รักนี้ไม่ธรรมดา

ลำดับตอนที่ #3 : พี่ระตะยังไม่มีแฟน

         และแล้วน้ำตาของพี่เชอรี่(ไม่เห็นจะน่าสงสาร)ก็ไหลออกมา  พี่เชอรี่ก็ออกจากห้องนี้ไปอย่างรวดเร็ว  คงเป็นเพราะน้อยใจพี่ระตะ(ที่พี่



เชอรรี่จอมหน้าด้านบอกว่าเป็นแฟนพี่เชอรรี่หละมั้ง)

    



        พี่ระตะหันหน้ามาทางฉัน

  



      \"น้องครับ  พี่ต้องขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ  ที่น้องต้องมาโดนทั้งที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยเลย  น้องเจ็บอะไรหรือเปล่าครับ\" พี่ระตะพูด  



เพราะกินใจอีกแล้ว  อะไรจะเท่ระเบิดขนาดนั้น  ฉันหนะภูมิใจจริงที่มีสารวัตินักเรียนดีๆอย่างนี้  

    

และแล้วบทนางเอ๊กนางเอกของฉันก็เริ่มขึ้น

    

     \"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ   จริงพี่เชอรรี่เค้าเข้าใจผิด  แล้วน้องก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากด้วย  พี่เชอรี่เค้าจะมาทำร้ายน้อง  น้องก็ป้องกันตัวไป  พี่



เชอรี่เค้าคงโกรธน้องมาก\" นี่ไงบทนางเอกที่ฉันได้รับ  เป็นไงหละ  แสนดี๊แสนดี

    

    ตอนนี้ฉันมีข้องสงสัยในใจจะถามพี่ระตะมากมาย  แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นการไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่เค้าหรือเปล่านะ   แต่ในที่สุดฉันก็ต้องทำ



หน้าด้านถาม



    \"เอ่อ.......  พี่คะ  แล้วจริงๆแล้วเชอรรี่เค้าจะไปตบใครหรือคะ\" ฉันนี่สงสัยมานานแล้ว  ว่าทำไมถึงต้องมาตบผิดคน   คนที่เค้าจะไปตบชื่อ



เหมือนฉัน  หรือว่าน่าตาเหมือนฉันหรือไงนะ



       \" ก็จริงๆแล้วเชอรรี่จะไปตบปิ๊ก  อยู่ม.3/4 หละมั้ง  น้องปิ๊กคนนี้ชอบมาตามติดพี่  แต่พี่แค่คิดเหมือนน้องสาวคนนึงก็เท่านั้น  



แต่พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมต้องตบผิดคนกลายเป็นน้องด้วยหละ\"ว่าแล้วเชียวว่าต้องชื่อคล้ายฉัน  คนที่พี่เค้าจะไปคบหนะชื่อปิ๊ก  ส่วนฉัน



ชื่อพริก  แต่ก็ไม่น่าจะฟังผิดคนขนาดนั้นนี่หว่า ( พี่เชอรรี่นี่ไม่ฉลาดเอาเสียเลย)





            ฉันดีใจจังที่จริงๆแล้ว  ปิ๊กไม่ได้เป็นแฟนกะพี่ระตะ  ฉันคงมีสิทธ์อยู่สินะ  ก็พี่เขาน่ารักขนาดนั้น  ไม่ให้ฉันแอบปลื้มได้ยังไง

  

แล้วพี่เชอรรี่หละ   พี่เชอรรี่เขาเป็นอะไรกับพี่ระตะนะ   แต่ตอนนั้นเห็นพี่ระตะบอกว่าไม่ได้ชอบพี่เชอรรี่นี่หน่า  แต่ยังไงๆ



ฉันต้องรู้ความจริงจากพี่ระตะให้ได้อีกครั้ง



ฉันต้องรู้ให้ได้  โดยการหน้าด้านอีกครั้ง

    

    \"พี่เชอรรี่เป็นแฟนพี่เหรอคะ  เหมาะสมกันดีนะคะ  พี่เชอรี่ก็น่ารัก  แต่ขี้หึงไปนิดนึง  แสดงว่าเค้าคงรักพี่มาก\"  และแล้วบทนางเอกก็เริ่มขึ้น



