไร
ถ้าโยนไม้กลองลงมา ไม่รู้จักคิดเลย
\" ขอโทษทำไมหละคะพี่ลูกคุณ พี่ลูกคุณไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ไม่ต้องไปเป็นห่วงน้องพวกนี้หรอกค่ะ เค้าชอบทำตัวอวดดี \" โห....ว่ากัน
แบบนี้เลยเหรอคะพี่บุ้งกี๋ มันไม่มากไปหน่อยเหรอคะ ที่จริงมันเป็นเพราะพวกพี่ไม่ใช่เหรอที่แย่งไม้กัน
\" พูดอย่างนี้ก็สวยหนะสิ \"มะนาว
\" สวยอยู่แล้ว จะทำไม \" พี่บุ้งกี๋ยังหน้าด้านหน้าทน
สองคนนั้นทำท่าจะทะเลาะกัน ฉันก็เลยห้ามเอาไว้ ไม่ใช่ทำตัวเป็นนางเอกหรอกนะคะ ฉันแค่ไม่อยากให้เพื่อนฉันต้องมาทะเลาะกับพวก
หน้าด้านอีกแล้ว อยากจะเลิกยุ่งกับพี่พวกนี้สักที เจอแต่เรื่องวุ่นๆ
\" น้องบุ้งกี๋กับเพื่อนน้อง ต้องขอโทษน้องขิงด้วยนะครับ \"พี่เพชรพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นมาก แต่คงจะแพ้พวกหน้าด้านเข้าแล้ว
\" ไม่ค่ะ พวกหนูจะไม่มีวันยอมลดตัวลงไปขอโทษเก็กพวกนี้เด็ดขาด \" พูดมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ทำแย่งกับตัวเองสูงส่งนักเหรอไง
\"ไม่ต้องมีใครขอโทษทั้งนั้นแหละ ปะพวกเราไปกันเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว \" ฉันไม่อยากจะเอาเวลาอันมีค่าของฉันมารอคำขอโทษ
ที่ไม่จริงใจแล้ว รีบไปกันดีกว่า
ฉันกับเพื่อนรีบเดินมาหน้าโรงเรียน เพื่อที่จะไปทำงานพิเศษกัน ที่ห้าง อันที่จริงก็จะไปเที่ยวด้วยนั่นแหละ แต่ยังไม่ทันออกจากโรงเรยนก็
ถูกขัดขวาง
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ เรื่องราวกำลังสนุกเลยค่ะ อย่าพลาดนะคะ ขอบคุณค่ะ
หา!...ฉันอยู่ที่ไหนเหรอนี้ ห้องสีฟ้า แล้วเมื่อกี๊ฉันเป็นอะไรไป ทำไมมันปวดหัวอย่างนี้ แล้วใครเอาอะไรมาพันหัวฉันกันนี่
\" ขิงฟื้นแล้ว ! \" พวกเพื่อนฉันพูดเสียดังทำเอาฉันตกใจ แล้วมันรีบวิ่งมาหาฉันกันใหญ่
\" แกเป็นยังไงบ้าง แกหนะสลบไปหลายชั่วโมงเลยนะ \" บิม
\" แล้วฉันโดนอะไรเหรอ แต่ฉันรู้สึกว่าตอนดูคอนเสิร์ทเหมือนมีอะไรมากระแทกฉันอย่างแรง \" ฉันเริ่มนึกออก
\" ก็ตอนนั้น พี่ลูกคุณโยนไม้กลองแล้วแฟนเพลงก็แย่งกัน แต่เธอกลับซวยโดนไม้กระแทกที่หัว \" มะนาวเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
\" อ๋อ...ฉันจำได้แล้ว ที่นายนั่นที่ชื่อลูกคุณหนะ มันไม่รู้จักคิด แจกอะไรไม่แจกมาแจกไม้กลอง \" ฉันนึกได้แล้วว่าที่เป็นแบบนี้เพราะอะไร
\" ก็พี่เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก ขิงอย่าไปโทษพี่เค้าเลยนะ \" อัสพูดปกป้องพี่ลูกคุณ
\" แกเข้าข้างใครฮะยัยอัส \" ฉันเริ่มหงุดหงิด เพราะถ้าฉันไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ก็คงได้ไปเที่ยวแล้ว
\" ค่ะไม่เข้าข้างค่ะ อัสจะเข้าข้างขิงนะ \" ให้มันได้อย่างนี้สิยัยอัส