อีกครั้ง  ฉันพูดแบบว่าพี่ระตะเหมาะสมกับพี่เชอรรี่  แต่จริงๆแล้ว  ไม่เหมาะสมกันเล๊ย  ต่างกันยังกะกิ่งดำใบหยก   ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเพื่อ



ให้รู้ว่าพี่เค้าเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่า  อิอิ  (กลอุบายของฉัน  ก็ฉันมันฉลาดนี่หน่า หุหุ)



   \"พี่ไม่ได้เป็นแฟนกับพี่เชอรรี่นะ  แล้วพี่ก็ไม่ได้มีแฟนหรอก  ยังไม่เจอคนที่ใช่  แต่พี่เชอรรี่นั่นแหละชอบมาเกาะแกะพี่  จริงๆพี่ก็รำคาญ



แหละ  แต่ไม่รู้จะทำยังไง\"  โห........  นี่แหละคำพูดจากสรรค์  คำพูดที่รอมานาน  ก็สมปรารถนาเราอีกแล้ว   แฮะๆวันนี้  ถึงจะเจอเรื่อง



ร้ายๆ  แต่ก็ลงท้ายด้วยดี  ใช่มั้ย  อิอิ



    \" แต่ก็น่าสงสารพี่เชอรรี่นะคะ  ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปไหนแล้วก้ไม่รู้\"ฉันพูดแล้วอมยิ้มขำนิดๆ  ก็อดขำไม่ได้นี่หน่า  เรื่องแค่นี้ก็ต้อง้รองไห้



ด้วย เหมือนเด็กเลย

      

    แต่จริงๆก็ใม่เห็นจะน่างสงสารเลย  สมควรแล้วแหละ  ต้องโดนบ้าง(โดนหลายครั้งเลยยิ่งดี) ก็พี่เชอรรี่เค้าเป็นคนอารมณ์ร้อน  ต้องโดน



ให้เข็ดหลาบ



     \"อะ  ฮ่าๆๆๆ  เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆ   แค่ให้ขอโทษน้องก็ไม่ขอโทษ  แล้วทำไมต้องร้องไห้ด้วยก็ไม่รู้เนาะ\"พี่เค้าก็ต่อมฮาแตกเหมือนกัน



เหรอนี่    ดีแล้วแหละที่พี่เค้าไม่สงสารยัยเชอรรี่นั่น





   แล้วเราสองคนก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย  คุยไป ฮาไป  ตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง  (ถ้าเป็นได้มากกว่านั้นก็ดีสินะ)

  

     และแล้วเสียงที่ขัดขวางความสุขก็ดังขึ้น  \" กริ๊ง.....\"  เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น  ฉันเหลือไปมองนาฬิกาที่ข้อมือ  โห....3โมงครึ่งแล้วหรือเนี่ย



เลิกเรียนแล้วเหรอ  ทำไมวันนี้เหมือนเวลาผ่านไปเร็วจัง(ก็เวลาที่มีความสุขเหมือนกับว่ามันชอบผ่านไปเร็วเหลือเกิน)  แล้วยัยจิ๊กมันไปอยู่



ไหนแล้ววะ

  

     ฉันกับยัยจิ๊กบ้านอยู่ใกล้กัน  เดินกลับไปทางเดียวก้น  





     \"  เอ่อ.....เลิกเรียนแล้วค่ะพี่   งั้นน้องขอตัวก่อนนะคะ \"  ฉันลาพี่ระตะ  แล้วก็รีบออกจากห้องมาหายั้ยจิ๊ก  ปกติจะนัดที่ศาลาหน้าโรงเรียน



นี่หน่า   แต่ทำไมวันนี้ไม่เห็นยัยจิ๊กเลย  ที่ศาลาก็ไม่มี   ที่โรงอาหารก็ไม่มี   ไปซุกหัวอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนวะยังจิ๊ก  ฉันเหนื่อยแล้วนะ  





















  เรื่องกำลังสนุก  อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ  ไม่รู้ว่ายัยจิ๊กไปอยู่ที่ไหน  แต่ขอบอกก่อน เป็นเรื่องที่ทำให้พริกตกใจมาก