\" นี่ไอขิง อย่าเพิ่งพูดเรื่องไร้สาระตอนนี้ได้มั้ย \" บิมพูดอย่างกับว่ามีเรื่องใหญ่กว่านี้
\" แล้วเรื่องอะไรของเธอมันมีสาระหละ \" ฉันเอง
\" ก็พวกพี่ๆ Freeplay หนะสิ พอแกหัวแตก พี่เค้าก็หยุดเล่นคอนเสิร์ทเลย แล้วเค้าก็มาดูแกว่าฟื้นหรือยัง แต่เมื่อกี๊แกยังไม่ฟื้น พี่เค้าก็
บอกว่าเดี๋ยวไปเก็บเครื่องดนตรีก่อนแล้วจะมาใหม่ แต่ฉันมีอะไรจะบอก พวกพี่ม.4ที่ชื่อแก๊งน้ำจิ้มที่แย่งไม้กันจนกระเด็นมาใส่เธอหนะ
เขามาด่าพวกฉันใหญ่เลย ว่าเป็นเพราะแกที่ทำให้คอนเสิร์ทต้องเลิก พวกฉันเกือบจะตบพวกมันอยู่แล้วเชียว \" บิมเล่าอย่างโกรธแค้นมาก
หา!...อะไรกัน หยุดเล่นเลยเหรอ ฉันมีความสำคัญมากขนาดนั้นเลยเหรอ อิอิ แต่พวกพี่ม.4แก๊งน้ำจิ้มหนะสิ ทำฉันเจ็บแล้วยังมาด่าฉัน
อีก ฉันเจ็บแล้วยังต้องมาถูกด่าอีกเหรอ ไม่ย๊อม ไม่ยอม
\" หนอยแหนะ พวกพี่แก๊งน้ำจิ้มนั่น มาว่าพวกเรา อย่างนี้ยอมไม่ได้นะพวกแก \" ฉันหันไปบอกเพื่อนๆ ด้วยความแค้น
\"แกอย่าไปถือสาพวกพี่ม.4ไร้สมองเลย วันๆ มันคงคิดได้แค่นี้ \" บิมเด็กดี ห้ามไม่ให้ฉันไปมีเรื่องกับพี่ม.4
\" นิ พวกเธอมาใครไร้สมองยะ \"พี่ม.4แก๊งน้ำจิ้มคนนึงเดินเข้ามาในห้องพยาบาล เมื่อกี๊คงได้ยินเข้าสินะ
\" ก็แล้วแต่จะคิดนะคะ ก็แค่พูดลอยๆ แต่หมาน้อยมาเ สื อ กได้ยินเองก็ช่วยไม่ได้ \" ฉันเองแหละ ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะพูดดีแล้ว
ฉันไม่ใช่นางเองจอมบื้อนะ ที่จะมายอมตัวอิจฉาไปหมดทุกอย่าง
\" นี่พวกเด็กเมื่อวานซืน แกกล้าหลอกด่าฉันเหรอ รู้มั้ยฉันเป็นใคร ฉันหนะชื่อ บุ้งกี๋ ลูกผอ.นะยะ อย่ามาหาเรื่องฉันแล้วจะหาว่าไม่เตือน \"
เอาพ่อมาอ้างเลยเหรอ ฉันไม่กลัวหรอก โรงเรียนต้องมีความยุติธรรม
\" เหรอคะ พวกน้องไม่ได้อยากรู้สักหน่อย \"ฉันย้อนพี่พวกนั้น จนเถียงอะไรไม่ขึ้น
\" แกนะแก เป็นเพราะแกคนเดียว ที่ทำให้คอนเสิร์ทต้องหยุด \" พี่เค้าทำหน้าตาโกรธแค้นมาก
\" เป็นเพราะใครนะคะ พูดให้ถูกนะ ใครหละที่ทำให้หนูต้องเจ็บ \" ฉันทนความหน้าด้านของพี่เค้าไม่ได้แล้ว
พี่เค้ามาดึงคอเสื้อฉันเหมือนกำละจะตบ
\" พี่อย่าใช้กำลังสิคะ เพื่อนหนูกำลังเจ็บอยู่นะ \" บิม เพื่อนรักของฉัน
\" ถ้าไม่ใช้กำลังก็ไม่ใช่แก๊งน้ำจิ้มสิวะ พวกเราลุย \" บุ้งกี๋บอกให้เพื่อนๆของมัน มาตบเพื่อนของฉัน เป็นคู่ๆเลยเหรอ มันจะมากเกินไปแล้ว
นะ ฉันไม่มีวันยอมพวกนี้เด็ดขาด
\" พวกเรา แผนเดิม \" ฉันบอกเพื่อน ๆ พร้อบกับให้เพื่อนๆใช้ไม่เด็ดของแก๊งเรา ซึ่งก็คือ แผนจั๊กกะจี้ฝ่ายตรงข้ามให้บังคับตัวเองไม่ได้
แล้วจิกหัวตบซ้ายตบขวา เอาแค่เบาะๆ อย่าให้เจ็บหนัก แล้วก็รีบวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้มีคนเห็น ( แผนนี้ใช้สำเร็จมาหลายรายแล้ว)
แต่ยังไม่ทันไรก็มีคนเข้ามาเสียก่อน ตายหละทำไงดี ถ้าเค้าเอาไปฟ้องอาจารย์ว่าเรามีเรื่องทะเลาะกับพี่ม.4ต้องซวยแน่ๆ แต่ฉันเป็นคน
ฉลาด ฉันก็แกล้งทำเป็นเล่นจั๊กกะจี้กลบเกลื่อนแทน เพื่อนๆฉันก็ทำแบบนี้ ทายซิว่าใครเข้ามา ก็พวกพี่ๆ Freeplay หนะสิ
\"นี่พวกน้องเล่นอะไรกัน น่าสนุกจัง ขอเล่นด้วยคนดิ \" พี่ไปป์ แสดงว่าแผนของฉันสำเร็จ อิอิ ไม่น่าเชื่อ
\" อ๋อเล่นจั๊กกะจี้กันค่ะ \" ฉันบอกพวกพี่ๆ
\"ไม่ใช่ค่ะ น้องพวกนี้ ..\" ยัยพี่บุ้งกี๋กำลังจะบอกว่าฉันไม่รุมตบพวกมันหละสิ ไม่มีทางหรอก ฉันรีบเอามือไปอุดปากพี่บุ้งกี๋ ทำเป็นเล่นกัน
\" น้องยังไม่หายดีนะครับ อย่าเพิ่งเล่นกัน \" พี่ลูกคุณ แหมทำให้ฉันเจ็บตัว ทำเป็นแสร้งหวังดีหละสิ เชอะ!
\" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่เกี่ยวกับแผลสักหน่อย \" เล่นแค่นี้เอง ไม่เห็นว่าจะเป็นไรเลย ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงหรอกพี่ลูกคุณ
\" คือว่า พี่จะมาขอโทษที่ต้องทำให้น้องเจ็บตัว พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ \" รู้..ฉันรู้ว่าพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจ แค่พี่เค้าไม่มีสมองที่จะคิดว่าจะเกิดอะไร
ถ้าโยนไม้กลองลงมา ไม่รู้จักคิดเลย
\" ขอโทษทำไมหละคะพี่ลูกคุณ พี่ลูกคุณไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ไม่ต้องไปเป็นห่วงน้องพวกนี้หรอกค่ะ เค้าชอบทำตัวอวดดี \" โห....ว่ากัน
แบบนี้เลยเหรอคะพี่บุ้งกี๋ มันไม่มากไปหน่อยเหรอคะ ที่จริงมันเป็นเพราะพวกพี่ไม่ใช่เหรอที่แย่งไม้กัน
\" พูดอย่างนี้ก็สวยหนะสิ \"มะนาว
\" สวยอยู่แล้ว จะทำไม \" พี่บุ้งกี๋ยังหน้าด้านหน้าทน
สองคนนั้นทำท่าจะทะเลาะกัน ฉันก็เลยห้ามเอาไว้ ไม่ใช่ทำตัวเป็นนางเอกหรอกนะคะ ฉันแค่ไม่อยากให้เพื่อนฉันต้องมาทะเลาะกับพวก
หน้าด้านอีกแล้ว อยากจะเลิกยุ่งกับพี่พวกนี้สักที เจอแต่เรื่องวุ่นๆ
\" น้องบุ้งกี๋กับเพื่อนน้อง ต้องขอโทษน้องขิงด้วยนะครับ \"พี่เพชรพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นมาก แต่คงจะแพ้พวกหน้าด้านเข้าแล้ว
\" ไม่ค่ะ พวกหนูจะไม่มีวันยอมลดตัวลงไปขอโทษเก็กพวกนี้เด็ดขาด \" พูดมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ทำแย่งกับตัวเองสูงส่งนักเหรอไง
\"ไม่ต้องมีใครขอโทษทั้งนั้นแหละ ปะพวกเราไปกันเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว \" ฉันไม่อยากจะเอาเวลาอันมีค่าของฉันมารอคำขอโทษ
ที่ไม่จริงใจแล้ว รีบไปกันดีกว่า
ฉันกับเพื่อนรีบเดินมาหน้าโรงเรียน เพื่อที่จะไปทำงานพิเศษกัน ที่ห้าง อันที่จริงก็จะไปเที่ยวด้วยนั่นแหละ แต่ยังไม่ทันออกจากโรงเรยนก็
ถูกขัดขวาง
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ เรื่องราวกำลังสนุกเลยค่ะ อย่าพลาดนะคะ ขอบคุณค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น